Elke gebeurtenis in de Stad van Morgen lokt onze creativiteit en samenwerking verder uit. We gaan niet bij de pakken neer zitten omdat we onze comfort zone niet kunnen handhaven, we passen ons aan en zoeken een weg vooruit. Dankzij die tegenslagen onderweg hebben we nieuwe wegen weten te vinden en bewandelen die ons alleen maar rijker aan contacten, ervaringen als ook sterker en weerbaarder hebben gemaakt.
Of het nu de kredietcrisis was die de deuren opende van de verschillende instellingen om een verder te kijken dan alles uit te drukken in geld, of de negativiteit van Eindhoven die ons in de armen dreef van de Provincie Noord Brabant en uiteindelijk de langdurige samenwerking veroorzaakte met Eindhoven. Of een toevallige ontmoeting in België die ons op de rit zette met Erasmus+ voor Europees jongeren werk. En Covid, die de deuren opende voor de internationale netwerk aanpak. Een picknick voor expats voor de deur van Rararadio zorgde ervoor dat we met elkaar gingen samenwerken. En nu, de onverwachte spraakproblemen van kartrekker en initiatiefnemer, Jean-Paul Close, die ons wederom uitdagen om nieuwe paden te gaan bewandelen.
De man van Raradio op woensdagen, Koen, die normaliter op de achtergrond de ondersteuning biedt, treedt nu op de voorgrond als vragensteller, verteller en spreker. Vandaag laten we een keer muziek het woord doen, met uitleg door Koen over de muziekkeuzes die door Jean-Paul werden aangereikt in deze podcast over Sustainocratie en onze kernwaarden.
Afgelopen woensdag had ik het bijzondere genoegen om Sjaak Evers en Carina Verhulst te mogen ontmoeten tijdens ons Stad van Morgen radio programma. Zij vertegenwoordigen Eindhoven in Dialoog, een initiatief dat ons allen uitdaagt tot het aangaan van gesprekken met elkaar. Waarom is dit zo belangrijk? Zijn wij het contact met elkaar kwijt geraakt door internet en de op gemak gerichte maatschappijvorm? Hoe verbinden de Stad van Morgen en Eindhoven in Dialoog met elkaar?
Luister mee op Rara radio, natuurlijk met de muzikale intermezzos dankzij Chris den Daas.
Mijn fiets stalde ik pal naast een stevig oldtimer uit 1928 die op de Vestdijk geparkeerd stond. Het is het beeldmerk van de trekkende Argentijnse familie Zapp die door Floortje Bessing al uitgebreid was geïnterviewd tijdens hun reis door Tanzania. Bij binnenkomst in de Expat Hub werd ik als oude bekende omhelst door een vrouw die zich bekend maakt als “die van die auto”. Het bleek Candelaria Zapp te zijn, of Candy in het Engels (twee totaal verschillende betekenissen maar wel toepasselijk voor deze trekkende moeder van 4 en vrouw van Herman “her man” Zapp), die zichzelf zo zonder enige weerstand spontaan bekend maakte. Ik was in het gezelschap van Milagros Maldonado, de populaire en onvermoeibare voorzitster van de Latijns Amerikaanse vereniging in Eindhoven die deze ontmoeting mogelijk hadden gemaakt. De middag werd omlijst door de ongekende kwaliteiten van de Argentijnse gitarist, Daniel Fanego. Het echtpaar Zapp vertelde uitgebreid en met veel humor en plezier over hun droom, de manier waarop ze vol vertrouwen in elkaar en met hun gevarieerde omgeving de uitdagingen onderweg hebben opgelost, en over hun dromen voor de nabije toekomst.
Op naar Syrië
Terwijl ik samen met Milagros de familie Zapp uitzwaaide op hun weg naar het pizza eten in huize Natalia, die het gastgezin bij zich had ingesloten, kon ik mijn fiets laten staan om meteen in Syrië terecht te komen. De Argentijnse sfeer in de Hub werd omgetoverd tot een Syrische avond van ontmoetingen, samen eten en dansen. De catering werd verzorgd door Mohammed en een groep vrienden. Rechtstreeks of via Snapfood kon men zich aanmelden. Na afloop van het lopende buffet werden we getrakteerd op een beeldschone buikdanseres waarna we in een kring met zijn allen met de voeten van de vloer konden. Een en al gezelligheid, gemoedelijkheid, sfeer, verbondenheid met mensen uit Nederland, Afghanistan, Syrië, België, Venezuela en wat allemaal nog meer meedeed aan de Syrische avond.
7 minuten fietsen naar Iran
Dezelfde avond hield het Iraanse paar Mohsen (actief in mijn COS3i muziekkring en nauw betrokken bij Sustainocratie) en zijn vriendin een housewarming party. Het was 7 minuten fietsen naar hun huis in Woensel. Daar trof ik een grote gemengde groep mensen aan uit de verschillende kringen van deze twee geweldige mensen. Rusland, Iran, Roemenië, Nederland, Japan, India, noem maar op waren uiterst familiair en muzikaal aanwezig. We werden natuurlijk getrakteerd op spectaculaire muzikale uitspatting van deze talentvolle mensen die geen moment voorbij laten gaan om hun passie te laten horen en beleven.
De muzikale hoogtepunten waren in de voorkamer terwijl de achterkamer, keuken en tuin (achter mij en de foto) gevuld waren met vele vrienden van het paar die in gesprek waren, dansten of lekker van de vele hapjes konden genieten. Soms werd het lekker baldadig en het zingen oorverdovend vals….maar de housewarming? Die was geslaagd!!!!
Einde wereldreis?
Zo maak je op een zaterdag een wereldreis op de fiets en merk je dat culturen bestaan uit mensen die allemaal hetzelfde willen: gezelligheid, samenhorigheid en liefde voor en met elkaar. Geen spoor van alle drama’s die de media en politici ons willen doen geloven. 99.99% van de wereldbevolking is vreedzaam en liefdevol. Die 0.01% van politieke economische belangen, die baat schijnen te hebben bij media beïnvloeding, oorlogvoering, opruien tot haat, concurrentie en nijd, hebben hun langste tijd gehad.
Dan kunt u natuurlijk zeggen dat ik op mijn fiets in Eindhoven maar een eenzijdig beeld voorgeschoteld krijg. Misschien is dat zo. Maar op dezelfde dag kreeg ik de laatste blog toegestuurd van onze eigen wereldfietser, Mark Koelen. Hij neemt de lange route maar komt tot dezelfde conclusies. Lees zelf…
De Griekse wetenschapper uit de oudheid, Pythagoras, vroeg zich al af waarom de mens zo geraakt werd door muziek? In zijn leer van de getallen legt hij al een relatie tussen wiskunde, de snaren van een muziekinstrument en de octaven van muziek die wij mooi vinden. Veel later kon de mens op atoom niveau en kleiner observeren dat alles in het heelal zich met elkaar verhoudt op basis van deze zogeheten snaar theorie en de universele muziek (musica universalis). Daaruit vloeit voort dat een mens zonder muziek is als een lichaam zonder leven.
Die boodschap hoort bij Patrick van der Voort, initiatiefnemer van S-Plaza, en organisator van regelmatige muziekmiddagen en avonden in de zijn lokaal in de oude Schellensfabriek aan de Vestdijk (door de poort van de Stadsbrouwerij achter in). Doe mee en geniet van het leven zelf…… Carly (op de foto) is uw gastvrouwe samen met Patrick zelf…
15 januari Jazz!!!!
Wil u dat Patrick u op de hoogte houdt van de muziek agenda? Geef dan even uw naam en emailadres door.
Pythagoras en Galilei, onbewust grondleggers van bewustzijn
De avond begon met een uiteenzetting over de nieuwsgierigheid van Pythagoras in het “waarom wij mensen bepaalde muziektonen zo mooi vinden?” Hij wist een verband te leggen tussen de tonen door harmonieuze relaties van frequenties te ontdekken. Dat was in 500BC in het toenmalige Griekenland. Het heeft daarna nog 2000 jaar geduurd voordat Galileo, de vader van de beroemde sterrenkundige Galileo Galilei er een vervolg aan gaf en de ontdekking verfijnde. De harmonieuze relaties vertonen unieke patronen die steeds weer terugkomen in het universum en onze dagelijkse werkelijkheid, zoals wij die kunnen observeren. In de jaren 70 van de vorige eeuw was Ray Tomes bezig met het analyseren van economische schommelingen en ontdekte identieke tijdspatronen die overeen kwamen met de muzikale patronen van Galilei. Hij wilde er eerst niet over praten uit angst voor gek verklaard te worden. Maar toen hij de verbanden tussen harmonieuze toonfrequenties, de opbouw van sterrenstelsels en planeten tot en met ons subatomaire niveau, terug zag bij onderzoeken van andere mensen kroop hij uit zijn schulp. Er volgde een zoektocht naar de betekenis van deze wijsheden die onmiskenbaar een verband legden tussen de cyclussen van menselijke organisatievormen, geboortes, sterfte, klimaatveranderingen, de stand van planeten, enz.
Binnen de visie over de menselijke complexiteit (het conflict tussen het Doen en het Zijn) kon ik zo de verschillende ontdekkingen samensmelten en zelfs tot de conclusie komen dat wij eerst zijn en dan pas doen. Hoe? De uitleg over het ontstaan van het leven gaat als volgt. Deze is vooralsnog filosofisch maar gebaseerd op wetenschappelijk samengevoegde inzichten die samen een geheel vormen die ook op termijn formeel zal worden bewezen. Natuurlijk is de visie een confrontatie met werkelijkheden waar wij vanuit verschillende culturen mee zijn opgevoed en als “waar” beschouwen, zelfs met hand en tand verdedigen omdat ze ooit zekerheid hebben geboden. Dat hoort bij het proces, zoals ooit ook de moeizame aanvaarding van een ronde Aarde of de Zon als middelpunt van ons stelsel ooit een bron van verzet was van vermeende oudetijdse machtsstructuren.
Het ontstaan van het bewustzijn, de basis van het leven
De cyclussen die door de verschillende genoemde wetenschappers en onderzoekers worden beschreven, als ook de harmonische verhoudingen, zijn ook terug te voeren naar de manier waarop atomen trillen. Deze hebben veelal een positieve of negatieve lading maar ook een variatie in beweging die onder uiterst specifieke omstandigheden harmonieuze frequenties tonen. Deze frequenties hebben unieke eigenschappen, buiten de polariteit van de moleculen om. Hierdoor kunnen er tussen bepaalde moleculen stabiele harmonieuze relaties en verbintenissen ontstaan die op zichzelf OOK een nieuwe, stabiele harmonieuze frequentie teweeg brengen. De eerste komt per toeval tot stand dankzij de unieke omstandigheden van de elementen en omgeving. Daarna is het leven ontstaan met een vorm van organische stabiliteit tussen schijnbaar onverenigbare elementen. Die relatie tussen element A en element B is dus niet op basis van positief of negatief geladenheid maar de harmonie in unieke, zeldzame onderlinge frequenties, muziek dus. A+B wordt zo “(bewust)AB” waar “bewust” betekenis geeft aan de harmonieuze aantrekkingskracht van deze uniek AB combinatie onder speciale omstandigheden waardoor AB een eigen identiteit en gedrag krijgt dat niet behoort tot de traditionele leer van natuurkunde maar gaat behoren tot biologie, het leven. Het leven is nu ontstaan omdat de gestabiliseerde harmonieuze band open staat voor nieuwe harmonieuze bindingen. Hoe groter deze verbintenissen des te krachtiger de aantrekkingskracht en bewuste zoektocht naar nieuwe harmonieuze verbindingen. Dit vertaalt zich in ons gangbare biologische besef naar “voeding” en “groei”, de eerste drijfveren van het leven.
Door het ontstaan van het leven in een speciale omgeving, waarin ook water een fundamentele rol speelt als drager van vele elementen die door de stroming van water (dat een uiterst neutrale eigenschap heeft als oplosser van vele vaste elementen) met elkaar in aanraking komen, ontstaat ook een organisch groeiproces. Groei van harmonieus samengekomen elementen kan echter niet onbeperkt doorgaan. Het ontwikkelt zich exponentieel waardoor er een punt van verzadiging komt (point of singularity). Als dit punt is bereikt dan stort het verband in als plumpudding of er ontstaan kleinere versies van dezelfde levende vorm (fractale groei). Door de enorme diversiteit van combinaties die ontstaan uit de vroegste harmonieuze verbintenissen ontstaat er een moment dat het op groei gecentreerde leven elkaar tegenkomt en met elkaar noodgedwongen gaat concurreren. Grotere harmonieuze levenscombinaties “eten” kleineren die overeenkomen met een specifiek harmonieus patroon dat de “waarde”van groei tegemoet komt.
Concurrentie geeft een nieuwe impuls aan de ontwikkeling van levensvormen waardoor er een soort Darwinische ontwikkeling ontstaat van de snelste, de grootste, de meest of minst harmonieuze, enz. Maar er ontstaat ook een andere dynamiek die de levende wereld op zijn kop zet: het aanpassingsvermogen. Verschillende soorten ontdekken dat concurreren alleen leidt tot dood en verderf via een bepaald eenzijdig selectieproces. Een doorbraak in de ontwikkeling en groei van vormen van het leven in een omgeving waar “overleven” tot de drijfveren ging horen ontwikkelde zich ook de dissonantie van harmonie en disharmonie waarin het gevoel “angst” zich kon ontwikkelen. Groei en vermenigvuldiging werd via concurrentie aangevuld met een nieuw fenomeen dat de basis werd voor een nieuwe stap in zintuiglijke bewustwording, namelijk het aanpassingsvermogen door het ontwikkelen van zekerheden juist door confrontaties te mijden in plaats van op te zoeken. Het bewustzijn ging zich aan te passen in een veelzijdigheid van vormen, kleuren, voedingspatronen, enz. Nog steeds ervaren wij de oerimpulsen van onze levensdrang in ons dagelijks bestaan door onze emoties rond angst, tekorten en voortplanting. Deze zien wij ook terug in onze maatschappelijke organisaties, bedrijfsleven, vormen van zekerheden. macht, enz.
De hogere stap in het bewustzijn tussen planten en dieren heeft ook een nieuwe dynamiek toegevoegd aan de processen, namelijk die van het maken van onbewuste en zelfbewuste keuzes. De combinatie tussen aanpassen naar niet confronterende relaties in een concurrerende omgeving opende de weg voor wederom een nieuwe vorm van leven en overleven. Dat is het SAMEN leven, de symbiose, waarin verschillende soorten elkaar zodanig ondersteunen waar beiden er voordeel bij beleven. Zo is elke mens zelf als individu een symbiose van miljarden samenlevende soorten organismen. De mens zou niet kunnen bestaan zonder de dynamiek van die organismen die zorgen voor onze lichamelijke balans, onze innerlijke muzikale harmonie. Wij dienen echter zelfbewust te zorgen voor onze eigen harmonie met de grotere universele buitenwereld, wederom om er samen profijt van te ondervinden (duurzame menselijke vooruitgang). Als wij dat niet doen zal de universele werkelijkheid uiteindelijk een nieuwe balans opdringen. Aangezien die onverwacht komt doordat wij er ons niet zelfbewust op hebben afgestemd zal deze als crisis en chaos worden ervaren. Door open te staan voor onze innerlijke kompas, die per slot van rekening miljarden jaren oud en bewust is, kunnen wij ons beeld van de werkelijkheid verenigen en harmonieus afstemmen met de werkelijkheid rond om ons heen. Daarom vinden wij muziek zo mooi, niet omdat de tonen en frequenties ons aanspreken maar omdat wij muziek ZIJN!
Irma Lohman
De tweede docent van de avond was opera zangeres en levenscoach Irma Lohman. Irma heeft gestudeerd aan het conservatorium en in haar jonge jaren veel samengewerkt op de podia van de belangrijkste organisatie van de wereld van muziek en entertainment. Zij is moeder van 6 kinderen, allemaal jongens! De tweede fase van haar leven werd gekenmerkt door de uitdagingen van het leven zelf, het loslaten van de schijnwereld van faam, en de werkelijkheid van een permanente ontdekkingsreis van harmonieuze verhoudingen die vaak niet te voorspellen zijn. De herkenbare problemen van omgevingsfactoren zoals de crisissen, met burn out van partner, de speciale kenmerken van verschillende kinderen, economische zorgen en problemen gingen ook parten spelen in haar eigen leven en dat van haar gezin. Haar pijn heeft haar innerlijke zelf losgemaakt en uiteindelijk kon ze zich weer vinden in haar zang, niet meer puur als entertainment instrument maar vooral ook als muzikale boodschapper en verbinder van emoties, nieuwe werkelijkheden en bewustzijn. Zij werkt dan ook als relatie coach en gebruik haar talent en persoonlijke verhaal voor het grotere publiek.
Irma vertelde haar verhaal waarna zij uitgenodigd werd om iets voor ons te zingen. Haar keuze viel op een stuk uit de wereld van opera waarin het drama van het leven verwoord wordt. Na haar indrukwekkende optreden van 7 minuten lag er een stilte over de deelnemers. Het drama was binnengekomen. De vraag was alleen: “Waarom drama?” Waarom had Irma de keuze gemaakt juist voor dit lied? Was het om haar zangkunsten te vertonen als operazangeres omdat “opera veelal drama vertolkt?” of als boodschap?
Het college was vooral bedoeld om muziek als instrument te laten beleven volgens de context die in het begin van de avond was geschapen. Drama is een voorstelling van een werkelijkheid maar er zijn andere werkelijkheden. Daarom werd de vraag gesteld of zij een keuze kon maken uit haar repertoire om ons allen vrolijk en gelukkig te stemmen? Haar keuze viel op “Summertime”. Na de vertolking van dit nummer was de sfeer inderdaad “anders” in de zaal maar de zwaarte van het eerste lied dreunde nog door. Op de vraag of wij nu genoeg opgevrolijkt waren kwam het volmondige maar met humor geladen “nee”. Het was tevens een smeekbede van de zaal om door te gaan op onze zoektocht naar het juiste gevoel van de avond. Rik vroeg aan Irma of zij misschien een boodschap wilde zingen vanuit haar innerlijke zelf. Wederom een uitdaging die Irma te beurt viel, haar aan het denken zette maar ook het publiek openstelde voor haar antwoord. Zij verkoos een nummer van Händel.
Na afloop heerste er een gevoel van tevredenheid in de zaal. Vraag en antwoord waren op elkaar afgestemd. Jan verwoordde het mooi door te zeggen dat hij “de innerlijke stilte had beleefd”. Peter vatte de drie nummers samen vanuit zichzelf “bij het eerste nummer ontstond bij mij een vraag die mij al bezig hield. Het tweede nummer zette mij aan het denken en bij het derde nummer kreeg ik van binnen het antwoord”. Het verbond was muzikaal ontstaan en als bewijs geleverd van de presentatie eerder op de avond. Wij ZIJN muziek en onze werkelijkheden stemmen zich muzikaal op elkaar af in verschillende werkelijkheden. De onderlinge band die was ontstaan tussen Irma en alle deelnemers onderling verlangde een verder bevestiging, een definitieve waarborging van ons innerlijk zijn die avond, onze tijdelijke (misschien wel blijvende) symbiose. Rik vertelde over een ervaring tijdens een Renaissance groep bijeenkomst een jaar of 4 terug waar Paul en Carla van der Velden het lied Nessun Dorma (niemand zal slapen) hadden gezongen. Irma riep dat zij dat lied ook bij zich had! De zaal werd uitgenodigd om samen met haar te komen staan en de energie van die lied over een wakker bestaan te beleven. Het was een waardige en bijzonder afsluiting van de avond. De vertolking was subliem en de aanwezigen hadden zichtbaar moeite om de ontstane band los te laten. De gesprekken gingen door totdat de herhaaldelijke signalen van de school lieten weten dat wij het gebouw en terrein met tegenzin dienden te verlaten.
Stad van Morgen 