Dit podcast gesprek met video en online TV maker, Hein Kuiper, is kenmerkend voor wat vele mensen tegenwoordig doormaken. Ook de Stad van Morgen is ontstaan uit zo’n omslagpunt.

Het voldoen aan verwachtingen van anderen, niet jezelf mogen zijn, emoties niet mogen uitspreken, leven als zielloze robot in “het systeem”. Als in die onderstroom ook nog eens angsten meeliften die van generatie tot generatie worden doorgegeven dan is het beleven van een kantelpunt een ongekend heftige en levens veranderende ervaring.

We leven in een prestatiegerichte maatschappij binnen een gemaakte wereld van belangen. Tegenwoordig zijn er veel mensen die niet meer willen werken, ook al voelen ze zich vaak verplicht, in zogenaamde “bullshit” jobs. Dat is werk dat geen enkele reële toegevoegde waarde heeft voor mens, maatschappij of milieu. Ook wordt langzaamaan werken taboe in organisaties die bijdragen aan sociale of milieuproblemen (of allebei). Alleen maar werken voor het geld zonder moreel besef is steeds meer uit de tijd, zeker onder de jongeren. Maar dat is niet altijd zo geweest. De “norm” in vorige generaties werd veel dwingender gesteld door allerlei overtuigingen van ouders, overheid, leerinstellingen en religieuze opvattingen. De “kop dicht, zit stil en doe wat je gezegd wordt” cultuur zat diep geworteld. Deze maatschappelijk “do’s and don’t” werden opvoedkundige doctrines. Dat dit gebeurde in een tijd waarin tevens allerlei dramatische oorlogse gebeurtenissen verwerkt dienden te worden, maakte het niet echt gemakkelijker. “Niet zeuren, blijven poetsen” werd voor velen een lapmiddel om emoties te onderdrukken. Op allerlei fronten zien we dit soort gedrag nog steeds. “Ik doe gewoon mijn werk” is de dooddoener om gebrek aan morele toetsing van het werk te verdoezelen en zich niet schuldig te gaan voelen. Uiteindelijk ligt “de verantwoordelijkheid” altijd bij iemand anders en wassen we ons in onschuld rond een toeslagen affaire, milieu vervuiling, ontbossing, dumpen van afval in verre landen, enz.

Gelukkig hebben tegenwoordig mensen steeds meer de keuze om hun toegevoegde waarde voor zichzelf en hun omgeving te toetsen aan eigen opvattingen en gevoelswaarden. Authenticiteit noemen we dat, een sterk “ik ben” besef. Die vorm verbindt zich op een veel natuurlijker manier met anderen waardoor energie positief stroomt. Velen ervaren die warme band als betekenisvol, liefdevol en spiritueel. Men maakt dit ook bespreekbaar, net als Hein de moed heeft gehad om zijn eigen proces en ervaringen bespreekbaar te maken. Luister mee, niet alleen naar Hein maar vooral de mensgerichte boodschap.