5 Februari 2013,  Business Universiteit Nyenrode – Business Spiritualiteit – Paul de Blot

Het was de tweede keer dat ik werd uitgenodigd door Prof Paul de Blot om een college te geven. De eerste keer was in februari 2009. Op die dag introduceerde ik mijn model van de Menselijke Complexiteit aangepast aan Business Spiritualiteit van Paul. Het was een begin geweest van een proces van bewustwording dat enorm werd geholpen door de toepassing van het model in mijn idealisme en de praktische invulling ervan. Vandaag zijn we 4 jaar verder en is er veel water door de spirituele rivier van mij gegaan. Paul had een voorwoord geschreven in mijn laatste boek: “Sustainocratie, de nieuwe democratie”. Zo kon ik de inhoud en boek presenteren tijdnes het college van vandaag. Het boek ging vooral over het intense proces dat ik doorgemaakt had sinds mijn persoonlijke keuze om mijn omgeving aan te willen passen aan de eisen die ik vanuit mijn innerlijke motivatie was gaan stellen aan de maatschappij. Deze nogal vreemde keuze, om als een soort wereldveranderaar door het leven te gaan, was voortgekomen uit mijn bewustwording na terugkeer naar Nederland en de dramatische persoonlijke consequenties die daaruit voortkwamen.

Introductie van het model

Om mij te presenteren noemde Paul het woord duurzaamheid en vertelde het publiek dat ik er zelf een geheel nieuw woord voor had verzonnen “Sustainocratie”. Hij liet mij aan het woord om even het woord uit te leggen: “Sustainocratie is een verzamelwoord van Duurzame Menselijke vooruitgang (Sustainability) en Democratie. Door een hoger doel te definieren voor een democratie beleving worden nieuwe eisen eraan gesteld”.   Het was boeiend om te zien dat Paul mij verder introduceerde door mijn model zelf op het bord te tekenen. Met een groot kruis gaf hij de plek aan waar het Zijn en Doen zich verenigen in een optimale situatie voor duurzame vooruitgang. Na deze introductie vroeg hij mij waarom ik tot dit beeld was gekomen? Natuurlijk verwees ik weer naar mijn terugkeer vanit Spanje na 27 jaar afwezigheid en de enorme maatschappelijke veranderingen die ik had geconstateerd die voor mijn gevoel niet in het voordeel waren van Nederland. Mijn antwoord was niet helemaal volledig genoeg volgens de oude leermeester want hij vooral op zoek naar de innerlijke bezieling van mij dat tot deze inspiratie had geleid. Ik vertelde het aanwezige publiek over de problemen die wij hadden ondervonden als gezin, het onderduiken met mijn kinderen, de tegenwerking van de instanties, enz. Deze persoonlijk crisis had geleid tot een openbaring maar ook tot een emotioneel besluit dat ik er alles aan zou gaan doen om een andere wereld te creeren die ik wel zou overdragen aan mijn kinderen. Met de intense introductie over de autenticiteit van mijn motivatie mocht ik de zaal gaan toespreken.

“UItnodiging naar mijn wereld”

Er waren zo’n 45 personen aanwezig waarvan enkele bekenden uit de sferen van Paul, en enkele genodigden van mij zelf uit de universitaire, zakelijk en wetenschappelijke wereld. Ik nodigde elk van hen uit om mee te komen naar “mijn wereld”, die wereld in die rechter bovenhoek van spiritualiteit en professionaliteit, ethiek en organisatie, vrouwelijkheid en mannelijkheid, zingeving en uitvoering, enz.

Ik vertelde de aanwezigen dat mijn onderduiken mij bewust had gemaakt dat met geld niet alles op te lossen was en ik hele concrete keuzes moest maken toen mijn kinderen gevaar liepen. Het was mij duidelijk geworden dat de basis verantwoordelijkheid van iedere mens, die niet te delegeren valt, de gezondheid en veiligheid omvat van zichzelf en de directe omgeving. Meestal zijn wij zo opgenomen in onze dagelijkse sores dat wij ons niet bewust zijn van dit belang maar als een keer zo’n persoonlijke crisis je op de feiten drukt dan wordt de echte werkelijkheid meteen zichtbaar. Dat was mij overkomen en maakte mij zo bewust dat het heeft geleid tot allerlei persoonlijke inzichten en maatregelen waar ik een nieuwe professionaliteit én levensmissie aan ontleende.  Zo was ik op zoek gegaan naar een definitie voor Duurzame Menselijke vooruitgang en had deze niet gevonden. De gangbare definitie van Brundtland uit 1967 (United Nations) was voor mij niet bruikbaar omdat ik wilde waar ik zelf verantwoordelijkheid voor kon nemen in het hier en nu. Dus heb ik er zelf een gedefinieerd.

“Samen blijven werken aan een gezonde, vitale, veilige en zelfredzame maatschappij binnen de context van onze natuurlijke omgeving”.

Deze definitie kon ik met terugwerkende kracht vergelijken met de huidige beleving van de maatschappij om te constateren dat deze helemaal niet volgens deze principes was ingevuld. Na vele congressen, seminars en consultancy sessies om dit duidelijk te maken aan zoveel mogelijk mensen sinds de kredietcrisis in 2008, bleek men er wel mee eens te zijn over het algemeen maar geen verantwoordelijkheid ervoor wilde nemen wegens de afhankelijkheid van het geldsysteem.  Toen ik besloot om mijzelf buiten het gangbare systeem te plaatsen en anderen uit te nodigen “naar  mijn wereld” nam ik verantwoordelijkheid voor een geheel andere invulling van de manier van samenwerken emn invulling van de maatschappij door zelf die maatschappij “te zijn”. Ik nam verantwoordelijkheid als mens voor de mens en benaderde de institutionele wereld om “mij daarbij te helpen” als instrument, vanuit hun eigen autoriteit en macht. In feite had ik de wereld omgedraaid. In plaats van mijn afhankelijkheid van het institutionele systeem via gesalarieerde werkgelegenheid, nam ik deze wereld op reis in MIJN wereld, op MIJN voorwaarden. Dat was uniek. Er ontstond een stip op de horizon van de gwenste maatschappij waarin ikzelf mij al had gevestigd, en concrete stappen van de rest van de wereld om de transitie van de oude naar de nieuwe vorm te geven, met alle uitdagende moeilijkheden van dien. Met de bezielende zingeving van de stip waren de stappen ook prima de realiseren en ging men zelf de moeilijkheden niet uit de weg.

AiREAS

Zo kon ik uitleggen hoe AiREAS was ontstaan als samenwerkingsverband tussen alle pilaren van de maatschappij, zonder dat iemand op de loonlijst was komen te staan, en met betrokkenheid van duizenden mensen rondom het concept “gezondste stad van de wereld”. Ik kon ook vertellen welke juridische problemen opgelost dienden te worden en de vele beren die wij op de weg tegenkwamen die open, transparante, mensgedreven samenwerking in de weg stonden wegen oude maatschappelijke  structuren.

Wij zijn het universum in ons lichaam

Het gegeven dat wij als mens opgebouwd zijn uit moleculen die hetzelfde zijn als de opbouw van onze natuurlijke omgeving schept een wederzijdse verantwoordelijkheid. Een vervuilde omgeving treffen wij ook terug aan in de genetische codering van onze nieuwe generaties die veel meer ziektes als kanker hebben dan onze voorouders. De stempel van ons onbewuste gedrag op ons lichamelijk welzijn is enorm en zal nog generatie lang consequenties opleveren (Anthropceen). Als wij ons daarvan bewust zijn dan is het noodzakelijk om er wat aan te doen. Een economie mag dan groeien maar moet tevens een gezonde omgeving blijven waarborgen. De AiREAS beweging in Eindhoven is daar een bezielde afspiegeling van die weer voortkomt mijn besef van de kernverantwoordelijkheden van ons allen rondom duurzame menselijke vooruitgang.

Ik heb iedere aanwezige uitgenodigd om mee te gaan doen aan de opbouw van deze sustainocratische wereld, puur uit hun evolutionaire eigenbelang. De aanwezigen gaven blijk van inspiratie maar de stap van het nemen van concrete verantwoordelijkheden op dit gebied is veelal een tweede die zich nog moet manifesteren. Ik heb het aan allen gevraagd. “Wat gaat u morgen als u opstaat doen? De instelling waar U voor werkt in stand houden? Of het zien als instrument om bij te gaan dragen aan de sustainocratische nieuwe wereld?”

Kortom: “Waar neemt u in uw dagelijkse zelfbewuste taken verantwoordelijkheid voor?”

Vragen uit de zaal

Tijdens de interactie werd de nadruk gelegd door deelnemers op de spirituele bezielingsnoodzaak hetgeen ik alleen maar kan beamen. Vervolgens ging de discussie vooral over de rol van de verzekeringen en andere dominante instanties in onze huidige maatschappij. Het verschil tussen de wereldbeelden was nog niet meteen duidelijk bij de deelnemers. Dat is ook logisch als men decennia lang opgevoed en geindoctrineerd  is om op een bepaalde manier te denken en handelen. En “carriere maken” op ZIJNs niveau ipv DOE niveau was al voldoende uitdagend. Vragen werden gesteld over het onderwijs, de gezondheid zorg, enz hetgeen duidelijk maakt dat de aanwezigen zich vanuit  een groeiend bewustzijn gingen orienteren op verschillen en vooral de kritische punten van de oude maatschappij. De Sustainocratische maatschappij moest nog landen, zoals gebruikelijk maar had wel een snaar geraakt bij de aanwezigen, zoals bleek uit de boekverkoop en gesprekken die men aan wilde gaan met mij.  Natuurlijk kon ik maar weinig individuele aandacht schenken op dat moment tot mijn spijt en nodig natuurlijk een ieder die aanwezig was op betrokken om met mij te verbinden via LinkedIn, de activiteiten van de Stad van Morgen en AiREAS, of op een andere manier.

Email Jean-Pail Close: jp@stadvanmorgen.com

Sommige mensen hebben zichzelf als talent aangeboden en we zullen zien of die verbintenissen zich ook daadwerkelijk zullen concretiseren. Boeiend is dit netwerk zeker en ongetwijfeld zullen  er dingen uitkomen. Ik heb nogmaals elke aanwezige gevraagd waar men, na het horen van mijn verhaal, verantwoordelijkheid voor gaat nemen, op persoonlijk vlak en op professioneel niveau? Als men in mijn wereld terecht komt dan kan ik bij staan en helpen, ook in de transitie er naar toe, persoonlijk en institutioneel.

Afrondende interactie van Paul

Paul de BLot wist aansluitend het publiek weer te boeien met zijn boute maar terechte  uitspraken, zoals:

• De bureaucratie is een belemmering van elke vooruitgang
• Ambtenarij is een machtpositie die we meteen af moeten schaffen
• Het kind in ons wil spelen want van daaruit zoekt het “verantwoordelijkheid” van binnenuit en niet door externe uitleg.
• Bureaucratie is alleen macht zonder verantwoordelijkheid

Paul verrijkte de bijeenkomst met allerlei voorbeelden uit het dagelijks leven en was duidelijk zelf geinspireerd. Hij legde het verband tussen verantwoordelijkheid nemen en de permanente zoektocht naar harmonie, zoals in de muziek, door de afsluitende persoon te introduceren. Hij maakte een link naar de innerlijke stilte die veroorzaakt wordt door harmonie en muziek.  Tot de verrassing van het publiek werden wij ingewijd in de tonen van de Didgeridoo uit Australie.

Drone-sound

Het trillende dreunende geluid van dit houten instrument van de eucalyptis heeft een rustgevend effect, zeker als het talent van de blazer zoals wat wij mochten ervaren, het geluid gedurende geruime tijd aan een suk door weet te produceren.

Na de voorstellen ging de discussie over de effecten van geluid op de ziel en de relatie tussen muziek, geluid en spiritualiteit. Het herinnerde mij aan de wiskundige feiten  die de relatie tussen trillingen van muzikale toonhoogten verenigt met de bewegingen van het universum en het ontstaan van het leven.

Dank aan Prof. Paul de Blot en Nyenrode voor deze mogelijkheid om mijn wereld verder kenbaar te maken.