Auteur: nicolettemeeder

FRE2SH multicultureel

nicolettemeeder1 reactie
image
Food, Recreation, Education, Energy, Sustainability and Health – FRE2SH

Door: Nicolette Meeder – mede initiatiefneemster STIR Academy en FRE2SH farmd
Afgelopen week werden wij (STIR Academy) gebeld door Rustem Demir van Stichting bij de Tijd met het verzoek om in samenwerking met FRE2SH vijftien – 17 jarige -Turkse studenten een dag in hun 15 daags bezoek aan Nederland te faciliteren. Een dag later zaten wij bij FRE2SH in Breugel aan tafel met Ayhan Yunttas, voorzitter van de Turkse Stichting uit Turkije, Safak Unsal, Rustem Demir en Dilek Demir Koc, van Stichting bij de Tijd. Al pratende in het Turks, Duits, Engels en Nederlands kwamen we al snel tot de datum waarop iets georganiseerd moest worden en wel vrijdag 16 januari. Het was maandagavond 12 januari.

De studenten, zorgstudenten, vergelijkbaar met Nederlands mbo niveau 3 en 4, waarvoor een bezoek tot kennismaking hier in een ziekenhuis of verzorgingshuis voor een paar uur werd gezocht. Een andere leerzame ervaring op gezondheidsgebied was ook welkom. De studenten spraken geen Nederlands, wel een heel heel klein beetje Engels.

Leuke uitdaging…

Via ons netwerk werden we na uitleg met open armen ontvangen bij Archipel Zorggroep. Zorgmanager, Ron van Wees verzocht ons 2 groepen te maken waarvan er 1 in Breugel op de lokatie Vloed kon kijken en meehelpen en 1 groep op de Kanidas in Best.

FRE2SH Farm Breugel

Verzamelen in de FRE2SH boerderij te Breugel
Verzamelen in de FRE2SH boerderij te Breugel

Vrijdag 16 januari was het zover en om 10.00 liep de FRE2SH boerderij te Breugel vol met 15 Turkse studenten zorg, 13 dames, 2 jongemannen, hun begeleiders, tolken en chauffeurs voor vervoer. Na een korte uitleg wat er die dag op het programma stond vertrok 1 groep naar Breugel en de andere groep naar Best.

Zelf ging ik mee met de groep naar Best, alwaar we werden ontvangen door Ron van Wees, die een korte uitleg gaf over de visie van het huis. De mens en zijn of haar (hulp)vraag staat hier centraal en de medewerkers/omgeving faciliteert aan het welzijn van de client/bewoner. De bewoners hebben allemaal een eigen kamer en de familie kan te allen tijde samen met de bewoners zijn. In de mooie lichte ruime locatie, met edelsteen namen, zijn diverse huiskamers waar de bewoners eten en ontspannen. De studenten mochten in groepjes van 2 helpen en erbij zitten in de woonkamers.

Ontvangst Archipel Best
Op onze rondleiding door het huis maakten we hiermee kennis alsook met haar bewoners. De studenten bleven aan het eind achter bij de bewoners, medewerkers in de diverse kamers. Dat was beste even spannend voor ze en was er ook even twijfel of ze dat wel gingen doen ivm de taalbarriere. Dilek Demir Koc die tolkte vroeg hen wat ze uiteindelijk wilde…de keus was aan hen. Heel graag en heel moedig gingen ze dapper de woonkamers in en wij lieten ze daar achter.

Archipel
Archipel

Na een tijdje gingen Dilek en ik, ieder apart, een rondje doen bij de jongelui. De een was aan het helpen de ander zat een beetje verloren op een stoel. Anderen weer druk met elkaar in gesprek met een familielid die op bezoek kwam bij haar Tante. Bij 2 dames in een van de kamers “spraken” we via de telefoon en een vertaalprogramma van het Turks naar het Engels en vervolgens naar Nederlands.

Zo ook raakten de meiden in gesprek met de medewerkers aldaar en werd het zeer gewaardeerd en positief ervaren dat ze er waren en meehielpen. Je zag de vriendschap, warmte en begrip voor elkaar ontstaan. Van beide kanten werd echt heel duidelijk moeite gedaan om elkaar te begrijpen en tegemoet te komen. Met een hoog vriendschappelijk knuffelgehalte werd afscheid genomen van de medewerkers van een van de woonkamers.

Een leuke anekdote….Een van de studenten mocht limonade maken voor de bewoners, aanmaaksiroop… dat wist zij niet en al snel waren de flessen leeg en dachten de medewerkers hé dat is vreemd dat dat zo snel gaat… Iets wat voor hun heel normaal is voor iemand die komt kijken uit een andere cultuur helemaal niet normaal. Er werd met hartelijkheid en met veel plezier mee omgegaan door allen.

Evalueren
Evalueren

Aan het eind was er nog een korte evaluatie over de ervaringen en vergelijkingen met Turkije. Het was een duidelijke verzoek van Ron wat hier gezien werd moest hier gelaten worden, zodat de jongeren niet met hun vragen of zorgen bleven zitten. De openheid, transparantie over wat leefde en waar helder en eerlijk op werd gereflecteerd gaf ruimte voor ontlading en het delen van de (leuke) ervaringen en ontmoetingen.

De studenten gingen na hun bezoek even Eindhoven in en ontspannen, voordat ze om 17.00 werden terug verwacht op de FRE2SH boerderij in Breugel alwaar zij kennis maakten met klankschalen. Onze partner MANDENA is ervaren met het werken met energie en de klankschalen. Uitleg over dat wij als mensen energie zijn en dat energie in resonantie met de schalen een helende werking teweeg kan brengen. Een aantal schalen werden ons allen aangereikt. Sommige kregen weer ruimte in de neus, anderen voelden zich helemaal goed aan het eind. Iemand had ook een ervaring van duizeligheid, maar met wat oefeningen om goed met je voeten te “aarden” gingen men tenslotte allen ontspannen naar “huis”. Het was een klinkende kennismaking met de klankschalen.

Klankschalen hebben een helende werking door het speciale geluid
Klankschalen hebben een helende werking door het speciale geluid

Zij vertrokken na een, zoals later ook werd teruggegeven, enerverende en super leuke dag, met leerzame momenten en mooie interculturele ontmoetingen. Ook de evaluatie met Archipel Zorgroep was zeer positief en werden op beide lokaties de ontmoetingen als zeer leuk, nuttig en positief ervaren.

Een volgend verzoek aan FRE2SH is al weer omgezet in een actie. Maandag 19 januari gaan we 15 Turkse onderwijs studenten, die uit een zeer sterk hiërarchisch gestuurde omgeving komen, kennis laten maken en samen laten werken met de leerlingen van DOE/democratisch onderwijs in Eindhoven.

Het ontmoeten van elkaar in een multiculturele context geeft ruimte aan anders leren kijken, open staan voor andere ideeën, gezelligheid en uitbreiden van eigen creativiteit en menselijkheid. Door de jaren heen is mij meerdere keren gedeeld dat de jeugd een verloren generatie is. Al kijkende, werkende, ontmoetend is mij al heel lang duidelijk en werd dat op deze dag ook weer bevestigd het is een gevonden generatie die open staat voor hun medemens en hen men een warm en menselijk hart tegemoet treed.

Nicolette Meeder, januari 2015

Natuurlijk!

nicolettemeederEen reactie plaatsen

Blogger: Nicolette Meeder

Natuurlijke zelfredzaamheid

In mijn vorige blog over zelfredzaamheid vertelde ik over de zoektocht naar een stuk grond, 300m2, de beelden hierbij en de natuurlijke manier waarop alles zich hier in organiseerde. Het buffelen, maar ook vreugde, schoonheid en verbondenheid met de natuur en natuurlijk leven. Inmiddels zijn we een poosje verder en hebben we de eerste ervaringen opgedaan. Het weer speelde daarbij een grote rol, waarbij een “achterstand” van zeker 6 weken een uitwerking heeft op het geheel. De maaltijden thuis krijgen inmiddels een steeds groener karakter. Het zinnenstrelende verse erwtje, de verbondenheid met de natuur, welzijn van alle kinderen, de voedselketen en onze activiteiten voor Coöperatie VE2RS gaven mij inspiratie om deze blog te schrijven. Ik raak daarbij meteen aan zingeving en hoe zich dat in haar natuurlijke proces kan ontvouwen.

Bij het werken met levend groen is het net als bij kinderen opvoeden, je van baby af aan (uiteraard ook in de buik) moet blijven waarnemen om te zien waar je kan faciliteren aan de natuurlijke groei van je kind, telkens een moment of omgeving scheppen waarin het zich verder kan ontwikkelen. Waar het ontplooien van een eigenheid samen gaat met een besef van dienstbaarheid aan de samenleving, de natuur of iets anders buiten zichzelf. Dat is onze natuur en dit vraagt om natuurlijke ontvouwing van onze volledige potentie, als kind, als vrouw, als man, als mens. Zo raken we nooit werkeloos. Het zit in ons, maar als we als mens nee gaan zeggen tegen deze natuurlijke staat van Zijn dan gaat het goed fout, kijk maar om je heen. Natuur zijn wij als mens en natuur is overal en je er natuurlijk naar verhouden of aan overgeven is het grootste geschenk wat je jezelf en je omgeving kunt geven.

Het is natuurlijk dat een vrouw het leven draagt, leven brengt, kinderen baart, ze erna voedt (borstvoeding), beschermd, de ontwikkeling “draagt” in liefdevolle aanwezigheid. Zij staat van nature ook dicht bij de voedselketen, verbonden en afgestemd vanuit vertrouwen en wijsheid op kinderen wat “nodig” is voor hun groei en welzijn. Dat is een natuurlijke imprint en een enorme natuurlijke vrouwelijke spirituele liefdeskracht in het belang van leven verder brengen van het kind, van allen, van het hele gezin.
Alles binnen de natuur heeft zo zijn harmonische plaats en ons gedrag dient zich daarbij aan te sluiten om tot algehele harmonie te komen. De diepe imprint van natuurlijk leven die een ieder in zich heeft, maar die we ons dienen te herinneren. Heiligheid van bestaan, van mens zijn, respect naar alles wat leeft, het gezin, waar moederschap ruimte krijgt, de vrouw de natuurlijke primaat heeft en de man zijn dienende functie in de samenleving kan uitoefenen.

Helaas is dit in de huidge samenleving “vergeten” en durft men het niet meer te leven. De jeugd is het meest kwetsbare en kostbaarste van onze samenleving en die heeft begeleiding nodig. Zij ervaren nu grote schade door de manier waarop de maatschappij en onderwijs is ingericht. Waar ook zorg en waardering voor het “eeuwige vrouwelijke” in de mens volledig wordt geruïneerd. Puur gericht op geld verdienen, emancipatie uitgedrukt in geld verdienen, onafhankelijk zijn, wat in de huidige maatschappelijke context een werkelijkheid schept van “eenmancipatie” en geld uitgeven om de economie in stand te houden. Gericht op voeding consumeren. Gelukkig wordt steeds meer bekend over de manipulatie van voedsel en de gevolgen hiervan voor gezondheid en welzijn van ons allen en vraag je je af of het nog verantwoordelijk is wat je kinderen op hun bord voor zet?

Wat kan je eraan doen. Hoe kan je het nu allemaal dichter bij huis halen? Waar begin je dan? Op je balkon, je voortuin, met of zonder je buren? Met de hele buurt? Vragen om over na te denken, vragen hoe ga je daar mee om naar je kinderen en onderwijs, neem je die verantwoordelijkheid? Wat laat je los? Vanuit een waardegedreven menselijke coöperatie kan je een hoop doen met je talenten, samenwerking en eigen middelen ( ruimte, materialen, etc) om tot volle voedsel productie voor aangesloten leden te komen. In Eindhoven is een coöperatie in ontwikkeling, zie
Http://stadvanmorgen.wordpress.com/mijn-wijk/ve2rs-wijkcooperatie/

Bijgaand filmpje, The Path to freedom, brengt het beeld waarbij het hele gezin bijdraagt en zelfvoorzienend is in de voedselketen en restaurateurs uit de omgeving verse groenten komen kopen. De “winst” wordt voor minimale kosten gebruikt en de rest gaat terug in het gezin. Hier is duidelijk zichtbaar dat een gezin ook een bedrijf is, een waardengedreven bedrijf, die zorgt voor haar vooruitgang.

De transitie vraagt ruimte voor allerlei mogelijkheden en vraagt duidelijk om het oorspronkelijke, het natuurlijke weer te laten zijn en te stoppen met natuurvernietiging van mens en haar natuurlijke omgeving. Waar samen, vanuit gelijkwaardigheid, wordt gewerkt om gezin zelfredzaam te maken, als “bedrijf”, niet afhankelijk van de externe omstandigheden. Heel duidelijk hoor en zie je deze vraag en zoektocht hiernaar in de samenleving. De behoefte om er te zijn voor elkaar, waar ruimte voor gemeenschap is, zelfredzaamheid, veiligheid, harmonie, natuurlijk leven. Waarbij de zingevingsvraag, de existentiële vraag van leven, vanuit een veilige basis een zoektocht mag bieden aan kinderen om expressie van hun eigenheid te geven in een respectvolle relatie tot al wat leeft, nu en in de toekomst……

Nicolette Meeder, juli 2013

Vreugde en avontuur in zelfredzaamheid

nicolettemeeder1 reactie

(Blog van Nicolette Meerder)

Vanuit Stad van Morgen zijn wij actief met allerlei processen om zelfredzaamheid op te zetten en met elkaar vorm te geven naar een gezonde en zelfredzame samenleving. Natuurlijk wil je zelf voorbeeld geven en voorleven en delen wat daar in gebeurd. Het leercentrum waar we het geheel willen laten ervaren is nog in onderzoek en ontmoetingsfases, dus dat werd voor nu met de voeten in de klei. Maar waar en hoe?

Anderhalve maand geleden reed ik op de fiets aan de rand van Eindhoven langs een stuk grond met tuinen. Nieuwsgierig stapte ik “binnen” en vroeg welke ruimte beschikbaar was? Tot mijn grote schrik was er alleen een stuk grond van 200m2 over en moest volledig worden omgespit. Pfff, 200m2 alleen….hoe doe ik dat, kan ik dat aan, wat moet ik doen, wat brengt het ons?

tuin nicolette

Allerlei vragen die door mij heen speelden, maar vrij snel was heel duidelijk en doorslaggevend het brengt voedsel. Ik neem hier verantwoordelijkheid om te zorgen dat er eten op tafel komt, eerlijk eten voor mijn dierbaren. De vreugde en plezier die dat in mij aanwakkerde was enorm en gewapend met schop, boek permacultuur, gezond verstand en de wil om dit tot stand te brengen stond ik al snel ploeterend in de aarde.

Nu is samen werken veel leuker dan alleen werken en na korte tijd was Hannah geïnspireerd geraakt en betrok zich bij het proces. Andere ideeën, andere inzichten, aanvullend aan de basis creëerden wij de indeling van de tuin, welke groenten, fruit en kruiden onze keukens zouden laten geuren en eerlijke maaltijden konden brengen. Aangeraakt door de energie en het plezier werden wij voor de keuze gesteld, door de eigenaar, dat het naastgelegen verwilderde perceel van 100m2 ook beschikbaar kwam en dat hij het zou omploegen, maar wij het zelf moesten omspitten.

Tja en wat doe je dan?

Spinazie
Spinazie

Bij elkaar was het een prachtige mogelijkheid en schitterend gelegen, totaal 300m2 tegen de weilanden aan waar de fantasie volledig opging in hutten van wilgentenen voor kinderen, permacultuur, de sloot erbij betrekken, fruit gaardje, bloemenweelde, etc. en alles laten ontstaan in natuurlijke beweging. We gingen overstag…. Vrij snel daarna melde zich een jonge vrouw van 18 jaar, Marieke, die gestopt was met haar studie met een enorme belangstelling voor zelfredzaamheid. Zij werkt nu een maand met ons mee om te kijken, te leren, te delen, te ervaren of ze hier mee door wil gaan.

Alles organiseert zich met en rond ons op een natuurlijke manier en ontstaan er spontaan paden, komen allerlei thema’s aan de orde, zoals gif spuiten tegen kweek, ja/nee en wat is alternatief binnen de natuurlijke context? Experimenteren met vormen, spiralen, etc. Hooggebruik, laag gebruikers van de grond. Wat doe je tegen een overvloed aan slakken, laat je een mierenkolonie zitten bij spitten of haal je het door elkaar. De aarde zit vol met allerlei insecten en het is fantastisch alles tijdens het omspitten te bestuderen. Dit is letterlijk leren in een natuurlijke context.

De buitenlucht, de verbondenheid met de ontluikende natuur van flora en fauna om je heen laat je voelen dat je leeft en wat leven is.

Boontejes
Boontejes

Het omspitten van de kale vlakte, het genot om te zaaien, vensterbanken vol met stekjes, te kijken wat er wel of niet gebeurt en dan opeens groen van spinazie zien wat als een speer omhoog schiet. Die vreugde, die kracht van de natuur zien en ervaren roept zo’n respect en eerbied voor natuurlijk leven op en dankbaarheid dat je daar zelf aan kan bijdragen en in voorzien in eenvoud en eerlijkheid.

Wordt vervolgd (Nicolette Meeder)

Kinderarmoede

nicolettemeeder1 reactie

Mijn aandacht viel op een onderzoek uitgezet door de Kinderombudsman, die onder Gemeenten een oproep doet om inzicht te geven in hun lokale armoede beleid, alsmede zichtbaar maken van projecten die in Gemeenten tegen armoede gestart zijn. http://www.dekinderombudsman.nl/86/volwassen/nieuws/kinderombudsman-vraagt-alle-gemeenten-over-armoedebeleid/?id=271

De Kinderombudsman komt op voor de rechten van kinderen en jongeren en adviseert aan het parlement alsmede andere organisaties. Volgens het Centraal Plan Bureau is het aantal kinderen en jongeren dat in armoede leeft op dit moment 1 op 9 pratende over minimaal 377.000 levens. Het in kaart brengen van gegevens van Gemeenten en CPB geven een eenzijdig beeld. De verborgen armoede, de niet gemelde of zichtbare schrijnende situaties ontwikkelen zich in bosjes om ons heen, die men niet wil zien en velen melden dit echter niet bij een Gemeente.

Door de crisis verwacht men een steeds grotere en snellere groei van armoede alsook steeds meer jongeren die zonder werk zitten en komen te zitten. Dus ook zonder inkomen. Het kabinet nodigt uit voor herstel van economische groei, ruimte voor consumeren van flatscreens en auto’s. Alleen die kunnen kinderen en hun kinderen niet eten…..

Hierbij neem ik de gelegenheid om deze onethische benadering en het volledig in de uitverkoop zetten van Nederlandse kinderen en het voorbij gaan aan verantwoordelijkheden van de basis waar kinderen echt recht op hebben onder het mes en breng de mogelijkheid om pro actief op armoede(ook geestelijke) te reageren hoe wij dat doen voor nu en in de toekomst graag in beeld.

Het scheppen van dualiteit en het uit elkaar drijven van de samenleving voor economisch gewin heeft zijn beste tijd gehad. Mensen worden wakker en willen daar niet meer aan mee werken en gaan echte verantwoordelijkheid nemen. Verantwoordelijkheid voor kinderen, voor zichzelf, voor anderen, voor hun omgeving. Men gaat niet meer mee in het herhalen van zaken die niet toereikend zijn aan de verandering, de transformatie. De transformatie waarbij de mensheid wordt uitgenodigd te gaan begrijpen en bewust te worden dat de crisis, financieel en moreel, laat zien dat mens en natuur niet een passief iets zijn, geen machine zijn, maar levend, gezien en ongezien, gevoeld en ongevoeld met elkaar in verbinding zijn. Niet voor niets tonen steeds meer onderzoeken aan dat kinderen(uiteraard ook volwassenen) welvaren, in verbinding met de natuur. Zo ook hoe groente en fruitelijkere voedselketen het kind nuttigt hoe vitaler het kind. We dienen dan ook uiterst respectvol met leven om te gaan.

Waarom ik dit benoem en beschrijf is dat wij graag willen laten zien dat er alternatieve mogelijkheden zijn die pro actief zijn en op korte en lange termijn een bijdrage kunnen gaan leveren aan het terugdringen van armoede. Nu worden projecten opgestart om armoede te bestrijden, consequentie gedreven, zoals Voedselbanken, geld inzamelen, overvloeden aan eten weggegooid. Bij de Gemeente je hele hebben en houwen bloot moeten geven om wat centen en verwijzingen te krijgen om te eten, om aan voedsel voor je kind te komen.

Zo breng je kinderen en volwassenen ook nog in een slachtoffer rol. Ze worden buitengesloten uit de samenleving en in een afhankelijke rol geplaatst. Terwijl wij toch allemaal graag willen dat kinderen in hun eigen kracht staan en blijven staan. Daar kunnen we bij helpen…..

Zo pakken wij dat vanuit menselijke integrale duurzaamheid aan. Een stip op de horizon met een hoger doel, in deze situatie Gezondste Stad, waarbij wijken door middel van allerlei projecten leef en eetbaar groen worden gemaakt. Een driejarig programma wordt aan scholen aangeboden waarin de school samen met haar leerlingen en ouders in de wijk centraal staat. Vanuit het belang kinderen in een natuurlijke omgeving te laten opgroeien en verantwoordelijkheid te nemen gaan wij ook samen met hun en lokale ondernemers de openbare ruimte in richten voor ontdekking van de natuur, leef en eetbaar groen maken van de weg naar school. Zo ook groen in de school. Tevens leren ze in de programma’s wat eetbaar is en wat niet. Zelf leren voedsel te verbouwen, zelfvoorzienend te worden, bewust te worden en verantwoordelijkheid hiervoor te kunnen nemen op korte en lange termijn.

Het waarom en hoe van zelfredzaamheid en zelfvoorzienendheid, in verbinding met het Universum wordt integraal op korte en lange termijn aangereikt aan kinderen, jongeren en ouders. Gefragmenteerd en eenzijdig is armoede uiteindelijk niet op te lossen, laat staan aan te pakken.

Het dwingt om een verantwoordelijke gezamenlijke aanpak in het belang van elk kind en mens, nu en voor de toekomst.

Elk kind dat in armoede leeft is er een teveel….en samen brengen wij daar verandering in en nodigen je van harte uit mee te doen aan waardegedreven groei en verantwoordelijkheid voor de mens. Doe je mee?

Nicolette Meeder, 15 april 2013

De Kracht van de Eenheid

nicolettemeederEen reactie plaatsen

Ieder mens is een kind van GOD en geboren met een bepaalde opdracht in zijn of haar leven. Tijdens ons leven, opvoeding en school jaren moeten we aan allerlei verwachtingen voldoen, verwachtingen van anderen, verwachtingen die een maatschappij ons oplegt. We passen ons aan aan de wereld, die niet in overeenstemming is met onze natuurlijke staat, onze natuur van wie we werkelijk diep van binnen Zijn. We zijn kinderen van de wereld geworden en staan niet meer als kinderen bewust, in verbondenheid met anderen, in de wereld. Dat geeft gevoelde en geleefde chaos. De mens wil ruimte om tot volle wasdom te komen om aan die natuurlijke opdracht te voldoen. Maar men weet niet hoe. Dat schuurt en is maatschappelijk steeds duidelijker zichtbaar.

Maar wat houden we dan vast en hoe kan het dan?

Men heeft weerstand, weerstand tegen het eigen leven en angst voor de hulpeloosheid die we denken te voelen als we niet meer aan het beeld van de buitenwereld kunnen voldoen. Niet meer aan de illusies van controle kunnen voldoen. We zijn bang om los te laten wat niet meer bij ons hoort, wat niet werkt, wat niet natuurlijk is. We zijn bang voor de krachten die ons voortstuwen, die ons in eenheid met het Universum brengen. De paradox is dat juist die krachten ons helpen in balans te komen met wie we werkelijk zijn en wat we aan natuurlijke talenten maatschappelijk te brengen hebben. Eenheid heelt onze angsten. Daar ligt onze schat, terwijl we denken dat onze schat in aardse dingen zoals succes, geld, bezittingen of goedkeuring van anderen ligt.

We vechten en oordelen ons kapot tegen iets, wat niet de werkelijkheid behelst, maar een illusie is om weg te blijven van natuurlijk leven. Weg te blijven van de keuze ja te zeggen tegen het leven in alles wat zich aandient, wat ons toevalt en ons leven meer en meer in lijn brengt met onze natuurlijke omstandigheden. Een Transitiefase biedt de ruimte het negatieve binnen in en buiten ons los te laten, los te laten wat niet werkt en zich over te geven aan, wat een kind van GOD zijn of haar natuur is, en te bouwen aan en naar positieve verandering met een hoger doel.

Wij zijn allemaal verantwoordelijk
Wij zijn allemaal verantwoordelijk

In overgave en eenheid word je zelf het begin en eindpunt voor verandering. Vanuit dit punt kan je vanuit je hart en bewustzijn de chaos zien. Met deze innerlijke stilte en vrede kan je er naar kijken, maar hoef je er letterlijk en figuurlijk niet naar toe te gaan of op te reageren, je overstijgt het constant. Hier ligt de sleutel die jouw wereld positief op zijn kop zet en je je krachten en talenten kunt gaan gebruiken om te sturen op positieve verandering. Hier ligt leiderschap over het eigen leven. Vanuit leven in overgave kan men zichzelf in verbondenheid van de spirituele kracht met anderen gaan ervaren en de kracht om samen een nieuwe wereld te bouwen.

Ik nodig je van harte uit negatieve energie los te laten, van jezelf, van anderen er geen aandacht en energie meer aan te geven. Jezelf te ontmoeten, in integriteit, intimiteit, te reflecteren op je eigen zuiverheid, schoonheid, liefde, geduld, moed, vergiffenis, compassie voor je zelf en anderen en tot overgave te komen en in vertrouwen te leven. Je natuur te omarmen en maatschappelijk zichtbaar te maken, door vanuit bewustzijn uitdrukking te geven, aan wie je ten volle bent. Ook onze kinderen vragen ons om dat te doen, kijk en luister maar naar ze……vanuit liefde!

Nicolette Meeder 0654282812

Een dag op stap naar locaties

nicolettemeederEen reactie plaatsen

The STIR Academy is steeds op zoek naar locaties waar zij haar activiteiten, de lokale of wereldwijde leerprocessen op het gebied van Sustainocratie, kan huisvesten. Daar kan het laten ervaren door mens en organisatie die leiderschap op het gebied van zelfredzaamheid willen nemen in waardecreatie met haar natuurlijke omgeving.

Wat zie en ervaar je nu allemaal bij deze bezoeken en waar voel je dat samenwerking kan ontstaan, ook met de omgeving?

Vandaag bezochten wij 2 locaties, een Klooster en Landgoed in Limburg. Daarnaast was er een mooie ontmoeting met Jessica Klement van Klement2, rentmeester en bedrijfskundige landgoed ontwikkeling, een warm welkom in hun vakwerkwoning in een stiltegebied. Jessica en haar partner werken samen aan verbindingen tot stand brengen tussen diverse partijen en meedenken over het herbestemmen van Landgoederen, Kastelen en andere bijzondere locaties in Limburg.

Onze eerste ontmoeting was met de directeur van klooster Wittem waar men wegen en verbondenheid zoekt om hun gedachtegoed te waarborgen en verder uit te dragen. Het was een open ont-moeting, waarbij in eerste instantie het ook om geld gaat om een gemeenschap voort te laten bestaan. Tegelijkertijd worden alle mogelijkheden open gehouden om alternatieven te bekijken waar in zijn totaliteit het gedachtegoed gedragen blijft. Uitleg over het sustainocratische proces, met de diverse verbindingen met en naar de samenleving bood uitzicht op nieuwe perspectieven waarbij gemeenschappelijke waardecreatie en geld verdienen naast elkaar kunnen staan.

Prachtige bezinningkapel Wittem
Prachtige bezinningkapel Wittem

De locatie is prachtig. Menselijkheid en samenwerking zijn zeer voelbaar en worden hier geleefd. De diverse mogelijkheden tot bezinning, Mariakapel, gotische en moderne gebedsruimte, alsook de ruimte voor gezamenlijke maaltijden zijn ruimtes die met liefde en zorg door mensen worden onderhouden. De uitnodiging die deze ruimtes biedt voor stilte, gedenken, bezinning, ontmoeting en je laten “aanraken” waren hartverwarmend, zeer uitnodigend vanuit diversiteit. Hier is gemeenschap en bezieling voelbaar en zichtbaar. Ook voor gemeenschappen die daar niet wonen, maar waar een eigen kaars van die gemeenschap wordt aangestoken als een van de mensen uit de gemeenschap overlijdt. Hier voel en zie je liefde, symboliek, de spirituele kracht van mens, verbondenheid en gezamenlijkheid. Hier is ruimte voor groei…

Landgoed Imstenrade daarentegen stond leeg, verlaten in de stilte van het schone witte landschap, met een uitzicht over de heuvels in een omhulling van mist. Rijkdom, familiaire gemeenschap en levendigheid hebben hier hun welvaren geleefd. Een prachtige plek die als gastenverblijf aan diverse doelgroepen een uitstekend huis kan bieden. Waar vrijheid en verbondenheid met de natuur en ruimte voor dartelende kinderen en dieren volledig tot zijn recht zouden komen. Om deze levendigheid weer tastbaar te maken, dient de locatie volledig te worden opgeknapt om het volwaardig tot zijn recht te laten komen. Voor de liefhebber een uitdaging, voor de doelstellingen van de Academy echter niet geschikt.

Mooie Limburge boerderij voor veel toepassingen
Mooie Limburgse boerderij voor veel toepassingen

De mogelijkheden voor een STIR locatie is in proces en onderzoeksfase. Hierdoor komen wij graag in ont-moeting met meerdere partijen in het zuiden van het land. Brabant en/of Limburg om een locatie vanuit Sustainocratie tot een internationaal trainingscentrum voor toegepast hoger bewustzijn te laten ontstaan in verbondenheid met de omgeving. Waar menselijkheid, ontmoeting, verantwoordelijkheid nemen en Leven voorbij illusie, soms in stukjes van leven in gemeenschap, ervaren mogen worden en terug in de samenleving kunnen worden gebracht. Je laten raken door mooie muziek, kunst, lezingen, ontmoetingen. Een plek waar je mag ZIJN, leren, ervaren, eigenaarschap over je talenten kan en mag nemen, je intrinsieke leiderschap kan helpen ruimte te geven en vanuit dit ZIJN weten wat je moet DOEN.

Voor nadere bronnen en informatie kan je contact met mij opnemen via nicolette.meeder@stadvanmorgen.com of 06-54282812.

Informatie over Sustainocratie: https://stadvanmorgen.wordpress.com/2012/09/06/wat-is-dan-sustainocratie/

Ondernemer eigen leven

nicolettemeeder1 reactie

In het roerproces van Stad van Morgen in de samenleving zijn er allerlei ontmoetingen die zich al dan niet tot een menselijk resultaatgericht proces ontpoppen. Soms gebeurt er helemaal niets en soms zijn er mooie rijke ontmoetingen die diep gevoeld en ervaren worden, waarbij je weet hier kan iets moois ontstaan, hier mag iets Zijn. Hier komen intenties, passie, liefde voor de mens, liefde voor het unieke van de mens samen.
Wanneer? Dat regelt het Universum….

Zo zijn er een aantal maanden geleden ontmoetingen geweest met Paul Rötschke, initiatiefnemer van de Stichting Michaelson. Een stichting voor jongeren die vastlopen in hun leven en even niet weten hoe hier mee om te gaan. Hij biedt samen met meerdere professionele mensen een thuisbasis voor jongeren om gehoord te worden en er te mogen zijn. Paul is in 2012 zijn eigen zoon Michael verloren door een keuze van Michael zelf om uit het leven te stappen.

Wij spraken over zelfredzaamheid, Ondernemer van je eigen Leven, ambachtelijk leren en werken, locaties waar jongeren een aantal dagen of weken weer op adem kunnen komen, zelf verantwoordelijkheid voor hun leven kunnen en mogen nemen. Vier weken geleden belde ik Paul. De volgende dag zaten we met vier mensen bij elkaar en is er een een energiebubbel voor een sustainocratisch proces ontstaan.

Wat gebeurd er nu in zo’n groep, waardoor ontstaat zo’n proces?

Hier komen mensen bij elkaar die bezig zijn hun diepste verlangens op bestaansniveau te willen neerzetten en dat aan te reiken aan anderen, mensen die leiderschap nemen. Leiderschap nemen over hun eigen leven, door crisissen zijn gegaan, maar nu in volle overgave leven en dat dienstbaar willen maken aan anderen. De kracht van spiritualiteit verstaan, de mentale kracht, emoties verstaan, wat het fysiek met je doet. Ze willen laten zien en laten ervaren dat ieder mens uniek is, dat je er mag zijn en een plek op aarde mag innemen. Je bent hier met een reden. Maar ze weten ook dat leiderschap bij je zelf begint, diep van binnen en dat je daar zelf verantwoordelijk voor bent, ja tegen het leven te zeggen en in actie te komen.

Op het diepste, meest existentiële niveau is deze roeping van ons allen voelbaar en zijn wij het die, vanuit ieders eigen unieke talent, dit zichtbaar en dienstbaar maken. Het Universum heeft deze energie samengebracht om het in resultaatgerichte projecten te verbinden naar een hoger doel:

Zelfredzaamheid – Ondernemer van je eigen Leven voor jongeren.

Een positieve mensvisie, bewustzijn en preventieve benadering liggen hier altijd aan ten grondslag. Als kind volg je de verlangens van je hart, maar gedurende de jaren moeten we leren luisteren naar anderen waardoor de innerlijke kracht van zekerheden verloren gaat. Die kracht is er nog steeds, die is er altijd, maar dient opnieuw gehoord en ervaren te worden om zich uiterlijk te kunnen manifesteren. Dat wordt hier geleefd en aangereikt.

Als initiatiefnemer van dit sustainocratische proces lopen er uitnodigingen aan diverse belangenpartijen om zich hiermee te verbinden, zoals Gemeente, GGD, Politie, Jongeren, Ouderverenigingen, etc. Trimbos Instituut (geestelijke gezondheidszorg) doet mee vanuit de wetenschappelijke kant. Wij nodigen dan ook graag bedrijfsleven, welzijnsinstanties, en alle andere organisaties, personen die zich betrokken voelen en verantwoordelijkheid willen nemen of faciliteren op welke manier dan ook in dit menselijk gedreven waarde creatieproces van harte uit mee te doen.

Wij gaan door….

Het project loopt in Eindhoven, maar uiteraard is een dergelijk proces overal op te starten. Voor nadere algemene informatie over het sustainocratische proces verwijs ik je naar de link.

Wil je meer informatie over dit project, je nader betrekken en/of een dergelijk proces elders opstarten? Neem dan even contact met mij op via de mail Nicolette.meeder@stadvanmorgen.com of 06-54282812.

Warm welkom! Nicolette Meeder

Dichterlijke vrijheid op 12.12.12

nicolettemeederEen reactie plaatsen

To Be in life

Is to see in life

Each other’s vulnerable uniqueness.

Embody that power

With freedom in solidarity

So together we can build a future in trust.

To share and to care

Is to open our hearts

To our existence where it all starts.

Don’t be scared to lose your existence

There’s where life and the Universe

Just gives you a new start.

Raise your head

Look on to the future

Be curious what there will be.

Life has its purpose

Wake up and explore in wellfare

Than just be aware what you will see.

Give simple in complexity to all

That’s what we have To Do

See clearly and conquer our imaginary wall.

Nicolette Meeder – December2012

Eeuwige straf in het onderwijs – het zichtbare tekort aan menselijkheid

nicolettemeederEen reactie plaatsen
Waar je ook om je heen kijkt in het onderwijs, “men” heeft “problemen” met jongeren en hun gedrag en probeert dat op allerlei manieren in toom te houden, onder controle te houden om  jongeren passend in het plaatje van het systeem te vormen. Zo te vormen dat ze straks geld verdienen in een individualistische hebzuchtige samenleving. “Men” weet niet beter, het systeem eist kant en klare kinderen die “systemisch verleid” een keurig papiertje afleveren. Doe je dat niet dan krijg je straf, eeuwige straf. Als “voetveeg van de samenleving” tel je als mens niet meer mee.
Men vergeet 1 ding: het zegt niets over wie kinderen ZIJN.
Hoe gaat dat nu in zijn werk? Met allerlei straffen, vooroordelen, verboden, agressie, beoordelingen, veroordelingen, en macht worden kinderen benaderd uitgaande van hun tekorten en daardoor in een rol van slachtoffer geplaatst. De hulpverleners met stikkers staan overal klaar, want ze dienen “geholpen” te worden om in het gareel mee te lopen.
Voorbeelden: Kindje kan zich niet concentreren, beweeglijk, ADHD stikker. Kinderen die constant gepest worden en tot zelfmoord overgaan. Een docent die na 2 x waarschuwen voor niet nakomen ivm baldadig jeugdig gedrag, gek doen met een muts van een ander tijdens de les, letterlijk tegen over de hele klas tegen betreffende kind zegt: “Als je nu niet nakomt, dan zal ik er voor zorgen dat je van school wordt gestuurd”.  Dit is duidelijk manipulatie uit eigen onmacht hoe hier mee om te gaan. Ook als je zoiets in het gezin tegen een van je kinderen zegt is dat precies hetzelfde, je toont onmacht en je beschadigd de ziel.
Bij vooroordelen, veroordelingen, agressie ligt een immense uitdaging en verantwoordelijkheid voor de mensen die met de jongeren werken. Een uitdaging van zelfdiscipline, kennis en beheersing van zichzelf om niet in de overdracht hun eigen onuitgewerkte persoonlijke stuk hiervan op jongeren te projecteren. Men dient zich daar daadwerkelijk bewust van te worden. Wie oordelen uitspreekt smeert een heleboel vuil op de ziel van kinderen. Dan straffen we het kind, ons zelf en ons allemaal, tot in de eeuwigheid. Angst wordt dan duidelijke geprojecteerd, omdat men geen controle heeft en ontbreekt er elke vorm van vertrouwen. Zo ontstaat heel duidelijk een angstcultuur en een individualistische maatschappij.
Waarom blijven we de keuze maken om op te leiden en straffen vanuit tekorten om vervolgens de “ziekten” weer te moeten genezen? Wat kunnen we wel doen? Kinderen opvoeden en laten leren vanuit hun mogelijkheden, vanuit een positieve mensvisie. Kinderen zowel fysiek, emotioneel, intellectueel en spiritueel zich tot bewuste mensen laten ontwikkelen. Waarbij kennis een onderdeel is, maar niet het uitgangspunt. Die kennis dient dan om toe te passen voor een leven waarin samenwerking, samen leven, voedsel, gezondheid, wonen en gelijkwaardigheid de basis vormen voor een gezond en duurzaam bestaan. Juist ook kinderen ervaringen laten doorleven tot op een spiritueel niveau. De spirituele ervaring, een niveau waarop kinderen niet door toebedeelde tekorten door anderen worden bepaald, maar tot op een niveau waarop het zijn diepste kern ontmoet, de ruimte van de stilte, de ruimte waar Ik Ben in hem is. Op dit unieke plekje zijn mensen gaaf en heel, zuiver, hier zijn ze oorspronkelijk en veilig en geborgen in zichzelf, gedragen in warmte en liefde. Innerlijke veiligheid wordt hier ervaren, zodat die niet in externe materiele zekerheden hoeft te worden gezocht. Dan ontstaat ruimte om vanuit die veiligheid zich te verbinden in vertrouwen met anderen en volop mens te zijn. Authentieke talenten gaan zich ervaren, bewust worden en ontwikkelen. Talent ontwikkeling is een levenslang proces, telkens komt er nieuwe informatie beschikbaar om verder te ontwikkelen.
Ben je zelf nog bewust van je eigen energie en krachtbron die ons allen eigen is? Laten we die toch vooral bij kinderen koesteren, het is hun levensstroom, hun krachtbron van leven in het nu in het verlangen naar de toekomst. Een kind is een levend wezen dat al waardevol van zichzelf en voor zichzelf is. Elk kind is uniek, zoals iedere vingerafdruk in de wereld uniek is, zo heeft ook iedere ziel unieke talenten die gemanifesteerd willen worden. Hoe zou het tot in de eeuwigheid eruitzien als we kinderen leren zich menselijk te ontwikkelen en bewust te worden wie ze zelf als mens ZIJN? Hoe zou het er tot in de eeuwigheid uitzien als we eerst als mensheid mens zouden ZIJN, bewust er te zijn en van daaruit DOEN? Beeld je eens in… een samenleving waarin de eenheid van de mens wordt ervaren, in onderlinge verbondenheid, vanuit ieders uniciteit, waarde en welzijn creërend met elkaar en voor elkaar. Geloof jij erin? Ik wel.

De heiligheid van het menselijk bestaan

nicolettemeeder3 reacties

Recent keek ik naar een tv programma over business & spiritualiteit waarin een spiritueel leider een eredoctoraat ontving en ook in ontvangst nam. Met grote verwondering heb ik zitten kijken hoe de beste man met alle egaars werd ontvangen en behandeld, hoe Zijne Heiligheid, zoals gezegd, dit eredoctoraat in ontvangst nam en daarmee spiritualiteit als heiligheid in een geldgedreven instituut vast legt. Zie ik hier een verschuiving van de vergane macht van spiritualiteit binnen de kerk naar macht in het bedrijfsleven?

De heiligheid van het bestaan ervaren, het opbouwen van innerlijke kracht, hier eigenaarschap overnemen, ontwikkelen tot Ik Ben, Zelf zijn en er zijn voor anderen en er vervolgens naar leven is de essentie van en voor ieder mens. Het weten en leven van menselijkheid, dat mogen we niet in instituten onder voorwaarden van het instituut vastleggen, deze hiërarchie dient los gelaten te worden. Dan pas ontstaat er spirituele kracht vanuit ieders essentie, is er ruimte voor ieders uniekheid, ruimte om zijn unieke talent in de wereld zichtbaar te maken, ruimte om de spirituele verbondenheid te voelen. Vanuit diep geleefde spiritualiteit schaadt je niet, maar creëer je welzijn met elkaar voor elkaar. Een reflectie over spiritualiteit en de kiem van mens zijn.

Je kan vanuit 2 werelden naar mensen kijken, vanuit tekorten of vanuit de overvloeden die de mens rijk is. Ik neem je graag mee met een kijkje in de positieve wereld van de mens en haar mogelijkheden. De kiem die in ieder mens zit is schoonheid, harmonie & liefde, als we daar nu eens vanuit gaan. Spiritualiteit  is een kracht van onze geest van vertrouwen, je veilig voelen bij jezelf, verantwoordelijkheid nemen, veiligheid vanuit je zijn aan anderen geven, morele waarden, gedragen voelen in het universum, het scherpen van je intuïtie, weten op het juiste moment en in kracht en liefde durven te handelen wat veel verder uitstrekt dan direct zichtbaar is. Ik kan er nog een paar noemen, compassie, integriteit, oprechtheid. Het zijn heerlijke vrouwelijke eigenschappen en als vrouw ben ik dankbaar dat ik ze mag uitdragen en leven om mijn kinderen in hun eigen kracht en talent te laten ontwikkelen, maar ook anderen mee te inspireren. Maar zoals ook blijkt, mensen vreselijk mee te irriteren.  Als mens hebben wij allen deze spirituele kracht maar door macht, hiërarchie en institutionaliseren hiervan en willen bezitten onderdrukt zijn. Ik zal de macht & de kracht illustreren met een persoonlijk voorbeeld:

Sinds 6 jaar leef ik samen met “mijn” 3 kinderen gescheiden van hun vader. Van geboorte af aan zijn de kinderen grotendeels onder mijn hoede. Al die tijd en nog steeds heb ik de vader hoog gedragen en alle gelegenheid en ruimte geboden om samen met “zijn” kinderen te zijn. In 2011 besloot ik tezamen met de kinderen te verhuizen naar Eindhoven om de activiteiten van The STIR Academy verder helpen te brengen in haar ontwikkeling. Tegelijkertijd was ik het al langer niet eens met het onderwijs van mijn kinderen en op een van de scholen werd ook letterlijk gezegd, we maken de zijnsontwikkeling van je kind kapot. Tijd was rijp voor verandering. De vader van de kinderen was tegen de verhuizing. Na mediation bleef hij op zijn standpunt staan en weigerde mee te werken en daagde mij voor de rechter. Ik zelf had de keuze gemaakt te gaan, samen met de kinderen, ook zij wilden met mij mee. 1 van de kinderen twijfelde. Voor mij was mijn keuze een keuze voor voortzetting van mijn levenswerk, waarom ik hier ben op aarde, uiteraard ontstaan uit een lange historie.

Op de dag van verhuizing stond ik ‘ s ochtends voor de rechter. Als vrouw en moeder werd ik letterlijk met alles wat maar kon worden aangedragen behandelt als een stuk vuil en tot op de grond afgemaakt. De advocaat van de vader was een vrouw, de rechter een man. Ik had op dat moment geen inkomen wegens ontslag door recessie, moest mijn huis uit kon ik niet meer betalen en had geen uitkering. Na 3 dagen kwam de uitslag van de rechter: Ik mocht niet binnen 15 kilometer verhuizen buiten mijn oude woonplaats. Dwangsom van €500,00 per dag. Als de moeder dan zo nodig moest, diende er een bodemprocedure te worden gevoerd en diende de kinderen zolang bij de vader te wonen. De vader woonde inmiddels niet in de buurt, had al jaren een relatie, maar had om de procedure te winnen “even” een woning in de buurt van mijn oude woonplaats geregeld.

Inmiddels zaten mijn kinderen en ik in Eindhoven. Had zelf een huis geregeld, de overgang naar de nieuwe scholen, etc. Er volgde een heel intens proces, waarbij de angst van de ander zo zichtbaar was, maar waar ik me tegelijkertijd ook af vroeg, wat voor boodschap geeft hij af aan zijn kinderen? Het volledig willen vernietigen van de vrouw die zijn kinderen heeft gebaard en gevoed en die hem al die jaren hoog houdt in de onvoorwaardelijkheid naar zijn kinderen en zijn kinderen naar hem. Wat moest ik doen? Als ik dat proces rationeel zou benaderen zou ik het verliezen door de macht van het systeem en zouden de kinderen bij hem moeten gaan wonen. En dat wilden ze niet. Hier ontstond een proces waaruit ik vanuit mijn intuïtie handelde. Ik heb de kinderen gezegd hem dat zelf te vertellen, zelf verantwoordelijkheid te nemen, gesteund door mij, onvoorwaardelijk, welke keuze ze ook zouden maken, als het maar hun keuze was. Ik belde hem op en zei ik breng de kinderen bij je met een boodschap. In vertrouwen en overgave heb ik hier letterlijk alles los gelaten. Na drie dagen kreeg ik een telefoontje, de kinderen komen morgen terug en ik ga accoord dat ze bij je blijven in Eindhoven.

Wat ik er mee wil laten zien is dat de heiligheid van het bestaan en de spirituele kracht van en voor ons allemaal is, het is onze natuur en we kunnen en mogen het niet institutionaliseren, dat is het negeren van onze zijns kracht, de morele waarden, de ethiek en de kracht van ons duurzame bestaan.
Hoe kan men dit willen blijven onderdrukken, zo’ n schoonheid, heiligheid van het menselijk zijn, van het leven. Kijk vandaag eens in de spiegel, naar je naasten, je kinderen, je geliefde, durf je heel voorzichtig een van de schoonheden in hun te zien en cadeau terug te geven? Is die parel vast te leggen in een instituut? Is die te beheersen? Nee toch, die glorie, die heiligheid is de kern van spiritualiteit van en voor ons allen en met geen macht aan banden te leggen. Ontdek haar, leef haar, geniet en deel & leef met elkaar in liefde.

Nicolette Meeder, november 2012