Dit is een aanpak die we in de Stad van Morgen toepassen vanuit de participatie maatschappij. De redenen zijn onze menselijke kernwaarden, de ruimte is onze huidige omgeving en samenleving, de aanpak is de vrije cocreatie. Iedereen mag zichzelf zijn en bedenkt zelf hoe hij, zij of instantie zich kan verbinden aan een gemeenschappelijk hoger doel. De mooiste creaties ontstaan die weer bijdragen aan een nieuwe dimensie van harmonie en economie.

Toen ik mijn 60e verjaardag aankondigde deed ik het vanuit hetzelfde principe. De reden is mijn speciale dag, de ruimte werd een zaal in een bevriend wijkgebouw en de uitnodiging was om samen er iets leuks en gezelligs van te maken.

Op de avond zelf wist ik niet veel. Ik had geen idee wie er zou kunnen komen. Enkele mensen hadden hun intentie doorgegeven vanuit de oude toestemming cultuur “mag ik?” maar over het algemeen was het allemaal nog te bezien. Mijn eerste verrassing was al toen ik aankwam in de afgesproken ruimte. Deze was prachtig versierd ter gelegenheid, een muziekinstallatie draaide al leuke deuntjes en mijn eerste biertje werd mij in mijn hand geduwd. Er was echt liefdevol werk verricht door het team van wijkgebouw Fab28. Ik had een lege zaal verwacht en dit raakte mij enorm. Het feest kon beginnen.

En dat begon. Er kwam een Stad van Morgen taart binnen gemaakt met de dulce de leche Mi Nona van onze vriendin Sylvia uit Argentinië. Er kwam een piñata in de vorm van het Playboy embleem. De Zuid Amerikaanse vriendenkring had dit verzorgd en bracht meteen culturele diversiteit. Dit zorgde meteen voor hilarische taferelen van David die moest proberen om het ding op te hangen. DJ Marcel bracht zijn doos Cd’s mee met muziek uit mijn tijd. Hij installeerde zich vol goede moed en wist ons tot 00:55 aan het dansen te houden. Lekkere hapjes waren gemaakt.

Als die liefdevolle, doordachte attenties al mijn emoties tot bruisen van dankbaarheid brachten deed de onverwachte komst van dierbare vrienden, vriendinnen en familieleden daar een lading bovenop. Mensen die ik vaak zie, gecombineerd met anderen die ik veel te weinig zie of waarmee ik intense gevoelsprocessen door maak, het was er allemaal. Ik dreef in een meer van liefde en geluk. Men was er voor mij en voor elkaar. Het gezelschap was een weerspiegeling van de samenleving die ik graag wil, kleurrijk, verbonden, diverse, iedereen zichzelf en toch intens samen. Liefde ontstond of bloeide op, verschillen werden overeenkomsten, harten versmolten tot een gemeenschappelijk geheel en creativiteit doorspekte de avond.

In een kring die onze Afrikaanse vrienden lieten ontstaan kon iedereen een uitspraak doen waarna een groepshug volgde met mij in het middelpunt. Ik heb mij nog nooit zo geliefd gevoeld en in nederigheid zo intiem verbonden met allemaal om mij heen. Ik kreeg het gevoel dat we via mijn verjaardag even allemaal een werden, die ene liefdevolle wereld waarin we allemaal gelijk zijn en elk bijdragen aan het geluk en welzijn van elkaar.

De dankbaarheid die ik deze avond voelde voel ik ook in de vele processen die ontstaan in de Stad van Morgen. Het is alsof de mensheid gedurende enkele decennia zo’n verjaardag nodig heeft om de kracht van de gemeenschap op basis van liefde te aanvaarden en verder te borgen als participatie model.

Ik prijs mij gelukkig met iedereen om mij heen die samen met mij aantoonbaar dat nieuwe menselijke DNA vormen van een waardevolle en waarde gedreven samen beleving, die Sustainocratie, die niemand kan uitspreken maar emotioneel juist kan voelen, beleven en mede vormgeven.

Mijn 60e verjaardag was een tastbaar voorbeeld hoe ik samen elke dag jarig wil zijn. En dat we dat ook waarmaken, telkens weer. In dankbaarheid geschreven met de uitnodiging aan iedereen om ook vandaag jarig te zijn en er samen iets onvergetelijks van te maken.