Sustainocratie – ontdooiende ego’s

Het eerste colleges heb ikzelf (Jean-Paul Close) voor mijn rekening genomen om de basis te creëren voor de gehele reeks. Waar het vooral om ging was het perspectief creëren van menselijkheid en de daaropvolgende co-creatieve samenwerking aan duurzame vooruitgang zoals in Sustainocratie wordt vorm gegeven. De basis van het verhaal is het besef dat de mens bestaat uit veel meer dan alleen maar rationele vaardigheden. De mens is een complex wezen dat zich ontwikkelt in bewustzijn door middel van reflectie over ervaringen. Daarbij gelden 4 inputkanalen:

1. Emotionele bewustwording: De zintuigen geven prikkels weer die wij herkennen en waar wij emoties aan verbinden. Door emotionele ervaringen te verwerken ontstaat een groei in bewustwording.
2. Lichamelijk bewustwording: De tot leven gekomen materiele vorm van ons lichaam heeft een ontwikkeling doorgemaakt waardoor er een samenstelling is die ons tot mens maakt en ons voorziet van lichamelijke vaardigheden. Het lichaam relateert zich met de omgeving door voeding, ademhaling, enz. We worden ons bewust van slijtage, leeftijd, ouderdom en uiteindelijk de dood.
3.  Spirituele bewustwording: Het besef van wie en wat we zijn in universele context, de zin van het bestaan, de ethiek van ons gedrag, onze relatie tot de natuur, het geloof in onszelf als zelfbewust wezen.
4. Rationeel bewustzijn: Dit geeft betekenis aan de andere bewustwordingsprocessen door ze in cognitieve denkpatronen te organiseren en te borgen in ons ontwikkelingsproces van “het zijn”

Deze kanalen vormen tesamen de kern van onze bewustwording (het ZIJN)). Dit  heeft ook weer een aantal niveaus: het onbewustzijn, bewustzijn, zelfbewustzijn en hoger bewustzijn. De mensheid heeft zich tot op heden vooral georganiseerd vanuit het bewustzijn en zelfbewustzijn maar nog nooit als maatschappij rond hoger bewustzijn. Dit laatste was weggelegd voor enkelingen in de geschiedenis maar nu, in onze tijd een steeds groter gemeengoed wordt.

Het “zijn” als leerweg

Veel aandacht gegeven aan het uiteenzetten van het zijn in relatie tot het doen, de leerprocessen, de fase van de huidige maatschappij en de ontwikkelingen die gaan zijn. Waar we vooral op uitkomen is de ontwikkeling, de carriere op zijn’s niveau die wij individueel maar ook met zijn allen doormaken en structureel kunnen beinvloeden. Sustainocratie spreekt de mens aan die ook op verantwoordelijke functies zit en vraagt hen medeverantwoordelijkheid te nemen voor het menselijke aspect. Dit alles komt in het fimpje op YouTube terug.

De huidige maatschappij zit vooral in de hebzucht van materiele belangen die aangestuurd wordt door onze afhankelijkheid van externe zekerheden waar het geldsysteem haar macht aan ontleent en er bureaucratisch mee omgaat. De afhankelijke mens heeft zich genesteld in de fase van bewustzijn maar heeft zich in vele opzichten afgesloten van natuurlijke werkelijkheden. Mijn heeft een “bevroren ego”. De situatie van  chaos is herkenbaar aan de groei in armoede, criminaliteit, zelfmoorden, enz .  In positieve zin zijn er mensen die de chaos overstijgen door vanuit de kansen die de bezieling met zich meebrengt voor zichzelf richting te bepalen. Vaak gaat dat gepaard met angst, loslaten van oude zekerheden en vooral de moed en durf om de vernieuwing in te gaan. Zij ontdekken weer hun spiritualiteit, emoties en lichamelijke integriteit of kwetsbaarheid. In feite zijn het “ontdooiende ego’s”die weer op weg zijn naar integraal menselijk ZIJN.

Zij vormen ook het goede voorbeeld dat doet volgen door mensen die erna komen in dat proces. Sustainocratie biedt daarbij de institutionele wereld de kans om de chaos over te slaan door de co-creatie van sustainocarteie aanvaarden vanuit zijns-gericht eigenbelang. Gedurende de avondcolleges zullen we menselijkheid en duurzame menselijke vooruitgang vanuit Sustainocratie, en de vele fasen van het proces tussen de werelden, als rode draad laten volgen.

Angst – Rik Konings

Als tweede spreker tradt op Rik Konings die de deelnemers meenam in de open reflectie over angst en weerstand waarbij men in aanraking kwam met de eigen emotie. De deelnemers werden gevraagd om uit de groep iemand te kiezen waar hij of zij de minsten empathie mee voelde. Die keuze zelf is al confronterend voor beide partijen, de kiezer en de gekozene, en helemaal als deze publiekelijk wordt uitgevoerd. In de dialoog die ontstond moest men een diep gewenste stip op de horizon kiezen waarbij men aangaf weke belemmeringen men zelf had om naar de stip te komen?

Ik had een jongeman gekozen die tijdens het hele college grapjes zat te maken met zijn buurman maar niet tot enige interactie was gekomen met mij of de zaal. Ik had weinig empathie met de persoon en verkoos hem. Tijdens ons tweegesprek bleek dat hij een andere baan wilde maar niet los durfde te laten uit angst zijn financiele zekerheden te verliezen. Ik heb hem toen vertelt over mijn verleden als teamleider van een parachutespring team. Als ik naar buiten wilde vanuit een vliegend vliegtuig om op een wiel of vleugel te gaan staan dan moest ik heel duidelijk mijn houvast coordineren om er niet voortijdig af te vallen. Ik bepaalde uiteindelijk zelf wanneer i zou springen samen met mijn team. Die houvast had hij ook. Hij had een partner die geld verdiende en een baan. Over de baan was hij ontevreden maar de zekerheid was er nog wel. Eigenlijk was er geen enkele reden om niet naar een andere baan te zoeken, behalve de innerlijke onzekerheid. Ik adviseerde hem om gewoon een baan te gaan zoeken zonder de oude nog op te zeggen. Die stap zou al een overwinning zijn voor de persoon in kwestie en dus een stip die tot stap kon worden gemaakt.

Het proces herhaalde zich met verschillende mensen en uiteindelijk werd voor iedereen duidelijk dat er een aantal kernprincipes nodig zijn om vooruit te komen. Met moet vooral durf, zelfkennis, doorzettingsvermogen, visie, enz hebben.  Vanuit die overtuiging werd men uitgedaagd om in een cirkel elkaar hand vast te houden en een woord te zeggen over wat men dan voelt. De kring werd drie keer rond gegaan waarbij verschillende mensen duidelijk aangaven moeite te hebben met de kring, het handen vasthouden, e.d. Men raakt wederom in verwarring wat betreft de comfort zone die uitgedaagd werd zich te verleggen. Andere mensen genoten zichtbaar van het contact en de rust.

Volgende avondcollege: 2 April 2013 in hetzelfde lokaal R1 – 013 van Fontys te Eindhoven