Tag: Jean-Paul Close

Mijn werkcollege bij Prof. Paul de Blot

Jean-Paul CloseEen reactie plaatsen

5 Februari 2013,  Business Universiteit Nyenrode – Business Spiritualiteit – Paul de Blot

Samen met Paul de Blot in klooster Maarssen tijdens een feestelijk samenzijn
Samen met Paul de Blot in klooster Maarssen tijdens een feestelijk samenzijn

Het was de tweede keer dat ik werd uitgenodigd door Prof Paul de Blot om een college te geven. De eerste keer was in februari 2009. Op die dag introduceerde ik mijn model van de Menselijke Complexiteit aangepast aan Business Spiritualiteit van Paul. Het was een begin geweest van een proces van bewustwording dat enorm werd geholpen door de toepassing van het model in mijn idealisme en de praktische invulling ervan. Vandaag zijn we 4 jaar verder en is er veel water door de spirituele rivier van mij gegaan. Paul had een voorwoord geschreven in mijn laatste boek: “Sustainocratie, de nieuwe democratie”. Zo kon ik de inhoud en boek presenteren tijdnes het college van vandaag. Het boek ging vooral over het intense proces dat ik doorgemaakt had sinds mijn persoonlijke keuze om mijn omgeving aan te willen passen aan de eisen die ik vanuit mijn innerlijke motivatie was gaan stellen aan de maatschappij. Deze nogal vreemde keuze, om als een soort wereldveranderaar door het leven te gaan, was voortgekomen uit mijn bewustwording na terugkeer naar Nederland en de dramatische persoonlijke consequenties die daaruit voortkwamen.

Introductie van het model

Waarde creatie en handel zijn verschillende dingen
Waarde creatie en handel zijn verschillende dingen

Om mij te presenteren noemde Paul het woord duurzaamheid en vertelde het publiek dat ik er zelf een geheel nieuw woord voor had verzonnen “Sustainocratie”. Hij liet mij aan het woord om even het woord uit te leggen: “Sustainocratie is een verzamelwoord van Duurzame Menselijke vooruitgang (Sustainability) en Democratie. Door een hoger doel te definieren voor een democratie beleving worden nieuwe eisen eraan gesteld”.   Het was boeiend om te zien dat Paul mij verder introduceerde door mijn model zelf op het bord te tekenen. Met een groot kruis gaf hij de plek aan waar het Zijn en Doen zich verenigen in een optimale situatie voor duurzame vooruitgang. Na deze introductie vroeg hij mij waarom ik tot dit beeld was gekomen? Natuurlijk verwees ik weer naar mijn terugkeer vanit Spanje na 27 jaar afwezigheid en de enorme maatschappelijke veranderingen die ik had geconstateerd die voor mijn gevoel niet in het voordeel waren van Nederland. Mijn antwoord was niet helemaal volledig genoeg volgens de oude leermeester want hij vooral op zoek naar de innerlijke bezieling van mij dat tot deze inspiratie had geleid. Ik vertelde het aanwezige publiek over de problemen die wij hadden ondervonden als gezin, het onderduiken met mijn kinderen, de tegenwerking van de instanties, enz. Deze persoonlijk crisis had geleid tot een openbaring maar ook tot een emotioneel besluit dat ik er alles aan zou gaan doen om een andere wereld te creeren die ik wel zou overdragen aan mijn kinderen. Met de intense introductie over de autenticiteit van mijn motivatie mocht ik de zaal gaan toespreken.

“UItnodiging naar mijn wereld”

Er waren zo’n 45 personen aanwezig waarvan enkele bekenden uit de sferen van Paul, en enkele genodigden van mij zelf uit de universitaire, zakelijk en wetenschappelijke wereld. Ik nodigde elk van hen uit om mee te komen naar “mijn wereld”, die wereld in die rechter bovenhoek van spiritualiteit en professionaliteit, ethiek en organisatie, vrouwelijkheid en mannelijkheid, zingeving en uitvoering, enz.

Sustainocratie is een tafel met fysieke mensen die autoriteit toevoegen an co-creatie voor menselijk belang
Sustainocratie is een tafel met fysieke mensen die autoriteit toevoegen an co-creatie voor menselijk belang

Ik vertelde de aanwezigen dat mijn onderduiken mij bewust had gemaakt dat met geld niet alles op te lossen was en ik hele concrete keuzes moest maken toen mijn kinderen gevaar liepen. Het was mij duidelijk geworden dat de basis verantwoordelijkheid van iedere mens, die niet te delegeren valt, de gezondheid en veiligheid omvat van zichzelf en de directe omgeving. Meestal zijn wij zo opgenomen in onze dagelijkse sores dat wij ons niet bewust zijn van dit belang maar als een keer zo’n persoonlijke crisis je op de feiten drukt dan wordt de echte werkelijkheid meteen zichtbaar. Dat was mij overkomen en maakte mij zo bewust dat het heeft geleid tot allerlei persoonlijke inzichten en maatregelen waar ik een nieuwe professionaliteit én levensmissie aan ontleende.  Zo was ik op zoek gegaan naar een definitie voor Duurzame Menselijke vooruitgang en had deze niet gevonden. De gangbare definitie van Brundtland uit 1967 (United Nations) was voor mij niet bruikbaar omdat ik wilde waar ik zelf verantwoordelijkheid voor kon nemen in het hier en nu. Dus heb ik er zelf een gedefinieerd.

“Samen blijven werken aan een gezonde, vitale, veilige en zelfredzame maatschappij binnen de context van onze natuurlijke omgeving”.

Deze definitie kon ik met terugwerkende kracht vergelijken met de huidige beleving van de maatschappij om te constateren dat deze helemaal niet volgens deze principes was ingevuld. Na vele congressen, seminars en consultancy sessies om dit duidelijk te maken aan zoveel mogelijk mensen sinds de kredietcrisis in 2008, bleek men er wel mee eens te zijn over het algemeen maar geen verantwoordelijkheid ervoor wilde nemen wegens de afhankelijkheid van het geldsysteem.  Toen ik besloot om mijzelf buiten het gangbare systeem te plaatsen en anderen uit te nodigen “naar  mijn wereld” nam ik verantwoordelijkheid voor een geheel andere invulling van de manier van samenwerken emn invulling van de maatschappij door zelf die maatschappij “te zijn”. Ik nam verantwoordelijkheid als mens voor de mens en benaderde de institutionele wereld om “mij daarbij te helpen” als instrument, vanuit hun eigen autoriteit en macht. In feite had ik de wereld omgedraaid. In plaats van mijn afhankelijkheid van het institutionele systeem via gesalarieerde werkgelegenheid, nam ik deze wereld op reis in MIJN wereld, op MIJN voorwaarden. Dat was uniek. Er ontstond een stip op de horizon van de gwenste maatschappij waarin ikzelf mij al had gevestigd, en concrete stappen van de rest van de wereld om de transitie van de oude naar de nieuwe vorm te geven, met alle uitdagende moeilijkheden van dien. Met de bezielende zingeving van de stip waren de stappen ook prima de realiseren en ging men zelf de moeilijkheden niet uit de weg.

AiREAS

Zo kon ik uitleggen hoe AiREAS was ontstaan als samenwerkingsverband tussen alle pilaren van de maatschappij, zonder dat iemand op de loonlijst was komen te staan, en met betrokkenheid van duizenden mensen rondom het concept “gezondste stad van de wereld”. Ik kon ook vertellen welke juridische problemen opgelost dienden te worden en de vele beren die wij op de weg tegenkwamen die open, transparante, mensgedreven samenwerking in de weg stonden wegen oude maatschappelijke  structuren.

Het vervuilingsgebied van Europa
Het vervuilingsgebied van Europa

Wij zijn het universum in ons lichaam

Het gegeven dat wij als mens opgebouwd zijn uit moleculen die hetzelfde zijn als de opbouw van onze natuurlijke omgeving schept een wederzijdse verantwoordelijkheid. Een vervuilde omgeving treffen wij ook terug aan in de genetische codering van onze nieuwe generaties die veel meer ziektes als kanker hebben dan onze voorouders. De stempel van ons onbewuste gedrag op ons lichamelijk welzijn is enorm en zal nog generatie lang consequenties opleveren (Anthropceen). Als wij ons daarvan bewust zijn dan is het noodzakelijk om er wat aan te doen. Een economie mag dan groeien maar moet tevens een gezonde omgeving blijven waarborgen. De AiREAS beweging in Eindhoven is daar een bezielde afspiegeling van die weer voortkomt mijn besef van de kernverantwoordelijkheden van ons allen rondom duurzame menselijke vooruitgang.

Ik heb iedere aanwezige uitgenodigd om mee te gaan doen aan de opbouw van deze sustainocratische wereld, puur uit hun evolutionaire eigenbelang. De aanwezigen gaven blijk van inspiratie maar de stap van het nemen van concrete verantwoordelijkheden op dit gebied is veelal een tweede die zich nog moet manifesteren. Ik heb het aan allen gevraagd. “Wat gaat u morgen als u opstaat doen? De instelling waar U voor werkt in stand houden? Of het zien als instrument om bij te gaan dragen aan de sustainocratische nieuwe wereld?”

Kortom: “Waar neemt u in uw dagelijkse zelfbewuste taken verantwoordelijkheid voor?”

Vragen uit de zaal

Tijdens de interactie werd de nadruk gelegd door deelnemers op de spirituele bezielingsnoodzaak hetgeen ik alleen maar kan beamen. Vervolgens ging de discussie vooral over de rol van de verzekeringen en andere dominante instanties in onze huidige maatschappij. Het verschil tussen de wereldbeelden was nog niet meteen duidelijk bij de deelnemers. Dat is ook logisch als men decennia lang opgevoed en geindoctrineerd  is om op een bepaalde manier te denken en handelen. En “carriere maken” op ZIJNs niveau ipv DOE niveau was al voldoende uitdagend. Vragen werden gesteld over het onderwijs, de gezondheid zorg, enz hetgeen duidelijk maakt dat de aanwezigen zich vanuit  een groeiend bewustzijn gingen orienteren op verschillen en vooral de kritische punten van de oude maatschappij. De Sustainocratische maatschappij moest nog landen, zoals gebruikelijk maar had wel een snaar geraakt bij de aanwezigen, zoals bleek uit de boekverkoop en gesprekken die men aan wilde gaan met mij.  Natuurlijk kon ik maar weinig individuele aandacht schenken op dat moment tot mijn spijt en nodig natuurlijk een ieder die aanwezig was op betrokken om met mij te verbinden via LinkedIn, de activiteiten van de Stad van Morgen en AiREAS, of op een andere manier.

Email Jean-Pail Close: jp@stadvanmorgen.com

Sommige mensen hebben zichzelf als talent aangeboden en we zullen zien of die verbintenissen zich ook daadwerkelijk zullen concretiseren. Boeiend is dit netwerk zeker en ongetwijfeld zullen  er dingen uitkomen. Ik heb nogmaals elke aanwezige gevraagd waar men, na het horen van mijn verhaal, verantwoordelijkheid voor gaat nemen, op persoonlijk vlak en op professioneel niveau? Als men in mijn wereld terecht komt dan kan ik bij staan en helpen, ook in de transitie er naar toe, persoonlijk en institutioneel.

Afrondende interactie van Paul

Paul de BLot wist aansluitend het publiek weer te boeien met zijn boute maar terechte  uitspraken, zoals:

  • De bureaucratie is een belemmering van elke vooruitgang
  • Ambtenarij is een machtpositie die we meteen af moeten schaffen
  • Het kind in ons wil spelen want van daaruit zoekt het “verantwoordelijkheid” van binnenuit en niet door externe uitleg.
  • Bureaucratie is alleen macht zonder verantwoordelijkheid

Paul verrijkte de bijeenkomst met allerlei voorbeelden uit het dagelijks leven en was duidelijk zelf geinspireerd. Hij legde het verband tussen verantwoordelijkheid nemen en de permanente zoektocht naar harmonie, zoals in de muziek, door de afsluitende persoon te introduceren. Hij maakte een link naar de innerlijke stilte die veroorzaakt wordt door harmonie en muziek.  Tot de verrassing van het publiek werden wij ingewijd in de tonen van de Didgeridoo uit Australie.

Drone-sound

Het trillende dreunende geluid van dit houten instrument van de eucalyptis heeft een rustgevend effect, zeker als het talent van de blazer zoals wat wij mochten ervaren, het geluid gedurende geruime tijd aan een suk door weet te produceren.

Na de voorstellen ging de discussie over de effecten van geluid op de ziel en de relatie tussen muziek, geluid en spiritualiteit. Het herinnerde mij aan de wiskundige feiten  die de relatie tussen trillingen van muzikale toonhoogten verenigt met de bewegingen van het universum en het ontstaan van het leven.

De Didgeridoo
De Didgeridoo

Dank aan Prof. Paul de Blot en Nyenrode voor deze mogelijkheid om mijn wereld verder kenbaar te maken.

Twee jaar “ondernemer van je eigen leven”

Jean-Paul CloseEen reactie plaatsen

Stukje geschiedenis

In 2011 besloten Nicolette Meeder en ik om vanuit de Stad van Morgen een programma op te starten richting de jeugd van Nederland. Dit kwam voort uit de algemene ontevredenheid over het huidige  onderwijssysteem in Nederland. Voor ons gevoel is dit onderwijs te nadrukkelijk een leerweg voor cognitieve vaardigheden waar de integraal duurzame menselijkheid uit verdwenen is. In het beeld van menselijke ontwikkeling dat leeft in de Stad van Morgen is de betrokkenheid van de jeugd bij de volwassen uitdagingen van de omgeving een leerweg die door interactie ermee wordt aangegaan. Het onderwijs is in onze beleving een gefragmenteerde zuil in de samenleving waarin de jongeren een opleiding krijgen die amper aansluit op de gangbare werkelijkheid. Dit heeft enorme gevolgen, zowel voor de maatschappelijke ontwikkelingen als voor de toekomstperspectieven van de jongeren zelf. Het is dan ook niet vreemd dat vele jongeren ontredderd hun weg zoeken of in hun prive leven een heel ander bestaan leiden dan op school.

Het basis en voorbereidend middelbaar onderwijs bleek zo dichtgetimmerd dat wij op punt stonden een eigen school te starten. Dit zou echter ook weer de confrontatie aan moeten gaan met de huidige ministeriële opvattingen, normering en inspecties dat ons in dit stadium de muur te dik leek. Een Stad van Morgen bijeenkomst in Utrecht begin 2011 bracht wel veel gelijkdenkende bij elkaar maar niet voldoende basis om tot verbindende samenwerking te komen.

In 2009 was Chris Noordam in Rotterdam begonnen met een programma van ondernemerschap in het middelbaar onderwijs. Hij wist op die manier een grote groep jongeren uit te dagen middels jaartrajecten die hij begeleidde. Het concept sprak ons aan echter vanuit de aanpassing om dit ondernemerschap niet te positioneren vanuit het economische paradigma van “geld verdienen”, maar het menselijke paradigma van “verantwoordelijkheid nemen voor je eigen toekomst”. Dit betekende voor ons dat wij ons gingen richten op jongeren die op punt stonden om het schoolsysteem te verlaten en zich als volwassen individu een zelfstandig leven te gaan leiden. Deze brug gaf ons wat toegang in een systeem dat vooral in zichzelf gekeerd bezig is wegens de economische afhankelijkheden van Den Haag en de controle die erop wordt uitgevoerd. In de laatste jaren van het beroepsonderwijs gaan de deuren op een kier zodat de buitenwereld uiterst voorzichtig en gecontroleerd meegenomen wordt in de processen. Wij gingen aan de slag met ons project “ondernemer van je eigen leven”

Juni 2011: ROC Handel & Marketing te Eindhoven

Om binnen te komen in een ROC sloten wij aan op de interne ontwikkeling rondom het begrip “burgerschap”. Wij maakten de afspraak dat wij een burgerschapdag zouden organiseren die door de Stad van Morgen gefinancieerd zou worden uit onze eigen sponsoring. Als tegenprestatie zouden wij een jaar lang samen gaan werken aan burgerparticipatie. Het programma kreeg de naam “Laat mij maar los”. Het resultaat van de dag, met ruim 200 studenten, was bemoedigend, alleen veel te gefragmenteerd volgens onze doelstelling. De jongeren konden punten verdienen door aanwezig te zijn maar de betrokkenheid was vooral gericht op het doorkomen van de tijd. Het programma moest vooral “leuk” zijn maar of men wat leerde was eigenlijk niet aan de orde, noch het borgen van het proces in vervolgactiviteiten of het leerprogramma van het ROC. Na de dag, met veel boeiende en openhartige respons van de jongeren, bleef het afgesproken jaartraject uit en sloten de gelederen weer van het ROC.

Februari 2012 – ROC Techniek Eindhoven

Met deze ervaring in het achterhoofd gingen wij aan de slag met ROC Techniek en hebben ook een ondernemersdag aangeboden. Dit zouden wij twee keer doen in 2012 om zo de 500 leerlingen van de school te bereiken. De eerste dag werd in Februari 2012 georganiseerd en wederom had de Stad van Morgen de inhoudelijke verantwoordelijkheid op zich genomen. De school faciliteerde uitstekend met ruimte en aankleding. Wij hadden besloten dat als de school niet naar de werkelijkheid ging, wij de werkelijkheid aar de school zouden brengen vanuit het Sustainocratische proces (overheid, bedrijven, school en jongeren). Tijdens de voorbereidende besprekingen opperde betrokken coach Jules Ruis de mogelijkheid om de jongeren een spel te laten spelen. Dat hebben wij gedaan “de reis van de held” en het resultaat was prachtig. Dit was te danken aan het samenspel tussen de coaches, de faciliteiten van de deelnemende bedrijven en de interactie met de jongeren. Ook in dit geval klapte de school dicht en kwam er niets van het vervolg noch de tweede sessie.

Novalis college – Eindhoven

Ondertussen had de antroposofische school in Eindhoven toegestemd in het organiseren van het programma “ondernemer van je eigen leven” voor een groep van 14 en 15 jarige jongeren door 1 keer in de week gedurende 6 maanden gebruik te maken van een van de mentor uren. Er is natuurlijk een groot verschil tussen jongeren in het midden van hun pubertijd en degenen die op 18 -21 jarige leeftijd bezig zijn met hun toekomst. De speelse en onrustige natuur in de groep was een uitdaging op zich. Door allerlei speelse instrumenten toe te passen werd toegewerkt naar een aantal kleinschalige hoogtepunten die de jongeren geheel zelfstandig hadden ingevuld en uitgevoerd. Het antroposofische aspect van deze school sloot ook goed aan bij onze visie in de Stad van Morgen.

12.12.12 “Europe of Tomorrow”

Het spel “Stad van Morgen” dat wij in het ROC Techniek hadden gespeeld was zo goed bevallen dat wij het breder wilden positioneren dan alleen Eindhoven. Het ging niet alleen om het spel maar vooral ook de weg er naar toe. 2012 was al een beladen jaar door het einde van de Maya kalender. Dit was voor ons voldoende aanleiding was de maatschappelijke transformatie te verbinden aan de grote hype die was ontstaan. 12.12.12 werd als spel gepositioneerd voor studententeams uit heel Europa. Het werd uitgezet via universiteiten en persoonlijke contacten. Uiteindelijk werden de instellingen aangesproken om studententeams samen te stellen. het werd echter als “weer een event” gezien dat inbreuk deed in de agenda’s van de school en de studenten. Daarnaast kostte deelname geld en dat riep meteen weerstand op. Men had moeite zich in te leven in de mogelijkheid dat dit een proces was dat kon leiden tot een beweging. Begin december 2012 hadden zich twee scholen ingeschreven, beide uit Eindhoven, ROC Handel en Marketing en Fontys Hogescholen.

Al vanaf het begin hadden we gezegd dat 12.12.12 niet afhankelijk was van volume deelname maar van deelname van jongeren, al was het er maar één! Uiteindelijk werden het 10 jongeren van beide scholen. Zij hebben samen een uitdaging geformuleerd voor hun eigen generatie in Europa. In 2013 gaan wij dit verder doorzetten met hulp vanuit een groeiende hoeveelheid mensen. Uiteindelijk zal naar verwachting de volgende “Next Generation” bijeenkomst in Hongarije worden gespeeld.

En nu? 

Uit bovenstaande blijkt dat niets wat wij gepland hadden is uitgekomen maar ondertussen hebben wij heel veel gedaan. De vele honderden jongeren waar wij mee om zijn gegaan bleken stuk voor stuk betrokken bij hun eigen toekomst. Zij stonden open voor informatie, discussie en beeldvorming en verrasten ons steeds weer door hun brede wereldse kennis en belangstelling. Terwijl wij steeds weer bevestigd werden in onze teleurstelling in “het onderwijs systeem” groeide ons vertrouwen in de komende generatie. De kloof tussen het onderwijs en de zelfbewuste jeugd is zo gigantisch dat het ons regelmatig tot diepe treurnis bracht. Maar toch hebben wij moedige leerkrachten ontmoet die dezelfde visie deelden en bereid waren zich in te zetten voor verandering in het schoolsysteem, vaak zelfs ten koste van henzelf.

Wij gaan verder en hebben het volgende op het programma staan:

  • Kwetsbare jongeren – Nicolette is bezig met een groep mensen om een aanpak te definiëren rond deze groeiende groep jongeren die hun weg niet meer weten te vinden in de huidige maatschappij. Zij schreef een recent blogverslagje  over deze ontwikkelingen.
  • Gastcolleges – Ikzelf begin een serie avondcolleges met speciale genodigden voor alle jongeren en mensen die hun 2e en 3e jeugd beleven. Dit wordt met ruimte gefaciliteerd door Fontys in Eindhoven.
  • Madurodam locatie – wij zoeken een locatie waar wij een minimaatschappij kunnen bouwen volgens de sustainocratische principes.  Het is tevens een rustpunt voor mensen die even de weg kwijt zijn in de huidige maatschappij. Wij noemen het “Madurodam” locatie omdat het een maatschappij in het klein is waar even de stress en regels van de omringde maatschappij niet gelden en men zich een kan voelen met zichzelf en de natuur door wederkerigheid van inzet en wat de natuur teruggeeft.
  • 2013 “Our Common Future” in Hongarije.
  • Opzetten van de academie voor toegepast hoger bewustzijn

Kortom, plannen genoeg en zeker een uiting van onze eigen persoonlijke invulling aan “ondernemer van ons eigen leven”.  En dat houdt natuurlijk nooit op als het eenmaal in je bloed zit.

 

Boek aankondiging: Sustainocratie, de nieuwe democratie

Jean-Paul Close1 reactie

Vandaag mocht ik de eerste proefdruk ontvangen van mijn nieuwe boek over de complexe maatschappelijke veranderingen waar wij voor staan en die ik middels “sustainocratie” tot een vernieuwende doorbraak tracht te brengen voor de mens en mensheid. Dat klinkt nogal hoogdravend want wie ben ik per slot van rekening om zoiets voor te stellen, laat staan vorm te geven?

Boven alles ben ik “een mens”, een zelfbewust wezen dat het resultaat is van miljoenen jaren evolutie en zelf aan het begin staat van het vervolg van deze menselijkheid door mijn eigen vaderschap. Ik ben mij bewust van mijn omgeving zoals deze door de natuur en de mens zelf wordt vormgegeven. Binnen dat laatste kan ik mij neerleggen wat anderen voor de mens beslissen of daar zelf een beeld bij vormen en verantwoordelijkheid nemen voor mijn keuzes. Dit boek, en alle handelingen van mij die eraan zijn voorafgegaan en nog zullen komen, zijn onderdeel van mijn bewustwording, de inzichten die ik gaandeweg heb ontwikkeld over menselijke organisaties en mijn eigen manier om verantwoordelijkheid te nemen voor de conclusies waartoe ik ben gekomen. Zoals Prof. Paul de Blot zo mooi aangeeft in zijn voorwoord in het boek “Dit boek gaat over menselijkheid in menselijke organisaties”.

Sustainocratie, de nieuwe democratie

Het boek gaat dan ook over de manier waarop wij invulling geven aan onze vrijheid (democratie) en de duurzame menselijke ontwikkeling (sustainability) door middel van onze keuzes, institutionele organisaties, ondernemerschap en on onderlinge samenwerking. Het boek stelt veel van onze huidige maatschappelijke complexiteit ter discussie, niet omdat het zo verkeerd is maar omdat we toe zijn aan een intense verandering. We lopen de kans dat, als we teveel vasthouden aan oplossingen uit het verleden, we onszelf in de grootst mogelijke moeilijkheden brengen voor de toekomst. In het boekje geef ik een beeld van de moeilijkheden waar we mee kampen als maatschappij, de oude machtsstructuren die het maar moeilijk vinden om los te laten, en de enorme daadkracht van de vele visionaire mensen die de transformatie aandurven die zich voor ons aftekent. En daarin zit de missie die ik mij eigen heb gemaakt, namelijk de tijd nemen om te experimenteren met inzichten om zo tot een concrete, praktische oplossing te komen die niet alleen idealistisch is  maar ook een realistisch draagvlak vormt voor zowel de individuele mens als de institutionele autoriteiten. Ondertussen wordt Sustainocratie reeds toegepast in AiREAS, The STIR Academy, EQoL, enz. Het bestaat dus waardoor het boekje een extra draagvlak krijgt.

Ondanks deze ogenschijnlijke “gouden greep” om veel menselijk leed te voorkomen en duurzame menselijke vooruitgang samen waar te maken, is Sustainocratie “een wereld op zijn kop” voor iedereen die eraan begint. Het is vooral een gigantische uitdaging waarin we allemaal een hoofdrol spelen, ongeacht leeftijd, oorsprong of functie.

Uitgever: MultiLibris – www.multilibris.nl

ISBN: 978 94 6000 0157

Auteur: Jean-Paul Close met voorwoord: Prof. Paul de Blot

Winkelprijs: onder de 20€

Waar staat de Stad van Morgen voor?

Jean-Paul Close1 reactie

Stad van Morgen is de roepnaam die spontaan is ontstaan toen Jean-Paul Close een beeld schetste van de nieuwe maatschappij die hij voor ogen heeft. De “Stad van Morgen” sprak meer tot de verbeelding dan de Mens, Maatschappij of Samenleving van morgen. De maatschappij anno oprichtingsjaar 2009 is nog erg hard materialistisch waardoor een verwijzing naar iets tastbaars zoals een stad veel meer tot de verbeelding roept dan het abstracte begrip “mens” of “samenleving”. Het doorgeslagen individualisme vindt elke verwijzing naar samenzijn, samenleven, spiritualiteit, e.d. maar zweverig en van een geiten wollen sokken cultuur. Als je verschillende mensen vraagt welk beeld er bij hen opkomt als ik “Stad van Morgen” zeg dan zijn de reacties erg verschillend. De een ziet een bos van wolkenkrabbers met monorails en vliegende auto’s. De ander ziet niet veel anders dan wat we vandaag hebben maar wél een verzameling van huisjes en straten met veel verkeer. 

Dat beeld willen we eigenlijk helemaal niet bij de Stad van Morgen. In onze stichting staat namelijk de mens centraal en helemaal niet de toeters en bellen die ons in de verstedelijking omringen, integendeel. We zien dan ook een enorm groot risico in het stadsbeeld van de toekomst dat men schetst juist omdat het voortkomt uit een vergaande economisering van onze maatschappij. De gevolgen zijn gigantisch geweest door onze afhankelijkheid van geldelijke middelen voor onze dagelijkse behoeften. De toestroom naar de stad is eeuwenlang gaande en nu al woont meer dan 55% van de wereldbevolking in een stad. Steden groeien en daarmee ook de noodzaak om de steden te bevoorraden met alle basisbehoeften van de mens.

Daarin zitten nogal wat uitdagingen. Omdat de toegang tot basisvoorzieningen in de steden wordt georganiseerd via een economische keten van belangen zien we dat de stadsmens alleen toegang heeft tot de basisvoorzieningen als men ook toegang heeft tot geld. De hele stroom van goederen en diensten is zo in speculatieve handen van economische grootmachten die daaruit hun eigenbelang dienen. Dat zou helemaal niet erg zijn als de Aarde een onbeperkte groei zou faciliteren met grondstoffen en ruimte. Maar die zaken zijn beperkt. We hebben een situatie bereikt waarin de economische grootmachten de ruimtelijke ontwikkeling van de mensheid én het gebruik van grondstoffen, ten kosten van onze natuurlijke omgeving, zo hebben misbruikt dat het gevaarlijk is geworden voor het menselijke voortbestaan. We staan de dus op de rand van een afgrond, tenzij er enorm grote veranderingen plaats vinden in onze manier van samen leven.

Aangezien wij een afgrond voor de mensheid helemaal niet leuk vinden concentreert de Stad van Morgen zich als stichting op het zoeken naar oplossingen om die grote veranderingen binnen de complexiteit van ons huidige bestaan vorm te geven. In de wereld wordt die aangeduid met de “Global Shift” of de “Global Transformation”. De aanpak die wij hebben ontwikkeld heet SUSTAINOCRATIE. In een volgende blog zullen we dit begrip verder uitleggen net als de fasen die we doorlopen hebben om op dit punt aan te landen. 

De Stad van Morgen is dus een stichting (Stichting STIR) die zich bezig houdt met pionierswerk op gebied van sustainocratie. Wat dat precies inhoud en welke resultaten wij boeken en welke problemen we tegen komen leest u in de blogs die hierop volgen. Zo zult u gelijkaan misschien ook uw eigen rol in dit proces gaan inzien en u aansluiten bij de ontwikkelingen.

Schrijver van de blog is Jean-Paul Close, initiatiefnemer van de Stad van Morgen, maar naar verloop van tijd zullen ook andere bloggers vanuit sustainocratische processen deelnemen.