Tag: onmacht

Het groene dak

Jean-Paul CloseEen reactie plaatsen

Recent kreeg ik het krantenbericht van Dirk onder ogen waaruit zou blijken dat hij en zijn partner uit huis worden gezet omdat hij zijn dak groen had geverfd. Nu wil de media berichten wel eens met enige sensatie inkleuren. Als persoon die in de nieuwe werkelijkheid leeft van Sustainocratie, de democratie die zich door menselijke kernwaarden laat aansturen,  kijk ik naar deze berichtgeving met verbazing en herkenning. Herkenning omdat ik het natuurlijk ook allemaal heb meegemaakt en verbazing dat dit nu, anno 2016, nog steeds gebeurt. Hebben we dan niets geleerd in al die tijd van crisissen en gedwongen zelfreflectie? Kennelijk leeft de oude aftakelende en nieuwe opbouwende wereld nog braaf naast elkaar en af en toe bereikt dan zo’n menselijk drama de keukentafel en het persoonlijk contact.

Sustainocratie wordt al thematisch toegepast in verschillende regio’s en steden, zoals bijvoorbeeld AiREAS gezonde gebiedsontwikkeling in Eindhoven en Breda, het Rijk Dommel en Aa, FRE²SH samenredzaamheid, CITI-MAP en de wereldwijde nieuwe leeromgeving die ontstaat via STIR Academy. Deze nieuwe werkelijkheid is niet zomaar ontstaan. Daaraan is een lijdensweg vooraf gegaan waarin ik die van Dirk herken. Maar, zoals Socrates heel wijs heeft gezegd, “je kunt je leven lang vechten tegen het systeem of al je energie steken in het creëren van iets nieuws”. Dat vechten ben ik al lang afgeleerd. Het creëren van iets nieuws is veel leuker. Terwijl je daarmee bezig bent wordt je vanzelf de Goliath van je eigen nieuwe werkelijkheid en is de rest ellende van vroeger waar we allemaal veel van hebben geleerd en nooit meer opnieuw willen meemaken. Prof. Paul de Blot van Business Spiritualiteit Nyenrode zei het ook zo mooi: “Alles wat je hebt kun je kwijtraken, alles wat je bent niet” refererend aan zijn eigen 5 jaren in het Jappenkamp in de tweede wereldoorlog. Focus op het zijn en niet het hebben, leven in plaats van overleven.

En dan Dirk. Die zit er nog midden in. Wereldwijd investeren we in groene daken in onze nieuwe wereld, al dan niet bedekt met etenswaren, wegens de energiebesparing en duurzame oplossingen van zulke dakbedekking. Maar ergens in de regelgeving van de stad Oss staat dat een groen dak niet mag. Handhavers hebben Dirk verplicht zijn dak te veranderen of een boete te betalen. Dat kan Dirk niet want hij zit met zijn zieke lijf in de WAO en heeft al moeite om het hoofd boven het geld-gedreven water te houden. Daarnaast heeft hij een beleggingshypotheek waar sinds de kredietcrisis alleen maar meer schulden door zijn ontstaan. Het huis staat onder water. De hypotheek is in feite een gedrocht dat nooit had mogen ontstaan en strafbaar gesteld zou moeten worden, en uiteindelijk bijgedragen heeft aan het verdwijnen van vertrouwen in het gecorrumpeerde bankwezen. Dit bankwezen blijft op haar stutten daar en eist haar betalingen op want anders wordt de woning van Dirk, met groen dak en al, in de verplichte verkoop gegooid. Dirk beweegt stad en land tegen de bestuurlijke, ambtelijke en bancaire onmenselijkheid maar vangt overal bot behalve sensatiegerichte media aandacht. “Een gebroken mens”, ooit de Willy Wortel in de bedrijven waar hij werkte, een creatieve geest die in zijn tuin een sprookjesbeleving aan het maken was en nu met lede ogen ziet dat de natuur het overneemt en zijn droom wordt overwoekerd. Zijn partner heeft het ook zwaar en kampt met depressies. Slachtoffers van een corrupt dwangsysteem en een blind handhavingsprincipe dat weerlegbaar is als men de context zou durven aanpassen aan een nieuwe werkelijkheid. Het gebeurt nog te vaak in Nederland dat ambtenaren blind vast houden aan hun regels en daar mensen koudbloedig in de vernieling mee brengen omdat het systeem nu eenmaal belangrijker is dan de logica van het menselijk bestaan. Dat geldt helemaal voor banken. Als het huis van Dirk ver onder de eigenlijke waarde is geveild dan legt men de restschuld bij hem neer, Dirk kan verhuizen naar de daklozenopvang of krijgt een huurwoning toegewezen met arbeidsongeschiktheid voorzieningen waar de gemeente wel een potje voor heeft en gaat in de schuldsanering. Het huis wordt weer verkocht aan een nieuw hypothecair slachtoffer, het dak blijft waarschijnlijk gewoon groen en de bank dekt haar boekhoudkundig verlies af bij de staat waar een garantiefonds de belangen van de bank in stand houdt. Het is een boekhoudkundig verlies want Dirk heeft al ruim 25 jaar betaald dus de banken hebben al dik geld verdiend aan de relatie.  Eigenlijk is het crimineel schandalig. Maar zo ziet de bank, het juridische systeem en de overheid het niet. Er ligt een getekende overeenkomst en die is bindend.

En Dirk? Ach weer zo’n zelfredzame creatieve figuur die niet meer binnen de radartjes van het manipulatiesysteem paste en er zonder enige emotie uitgespuugd wordt, net zoals zovelen in het land, om daarna in de kostenbesparende zorgstaat terecht te komen die vooral wil dat mensen voor zichzelf gaan zorgen maar wel naar de pijpen dansen van de regels. Hoe krom wil je het hebben? Het is onbegrijpelijk dat er nog geen opstand is geweest tegen beleid en banken.

Tijdens de wereldwijde bijeenkomst in het Evoluon in 2010 ter ere van de Earth Charter, een verdrag dat door allerlei wereldleiders ergens in 2000 werd getekend voor het behoud van onze leefomgeving De Aarde, sprak ook Jacques Fresco. Hij is de grondlegger van het Venus Project, dik in de 90 maar vitaal en welbespraakt. Nadat ik mijn podiumverhaal had gedaan over alle onrecht dat mij was aangedaan door banken en overheden en de Wereldwijde transformatie die ik vorm wilde geven, kwam hij aan het woord. In plaats van een verhaal over architectuur en stadsdesign ging hij met de vuist in de lucht “alle huidige politici en bankiers kunnen rechtstreeks naar de gevangenis”. Het redeneerde fel dat de geschiedenis heeft uitgewezen dat alle ellende op deze wereld, alle oorlogen en misstanden veroorzaakt zijn door de belangenstrijd tussen deze zogenaamde elite en volksvertegenwoordigers. En zo is het ook, nog steeds. Daarom moeten we af van deze oude werkelijkheid van hiërarchische hebzucht culturen waar we zelf van aan de “democratische” basis staan, vaak ook uit eigenbelang. Tijdens verkiezingstijden wordt ons hoop verkocht (koopkracht, geld genoeg, huisvesting, enz) en tijdens de regeerperioden alleen maar gezaaid met angsten om de hiërarchie en onderdrukking in stand te houden.

Wat ben ik blij dat ik mij nu omring met de vele mensen, inclusief bestuurders, die het beter voorhebben met de mens en mensheid en wij door middel van multidisciplinaire samenwerking aan onze kernwaarden de zin en onzin van alles wat hierboven staat beschreven de rug toe keren. We hebben nog een lange en intense weg te gaan. De geschiedenis zal ongetwijfeld de kentering kenmerken en uiteindelijk het tijdperk van moedwillige vernietiging van menselijke waarden in perspectief plaatsen. Het opbouwen van de nieuwe samenleving geschied met vertrouwen, samenhorigheid en gelijkheid in de verdeling van de waarden. Maar wat schiet Dirk hiermee op? Niets! Hij moet zich nog los worstelen van de monsters die hem in hun greep hebben, inclusief het eigen monster van zelfbeklag en weemoed. Eenmaal vrij dan is hij en zijn partner meer dan welkom om weer energie te putten uit de nieuwe werkelijkheid en als herboren Willy Wortel de wereld in te kleuren met innovatie die dienstbaar is aan mens en omgeving.

De grote omslag – 12 – verzet

Jean-Paul CloseEen reactie plaatsen

Deze blogserie van 20 over de grote omslag, ofwel de enorme veranderingsuitdaging waar de mensheid voor staat als we over als soort willen blijven voortbestaan met een zekere vorm van welzijn, wordt u aangeboden door Stad van Morgen initiatiefnemer, Jean-Paul Close.

Blog 12 – verzet
Het is moeilijk te bevatten dat we een fase in zijn gegaan van verzet en verandering. Zeker als we het doorgeslagen individualisme en machtsmisbruik in onze omgeving als maatstaf nemen van een eenzijdige werkelijkheid.

Doorgeslagen individualisme
Velen vinden dat we doorgeslagen zijn in narcistisch individualisme en dat lijkt ook zo. In elke menselijke cyclus ontstaat er binnen een periode van overvloed een psychologische apathie en gemakzucht waarvan machthebbers profiteren tot ze er zelf bij neervallen. In het economisch materialisme is deze vorm van individualisme natuurlijk het meest interessant. Iedereen een huis, auto, vakanties, luxe eigendommen, schulden, veel consumeren, enz. Doe daar de speculatie bovenop van kapitalisme, dat prijzen doet stijgen door het creëren van tekorten, dan krijg je een groei economie. Iedereen wil meer, zoekt concurrentie met de omgeving door verschil te willen maken en schermt angst om iets kwijt te raken af door zich te vereenzamen, in een status hiërarchie of met het gezelschap van internet dat alles biedt dat men nodig lijkt te hebben.

Zelfs President Obama wist zijn publiek recent te vertellen dat de gemiddelde mens zo simpel is dat men alleen kan functioneren onder een krachtige hiërarchie. Het toppunt van politiek en economisch systeemslavernij is bereikt met zelfverheerlijkte dictatorachtige machotypes zoals Obama en Putin. Binnen de context van de menselijke complexiteit hebben wij een absoluut moreel dieptepunt bereikt.

Wakker worden
Door deze blinde afhankelijkheid ontstaan er ineens de meest uiteenlopende tegenstellingen. Rijk wordt als maar rijker, arm als maar armer, macht machtiger, onmacht wanhopiger. Criminaliteit stijgt uit zelfbehoud of hebzucht en systeemagressie bouwt zich op wegens het massale gevoel van onrecht dat van onderop de maatschappelijke basis ter discussie gaat stellen. De cultuur van eigenbelang en gemak breekt op. De zelfberekende, eigenzuchtige individualist komt weer in aanraking met emoties. Chaos is nodig om los te laten uit het oude systeemdwangbuis. Die onstabiliteit maakt de natuurlijke mens in ons wakker. Deze ontwaakt uit de bevroren egostatus en gaat schakelen met de omgeving uit overlevingsdrang. Eerst voelt men angst, daarna boosheid. Men gaat op zoek naar zichzelf en daadkracht voor nieuwe stabiliteit. De emoties moeten een weg vinden en men gaat op zoek naar de zin van alles. Verzet tegen de gevestigde orde kan zich op vele manieren uiten en deze reageert terug met meer machtvertoon, dwang en bureaucratie. Dat wekt nog meer verzet op dat zich uiteindelijk afzet tegen alles wat beweegt of maar ademt vanuit gezag.

Individualisme naar bewustwording
De bewustwording van de onmacht in het systeem brengt de natuurlijke mens in aanraking met werkelijke macht van de mens. Men ontdekt zichzelf en het zelfbewustzijn. Het onrecht wordt zichtbaar dat door de machtstructuren “recht” wordt genoemd. Men raakt in verzet door afstand te nemen en op zoek te gaan naar de inkleuring van een nieuwe werkelijkheid waarin men zelf een bevredigende rol speelt. Men raakt in aanraking met oude en nieuwe verbanden waar men bij kan horen, zoals een religie, een sekte, een vereniging of samenwerkingsverband. Of men creërt er zelf een, zoals ik Sustainocratie heb geschapen.

Het grijpen naar de oude moraliserende geschriften is een logische oplossingen om een constitutie van onrecht te vervangen met iets van blijvender aard. Maar dat is slechts één van de oplossingen. Tijdens de Arabische Lente zagen we opstand tegen het regiem dat uiteindelijk omver geworpen werd. De macht van het volk werd zo duidelijk maar ook het diepgewortelde virus van macht. Het verwijderen van de kopstukken was als het plukken van de paddestoelen. Er kwamen er evenveel voor terug.

Concessies via de stembus krijgt men pas als het grootste deel van de bevolking er achter staat. Maar verandering ontstaat nooit bij meerderheden. Het zijn de minderheden die het zelfbewustzijn als eerste doorbreken en de gevestigde orde ter discussie stellen. Evolutie is nooit democratisch maar empatisch. Keuzes die gemaakt worden op basis van inleving in een nieuwe werkelijkheid waarin samenhang en harmonie van belang is met een hoger bewuste “ik ben” benadering. Dan verdwijnt het verzet en werkt men open en transparant aan de opbouw van de nieuwe wereldbeleving.

Maar velen blijven hangen in het verzet en vechten tegen de oude gevestigde orde. Deze ziet daarin aanleiding om zich te uiten vanuit macht. Uiteindelijk verzwakt men elkaar en ontstaat er ruimte voor de daadwerkelijke vernieuwing. Niemand wil de harde woorden van strijd en oorlog, moord en doodslag, maar die van liefde en opbouwende voorspoed. Maar zonder eerst geconfronteerd te worden met de pijn en het wakker worden blijft de narcistische individualist ingeslapen en maatschappelijk gedrogeerd. Zowel het verzet als de vernieuwing groeit en bouwt zich op. Wanneer de oude machthebbers wakker worden dan is het te laat. Het verzet verwijt hen de schandalen van onmenselijkheid waardoor weer geschiedenis wordt geschreven van goed en kwaad. Dit maal zo gedocumenteerd dat we hopelijk een definitieve evolutionaire stap maken door onszelf in kracht en zwakte door en door te leren kennen. Wie weet gaat de mensheid dan een nieuwe era tegemoet. Daar wordt aan gewerkt. Bij ons in ieder geval, wij die het verzet zijn overstegen.

Eeuwige straf in het onderwijs – het zichtbare tekort aan menselijkheid

nicolettemeederEen reactie plaatsen
Waar je ook om je heen kijkt in het onderwijs, “men” heeft “problemen” met jongeren en hun gedrag en probeert dat op allerlei manieren in toom te houden, onder controle te houden om  jongeren passend in het plaatje van het systeem te vormen. Zo te vormen dat ze straks geld verdienen in een individualistische hebzuchtige samenleving. “Men” weet niet beter, het systeem eist kant en klare kinderen die “systemisch verleid” een keurig papiertje afleveren. Doe je dat niet dan krijg je straf, eeuwige straf. Als “voetveeg van de samenleving” tel je als mens niet meer mee.
Men vergeet 1 ding: het zegt niets over wie kinderen ZIJN.
Hoe gaat dat nu in zijn werk? Met allerlei straffen, vooroordelen, verboden, agressie, beoordelingen, veroordelingen, en macht worden kinderen benaderd uitgaande van hun tekorten en daardoor in een rol van slachtoffer geplaatst. De hulpverleners met stikkers staan overal klaar, want ze dienen “geholpen” te worden om in het gareel mee te lopen.
Voorbeelden: Kindje kan zich niet concentreren, beweeglijk, ADHD stikker. Kinderen die constant gepest worden en tot zelfmoord overgaan. Een docent die na 2 x waarschuwen voor niet nakomen ivm baldadig jeugdig gedrag, gek doen met een muts van een ander tijdens de les, letterlijk tegen over de hele klas tegen betreffende kind zegt: “Als je nu niet nakomt, dan zal ik er voor zorgen dat je van school wordt gestuurd”.  Dit is duidelijk manipulatie uit eigen onmacht hoe hier mee om te gaan. Ook als je zoiets in het gezin tegen een van je kinderen zegt is dat precies hetzelfde, je toont onmacht en je beschadigd de ziel.
Bij vooroordelen, veroordelingen, agressie ligt een immense uitdaging en verantwoordelijkheid voor de mensen die met de jongeren werken. Een uitdaging van zelfdiscipline, kennis en beheersing van zichzelf om niet in de overdracht hun eigen onuitgewerkte persoonlijke stuk hiervan op jongeren te projecteren. Men dient zich daar daadwerkelijk bewust van te worden. Wie oordelen uitspreekt smeert een heleboel vuil op de ziel van kinderen. Dan straffen we het kind, ons zelf en ons allemaal, tot in de eeuwigheid. Angst wordt dan duidelijke geprojecteerd, omdat men geen controle heeft en ontbreekt er elke vorm van vertrouwen. Zo ontstaat heel duidelijk een angstcultuur en een individualistische maatschappij.
Waarom blijven we de keuze maken om op te leiden en straffen vanuit tekorten om vervolgens de “ziekten” weer te moeten genezen? Wat kunnen we wel doen? Kinderen opvoeden en laten leren vanuit hun mogelijkheden, vanuit een positieve mensvisie. Kinderen zowel fysiek, emotioneel, intellectueel en spiritueel zich tot bewuste mensen laten ontwikkelen. Waarbij kennis een onderdeel is, maar niet het uitgangspunt. Die kennis dient dan om toe te passen voor een leven waarin samenwerking, samen leven, voedsel, gezondheid, wonen en gelijkwaardigheid de basis vormen voor een gezond en duurzaam bestaan. Juist ook kinderen ervaringen laten doorleven tot op een spiritueel niveau. De spirituele ervaring, een niveau waarop kinderen niet door toebedeelde tekorten door anderen worden bepaald, maar tot op een niveau waarop het zijn diepste kern ontmoet, de ruimte van de stilte, de ruimte waar Ik Ben in hem is. Op dit unieke plekje zijn mensen gaaf en heel, zuiver, hier zijn ze oorspronkelijk en veilig en geborgen in zichzelf, gedragen in warmte en liefde. Innerlijke veiligheid wordt hier ervaren, zodat die niet in externe materiele zekerheden hoeft te worden gezocht. Dan ontstaat ruimte om vanuit die veiligheid zich te verbinden in vertrouwen met anderen en volop mens te zijn. Authentieke talenten gaan zich ervaren, bewust worden en ontwikkelen. Talent ontwikkeling is een levenslang proces, telkens komt er nieuwe informatie beschikbaar om verder te ontwikkelen.
Ben je zelf nog bewust van je eigen energie en krachtbron die ons allen eigen is? Laten we die toch vooral bij kinderen koesteren, het is hun levensstroom, hun krachtbron van leven in het nu in het verlangen naar de toekomst. Een kind is een levend wezen dat al waardevol van zichzelf en voor zichzelf is. Elk kind is uniek, zoals iedere vingerafdruk in de wereld uniek is, zo heeft ook iedere ziel unieke talenten die gemanifesteerd willen worden. Hoe zou het tot in de eeuwigheid eruitzien als we kinderen leren zich menselijk te ontwikkelen en bewust te worden wie ze zelf als mens ZIJN? Hoe zou het er tot in de eeuwigheid uitzien als we eerst als mensheid mens zouden ZIJN, bewust er te zijn en van daaruit DOEN? Beeld je eens in… een samenleving waarin de eenheid van de mens wordt ervaren, in onderlinge verbondenheid, vanuit ieders uniciteit, waarde en welzijn creërend met elkaar en voor elkaar. Geloof jij erin? Ik wel.