Tijdens een rollenspel over de participatie maatschappij volgens het Sustainocratische model van de Stad van Morgen wees een deelnemer op grote verschillen met de versie van participatie van gangbare overheid en gerelateerde instanties. De verschillende uitingen van participatie scheppen verwarring.

We hebben destijds het woord Sustainocratie bedacht om af te stappen van de eeuwig durende discussie over wat nu eigenlijk duurzame vooruitgang is, de mensen en participatie in cocreatie vorm. Toch blijft het voor velen een lastig gebied om te begrijpen en daardoor moeilijk om de stap te zetten tot deelname of het nemen van eigen initiatief. Dus even een opsomming van begrippen die de verwarring leveren.

Participatie 1: in de gangbare politieke economische werkelijkheid drukt men participatie uit in de vorm van deelname aan de belastbare arbeidsmarkt. De nadruk wordt gelegd op gesalarieerde arbeid omdat inkomsten belasting een van de grote inkomstenbronnen is van de landelijke overheid. Deze stuurt niet aan op andere vormen van participatie omdat ze voor hen in het geldbelang niets opleveren.

Participatie 2: Wederom in de gangbare politieke economische werkelijkheid ziet men langdurige werklozen als kostenpost. Men wil via een participatie wet deze mensen een bijdrage laten leveren aan de maatschappij, bijvoorbeeld door vrijwilligerswerk. Participatie is natuurlijk gezond maar de dwang achter het systeem is niet gezond. Hierbij worden mensen ingezet zelfs voor activiteiten die ook in de reguliere economie worden uitgevoerd. Er ontstaat irreële concurrentie en vernietiging van reguliere arbeidsplaatsen. Daarnaast maakt de overheid zich schuldig aan het verstrekken van gesubsidieerde banen. Er is veel kritiek op deze vorm van dwangarbeid onder het mom van participatie.

Participatie 3: hier komen we in het domein van niveau 4 bewustzijn gedreven gebiedsontwikkeling, Sustainocratie. Participatie betekent hier “het samen nemen van verantwoordelijkheid” voor het waarborgen van de natuurlijke kernwaarden voor het voortbestaan van de mens. Er is hier geen sprake van dwang noch hiërarchie. Instanties nemen hun verantwoordelijkheid als organisatie terwijl burgers dat doen vanuit bewustwording, gedrag en cultuur. Men werkt projectmatig en multidisciplinair samen volgens concrete prioriteiten en doelstellingen. Ieder draagt bij vanuit eigen vermogen en mogelijkheden.

Rollenspel: we spelen in groepsverband de verschillende situaties. Zo ervaren deelnemers het gevoel dat bij echte participatie hoort, maar ook wat het betekent voor mensen en functies om eraan mee te doen.