Categorie: Ondernemer van je eigen leven

Ik ontvang liefde in duizenden stukjes

Jean-Paul Close1 reactie

Korte verhalen vanuit menselijkheid

Vandaag was een dag van mooie ontmoetingen. Niet elke dag zit zo in elkaar maar vandaag bleek speciaal. Er zijn van die dagen waarin de algehele energie voornamelijk verbindend is. Je merkt het al op straat als volledig onbekende mensen glimlachen naar je, onvoorwaardelijk vriendelijk groeten of een aardige opmerking maken Op andere dag hangt er andere energie en is het nagenoeg onmogelijk ergens een glimlach te ontdekken. Raar is dat maar het valt op als je erop let.

Vandaag bleek een glimlach dag. Op mijn agenda stonden enkele afspraken die op verschillende momenten waren gemaakt, gesynchroniseerd met elkaar vanuit mijn perspectief op gebied van mensen, locaties en doelstellingen.

Bij mij bestaat “zakelijk” al jaren niet meer. Ik ontmoet mensen, al dan niet vanuit hun functies, maar altijd vanuit de menselijke kernwaarden die ik in Sustainocratie en de Stad van Morgen heb ondergebracht. De energetische flow is er altijd en clustert zich in ontmoetingen, al dan niet geagendeerd. Vandaag gingen gesprekken zoals gewoonlijk over allerlei menselijke zaken. Het maakte niet uit of dat nu jongeren projecten zijn, persoonlijke issues tussen een paar vrienden, de lastige breuk tussen geliefden of het herstel van intergenerationele relaties tussen mensen.

Mensenwerk!

Zoveel herkenbare verhalen, situaties, problemen, kansen, mogelijkheden en onmogelijkheden. Wat opvalt is dat velen hun geluk en liefde projecteren op een enkel “iets”, die 100%, verpersoonlijkt in één enkel pakketje. Dat kan een project zijn, een intieme relatie, een verlangen of onbeantwoorde liefde. Ik ken dat zo goed. Hoe vaak in mijn leven heb ik datzelfde gedaan? Hoort dit bij de bepaalde levensfasen die we doorlopen? Vasthouden, verlangen, projecteren, verwachten, focussen…..allemaal rond dat ene element. De rest hoort er even niet meer bij, totdat dat ene verdwijnt, om wat voor reden dan ook. Hoort hierbij het intense en loslaten en relativeren, totdat we uiteindelijk alles loslaten aan het einde van ons eigen leven? Een eindig moment in ons stoffelijke bestaan wanneer die zelfbewuste verbindingen niet meer mogelijk zijn en we ons wederom laten opnemen en versmelten in de eindeloosheid van het “grotere geheel”. Is dit niet het regeneratieve van het leven zelf?

Loslaten werd een van de onderwerpen van gesprek. Laten we echt los? Blijft ons verleden geen onderdeel van ons heden? Wat komt er in de plaats van loslaten? Ruimte? Eenzaamheid? Chaos? Leegte? Spijt? Vernieuwing? Bij velen zorgt loslaten voor pijn, een rouwproces, een verlies. Dat gaat gepaard met de verwachtingen die verbonden waren aan datgene wat men losliet, teleurstellingen, verdriet over wat niet mocht zijn, wat niet mocht blijven of niet mocht ontstaan. Vaak krijgt dat wat men loslaat 100% van alle aandacht, net als toen het verbonden werd. Het verlies is dan groot, de leegte ook, omdat het zoveel is en was. Men ervaart liefde als een externe factor, een verbindende energie “met een ander”. Als dat losgelaten wordt is het alsof men een stuk van zichzelf kwijtraakt, een amputatie, een verminking. Men ziet en voelt het niet als verrijking van de eigen persoon, een bundeling van ervaringen, een leerproces met de verwerking ervan in de eigen eenwording met het geheel, de innerlijk opbouw van liefde en kracht. Pas als men jaren later terugkijkt is men misschien in staat om de waarde van het samenzijn, de ervaringen en het loslaten te leren waarderen als leer en verrijkingsproces, niet als verlies. Een aaneenschakeling van onmisbare situaties, gebeurtenissen en relaties die iemand maken zoals deze is. Hoe men hiermee omgaat is tekenend, vanuit het drama en zelfmedelijden of de positiviteit van integratie in een verdiepend zelfbesef en innerlijke rijkdom. Vaak is het loslaten iets vanuit een werkelijkheid waarin men veel energie in een verbinding heeft gestoken, vooral om zichzelf heel te voelen met de aanwezigheid van de ander of dat andere.

Ik zie al die patronen en kan niet nalaten om naar mijzelf te kijken. Volgens de vele gangbare normen ben ik nu “single”, “bejaard” (bijna 65), “bijna pensioengerechtigd”, oud voor de een, ervaringsdeskundig voor de ander, dezelfde als altijd voor mijzelf in een altijd durende belevingscyclus. Men vraagt “hoe gaat het met jou?” en hier kan ik alleen maar positief op antwoorden. Ik luister naar de verhalen en zie mijzelf in andere fasen van mijn leven. Maar nu niet meer. Al lang geleden beleefde ik mijn omslagpunten, mijn integratiemomenten. Ik ben niet meer van die 100% in relatie tot een ander of iets anders. Natuurlijk leef ik de levenswijsheid van Sustainocratie, maar dat is iets waar mijn kijk op de werkelijkheid helemaal in opgaat. Een klein beetje liefde is voor mij genoeg, en die is overal om mij heen. En een klein beetje van velen en van alles is voor mij veel meer dan ik ooit ervaren heb in die focus op de 100%. Ik voer geen strijd meer, het is goed. Mijn band is met alles en iedereen, het hele universum, alle leven. Ik leef mijn werkelijkheid en deel momenten met velen en veel. Vandaag kwamen allerlei mensen op mijn pad, sommigen had ik al in geen 10 jaar gezien. Het werd een feestje van verbinding, de een na de ander. Ook de natuur deed mee in haar lente gerelateerde manifestaties van kleuren en nieuw leven.

Ik ontvang liefde, niet zoals een ander dat wenst op een grote, eenzijdige hoop.

Ik ontvang liefde,……. in duizenden stukjes, elke dag weer.

Zeg het met muziek

Jean-Paul CloseEen reactie plaatsen

Elke gebeurtenis in de Stad van Morgen lokt onze creativiteit en samenwerking verder uit. We gaan niet bij de pakken neer zitten omdat we onze comfort zone niet kunnen handhaven, we passen ons aan en zoeken een weg vooruit. Dankzij die tegenslagen onderweg hebben we nieuwe wegen weten te vinden en bewandelen die ons alleen maar rijker aan contacten, ervaringen als ook sterker en weerbaarder hebben gemaakt.

Of het nu de kredietcrisis was die de deuren opende van de verschillende instellingen om een verder te kijken dan alles uit te drukken in geld, of de negativiteit van Eindhoven die ons in de armen dreef van de Provincie Noord Brabant en uiteindelijk de langdurige samenwerking veroorzaakte met Eindhoven. Of een toevallige ontmoeting in België die ons op de rit zette met Erasmus+ voor Europees jongeren werk. En Covid, die de deuren opende voor de internationale netwerk aanpak. Een picknick voor expats voor de deur van Rararadio zorgde ervoor dat we met elkaar gingen samenwerken. En nu, de onverwachte spraakproblemen van kartrekker en initiatiefnemer, Jean-Paul Close, die ons wederom uitdagen om nieuwe paden te gaan bewandelen.

De man van Raradio op woensdagen, Koen, die normaliter op de achtergrond de ondersteuning biedt, treedt nu op de voorgrond als vragensteller, verteller en spreker. Vandaag laten we een keer muziek het woord doen, met uitleg door Koen over de muziekkeuzes die door Jean-Paul werden aangereikt in deze podcast over Sustainocratie en onze kernwaarden.

Een podcast gesprek over GELUK

Jean-Paul CloseEen reactie plaatsen

In het drieluik met Chris den Daas sluiten we af met het thema “GELUK”. Wat is eigenlijk geluk? Koen gaat in gesprek met Chris. Jean-Paul redeneert op de achtergrond mee vanuit het Stad van Morgen perspectief en ervaringsopbouw over de verschillende gelaagdheden van dit wonderlijke fenomeen dat we “geluk” noemen. Luister je mee? Reflecteren can altijd in de comments.

Een leven lang inspireren met bomen

Jean-Paul CloseEen reactie plaatsen

Jeroen Heindijk is al 30 jaar lang actief als inspirator rondom bomen. Wat begon als vertrouwensbreuk met mensen ontwikkelde zich als trouwe band met de bomen wereld.

Op vele vlakken zijn bomen veel verstandiger dan mensen. Ons zelfbewustzijn speelt ons parten. We denken over dingen na die ons doen concurreren, trachten zaken te beheersen uit eigenbelang, oorlog voeren, enz. Zou een boom nadenken? Is een boom zelfbewust? In ieder geval is de boom veel meer bewust van de omgeving en de omgang ermee dan wij mensen. Een boom kan niet wegrennen, of vechten. De boom is plaatsgebonden en leeft op basis van multidimensionale omgang met alles wat het omringd. Weer en wind, klimaat, leven in de bodem en rondom ´m heen, regen, zon, vogels, insecten, enz. Zo kunnen ze honderden tot misschien wel duizenden jaren oud worden. Iets wat wij mensen de boomsoorten niet kunnen evenaren.

Bomen en mensen zijn beiden unieke manifestaties van het leven op Aarde, elke met onze eigen authentieke eigenschappen. In feite zijn we gelijkwaardige broeders en zusters van elkaar in het ecosysteem van levende soorten. En toch gaan wij als mens respectloos om met bomen. Wij in Nederland zelfs meer dan in andere landen, zoals Engeland. Dat vertelt Jeroen ons uit zijn vele ervaringen. Hij vertelt ons nog veel meer. Luister mee naar zijn boeiende verhaal.

Onuitgesproken emoties

Jean-Paul Close1 reactie

Dit podcast gesprek met video en online TV maker, Hein Kuiper, is kenmerkend voor wat vele mensen tegenwoordig doormaken. Ook de Stad van Morgen is ontstaan uit zo’n omslagpunt.

Het voldoen aan verwachtingen van anderen, niet jezelf mogen zijn, emoties niet mogen uitspreken, leven als zielloze robot in “het systeem”. Als in die onderstroom ook nog eens angsten meeliften die van generatie tot generatie worden doorgegeven dan is het beleven van een kantelpunt een ongekend heftige en levens veranderende ervaring.

We leven in een prestatiegerichte maatschappij binnen een gemaakte wereld van belangen. Tegenwoordig zijn er veel mensen die niet meer willen werken, ook al voelen ze zich vaak verplicht, in zogenaamde “bullshit” jobs. Dat is werk dat geen enkele reële toegevoegde waarde heeft voor mens, maatschappij of milieu. Ook wordt langzaamaan werken taboe in organisaties die bijdragen aan sociale of milieuproblemen (of allebei). Alleen maar werken voor het geld zonder moreel besef is steeds meer uit de tijd, zeker onder de jongeren. Maar dat is niet altijd zo geweest. De “norm” in vorige generaties werd veel dwingender gesteld door allerlei overtuigingen van ouders, overheid, leerinstellingen en religieuze opvattingen. De “kop dicht, zit stil en doe wat je gezegd wordt” cultuur zat diep geworteld. Deze maatschappelijk “do’s and don’t” werden opvoedkundige doctrines. Dat dit gebeurde in een tijd waarin tevens allerlei dramatische oorlogse gebeurtenissen verwerkt dienden te worden, maakte het niet echt gemakkelijker. “Niet zeuren, blijven poetsen” werd voor velen een lapmiddel om emoties te onderdrukken. Op allerlei fronten zien we dit soort gedrag nog steeds. “Ik doe gewoon mijn werk” is de dooddoener om gebrek aan morele toetsing van het werk te verdoezelen en zich niet schuldig te gaan voelen. Uiteindelijk ligt “de verantwoordelijkheid” altijd bij iemand anders en wassen we ons in onschuld rond een toeslagen affaire, milieu vervuiling, ontbossing, dumpen van afval in verre landen, enz.

Gelukkig hebben tegenwoordig mensen steeds meer de keuze om hun toegevoegde waarde voor zichzelf en hun omgeving te toetsen aan eigen opvattingen en gevoelswaarden. Authenticiteit noemen we dat, een sterk “ik ben” besef. Die vorm verbindt zich op een veel natuurlijker manier met anderen waardoor energie positief stroomt. Velen ervaren die warme band als betekenisvol, liefdevol en spiritueel. Men maakt dit ook bespreekbaar, net als Hein de moed heeft gehad om zijn eigen proces en ervaringen bespreekbaar te maken. Luister mee, niet alleen naar Hein maar vooral de mensgerichte boodschap.

De gratis en niet gratis te lezen publicaties van de Stad van Morgen

Jean-Paul CloseEen reactie plaatsen

De echte naam van de Stad van Morgen is Stichting Transformation, Indexation & Research (STIR). Dat wil zeggen dat de Stad van Morgen een open omgeving is waarin we samen experimenteren en kennis ontwikkelen met onszelf in een werkelijkheid die zich aanpast aan de uitdagingen van deze tijd. Zo´n transformatie gaat gepaard met het intense proces van het loslaten van oude vertrouwde patronen en het herinrichting van onze maatschappij volgens het bewustzijn en noodzaak van nu. Als we dat niet doen dan lopen we het risico uit te sterven zoals op kleinere schaal al vaker is gebeurd bij de mens. Jared Diamond legt dat prachtig uit in zijn online toespraak en laat de parallellen zien tussen toen en nu.

Tijdens dat experimenteren boekt STIR inzichten samen met allerlei partijen die meegaan in het denk en handel proces dat STIR presenteert. Voordat STIR als stichting bestond was oprichter Jean-Paul Close er al geruime tijd mee bezig. Zijn eigen proces kwam tot uiting in publicaties die hij schreef om voor zichtzelf denkpatronen inzichtelijk te maken en deze te kunnen delen met anderen om erover een actiegerichte dialoog op te starten. Deze publicaties zijn nog steeds relevant, nu misschien meer dan destijds omdat er steeds meer mensen een denkomslag maken. Enkelen ervan zijn nu gratis beschikbaar als downloads.

  • 2005 – Handboek voor de (toekomstige) Marktleider . Dit boekje introduceert denkpatronen, handige tips en voorbeelden voor ondernemers om te werken aan hun authentieke toegevoegde waarde in hun markt. Het is de voorloper van het 4 x WIN principle. Van 2005 tot en met 2008 bouwde hij een adviesgroep op met de naam 5K Consultancy. Het boekje is later uitgebreid (2008) met een tweede publicatie via uitgever Pearson: Succesgids voor ondernemers dat nog via Bibliotheken te leen is.
  • 2009 – Geheimen van echte welvaart. Dit is een meer filosofisch werk over het menselijk ZIJN en DOEN. Deze is gratis beschikbaar op aanvraag bij de auteur. Het vormt de basis voor het ontwerp van de maatschappijvorm die in
  • 2012 uitkwam onder de titel: Sustainocratie, de nieuwe democratie waarin alleen de mens centraal staat. Deze is nog niet gratis beschikbaar omdat die via uitgever MultiLibris is gepubliceerd.

Vanaf 2012 werd er door STIR en de daaruit ontstaande communities, vooral in het Engels gepubliceerd wegens het wereldwijde karakter van de transformatieve noodzaak. Deze publicaties zijn over het algemeen gratis beschikbaar als “open access” zoals tegenwoordig gebruikelijk om universitaire en hoger beroeps studenten te faciliteren in hun leerprocessen. U kunt ze vinden op de internationale blog van de Stad van Morgen. Ze zijn gepubliceerd o.a. via de grootste uitgever wereldwijd, Springer, via verschillende verzamelpublicaties van universiteiten (Zoals Budapest, Westminster en Urbino) en wetenschappelijke sites zoals Research en Academia.

Sustainocratie is ondertussen bron van inspiratie voor velen, inclusief artiesten, ondernemers, burgers en overheden.

Verrassende provinciale verkiezingen en uitslag. En nu?

Jean-Paul CloseEen reactie plaatsen

De recente provinciale en senaat verkiezingen hebben een verrassende uitslag laten zien. De opkomst van kiezen was ongelooflijk hoog vergeleken met andere vergelijkbare verkiezingsjaren. Dit geeft blijk dat er onder de bevolking “iets leeft”. Is het ontevredenheid over het Haagse beleid of enthousiasme over voorstellen van bepaalde politieke partijen? Een nieuwe partij, de BoerBurgerBeweging (BBB), heeft het panorama in Nederland plotseling anders ingekleurd. Maar wat betekent dit? Gaan we nu daadwerkelijk verandering zien die nodig zijn vanuit de grote uitdagingen waar we voor staan? Of krijgen we meer van het oude zelfde?

Jean-Paul Close reflecteert vanuit het perspectief van Sustainocratie (samen verantwoordelijk voor onze essentiële menselijke en natuurlijk waarden) over de uitslag. Hij legt een link met het historische ontstaan van de huidige maatschappijvorm met een faciliterende overheid richting financiële groei en een samenleving die gezien wordt als kostenpost. Als in deze context een nieuwe partij een overwinning behaalt dan zal nog steeds die oude overkoepelde context overheersen qua landelijke sturing. Dit veranderen blijkt erg moeilijk zoals vaak aangetoond wordt in de samenwerkingsvormen van de Stad van Morgen. Daarin doen ambtenaren en bestuurders vol enthousiasme mee maar lopen vaak tegen de belemmeringen aan van hun eigen organisatie en de prioriteiten die politiek gezien vaak anders uitvallen dan wat écht nodig zou zijn.

Ook legt Close de nadruk op het feit dat “de overheid” maar een deel van de werkelijkheid is. Met onze stem onze eigen verantwoordelijkheid delegeren lost maar een deel op van het geheel. We kunnen de kleur van het beleid beïnvloeden vanuit ontevredenheid maar dit lost niets op als we niet ook naar onszelf kijken qua gedrag aanpassing. Of de wereld van ondernemers beïnvloeden waar wij onze dagelijkse relaties mee omgaan via onze inkopen. De overheid blijft een faciliterende en regulerende organisatie die contextueel afhankelijk is van een conjunctuur. Als deze structureel geld gestuurd is dan zal de sturing altijd vanuit kosten en baten plaatsvinden. Als deze cocreatie (samen verantwoordelijk) gestuurd is vanuit een gemeenschappelijk hoger doel dan ontstaat een geheel andere overheid én financieel model.

Luister mee met dit uurtje podcast op Rara Radio van de Stad van Morgen

De evolutie van de mens herhaalt zich bij elke geboorte en geeft een kijkje in de toekomst via onszelf

Jean-Paul CloseEen reactie plaatsen

De evolutie van de mens is al vele miljoenen jaren gaande. Vanaf de conceptie van een nieuw leven in de moeder kunnen we dezelfde evolutie waarnemen. Op het moment van de geboorte beleeft de moeder haar eerste loslaat moment en wordt het bestaan van de baby voor de vader voor het eerst omarmbaar. Vanaf dat moment begint de nieuwgeboren mens een eigen, zelfstandig groeiproces. Hierin zien we vier fasen die we ook terugzien in de integrale evolutie van de mensheid. Zo kunnen van onszelf leren, ook hoe we om kunnen gaan met de uitdagingen van deze tijd. Wellicht zijn we dan in staat om onze collectieve puberale gedrag en maatschappelijke organisatie los te laten en te evolueren naar een nieuwe fase, die van prille volwassenheid.

Fase 1: Onbewust leven

Mensheid: Vroege mens

Volgens de evolutietheorie is de mens enkele miljoenen jaren geleden ontstaan. Dit gebeurde door middel van enkele doorslaggevende en opeenvolging van genetische mutaties die ons menselijke eigenschappen gaven waardoor wij ons gingen onderscheiden van vergelijkbare soorten. De mens zocht hierdoor haar eigen plekje in het ecosysteem. Waar apen zich traditioneel in bomen konden ophouden leefde de mens al snel bijna uitsluitend op de grond. Er was niet één mens soort, er waren er verschillende maar deze ontwikkelden zich in eerste instantie redelijk gescheiden van elkaar.

Door onze eigenschappen hadden we weinig tot geen natuurlijke vijanden. De omgeving was rijkelijk gevuld met voedsel, hetgeen ons zekerheden verschafte. Het leven voltrok zich onbewust in de veilige omgeving van wat moeder Aarde en de Natuur ons te bieden had. De mensheid was nog klein in aantal en kwetsbaar maar voldoende beschermt om te groeien en te experimenteren met zichzelf in een rijke, grote omgeving zonder concurrentie.

Mens: Peuter

De peuter wordt geboren onder de beschermende vleugels van het gezin, bestaande minimaal uit vader en moeder. De peuter is klein en kwetsbaar. Maar die kwetsbaarheid wordt opgevangen door een veilige omgeving van overvloed. De peuter hoeft zich niet druk te maken over eten, drinken of andere zaken. Het kan gewoon groeien zonder er verder bij na te denken, ondertussen spelenderwijs experimenteren met de omgeving die steeds groter en spannender wordt. Onbewust worden normale vaardigheden aangeleerd, zoals spreken, lopen, communiceren, enz.

Ouders zijn in de deze fase erg belangrijk. Als baby krijgt de peuter alles van hen, zoals borstvoeding en lichaamswarmte. Gaandeweg wordt de afstand groter maar blijft de veilige omgeving essentieel. Anders zou de peuter het niet overleven.

Foto door Janko Ferlic op Pexels.com

Fase 2: Onbewust overleven

Mens: Kleuter

De peuter ontwikkelt zich tot kleuter en komt in de grotere wereld andere kleuters tegen. Er ontstaat een vergelijkingsdrang om langzaam maar zeker kennis te maken met de eigen vaardigheden en die van andere opgroeiende mensjes. In de vergelijking ontstaat onbewust een vorm van concurrentie. In deze omgeving is het gebruikelijk dat ze met elkaar spelen, wedijveren maar ook treiteren en pesten.

Het zijn de ouders die een weerspiegeling van normen aan waarden aangeven. Zij springen in wanneer dit nodig mocht blijken en kunnen eventueel overleggen met de andere ouders. Uiteindelijk gaat het om de harmonieuze ontwikkeling van de kinderen in een niet harmonieuze levensfase. Maar de kleuter zit nog in de leerfase en beleven nog geen harmonie, in tegendeel. Hun leven in deze fase is een onbewust fase van overleven, een vorm van chaos waarin bewustwording groeit maar niet altijd even positief. De relatie hier met de stabiliteit en morele opvattingen van de ouder is essentieel.

Ook het onderwijs begint in deze fase een rol te spelen.

Foto door Josh Willink op Pexels.com

Mensheid: De anderen

Naar mate de mensheid groeide ontstonden er groepen die zich gingen afsplitsen. Deze gingen op zoek naar een eigen gebied, een nieuw el dorado om zich te vestigen op wat voor manier dan ook (actief via jacht of meer passief afhankelijk van de vruchten van de omgeving). Zo verspreiden de verschillende soorten mens zich op het Aardoppervlak en kwamen elkaar tegen. Dat waren boeiende ontmoetingen die het bewustzijn triggerde waarbij het aspect van vriend en vijand nauw naast elkaar kwamen te liggen op vele manieren. Enerzijds leverde het nieuwsgierigheid op, anderzijds verdediging of zelfs agressie.

Er was nog geen dieper bewustzijn over soorten, samenwerkingsmogelijkheden, enz. Alles was nieuw, verrassend, speels, confronterend en bedreigend voor de mensheid. Nog nooit had ze naar zichzelf moeten kijken vanuit vaardigheden, concurrentie, eigenaarschap of ongeschreven gebruikersrecht van de omgeving. Ineens werd dit onderdeel van de werkelijkheid, net als kleine kinderen die ineens hun bal afgepakt zien worden door anderen. Hoe ga je hiermee om? Kleine kinderen kunnen naar papa of mama maar waar gaat de prille mens naartoe?

Fase 3 Bewust overleven

Mensheid: De wedijverende mens

Zoals gezegd had de mensheid geen rolmodel om zich aan te spiegelen, zoals kinderen dat doen aan hun ouders. Toen de mens ging beseffen dat ze macht had over haar omgeving dankzij haar unieke analytische vermogen begon ze zich er ook naar te gedragen. Het ego nam de overhand en vertaalde zich naar hebzucht, controle drang, machtsuitingen en onderlinge pesterijen. Puberaal gedrag dus zonder corrigerende spiegels. Groei werd een fenomeen waaraan instrumenten gehangen konden worden. De moraal en ethiek van het bestaan werden ondergeschikt aan de belangen. Niets noch iemand had de mensheid ooit wat geleerd over basisverantwoordelijkheden behalve het eigenbelang. Toch was dat leerproces aanwezig. Deze vertaalden zich in de vele crisissen, oorlogen, macht strijden en catastrofes die zich voordeden met veel menselijk leed.

Onbewust had de mens afstand gedaan van haar natuurlijke oorsprong in fase 2, nu deed ze dat ook bewust, net als pubers zich losmaken van hun ouders. De Aarde wordt gezien als eigendom van de mens, het leven betekent niet zoveel en we zien onszelf potentieel als verlaters van het Aardse nest om het universum te gaan veroveren. De prestatiedrang overheerst. We hebben een parallelwereld gecreëerd waarin narcisme en machtsbolwerken ons rolmodel trachten te zijn en ons blokkeren van onze natuurlijke oorsprong. We trachten onze problemen remediaal op te lossen door toevoeging van technologie, genetische manipulatie en op andere manieren zelf vadertje en moedertje (of zelfs God) te spelen.

Mens: De puber

Op een bepaalde leeftijd slaat het onbewuste concurreren om naar bewust concurreren, manipuleren en wedijveren. De puber begint te experimenteren met het eigen groeiproces van bewustwording, ontwikkeling van vaardigheden en het vinden van een eigen authentieke plek in het ecosysteem. Dit gaat vaak gepaard met chaos omdat de jongeren de overkoepelende energie van de ouders gaan loslaten en op ontdekkingsreis gaan naar zichzelf. Dit gebeurt door te experimenteren met de werkelijkheid en het verwerken van de positieve en negatieve feedback die men krijgt als spiegels uit de omgeving.

De puber beleeft een bewust overlevingsdrang in een werkelijkheid die het moet leren doorgronden. De wijsheid van de ouders, hun rolmodel, wordt losgelaten omdat de puber zelf ruimte nodig heeft om te experimenteren en te ontdekken. Belangrijk is dat deze al in een vroeg stadium bepaalde normen en waarden heeft meegekregen die hem of haar kaderen met voldoende richtlijnen om het avontuur redelijk veilig en gezond te houden. Vaak gaat het hier mis doordat de ouders in de prestatiemaatschappij vooral met zichzelf bezig zijn, de druk van de maatschappelijk lasten op hun schouders en vaak al leven in een gescheiden situatie.

De stabiele bedding voor pubers is de laatste decennia weggevallen door gefrustreerde, gescheiden, gestreste, werkloze, prestatiegerichte ouders. Social media, drugs, alcohol, enz zijn gevaarlijke uitlaatkleppen die de natuurlijke chaos nog een extra dimensie geven. Vele jongeren ontwikkelen blijvende schade waar ze in latere levensfasen last van blijven hebben. Ook willen veel te veel jongeren grijpen naar een laatste redmiddel en uit het leven stappen. Het zijn signalen dat we onze maatschappijvorm onder de loep mogen leggen en onze prioriteiten gaan verleggen. Veel huidige jongeren die deze fase succesvol doorlopen nemen afstand van de erfenis van hun ouders en beginnen keuzes te maken die gaan leiden tot een geheel andere dynamiek voor henzelf en de maatschappijvorm waar ze voor staan.

Foto door RF._.studio op Pexels.com

Fase 4: Bewust leven

Mens: Harmonie en gezin

De vierde fase van de traditionele ontwikkeling van de mens is die van volwassenheid. We laten onze puberteit los en zijn ons meer bewust van onszelf, onze eigenschappen als persoon en relatie met de omgeving. We zijn nu in staat om partner relaties aan te gaan in plaats van steeds te willen concurreren, wedijveren of experimenteren. De stabiliteit die we voelen als we ons authentieke zelf hebben leren waarderen en benutten is belangrijk om zelf een gezin te stichten en functioneel te zijn in een community.

Foto door Jonathan Borba op Pexels.com

Helaas is onze prestatiegerichte maatschappij erg doorgeslagen in individualisme waardoor de harmoniserende waarden van het gezin, de familie en de community zwaar onder druk zijn komen te staan. Met alle gevolgen van dien. Toch is dit een fase van pijn die nodig is om het bewustzijn ervan te veranderen voor een nieuwe maatschappelijke toekomst. Daarom is het belangrijk om de jongere generaties de ruimte te bieden om zich te manifesteren in die wereld van volwassenheid en communities te starten die gebaseerd zijn op waardecreatie en behoud, en niet of financiële belangen of groei.

Mensheid: Harmonie met onszelf en onze leefomgeving

De mensheid heeft natuurlijk geen enkel evenbeeld om mee te spiegelen dan zichzelf. Ze moet dan ook zelf ontdekken wat het is om volwassen te worden als soort. Bewust overleven heeft ons gebracht waar we nu staan met alle puberale problemen van dien. Vervuiling, armoede, vernietiging van biodiversiteit, serieuze bedreiging naar onszelf toe wat betreft ons voortbestaan, enz. Het is lastig te aanvaarden dat zelfbewust leven betekenis geeft aan de erkenning van onszelf als onderdeel van “de natuur” terwijl we ons daar zo lang boven hebben geplaatst. We zijn geen eigenaar van onze oorsprong maar een evolutionaire toevoeging. Dit gaat gepaard met verantwoordelijkheden die passen in de brede natuurlijke context. We zijn niet de enige soort. Sterker nog, we zijn afhankelijk van de vele soorten om ons heen om te leven, niet alleen via voeding maar ook samenhang. We dienen die soorten dan ook de ruimte geven om zich te ontwikkelen en zich te verhouden tot ons.

We kunnen een voorbeeld nemen aan bijvoorbeeld bomen. Oude volwassen bomen hebben een symbiotische multidimensionale relatie met al het leven om zich heen. Ze passen zich aan volgens de seizoen en gedurende dat proces zorgen ze voor hun omgeving zoals hun omgeving voor hen zorgt. Een boom manipuleert niet, domesticeert niet, oefent geen macht uit. Ze biedt schaduw, veiligheid, ruimte, voeding, steun, enz in ruil voor veel van hetzelfde. De Stad Van Morgen en de natuurlijke kernwaarden geformuleerd in Sustainocratie plaatst zich in dit gebied van Bewust Leven. Het stelt andere gedragseisen aan deelnemende partner organisaties en mensen dan wat we in fase 3 gewend waren.

Foto: Gelijkwaardigheid bij de gemeenschappelijk verantwoordelijkheid voor luchtkwaliteit.

Kijkje in de toekomst

De weerbarstigheid van onze puberale fase is lastig te doorbreken om verschillende redenen. Enerzijds hebben we zo nadrukkelijk afstand genomen van de natuur dat we moeite hebben om überhaupt de wetten ervan ter harte te nemen. We hebben onze eigen wetten en aanpak die we diep geworteld hebben in onze maatschappijvormen en gedrag. De grote problemen die we zo hebben veroorzaakt hebben de natuur dusdanig verstoord dat we dreigen het leven op Aarde onmogelijk te maken, zeker voor grotere soorten waaronder wijzelf. Anderzijds is er het politiek financiële systeem waar we ons afhankelijk van hebben gemaakt. Hier gaan mensen mee om die narcistische denk en handelspatronen hebben die gevaarlijke vormen aannemen. Zij beheersen belangrijke delen van het systeem. Tot slot is er die afhankelijkheid zelf die leidt tot stress, apathie, gebrek aan loslaat durf en gebrek aan eigen verantwoordelijkheid.

Een van de kijkjes in de toekomst is derhalve die van onze zelfmoord als soort. We overleven onze eigen pubertijd niet. De natuur zal er niet om treuren. Met een beetje geluk herstelt deze zich en gaat gewoon verder alsof er niets gebeurd is. De mensheid verdwijnt als annecdote in de geschiedenis van onze planeet.

Vanuit de Stad van Morgen met Sustainocratie hebben we een positievere kijk op de toekomst. Als ikzelf een omslagpunt heb meegemaakt in mijn eigen leven en nu steeds meer mensen tegenkom die dat ook hebben gedaan, dan is een omslagpunt in onze menselijke organisatievormen ook denkbaar. Sterker nog. In de jaren dat maatschappelijke clusters op basis van de dynamiek van de Stad van Morgen actief zijn zien we die omslagpunten vanzelf ontstaan, ook binnen de instanties. Het grote voordeel van Sustainocratie is dat het voortborduurt op de structuren die in fase 3 zijn ontstaan en neemt ze mee in fase 4. Organisaties die er rijp voor zijn voelen zich beter, sterker en gekender in fase 4 dan in 3. Dat komt omdat de omgevingsfactoren in fase 4 clusters dit volwassen gedrag omarmen en ondersteunen.

Kortom, fase 4 bestaat en kennen we vanuit onze eigen familie gedreven werkelijkheid. Mede dankzij Sustainocratie is er nu ook een kader voor de maatschappelijke context. Deze kunnen we als evolutionaire stap op regionaal niveau redelijk gemakkelijk tot uitvoering brengen. Met overal een verbindende Sustainocraat kan ieder ander zichzelf blijven en vanuit die dynamiek zich verbinden aan het grotere, natuurlijke goed. Dat zeggen ook bezoekende steden en gebieden: het bestaat, nu willen wij het ook. De verwachting is derhalve dat het zal groeien dankzij het goede voorbeeld, gedocumenteerde ervaringen en het zichtbaar maken van deze gedachten via o.a. deze blog.

Gesprek over de historische ontwikkeling van Eindhoven, de onderstroom, bepalende mensen, wijkontwikkelingen, leiderschap…

Jean-Paul CloseEen reactie plaatsen

Thom Aussems, oud baas van de woningbouw corporatie Trudo in Eindhoven heeft zijn persoonlijke stempel gedrukt op het ontwerp van Strijp-S. Hier hebben we het in ons eerste podcast gesprek over gehad. Maar er is meer. Op welke basis ontwikkelen steden zich eigenlijk? Hoe heeft dat plaatsgevonden in Eindhoven? Hoe manifesteert een stad en haar functies zich in een veranderende werkelijkheid? Wie zijn daarin de kartrekkers. Daar gaat dit tweede gesprek over.

Thom heeft Eindhoven geanalyseerd en twee dikke boeken uitgebracht hierover. Met zijn betrokken kennis van zaken praten we over context, leiderschap, initiatiefnemers, de onderstroom van lokale mensen, de herontwikkeling van bepaalde wijken, samen met inwoners, enz. Luister mee met dit inspirerende en verrijkende gesprek.