Positiviteit doet letterlijk wonderen
Wetenschappelijk is aangetoond dat emoties in staat zijn onze materiële wereld te veranderen, niet alleen ons gedrag. Dat wil zeggen dat onze evolutie vooral bepaald wordt door emotiegedreven processen die invloed hebben op bijvoorbeeld ons DNA, en ook de manier waarop we naar de werkelijkheid kijken of hoe deze zich aan ons voordoet. Dit betekent o.a. dat positief denken en handelen instantaan een omgeving geeft die positieve energie en resultaten teruggeeft. Het is zelfs in staat om ons lichamelijk, maatschappelijk, ecologisch en economisch (4 x winst) te genezen. Maar dan moeten we de keuze wel durven maken. Veel van de huidige lichamelijke en maatschappelijke problemen komen voort uit de negatieve energie van de oude, overheersende, doorgeslagen politieke economische (kapitalistische en hebzuchtige) sturing. De nieuwe, positief gestructureerde wereld openbaart zich en is overal ineens zichtbaar, voelbaar én maakbaar.

Vriend Andras Laszlo stuurde ons vandaag een aankondiging (voor een webinar maandag a.s. over (met link voor belangstellenden) “How to shift into the DNA of a spiritual Enterprise“) met dit veelzeggende plaatje erbij:

In de Stad van Morgen hebben we Sustainocratie gedefinieerd waarin mensen en instanties samenkomen vanuit hun talent en kracht om samen te werken aan menselijke kernwaarden. “Het haalt het beste uit de mensen naar boven” wordt regelmatig gezegd. Men voelt zich goed, is resultaat-gedreven, sterk verbindend en blij. Deelnemers worden gewaardeerd, zetten zich in en weten zich gesteund door de omgeving. Er ontstaat een onderlinge energie die zich deelt en vermenigvuldigt. De grote groepen voor samenwerking zijn hieronder afgebeeld. Tussen de groepen ontstaat ook veel kruisbestuiving waardoor we uiteindelijk vele 1000den mensen weten te betrekken. Die energie manifesteerd zich om ons heen.

Loslaten is genezen
Plezier in samenwerken is echter onvoldoende voor mensen om de oude maatschappijvorm geheel los te laten. Oude en actuele angsten en afhankelijkheden overheersen erg terwijl daar kostbare macht en controle structuren aan gekoppeld zijn die de negatieve energie gebruiken om zichzelf in stand te houden. Het verbaasde mij dat veel mensen met veel passie en betrokkenheid meededen met de Stad van Morgen maar steeds weer privé of vanuit werk terugvielen in oude patronen. Ikzelf heb mij 100% toegelegd op het werken vanuit het positieve veld van harmonie en symbiose dat ik in mijn eigen menselijke complexiteiten model beschrijf. Vele anderen komen op werkbezoek, genieten, en vallen daarna (vaak noodgedwongen) weer terug in de oude afhankelijkheden. Ik begon mij eenzaam te voelen in mijn druk bezocht wereldje waar ik steeds weer alleen werd achtergelaten. Eerst maakte het mij niet uit maar dat veranderde ineens.

Loslaten gaat gepaard met vele emoties. Dat proces heb ik de laatste 21 jaar flink doorlopen. De laatste maanden ben ik mij daar nog verder in gaan verdiepen binnen de Stad van Morgen. Dat kwam omdat ikzelf door omstandigheden in aanraking kwam met opgekropte negatieve gevoelens die ik jarenlang had genegeerd of geblokkeerd. De eenzaamheid die ik voelde, ondanks de liefdevolle cocreatie thuis met familie en mijn kinderen, en de 1000den betrokken mensen en instanties, drong tot mij door toen ik in aanraking kwam met een vrouw die voor het eerst door wist te dringen in mijn pantser van oud zeer. Voor die tijd was niveau 4 gebiedsontwikkeling voor mij een rationeel dynamisch cluster proces geweest dat projectmatig werd ingevuld. Dat kon ik prima aan alleen. Nu drong het spirituele positivisme tot mij door van de mannelijke en vrouwelijke energie samen dat ik steeds had beschreven maar kennelijk voor mijzelf nog had blokkeerde voor mijzelf. Sustainocratie is niet alleen projectmatig (mannelijk) maar een bezielende (vrouwelijk) beweging die uiteindelijk het veld van harmonie met mannelijke en vrouwelijke energie bevolkt, primaire via de verbindende emotionele, niet de rationele wereld. Maar eerst moest ik dat zelf intensief meemaken kennelijk.

Mijn positiviteit kreeg een impuls vanuit liefde en compassie die ik niet zomaar kon plaatsten maar mij wel volop in proces bracht en velen om mij heen. Ineens veranderde mijn eigen structuur (DNA?) verder. Dat merkte ik doordat mijn dieet zich aanpaste, mijn gedrag en emoties ook. Ik hoefde ineens geen pijnstillers meer te slikken. Mijn emoties bruisten alle kanten op, soms nog negatief verankert in het verleden maar vooral positief vanuit het trachten te begrijpen wat mij overkwam. Ik kreeg nieuwe vrouwelijke raadgeefsters op mijn pad die mij de spirituele processen duidelijk maakten zonder het vaak zelf volledig te begrijpen. Veel andere vrouwen verbonden zich ineens ook aan de Stad van Morgen. Het het type raadgevers transformeerde van projectgedreven naar intense verander en loslaat processen, op individueel niveau van mij en van vele anderen. De vrouwelijke energie kwam intens binnen.

Emoties kwamen los op allerlei fronten terwijl oude beschadigingen van mijzelf, andere mensen en instanties tevoorschijn kwamen en bespreekbaar werden. Het was een wonderbaarlijk en helend fenomeen dat mij allereerst overviel maar gaandeweg, met de hulp van iedereen, liet zien dat het niet om mij ging maar de verbintenis tussen de spirituele (Universum, bezieling, positieve energie, vernieuwing, helend, vrouwelijk) en materiële (Sustainocratie, actie-gerichte verantwoordelijkheid, verbindend, mannelijk) wereld. Het grote geheel manifesteerde zich door mij heen. Die verbintenis en manifestatie is op basis van emotie. Daarin zitten enorme nuances die ik ook moest leren begrijpen. De verschillende hooggevoelige vrouwen hielpen mij daarbij door mij constant in verwarring te brengen.

Zo ben ik de laatste decennia vooral alleenstaande vader geweest. De zorg voor mijn kinderen (meisjes….weer dat vrouwelijke) gaf een verantwoordelijkheid gevoel met bijbehorende bezorgdheid over hun welzijn. Je wilt hen graag beschermen maar de puberteit zorgt ervoor dat ze toch hun eigen gang gaan. Het enige wat ik kan doen is de lijn van de dialoog open houden en vooral zorgzaam mij opstellen maar niet bezorgd. Loslaten dus. Zij hebben hun eigen proces. Mijn eerste aanraking met emoties op Sustainocratisch niveau met volwassen vrouwen was daarom primaire vanuit mijn verantwoordelijkheid gevoel. Ik wilde hen graag binden in mijn gebied van harmonie en symbiose en niet telkens weer loslaten in het gebied van chaos of afhankelijkheid. Ik voelde mij erg prettig bij hun nabijheid. Ik dacht te redeneren vanuit liefde maar deed het vanuit drang naar beheersing en controle. De vrouwen ontploften bijna en wezen mij terecht op hun eigen processen en keuzes. Soms keihard, soms heel genuanceerd. Ik kwam in alle heftigheid in aanraking met mijzelf. Toen ik hen, en de vele anderen die erop volgende, los liet kwamen ze ineens dichter bij mij en met een veel sterker blijvend karakter. Het werd een teken dat loslaten juist ruimte biedt voor verbinden op een vrije en gelijkwaardige manier. Dat daarin alles mogelijk is, van persoonlijke relaties tot intense vriendschappen en samenwerkingsverbanden van wereldformaat, werd ineens overduidelijk. Mijn bewustzijn maakte weer een sprong, mijn hart en bezieling ook. Mijn innerlijke pijnen werden verzacht en zijn aan het verdwijnen. Ik voel mij als herboren.

Hetzelfde gebeurde ineens met het bedrijfsleven, de overheid en onderwijs. Ik hoefde slechts uit te nodigen maar moest hen niet trachten te beheersen of controleren. Men geeft zelf aan waar hun oude pijn zit, welke beschadigingen samenwerking in de weg zitten en hoe ze dit zichtbaar maken voor helende processen dankzij de samenwerking. Ineens zijn we niet alleen een maatschappijmodel meer maar een manier van leven, een loslaatplek met zorg voor elkaar, creatief, innovatief en vanuit geloof in onszelf en de ander. Geen bureaucratie, geen beperkingen, slechts absolute vrijheid, de transparante dialoog en van daaruit de intense verbintenis op alle niveaus van samenhang. Individueel, tussen twee personen, in groepsvorm, maatschappelijk, ecologische en wereldwijd. Ja, zelfs economisch. Ineens gingen er nieuwe deuren open, werden gesloten personen openhartig, kwamen verhalen naar voren van wonderbaarlijke genezingen, en ontstond een nieuwe vorm van open, helende dialoog.

Ikzelf, de Stad van Morgen, Sustainocratie en alle deelnemers die meedoen of zich ineens aangetrokken voelen tot de nieuwe energie, stralen een superkrachtige energie uit. Het positieve is leidend en gesteund door hogere (voor velen hemelse) energieniveaus. Elke initiatief lijkt ineens te lukken, elke wens komt nagenoeg tot vervulling gewoon bij de gedachten eraan. Nog nooit heeft een openbaring zich zo krachtig gemanifesteerd in mijn beleving (en ik ben toch al wat gewend). Het geeft hoop, vertrouwen en zin om alle onenigheid en verwarringen opzij te zetten en zonder verdere remmingen door te pakken waar we mee bezig zijn.

Vanuit dankbaarheid…. en verbondenheid …..