Kwan Yin huis, 30 januari, Eindhoven

Over Jeannette zeg ik altijd “dat wij samen geboren zijn”. Dat klinkt alsof wij een tweeling zijn maar dat is niet zo. Mijn ouders en haar ouders woonden op het moment dat zij en ik ter wereld kwamen in hetzelfde flatgebouw in Den Bosch. We hebben misschien wel dezelfde uitwasbare luiers gebruikt in die tijd, wie weet. Feit was wel dat onze ouders al die tijd met elkaar om zijn blijven gaan maar Jeannette en ik helemaal niet. Haar levenspad was redelijk parallel met dat van mij maar kruiste elkaar nooit, totdat de paden gingen kronkelen 50 jaar later en wij elkaar tegenkwamen in Eindhoven. Beide waren we actief als sociaal ondernemers, bezig met het leggen van allerlei nieuwe verbindingen bij de vele ontmoetingen die in zo’n wirwar van een persoonlijk chaosje plaatsvinden. Zo had Jeannette mij het boekje “dansen op een smal koord”  toegestuurd over de activiteiten in het Kwan Yin huis. Het boekje had mij positief geraakt en dat liet ik haar weten. Van het een komt en ander en vandaag zit ik te dialogen in dat befaamde huis. En wat scherts mijn verbazing, de hele zolder ruimte stroomt vol met allemaal bekenden uit de wereld van de maatschappelijke transitie. Mooie mensen die het belangrijk vinden om dingen te doen die er toe doen. Allemaal mensen die in dialoog zijn gekomen om kennis te maken met andere mooie mensen maar ook het mooie van zichzelf te laten zien. Want passie en naastenliefde toont zich geweldig doordat men er met veel zingeving over praat en ook de kracht uitstraalt vanuit het gezicht en de houding. Het valt op hoe sterk de identiteit en eigenheid zich manifesteert maar tegelijkertijd hoe nederig en open men is naar anderen die ook in hun kracht staan. Andere aanwezigen hadden net een functie losgelaten uit een bevroren hiërarchische wereld waar men zich niet meer in kon vinden en waar nu aan het wennen van de vloeibare vrijheid die men kon ervaren zonder nog te weten wat men er allemaal mee kon doen. Gevraagd en ongevraagd werden er adviezen geuit, helpende hand(en) aangeboden en uitgenodigd om mee te reizen met elkaar naar allerlei mooie stippen op de horizon.

Met al dat gebruis van positieve energie bouwde zich een lading op die maar moeilijk te sturen was voor de tafelbegeleiders die toch een klein beetje structuur wensten te behouden. De ochtend eindigde met een bord soep op uitnodiging van het Kwan Yin huis. Mensen hadden mensen ontmoet en verbintenissen zijn gelegd waar men op dat moment nog niet altijd van kon weten wat men ermee aan moest. Maar dat is ook het mooie van zo’n open dialoog sessie…..je laat het gewoon gebeuren……en uiteindelijk ontstaan er dingen, soms wel 50 jaar later.

Hierbij een kleine foto rapportage van  een mooie ochtend met fijne mensen…..

Het mooie van zo’n vrij opteken proces is dat elk woord, elke tekening, elke zin, kleur of vorm, iets weer doet bij de andere aanwezigen die er ook weer iets van zichzelf aan toevoegen. Zo verrijkt men elkaar met allerlei uitdagende beelden.

Het stippen zetten bracht iedereen in contact met de denkwijzen van alle anderen waarna wij ook gemeenschappelijk nog even de reflectie in konden gaan. Foto’s werden gemaakt van elkaars volgeschreven pagina’s

De kracht van het delen houdt natuurlijk niet op bij zo’n ochtend. Iedereen is ergens mee bezig en genoeg hulp werd er aangeboden om de lat hoger te leggen en met elkaar aan de slag te gaan. Het delen gebeurt nu ook met deze blog en via twitter en andere social media. Hierdoor verbindt dit evenement zich weer  met alles wat wij in de Stad van Morgen doen en visa versa. Het staat niet op zich als moment opname maar het wordt zo een onderdeel van een beweging, of zelfs meerdere bewegingen, die op die manier door elkaar heen lopen en allemaal maar één ding van en met elkaar willen: waarde creëren en toevoegen aan deze menselijke maatschappij.

De Kracht van Delen