Vandaag was ik uitgedaagd door een studente van Fontys om haar eigen klasgenoten en haarzelf ook weer uit te dagen. Zij studeren communicatie technieken met een speciale focus op de culturele sector. De grote vraag was “hoe ontstaan communities?” en natuurlijk ook “hoe houd je ze levendig in stand?”.

Ikzelf mocht hen prikkelen met mijn eigen community drang rondom het samen (instellingen en mensen gelijk) verantwoordelijkheid nemen voor onze menselijke kernwaarden. Dat is natuurlijk leuk en aardig en een bewijs dat communities rondom onze grote maatschappelijke uitdagingen kunnen ontstaan. Maar ik heb ook één grote zwakte: “ik weet niet hoe ik jongeren mee kan krijgen” in al mijn uitdagingen. Logisch dat ik deze groep om hulp vroeg. Daarvoor had ik met name AiREAS genomen als uitdaging.

De aanpak was intensief. Een korte uitleg van mij moest hen prikkelen om aan de slag te gaan met hun creativiteit. Ik vertelde over mijn eigen processen om tot Sustainocratie te komen, de verschillende communities die erin zijn ontstaan, en AiREAS als concrete uitdaging voor vandaag, inclusief mijn hulpvraag.

Daarna kregen deze jonge mannen en vrouwen ongeveer 90 minuten de tijd om een concreet plan te ontwerpen ter presentatie. In die 90 minuten gingen ze door verschillende stadia. Allereerst moesten ze zien te begrijpen wat er bedoeld werd. Het thema luchtkwaliteit wordt niet onderwezen op school. Ook de problematiek van Noord West Europa op gebied van luchtvervuiling was niet echt tot hen doorgedrongen. Ze gingen op zoek naar kennis op internet en probeerden tegelijkertijd een idee te vormen over wat nu de theoretische basis is voor het vormen van een community.

“Een community bestaat uit gelijkgestemden die samen de interesse in een bepaald onderwerp delen” was één van de definities die men wist aan te dragen.

Daarna moest er nog een plan bedacht worden dat zou leiden tot community-vorming, betrokkenheid van jongeren én verbetering van luchtkwaliteit. De groep had zich verdeeld in vijf subgroepjes, elk van 3 personen. De docent en ikzelf deden een rondje om de groepjes eventueel bij te staan bij vragen of tips. De gesprekken die ik voerde waren betrokken, relevant, analytisch, enz. Men wist zich in te leven in hun eigen community gedrag in het dagelijks leven, of het ontbreken ervan door persoonlijke omstandigheden, corona of een beeld van een bepaalde cultuurontwikkeling rond individualisme.

Tot slot moesten ze zich ook nog voorbereiden op een presentatie. Dat wil zeggen, de keuze maken wie wat presenteerde, in welke vorm en met welke ondersteuning? Zelfs daarin bleken deze studenten uit te blinken. Elke presentatie werd verbaal goed gebracht en ondersteund door professioneel beeldmateriaal.

Uiteindelijk werden vijf project ideeën geopperd, onderbouwd en getoetst aan de groep zelf als doelgroep. Het idee “adopteer een plant” ontving meteen veel bijval. De andere ideeën ook maar leverden eerst wat aanvullende discussies op. Opvallend was geweest de groepsdynamiek waarmee men de uitdaging was aangegaan, hoe de groepjes met de stress dip omgingen om tot een gewenste keuze te komen en de professionaliteit rond de uiteindelijke uitvoering van de presentatie. En dat alles in 90 minuten tijd!

Deze groepjes zijn natuurlijk uitgedaagd om hun creativiteit in de praktijk tot uitvoering te brengen, samen met de partners in de AiREAS community. Zonder uitzondering werd dit geaccepteerd. Wij zullen hier met veel genoegen de uitvoering volgen en kijken hoe die uiteindelijk wordt geïmplementeerd en met welke 4 x WIN resultaten.