Het is een vreemde gewaarwording dat de huidige onzekere tijden eerst werden veroorzaakt door angst voor de effecten van een onbekende variant van een virus maar nu worden voortgezet door de angst van een overheid voor de politieke economische aansprakelijkheid voor de ingevoerde maatregelen. Het voeden van maatschappelijke angst en het stoïcijns vasthouden aan machtvertoon met niet onderbouwbare “oplossingen” ondermijnt op termijn alle geloofwaardigheid van deze risicomijdende, inzichzelf gekeerde overheid.

Het nieuwe SAMEN:

Ik ben opgegroeid in een Spanje in de laatste jaren van dictator Franco (jaren 70). De oppositie van de dictatuur leefde in ballingschap in Frankrijk. Hier probeerde zij het Spaanse volk te stimuleren tot verzet middels de zin “El pueblo unido jamas sera vencido” dat zich in het Nederlands laat vertalen naar “Het volk SAMEN kan nooit worden verslagen“.

Met deze zin in mijn hoofd werd ik wakker vanochtend. In de geschiedenis is dit al zo vaak aangetoond. Als het erop aankomt is SAMEN de enige oplossing tegen de verdeeldheid die wordt gezaaid door belangen, macht en machtsmisbruik.

Maar SAMEN mag zich niet alleen uiten in verzet tegen de gevestigde orde. Het dient zich te uiten vóór onze vrijheid, onze samenredzaamheid (broeder en zusterschap, zorg voor elkaar en met elkaar), gelijkwaardigheid en duurzame ontwikkeling als mens en natuur. Zo realiseer ik mij dat onze verdeeldheid voortkomt uit de luxe die we voor onszelf in stand willen houden, of het nu macht is of de rust van een redelijk onbezorgd leven. Dat we ons niet realiseren dat deze luxe voortkomt uit een naoorlogse fase waarin het begrip SAMEN het fundament legde voor de huidige luxe die we vanuit verdeeldheid in stand trachten te houden door het begrip samen teniet te doen en ons welzijn al decennia lang uit handen hebben gegeven in de zogenaamde zorgmaatschappij.

De chaos die we voelen is door de angst iets kwijt te raken dat ons zekerheid gaf (geld, zorg, het schijnbaar oneindige leven, gevoel van overvloed, afhankelijkheid). Dat geldt ook voor de machtcultuur die zich erdoor ontwikkeld heeft. Waar we naar toe gaan is het besef dat die zekerheden niet zomaar er zijn als onhoudbaar “recht” maar door ons SAMEN gecreëerd en gewaarborgd dienen te worden. Dat niemand ons levenslang in een watte mandje legt en betuttelt maar dat we dit mandje samen waar moeten blijven maken.

Dit besef draag ik ook uit via het Sustainocratische gedachtengoed in de Stad van Morgen en alle spinoffs waar iedereen aan mee kan doen of er zelf een creëren. Gewoon omdat we het SAMEN doen. Als we ons verzetten dan is dit tegen de onterechte dominantie van structuren die onze vrijheid in de weg staan om zelf verantwoordelijkheid te nemen voor ons welzijn. Als we die vrijheid weer verwerven moeten we wel bereid zijn om deze ruimte in te vullen met visie, daadkracht en productiviteit.

Ik vraag mij af of die bereidheid er al voldoende is?….of dat verzet zich alleen uit om weer terug te vallen in het watte mandje van de afhankelijkheid?…