In dit filmpje van Govert Geldof wordt haarfijn uitgelegd hoe complex die transitie is. De Stad van Morgen organiseert communities waarin overheden, burgers, bedrijven en wetenschap samen trachten vorm te geven aan deze transitie. Wij stellen energie niet als doel maar als middel voor kwaliteit van leven (EQoL). Op dit moment maken wij onbewust gigantisch misbruik van dit middel op vele fronten. Dat misbruik oplossen is niet gemakkelijk als we er zoveel waarde aan hechten in ons dagelijks bestaan. Maar het zal wel moeten. We zien de benzine en andere energieprijzen de pan uit rijzen. Dit is onhoudbaar. We moeten snel ons aanpassen en energiegebruik aan banden leggen voordat de werkelijkheid ons op tragische wijze zal dwingen dit te doen.
Positiviteit doet letterlijk wonderen
Wetenschappelijk is aangetoond dat emoties in staat zijn onze materiële wereld te veranderen, niet alleen ons gedrag. Dat wil zeggen dat onze evolutie vooral bepaald wordt door emotiegedreven processen die invloed hebben op bijvoorbeeld ons DNA, en ook de manier waarop we naar de werkelijkheid kijken of hoe deze zich aan ons voordoet. Dit betekent o.a. dat positief denken en handelen instantaan een omgeving geeft die positieve energie en resultaten teruggeeft. Het is zelfs in staat om ons lichamelijk, maatschappelijk, ecologisch en economisch (4 x winst) te genezen. Maar dan moeten we de keuze wel durven maken. Veel van de huidige lichamelijke en maatschappelijke problemen komen voort uit de negatieve energie van de oude, overheersende, doorgeslagen politieke economische (kapitalistische en hebzuchtige) sturing. De nieuwe, positief gestructureerde wereld openbaart zich en is overal ineens zichtbaar, voelbaar én maakbaar.
Vriend Andras Laszlo stuurde ons vandaag een aankondiging (voor een webinar maandag a.s. over (met link voor belangstellenden) “How to shift into the DNA of a spiritual Enterprise“) met dit veelzeggende plaatje erbij:
In de Stad van Morgen hebben we Sustainocratie gedefinieerd waarin mensen en instanties samenkomen vanuit hun talent en kracht om samen te werken aan menselijke kernwaarden. “Het haalt het beste uit de mensen naar boven” wordt regelmatig gezegd. Men voelt zich goed, is resultaat-gedreven, sterk verbindend en blij. Deelnemers worden gewaardeerd, zetten zich in en weten zich gesteund door de omgeving. Er ontstaat een onderlinge energie die zich deelt en vermenigvuldigt. De grote groepen voor samenwerking zijn hieronder afgebeeld. Tussen de groepen ontstaat ook veel kruisbestuiving waardoor we uiteindelijk vele 1000den mensen weten te betrekken. Die energie manifesteerd zich om ons heen.
Sustainocratie is een beweging vanuit positieve energie
Loslaten is genezen
Plezier in samenwerken is echter onvoldoende voor mensen om de oude maatschappijvorm geheel los te laten. Oude en actuele angsten en afhankelijkheden overheersen erg terwijl daar kostbare macht en controle structuren aan gekoppeld zijn die de negatieve energie gebruiken om zichzelf in stand te houden. Het verbaasde mij dat veel mensen met veel passie en betrokkenheid meededen met de Stad van Morgen maar steeds weer privé of vanuit werk terugvielen in oude patronen. Ikzelf heb mij 100% toegelegd op het werken vanuit het positieve veld van harmonie en symbiose dat ik in mijn eigen menselijke complexiteiten model beschrijf. Vele anderen komen op werkbezoek, genieten, en vallen daarna (vaak noodgedwongen) weer terug in de oude afhankelijkheden. Ik begon mij eenzaam te voelen in mijn druk bezocht wereldje waar ik steeds weer alleen werd achtergelaten. Eerst maakte het mij niet uit maar dat veranderde ineens.
Loslaten gaat gepaard met vele emoties. Dat proces heb ik de laatste 21 jaar flink doorlopen. De laatste maanden ben ik mij daar nog verder in gaan verdiepen binnen de Stad van Morgen. Dat kwam omdat ikzelf door omstandigheden in aanraking kwam met opgekropte negatieve gevoelens die ik jarenlang had genegeerd of geblokkeerd. De eenzaamheid die ik voelde, ondanks de liefdevolle cocreatie thuis met familie en mijn kinderen, en de 1000den betrokken mensen en instanties, drong tot mij door toen ik in aanraking kwam met een vrouw die voor het eerst door wist te dringen in mijn pantser van oud zeer. Voor die tijd was niveau 4 gebiedsontwikkeling voor mij een rationeel dynamisch cluster proces geweest dat projectmatig werd ingevuld. Dat kon ik prima aan alleen. Nu drong het spirituele positivisme tot mij door van de mannelijke en vrouwelijke energie samen dat ik steeds had beschreven maar kennelijk voor mijzelf nog had blokkeerde voor mijzelf. Sustainocratie is niet alleen projectmatig (mannelijk) maar een bezielende (vrouwelijk) beweging die uiteindelijk het veld van harmonie met mannelijke en vrouwelijke energie bevolkt, primaire via de verbindende emotionele, niet de rationele wereld. Maar eerst moest ik dat zelf intensief meemaken kennelijk.
Mijn positiviteit kreeg een impuls vanuit liefde en compassie die ik niet zomaar kon plaatsten maar mij wel volop in proces bracht en velen om mij heen. Ineens veranderde mijn eigen structuur (DNA?) verder. Dat merkte ik doordat mijn dieet zich aanpaste, mijn gedrag en emoties ook. Ik hoefde ineens geen pijnstillers meer te slikken. Mijn emoties bruisten alle kanten op, soms nog negatief verankert in het verleden maar vooral positief vanuit het trachten te begrijpen wat mij overkwam. Ik kreeg nieuwe vrouwelijke raadgeefsters op mijn pad die mij de spirituele processen duidelijk maakten zonder het vaak zelf volledig te begrijpen. Veel andere vrouwen verbonden zich ineens ook aan de Stad van Morgen. Het het type raadgevers transformeerde van projectgedreven naar intense verander en loslaat processen, op individueel niveau van mij en van vele anderen. De vrouwelijke energie kwam intens binnen.
Emoties kwamen los op allerlei fronten terwijl oude beschadigingen van mijzelf, andere mensen en instanties tevoorschijn kwamen en bespreekbaar werden. Het was een wonderbaarlijk en helend fenomeen dat mij allereerst overviel maar gaandeweg, met de hulp van iedereen, liet zien dat het niet om mij ging maar de verbintenis tussen de spirituele (Universum, bezieling, positieve energie, vernieuwing, helend, vrouwelijk) en materiële (Sustainocratie, actie-gerichte verantwoordelijkheid, verbindend, mannelijk) wereld. Het grote geheel manifesteerde zich door mij heen. Die verbintenis en manifestatie is op basis van emotie. Daarin zitten enorme nuances die ik ook moest leren begrijpen. De verschillende hooggevoelige vrouwen hielpen mij daarbij door mij constant in verwarring te brengen.
Zo ben ik de laatste decennia vooral alleenstaande vader geweest. De zorg voor mijn kinderen (meisjes….weer dat vrouwelijke) gaf een verantwoordelijkheid gevoel met bijbehorende bezorgdheid over hun welzijn. Je wilt hen graag beschermen maar de puberteit zorgt ervoor dat ze toch hun eigen gang gaan. Het enige wat ik kan doen is de lijn van de dialoog open houden en vooral zorgzaam mij opstellen maar niet bezorgd. Loslaten dus. Zij hebben hun eigen proces. Mijn eerste aanraking met emoties op Sustainocratisch niveau met volwassen vrouwen was daarom primaire vanuit mijn verantwoordelijkheid gevoel. Ik wilde hen graag binden in mijn gebied van harmonie en symbiose en niet telkens weer loslaten in het gebied van chaos of afhankelijkheid. Ik voelde mij erg prettig bij hun nabijheid. Ik dacht te redeneren vanuit liefde maar deed het vanuit drang naar beheersing en controle. De vrouwen ontploften bijna en wezen mij terecht op hun eigen processen en keuzes. Soms keihard, soms heel genuanceerd. Ik kwam in alle heftigheid in aanraking met mijzelf. Toen ik hen, en de vele anderen die erop volgende, los liet kwamen ze ineens dichter bij mij en met een veel sterker blijvend karakter. Het werd een teken dat loslaten juist ruimte biedt voor verbinden op een vrije en gelijkwaardige manier. Dat daarin alles mogelijk is, van persoonlijke relaties tot intense vriendschappen en samenwerkingsverbanden van wereldformaat, werd ineens overduidelijk. Mijn bewustzijn maakte weer een sprong, mijn hart en bezieling ook. Mijn innerlijke pijnen werden verzacht en zijn aan het verdwijnen. Ik voel mij als herboren.
Hetzelfde gebeurde ineens met het bedrijfsleven, de overheid en onderwijs. Ik hoefde slechts uit te nodigen maar moest hen niet trachten te beheersen of controleren. Men geeft zelf aan waar hun oude pijn zit, welke beschadigingen samenwerking in de weg zitten en hoe ze dit zichtbaar maken voor helende processen dankzij de samenwerking. Ineens zijn we niet alleen een maatschappijmodel meer maar een manier van leven, een loslaatplek met zorg voor elkaar, creatief, innovatief en vanuit geloof in onszelf en de ander. Geen bureaucratie, geen beperkingen, slechts absolute vrijheid, de transparante dialoog en van daaruit de intense verbintenis op alle niveaus van samenhang. Individueel, tussen twee personen, in groepsvorm, maatschappelijk, ecologische en wereldwijd. Ja, zelfs economisch. Ineens gingen er nieuwe deuren open, werden gesloten personen openhartig, kwamen verhalen naar voren van wonderbaarlijke genezingen, en ontstond een nieuwe vorm van open, helende dialoog.
Ikzelf, de Stad van Morgen, Sustainocratie en alle deelnemers die meedoen of zich ineens aangetrokken voelen tot de nieuwe energie, stralen een superkrachtige energie uit. Het positieve is leidend en gesteund door hogere (voor velen hemelse) energieniveaus. Elke initiatief lijkt ineens te lukken, elke wens komt nagenoeg tot vervulling gewoon bij de gedachten eraan. Nog nooit heeft een openbaring zich zo krachtig gemanifesteerd in mijn beleving (en ik ben toch al wat gewend). Het geeft hoop, vertrouwen en zin om alle onenigheid en verwarringen opzij te zetten en zonder verdere remmingen door te pakken waar we mee bezig zijn.
Eindhoven: schone energie, geen afval, actieve burgers als motor.
Een innovatieve stad als Eindhoven, de tweede motor van de Nederlandse economie, staat voor de opdracht aan een duurzame toekomst te werken, met een gezonde en schone leef- werk- en woonomgeving, en een antwoord op de vraag aan energie die het klimaat niet belast. Volgens deskundigen kan de regio Eindhoven in deze transitie zelfs een cruciale rol spelen vanwege de vele technologische kennis die hier aanwezig is.
Een vitale stad is een duurzame stad, daar is bijna iedereen inmiddels wel van overtuigd. Maar hoe doen we dat? Wat is daarvoor nodig? Wat betekent zo’n stip op de horizon voor de burgers en het bedrijfsleven? Wanneer is Eindhoven een stad zonder vervuilende auto’s, afval en afhankelijkheid van fossiele brandstoffen?
Het thema ‘Duurzaamheid in de stad’ staat op woensdag 5 april centraal tijdens een ‘Burgerdebat’ dat wordt georganiseerd door ‘Wij in de Stad’. Het is het derde in een reeks waarin de toekomst van Eindhoven centraal staat. Eerder kwamen ‘Wonen in de stad’ en ‘Sociale verbondenheid in de stad’ al aan de orde. Het laatste debat, dat in het najaar plaatsvindt, gaat over ‘Macht in de stad’.
Voor het thema van deze avond is ‘Wij in de Stad’ een samenwerking aangegaan met VSI, de alumnivereniging voor scheikundig ingenieurs op de TU/e. VSI treedt ook op als mede-gastheer van de bijeenkomst.
De debatavond op 5 april telt drie inleiders die elk in een tijdsbestek van circa een kwartier vanuit een wisselende invalshoek zullen inzoomen op het thema duurzaamheid.
Erik Langereis van het onderzoeksbureau Differ, die oa de Metropoolregio Eindhoven adviseert bij de energietransitie, trapt af met het schetsen van de uitdagingen waar we voor staan.
Vervolgens spreekt Jean Paul Close, initiatiefnemer van de ‘Stad van Morgen’, over het concept van de sustainocratie
en tot slot gaat directeur Frans van Strijp van afvalbeheerder Cure in op een regio waarin afval niet meer bestaat.
Tussen en na de inleidingen is er gelegenheid tot discussie. Dat doen we aan de hand van een aantal stellingen.
Graag willen wij u hierbij uitnodigen voor dit Eindhovens Burgerdebat. U bent van harte welkom op 5 april in het Auditorium van de TU/e, collegezaal 11.
Inloop 19.30, aanvang 20.00 uur. Einde van de avond rond 22.00 uur. Toegang is gratis, consumpties zijn dit keer voor eigen rekening.
Hans Horsten is opnieuw bereid gevonden de avond te leiden. Wij denken weer een interessante en inspirerende avond voor u in petto te hebben. Een avond die u natuurlijk zelf mede bepaalt.
Resten ons 2 punten:
1. zou u dit bericht willen doorsturen naar personen of instanties waarvan u denkt dat ze ook belangstelling hebben voor het Burgerdebat en/of dit thema;
2. wanneer u van plan bent te komen wilt u dit dan doorgeven via het volgende e-mailadres: Burgerdebat@ergon.nu
Wat ons betreft tot 5 april!
Organisatoren: Jan van de Sande/Bert van Tol/Ton Siroen/Hans Lamers.
Toen de Stad van Morgen bezig was met het organiseren van een lokale Energie Coöperatie (2010) in Eindhoven volgens het Sustainocratische model werden we teruggefloten door de landelijke overheid. Men kon en wilde ons niet ondersteunen vanuit de toenmalige Green Deal omdat de aanpak “niet belastbaar” was. Toen de landelijke overheid moeilijk deed trokken fundamentele lokale partners zich ook terug. Zij hadden allen een belang om Den Haag tot vriend te behouden. Het initiatief viel uit elkaar. Als zo iets gebeurt dan realiseer je je weer een keer dat het in Den Haag alleen maar om geld en macht gaat.
De aanpak van de Stad van Morgen was georganiseerd vanuit menselijkheid en dat creëert een groot dilemma. Wij presenteerden onze local Energy & Quality of Life (EQoL) als gesloten lokaal systeem waarin energie een betaalmiddel was voor andere participatie zaken op gebied van lokale leefbaarheid. Maar dat zinde de landelijke overheid niet. De nationale overheid inkomsten zijn direct en indirect bij elkaar opgeteld, grof geschat, voor minstens 50% afhankelijk van ons energiegebruik. Dat is veel zult u zeggen maar als je kijkt naar de manier waarop de consumptie-economie in elkaar zit dan zijn het niet alleen de accijns op brandstoffen die tot die inkomsten behoren. Tel daarbij ook op de logistieke activiteiten van goederendistributie, het gebruik van op olie gebaseerde grondstoffen in de producties, onze verwarming en kookgedrag thuis, de belastingen op al deze producten, de werkgelegenheid van deze productiviteit en retail van consumptie, btw over retail, enz. Haal energie weg en er blijft niets over van de Nederlandse overheid door totaal gebrek aan inkomsten wegens instorting van de dynamiek waar onze economie op is gebaseerd.
Ook de bevolking heeft haar lifestyle gebaseerd op energiegebruik waardoor het ene en het andere een logisch verband heeft van wederzijdse afhankelijkheid. Zolang het gebruik van energie in geld uitgedrukt wordt kan de overheid het belasten en daarmee zichzelf in stand houden. Iedereen happy. Niet dus.
De traditionele bron van deze (op fossiele brandstof gebaseerde) energie is aan het uitputten en de consumptie in de hele wereld neemt toe door de welvaart en consumptiegroei in vele landen. De energiekosten rijzen de pan uit en het gevaar van structurele tekorten in de toekomst vereist een urgente transitie. Voor de overheid is de energie transitie (van fossiel naar iets anders) fundamenteel mits deze hetzelfde geld in het laadje blijft brengen. Voor de consument is het van belang om onze levensstijl te handhaven.
Maar er is nog iets dat misschien veel belangrijker is. De eeuwenlange verbranding van fossiele brandstoffen blijkt een ongeevenaarde vervuiling en structureel ontkende (door de machtsposities rond fossiele energie) klimaatverandering teweeg te hebben gebracht. De bijbehorende gevolgeneconomie groeit schrikbarend en kan alleen bekostigd worden vanuit de primaire consumptieeconomie. De gevolgeneconomie groeit met 7% per jaar en vertegenwoordigt daarmee een verdubbeling elke 10 jaar. Die economie heeft ook nieuwe machtposities gecreerd met een krachtige lobby, een grote bureaucratie van controle en voorzieningen met bijbehorende publieke afhankelijkheden via zorg en verzekeringen. Dit moet allemaal via de belasting van de consument afgedekt worden door meer energiegebruik. Gaf de overheid in 2003 nog 113 Miljard uit, nu anno 2013 is dat 278 miljard. In 2023 ruim 550 Miljard als we op deze weg doorgaan. Maar nog steeds is er die 50% afhankelijkheidsverhouding van energie, of meer. De macht die aan energie gerelateerd wordt in Den Haag staat energie innovaties in de weg die geen geld in het laadje brengen ook al brengen ze wel leefbaarheid en menselijkheid. Maar diezelfde macht brengt onmacht op gebied van menselijkheid omdat men eigenlijk bezig is de mens en misschien wel het leven op Aarde uit te roeien. Dit compenseert men door gezondheid zorg en wetenschappelijk onderzoek naar de gevolgen maar de oorzaak aanpakken kan de macht niet wegens structurele onmacht.
Voor de bevolking zijn er langzaamaan oogkleppen afgevallen en duidelijk geworden dat wij ruim 100 jaar bewust weg zijn gehouden van enig energie alternatief terwijl die wel bestonden. Door gemakzucht hebben wij dat ook toegestaan. Wij dragen onbewust ook onze verantwoordelijkheid.
Verkeerde perceptie
In onze omgeving is energie ruimschoots voor handen. Het is alleen van belang dat we leren hoe we er anders mee om kunnen gaan. De perceptie die over energie is ontstaan is verkeerd en heeft alles te maken met de onze huidige aangeleerde kijk op het leven. Waar gebruiken wij energie voor in ons privéleven?
Voor verwarming van onze huizen, het water, de douche
Voor verlichting en elektronische apparatuur
Om eten te bereiden
Voor vele vormen van mobiliteit
Dat is het antwoord dat de meeste mensen zouden geven omdat men zo de energie ziet die men inkoopt. Men vergeet echter dat wij zelf in leven blijven door energie. En dat komt niet uit het stopcontact. Als levend wezen nemen wij energie tot ons via voedsel. Daarbij voeden wij ons ook met vitaminen die ontstaan door wisselwerking van onszelf en voedsel met zonlicht. Voedsel, energie en ons leven kan dus niet los van elkaar worden gezien. Wij zijn ooit als soort ontstaan in een geldloze wereld dankzij deze relatie. Het is essentieel in een stabiele maatschappij dat wij daar zelfbewust en zelfredzaam mee omgaan. We kunnen deze essentie niet zomaar uitbesteden aan grote machthebbers en onze perceptie door gemakzucht vertroebelen door andere zaken belangrijker te gaan vinden. Als wij ons bestaan effectief organiseren dan nemen wij energie en voedsel serieus. Dat betekent ook dat wij onze eigen omgeving serieus moeten nemen uit levensbelang, niet geldbelang.
Door de economie vanuit consumptie en geldafhankelijkheid te organiseren ontstaan alle misstanden. Als we de economie organiseren rond gebruik en eigen inzet en verantwoordelijkheid met in acht name van duurzame menselijkheid dan kunnen vele misstanden opgelost worden. Het gaat niet om geldsystemen maar om duurzame menselijke vooruitgang.
De zon is gratis en de planten groeien weelderig zelfs als wij er niet naar omkijken. Als wij een beetje sturen dan geven die planten een overvloed aan voedsel en herbruikbaar afval voor energievoorziening. We hoeven niet eens te reizen hiervoor zoals we nu doen om geld te verdienen. Energie is van onszelf en dat mogen wij opeisen vanuit een natuurlijk perspectief door er zelfvoorzienend mee om te gaan. We hebben voor onszelf het dilemma geschapen door het uit handen te geven. Misschien wordt het tijd om daar zelf eens goed over na te denken en het weer terug te nemen.
Het dilemma van vervuiling, fossiele brandstoffen, klimaatproblemen lossen de machthebbers niet op want zij hebben hun macht eraan ontleend. Als het opgelost wordt is het omdat wij daar zelf verantwoordelijkheid voor nemen als individu en som der individuen in concrete samenwerking. Wij passen onze levensstijl aan, worden zelfredzaam, gebruiken geen fossiele brandstoffen meer en trachten zoveel mogelijk over te stappen op eigen productiviteit. We accepteren geen blokkerende maatregelen meer die ons leven en leefbaarheid in de weg staan. Wij zijn zelf de overheid die ondergeschikt is aan de mens, niet andersom. Wij hebben onze eigen autoriteit. En dat begint thuis, lokaal en in onze gemeentes. Niet in Den Haag of Brussel. Maar vaak staat gemakzucht ons eigenbelang in de weg en daar ontleent de macht haar macht aan en wij onze onmacht.
Tsja, en dat is voor iedereen nog steeds een gigantisch dilemma.
Stad van Morgen 