In delen via mijn LinkedIn profiel de inzichten en processen die in de afgelopen 15 jaar vanuit de Stad van Morgen aanpak zijn ontstaan. Hopelijk inspireert het om er wat mee te doen, als mens, instelling of regio. Als dat het geval is dan zou ik het graag vernemen, puur uit betrokkenheid en nieuwsgierigheid.
In februari 2009 werd stichting STIR opgericht als breed maatschappelijk antwoord op het waarde gedreven 4 x WIN ondernemen dat we als 5K Consultancy groep hadden gecoacht sinds 2005. Het idee was dat die waarde gedrevenheid het beste tot zijn recht kwam in een omgeving waarin iedereen, mens en instellingen, vanuit dezelfde mentaliteit samenwerken. Dat was wat anders dan de geldgedreven hiërarchische cultuur die ons leven beheerste. De waarde van het menselijke ZIJN en ons voortbestaan in de natuurlijke omgeving van de Aarde, werd het motto van de “Stad van Morgen”, zoals de beweging al snel genoemd werd. STIR onderzocht gaandeweg of we met de positieve uitnodiging daadwerkelijk een beweging konden veroorzaken, al dan niet projectmatig, en met de beoogde integrale duurzaamheid impact voor de mens.
Stad van Morgen wilde geen nieuw instituut opzetten, geen politieke beweging, noch een hiërarchie. Het beoogde een verbindende rol te spelen vanuit de context van “samen verantwoordelijk voor het duurzame voortbestaan van de mens middels het aanvaarden en ontwikkelen van een aantal essentiële condities hiervoor”. De Stad van Morgen neemt geen eigenaarschap over de innovaties die ontstaan. Die laat ze aan de partners die investeren in de processen zodat ze deze verder kunnen benutten vanuit het traditionele economische systeem. Stad van Morgen concentreert zich al verbindend op het bewustwording, participatie en gecommitteerde cocreatie proces. Zo zien we STIR als onderzoekstichting de inzichten publiceren wereldwijd terwijl de betrokken partners de vruchten zich eigen maken voor hun eigen belang. Zo kan het proces gezien worden als een maatschappelijk katalysator, maar ook als constante en permanente waarde gedreven spiegel en aanjager.
Het eventuele succesverhaal van de Stad van Morgen is daarom van ons allemaal, net zoals ons voortbestaan of teloorgang iets is van ons allemaal. Daarom deel ik via mijn LinkedIn profiel, in delen, de processen en inzichten die gaandeweg in de Stad van Morgen zijn ontstaan. Hopelijk inspireert het om er wat mee te doen, als persoon, instelling of gebied.
Op verzoek van het wereldwijde tijdschrift “Mental health” schreef ik hier een wetenschappelijk artikel over. Dit is gebaseerd op een ander artikel van mijn hand over het fenomeen mentaal “breaking point” ofwel een omslag in denken en handelen dat gemotiveerd is door morele zingeving. Dat wil zeggen dat iemand zelf zijn of haar eigen gedrag, vaak volgens de opgelegde normen van de maatschappij of oude persoonlijke denkwijzen (tradities, trauma), ter discussie stelt en besluit het roer volledig om te gooien. Een bijzondere bijkomstigheid is dan dat de mentale gezondheid een sterke impuls krijgt via zingeving en een krachtig commitment met de morele waarden waar men de besluitvorming op heeft gebaseerd. In mijn geval werd dit de basis voor het ontstaan van Sustainocratie als evolutionaire propositie voor de menselijke maatschappijvormen. In de loop van de tijd ben ik zo in aanraking gekomen met heel veel mensen die gedurende enige tijd met mij meeliepen op dit pad van Sustainocratie. Vaak droegen zij een mentale rugzak mee van oude traumas, negatief zelfbeeld, angsten, onzekerheden, enz die allemaal op de een of de andere manier voortkwamen uit de huidige geldgedreven en sterk hiërarchische maatschappijvorm. Door gebrek aan een alternatief bleven die mentale ongezondheid problemen hangen bij deze mensen. Toen men in aanraking kwam met Sustainocratie en de bijbehorende menselijke waarden ontstond van een nieuw perspectief, een vorm van zingeving dat voor allerlei mensen ging bijdragen aan een vorm van healing. Dit werd vaak nog belemmerd door de druk van de systeem instanties en bijbehorende verwachtingen maar de relativering had de zaadjes geplant.
De huidige geld gestuurde maatschappij is structureel ongezond en levert mentale ongezondheid op zoals te zien is in de angstcultuur die ook door de polarisering van politieke partijen wordt aangewakkerd. De hele financiële politieke structuur bevindt zich in het ongezonde, immorele quadrant van de tekening. Dit komt tot uiting in de vele problemen in de wereld die vaak door die concurrerende controle politiek worden veroorzaakt. Wij zijn daar allemaal onderdeel van, mede door de geforceerde afhankelijkheid die wordt opgelegd door het systeem. Mijn eigen persoonlijke omslagpunt bracht mij op het punt van commitment voor de menselijke waarden. Ik had op dat moment nog geen enkel idee van de impact ervan op de mentale gezondheid voor mij en voor mijn omgeving in zijn algemeenheid. Dat komt omdat ik vormen van ongezonde controle en angsten eerst nog moest loslaten. Dat kon ik vol vertrouwen doen door de zingeving die mij had doordrongen. In alle activiteiten die ik daarna ontplooide ontstonden gezonde, warme intermenselijke banden, ook met mensen in hiërarchische functies van allerlei bedrijven en instanties, waaronder overheden. Het gemeenschappelijke commitment aan bijvoorbeeld “de gezonde stad” aanpak in Eindhoven en omgeving leverde een gezonde mentale dosis van zingeving, creativiteit, onderlinge verbindingen en doelgerichte motivatie op. Dat zijn allemaal bouwstenen voor mentale gezondheid, in tegenstelling tot angst, onzekerheid, concurrentie, haat, oordeel, jaloezie, enz die door onze eenzijdige maatschappelijke sturing op basis van geld, afhankelijkheid, prestatie, politieke belangen, concurrentie, ongelijkheden, controle, enz worden veroorzaakt. Vaak zijn we onbewust van de mentale ongezondheid die deze vorm van maatschappij veroorzaakt omdat we totaal mentaal opgenomen zijn in de activiteiten (werk, consumptie, entertainment) die van ons worden verwacht of onderdeel zijn geworden van onze comforts. Wel voelen we vaak de symptomen van mentale verstoring en onrust maar leggen geen bewuste verbanden door de cultuur waarin we leven. We merken pas het echte verschil als we dit loslaten, zelf het omslagpunt meemaken en de zingeving haar werk laten doen. Met Sustainocratie heeft iedereen een keuze. Maar de keuze heeft een prijs. Die prijs wordt niet uitgedrukt in geld maar in het loslaten van controle en angst, en het omarmen van menselijke waarden en samenwerking. Mentale gezondheid is een gevolg.
Er zijn natuurlijk allerlei gezondheid problemen waar we als mens mee geconfronteerd kunnen worden. Zo zijn er de mechanische problemen, zoals een gebroken been, een versleten heup of gaatjes in onze tanden. Onze gezondheidzorg heeft daar uitstekende protocollen voor. Veel lastiger wordt het als het gaat om ingewikkelde klachten zoals een verstoord immuunsysteem, darmirritaties of psychische aandoeningen. Dan grijpt de gezondheidzorg al snel naar de medische protocollen van de farmaceutische industrie. Deze bestrijden de symptomen, maar gaan niet op zoek naar de oorzaak. Als je dan vraagt naar de oorzaak wordt gemakshalve gezegd: “We weten het niet.” Dat is klinkklare onzin. Men weet het wél, maar de oplossing is A. geen verdienmodel en B. het stelt zo’n beetje onze hele maatschappij ter discussie, inclusief artikel 22 van onze grondwet waarin “de overheid zich verplicht om de gezondheid van de bevolking te bevorderen”. Zo’n bevordering begint natuurlijk met het beschermen ervan. En daar is helaas geen sprake van zolang financiële doelstellingen prioritair zijn. Aan het woord Frank Jonkers vanuit zijn praktijk voor integrale geneeskunde in Emmen. Hij gaat wél op zoek naar de oorzaak, lost het probleem op tegen een fractie van de kosten van de reguliere zorg. Alleen zijn juist die kosten vaak niet gedekt door de verzekering. Geen wonder dat de gezondheidzorg onbetaalbaar is geworden! En de juiste zorg nagenoeg ontoegankelijk is voor vele mensen. Tijd voor “de grote omslag”, ofwel een “Sustainocratie” waarin onze essentiële menselijke waarden (zoals integrale gezondheid) centraal staan, niet geld.
In dit geanimeerde plaatje wordt op een beeldende manier stedelijke ontwikkeling gesuggereerd. Natuurlijk ziet het er voor allerlei mensen aansprekend uit, behalve misschien de traditionele auto fanaten die hun parkeer en rij ruimten zien verdwijnen. (bron: LinkedIn: Frank Landman).
Veel steden zijn bezig met vergroening en het minderen van autoverkeer. Het is vooral een cosmetische transitie die wel degelijk impact heeft op een aantal belangrijke stedelijke knelpunten, zoals de leefbaarheid. Ook heeft het een positieve invloed op het gedrag van de bevolking. Maar er meer nodig om tot een echt duurzaam voortbestaan te komen, voor de stad en de lokale mens. Want zelfs met de vergroening en zonder autos blijft de stedelijke bevolking enorm kwetsbaar.
In dit vergelijkende lijstje zien we de traditionele insteek en die we volgen als Stad van Morgen:
dynamische samenlevingsclusters, gebaseerd op existentiële menselijke waarden (gezondheid, veiligheid, samenredzaamheid, bewustwording, basisbehoeften) en gerelateerde impact gedreven processen
100% afhankelijke van materiele goederen van buiten de stad
focus op lokale, circulaire zelfvoorziening in nauwe samenwerking met de lokale natuurlijke omgeving, daar waar nodig met toepassing van technologie en wetenschap
essentiële menselijke waarden worden gereguleerd in een concurrerende omgeving
Als het hebben over “de gezonde en veilige stad” dan gaat het niet alleen over luchtkwaliteit. Het gaat over de stad als verzameling van mensen die allemaal samen zorgen voor hun welzijn en invulling van hun basisbehoeften. De stad transformeert dan van een soort bodemloze put in een actieve mieren… eh mensen hoop. In plaats van onze betrokkenheid bij consumptie zijn we betrokken bij de invulling van ons algehele welzijn. Dat maakt dat “de gezonde stad” een totale omslag is in denken en handelen, een contextuele aanpassing van het begrip “stad” of “gebied” en de manier waarom wij als mensen, de natuur en betrokken instelleningen, met elkaar omgaan. In dit filmpje tracht ik het uit te leggen.
Recent werd ik benaderd door dit wetenschappelijke tijdschrift. Mijn meest recente artikel en wereldwijde publicatie (Via Euro-SPES en de Universiteit van Urbino) over de evolutie van mensen, steden en maatschappijvormen middels “doorbraakmomenten”, was opgevallen. Men sprak over de impact die de publicatie had in de wereld. Het artikel gaat over situaties (met mijzelf en de stad Eindhoven als voorbeelden) waarin we de invloeden van onze omgeving loslaten en zelf onze koers gaan bepalen, soms heel anders dan wat de omgeving van ons zou verwachten. Dat noem ik evolutie, ook al wordt het vaak als een revolutie ervaren.
Zo komt het dat mijn artikel in het eerst volgende nummer wordt samengevat en gepubliceerd. Dat zal de komende weken uitkomen waarbij dit magazine ook zorg draagt dat het bij vele mensen in de wereld terecht komt. Een bijzondere aanpak. De publicaties zijn toegankelijk geschreven met prachtige grafische omlijstingen en foto materiaal. Uniek vind ik ook dat elk artikel afgesloten wordt met een aantal vragen aan de auteur die inhoudelijk ingaan op de inzichten. Alle voorgaande edities en artikelen zijn gratis toegankelijk hetgeen dit een prachtige site maakt om nieuwe inzichten te verzamelen op een leesbare manier over de meest uiteenlopende onderwerpen. Link naar de site om het zelf te bekijken.
De regio Eindhoven staat volop in de schijnwerpers wegens de groei die het doormaakt. Ondertussen zijn er veel maatschappelijke en ecologische problemen die aandacht verlangen. Dat geldt niet alleen voor de stad Eindhoven of de regio maar omvat de hele manier waarop maatschappijen zich hebben ontwikkeld, lokaal en wereldwijd. Een omslagpunt is nodig waardoor de groei in de regio niet leidt tot uitvergroting van de problemen maar juist het oplossen ervan.
De Stad van Morgen gebruikt de kwaliteit van de lucht om ons heen als een maatstaf van het een (vervuilende dynamiek) en het ander (gezondheid gedreven ontwikkelingen). We zien dat iedereen (overheid, bedrijven, wij als burgers) er wel mee bezig zijn, ieder op onze eigen manier.
De dialoog bestaat uit 3 open vragen, elk met een begeleidend filmpje. Bekijk het filmpje en beantwoord de vraag naar eigen inzicht. Na enige weken starten we een tweede ronde. Dan krijgt u een selectie van de antwoorden van andere mensen (anoniem) en kunt deze waarderen (ook anoniem). Ook daar zijn weer 3 filmpjes bij geplaatst die u kunt bekijken.
Veel plezier met de dialoog! Desgewenst, aan het einde van de dialoog, kunt u met uw email aangeven of u verder mee wenst te doen in dialoog sessies samen met onze experts in fysieke bijeenkomsten.
In dit filmpje geven wij een indruk van de ontwikkeling van Eindhoven en hoe wij zien dat we allemaal samen de omslag meemaken van in verschillende stadia (industrieel, Brainport TDK, gezond en veilig, samen).
In Maart 2023, na een korte publieke avond presentatie, werd ik verrast door een plotselinge verstoring van mijn spraakvermogen. Ik kon bepaalde woorden niet uitspreken en hele zinnen kostten enorm veel inspanning. Ik ben die avond dan maar naar huis gegaan want sociale interactie met mensen was onmogelijk. Dit werd een begin van een degeneratieve spiraal en persoonlijk avontuur dat mijn leven voor de zoveelste keer flink op zijn kop zette.
De diagnose van Myasthenia Gravis komt niet zomaar. Deze verstoorde relatie tussen het immuunsysteem en de spieren, vooral in het gezicht, is zeldzaam (1 op de 10.000). De oorzaak is onbekend. In mijn geval gingen de problemen met mijn spraak verder met mijn slikvermogen. Ik kon plotseling niet meer eten, noch drinken. De huisarts verwees mij naar de KNO arts. Die kon niets vinden. Ondertussen zag ik dubbel met mijn ogen en kwam ik bij de oogarts. Uiteindelijk opperde men misschien iets “neurologisch”. Slikproeven onder live toezicht van een röntgenapparaat toonden de ernst van de situatie. Mijn epiglottis, het klepje in de keel dat zorgt dat de luchtpijp en slokdarm niet met elkaar verward worden tijdens het eten, drinken en ademen, ging niet meer dicht. Dat kwam door gebrek aan spierkracht in mijn keel. Voedsel bleef in de keel steken, met braak, hoest en stikneigingen tot gevolg. Drank schiet gemakkelijk in het verkeerde keelgat met alle gevolgen van dien. Toch was dit onvoldoende om de diagnose rond te maken, al begon deze zich geleidelijk af te tekenen. Een uitgebreid bloedonderzoek moest uitsluitsel geven over de werking van de Thymus (een klier achter het borstbeen) en de enzymenhuishouding in mijn systeem. Toen pas werd de diagnose MG bevestigd. Ondertussen waren we 4 maanden verder en was ik 30 kilo afgevallen. Dat laatste was geen drama want ik had voorheen overgewicht. Dat was ik nu, zonder sporten, ineens kwijt.
Erger was mijn uiterlijk. Het gebrek aan spierkracht in mijn aangezicht zorgde dat ik een karikatuur was geworden van mijzelf. Mijn ogen kon ik niet afdoende sluiten. Deze stonden niet meer vriendelijk maar streng en afgezakt. Ik kon ook niet meer lachen. De beweging werd niet meer dan een grimas. Ik moest ook vaak hoesten. Het gewichtsverlies tekende scherp af in mijn gezicht.
Het effect op mijn omgeving was groot. Ten eerste is er het onbegrip bij familie, vrienden en kennissen. Men begrijpt de situatie niet en komt met allerlei eigen beelden om het uit te leggen. De een vraagt zich af of ik een TIA heb gehad? Anderen zijn overtuigd dat ik met onverwerkte (jeugd) trauma’s te kampen heb of met opgekropte situaties die via ziektepatronen zich manifesteren. Men zoekt altijd goedbedoelde externe oplossingen via pilletjes, vitaminen, hoestdrankjes, raadgeving, enz op basis van wat men projecteert uit eigen ervaringen, vaak zonder enige vorm van dialoog met mij. Mijn sociale leven werd onmogelijk. Praten, eten en drinken zijn verbindende elementen. Nu deze verstoord waren was mijn sociale interactie ook verstoord. Een hoestende, proestende, niets zeggende figuur in een publieke ruimte is voor veel mensen geen pretje (zeker niet met Covid bij velen nog in het angst-geheugen geprent).
De medische wereld in Nederland houdt zich veelal bezig met symptoombestrijding. Zo ook bij mijn MG problematiek. De onderdrukking van het immuunsysteem gaat dan via de intraveneuze toediening van immunoglobuline, donor serum van antistoffen van andere mensen. Dat voltrekt zich door meerdere sessies van vijf uur in kortstondige opname in het ziekenhuis. Als het werkt dan blijkt mijn spraak en slikvermogen weer redelijk terug te komen. Handig voor iemand die nogal wat te vertellen heeft in de wereld als decennia lange ontwerper met experimenteer processen met Sustainocratie als maatschappijvorm. De verschillende wereldwijde publicaties brengen mij in contact met allerlei mensen die meer willen weten of samen willen werken in complexe uitdagingen. Het is nu extra uitdagende om ermee om te gaan, lokaal én wereldwijd.
Zelf ben ik niet van symptoombestrijding. Dat blijkt wel vanuit mijn inzet met Sustainocratie als alternatief voor de financieel gedreven maatschappij. In die financieel gedreven werkelijkheid wordt symptoombestrijding structureel toegepast omdat men de financieel gestructureerde werkelijkheid niet als oorzaak wil kenmerken en dan de noodzaak moeten inzien om die werkelijkheid aan te passen. Hetzelfde geldt voor onze integrale en positieve gezondheid. Mijn omgeving heeft, met alle inzichten en raadgeving, veelal stukjes gelijk in een groter, degeneratief geheel. Lifestyle, opgedrongen emotionele blokkades, oude stukjes onverwerkte issues, de effecten van onze huidige maatschappij, hebben impact op het persoonlijke ecosysteem. Terwijl ik met Sustainocratie aan de knoppen van de samenleving draai, word ik met mijn MG problematiek nu geconfronteerd met het experimenten met mijn eigen knoppen. De keuze om aandacht te besteden aan mijn eigen gezondheid ontstond al enige jaren geleden. Een alvleesklier diagnose, die achteraf fout bleek te zijn, had zoveel impact op het emotionele welzijn van mijn dochters dat ik mijn liefde voor hen moest bevestigen door vooral duidelijke maatregelen te nemen voor mijn gezondheid.
Nu krijg ik te horen dat ik meer open mag gaan staan voor de liefde van anderen naar mij. Vaak weet ik niet hoe, omdat ik zo gewend ben geraakt aan mijn dienstbaarheid naar anderen, steeds maar weer, via mijn initiatieven vanuit Sustainocratie en mijn commitment naar mijn familiaire omgeving (alleenstaande vader, mantelzorger, buurtverzorging, aanjager gezonde verstedelijking, aanjager sociale innovatie, enz). Het kost enorm veel moeite om dit los te laten, en de vraag is of dit wel nodig is? Misschien dien ik mijzelf weer te transformeren om tot een nieuwe vorm van harmonie met mijzelf en mijn omgeving te komen. Dat op zich is weer een nieuwe uitdaging waarin ik mijzelf hierin ook een plek mag geven. Dit proces levert weer een boeiende reeks zelf selecterende situaties op van mensen die mij afstoten en anderen die zich juist ineens aangetrokken voelen. In die caleidoscoop van patronen (medisch, eigen inzichten en aanpassingen, loslaten, opnieuw clusteren, begrijpen, aanvaarden, anders vormgeven) is het de kunst om de positiviteit vast te blijven houden en, ondanks alles, de lijn van duurzame menselijke ontwikkeling te blijven volgen, al meanderend door chaos en bewustwording, steeds weer.
Onze fundamentele relatie met onze natuurlijk omgeving is onderbroken door de geïndustrialiseerde wereld die via het geldsysteem ons gemanipuleerde versies van de natuur voorschotelt. We ademen vervuilde lucht in, ons eten is ontdaan van voedingsstoffen en bewerkt met pesticiden, conserveringsmiddelen en andere stoffen. Ons water is vervuild en vaak aangelengd met mineralen of zuiveringsstoffen. Ons lichaam en geest reageert navenant met ziektes, gedrag en psychische stoornissen.
In dit artikel in het nieuwetijdse nieuwsplatform Re-Story lezen we een analyse van de Vlaamse kok Peter Vandermeersch vanuit zijn kookschool de Zonnekeuken. Een analyse die wij volkomen bevestigen vanuit onze ervaringen met onze eigen FRE2SH activiteiten op dit gebied. Lees je mee vanuit dit boeiende artikel.
Schildklier problemen, reumatische klachten, psychische klachten, neurologische klachten, kanker, gebrek aan weerbaarheid, enz kunnen allemaal herleid worden naar onze voeding en verloren verbindingen met de natuur, onze eigen natuur en die om ons heen.
Het huidige tijdperk van materialisme en politieke financiële sturing heeft haar langste tijd gehad. Al decennia lang wordt door de belangenpartijen getracht de tijd te rekken via kapitaal injecties, publieke zoethoudertjes, extra controle systemen en bureaucratie. Ook via investeringen in reparatie programma’s van datgene dat problemen oplevert in de degeneratieve spiraal die ze “de groei economie” hebben genoemd. Dit om zand in de ogen te blijven gooien van de welwillende en afwachtende, afhankelijke medemens.
Gelukkig zijn er ook veel mensen en instanties aangehaakt toen in 2009 de Stad van Morgen uit ging nodigen om “samen verantwoordelijkheid te nemen voor een aantal essentiële menselijke waarden”. Zo konden wij het leer en ervaringen proces opbouwen van wat een nieuw tijdperk lijkt te gaan worden. Beide tijdperken staan in dit plaatje afgebeeld. De een op of over het randje van instorting, de andere zich positief ontwikkelend als alternatief. Het plaatje illustreert zo’n 500 jaar recente geschiedenis.
Het mooie van het tijdperk dat door Sustainocratie wordt voorgesteld, is dat alle belangenpartijen uit de oude werkelijkheid mee kunnen doen aan de nieuwe. Zij doen dat als gespecialiseerd partners, faciliterend, niet sturend. Sturend zijn de essentiële waarden van ons natuurlijke menselijke bestaan.
Er bestaat natuurlijk een spanningsveld tussen de bestaande wereld van materialisme en manier waarop Sustainocratie uitnodigt om samen verantwoordelijkheid te nemen voor onze essenties. Dat geldt niet alleen voor de manier waarop politieke belangen structuren zijn georganiseerd, zoals in een parlementaire democratie. Dat geldt ook voor burgers die zichzelf een afhankelijke rol hebben aangemeten, al dan niet geforceerd door het belangensysteem. en het moeilijk vinden om zelf weer mede verantwoordelijkheid te gaan nemen. Maar deze schermutselingen zijn te overwinnen middels overtuiging, leiderschap en gemeenschappelijke resultaten.
Zie hier een van de voorbeelden van Sustainocratische samenwerking volgens de nieuwe era (AiREAS)
Stad van Morgen 