Recent kreeg ik het krantenbericht van Dirk onder ogen waaruit zou blijken dat hij en zijn partner uit huis worden gezet omdat hij zijn dak groen had geverfd. Nu wil de media berichten wel eens met enige sensatie inkleuren. Als persoon die in de nieuwe werkelijkheid leeft van Sustainocratie, de democratie die zich door menselijke kernwaarden laat aansturen,  kijk ik naar deze berichtgeving met verbazing en herkenning. Herkenning omdat ik het natuurlijk ook allemaal heb meegemaakt en verbazing dat dit nu, anno 2016, nog steeds gebeurt. Hebben we dan niets geleerd in al die tijd van crisissen en gedwongen zelfreflectie? Kennelijk leeft de oude aftakelende en nieuwe opbouwende wereld nog braaf naast elkaar en af en toe bereikt dan zo’n menselijk drama de keukentafel en het persoonlijk contact.

Sustainocratie wordt al thematisch toegepast in verschillende regio’s en steden, zoals bijvoorbeeld AiREAS gezonde gebiedsontwikkeling in Eindhoven en Breda, het Rijk Dommel en Aa, FRE²SH samenredzaamheid, CITI-MAP en de wereldwijde nieuwe leeromgeving die ontstaat via STIR Academy. Deze nieuwe werkelijkheid is niet zomaar ontstaan. Daaraan is een lijdensweg vooraf gegaan waarin ik die van Dirk herken. Maar, zoals Socrates heel wijs heeft gezegd, “je kunt je leven lang vechten tegen het systeem of al je energie steken in het creëren van iets nieuws”. Dat vechten ben ik al lang afgeleerd. Het creëren van iets nieuws is veel leuker. Terwijl je daarmee bezig bent wordt je vanzelf de Goliath van je eigen nieuwe werkelijkheid en is de rest ellende van vroeger waar we allemaal veel van hebben geleerd en nooit meer opnieuw willen meemaken. Prof. Paul de Blot van Business Spiritualiteit Nyenrode zei het ook zo mooi: “Alles wat je hebt kun je kwijtraken, alles wat je bent niet” refererend aan zijn eigen 5 jaren in het Jappenkamp in de tweede wereldoorlog. Focus op het zijn en niet het hebben, leven in plaats van overleven.

En dan Dirk. Die zit er nog midden in. Wereldwijd investeren we in groene daken in onze nieuwe wereld, al dan niet bedekt met etenswaren, wegens de energiebesparing en duurzame oplossingen van zulke dakbedekking. Maar ergens in de regelgeving van de stad Oss staat dat een groen dak niet mag. Handhavers hebben Dirk verplicht zijn dak te veranderen of een boete te betalen. Dat kan Dirk niet want hij zit met zijn zieke lijf in de WAO en heeft al moeite om het hoofd boven het geld-gedreven water te houden. Daarnaast heeft hij een beleggingshypotheek waar sinds de kredietcrisis alleen maar meer schulden door zijn ontstaan. Het huis staat onder water. De hypotheek is in feite een gedrocht dat nooit had mogen ontstaan en strafbaar gesteld zou moeten worden, en uiteindelijk bijgedragen heeft aan het verdwijnen van vertrouwen in het gecorrumpeerde bankwezen. Dit bankwezen blijft op haar stutten daar en eist haar betalingen op want anders wordt de woning van Dirk, met groen dak en al, in de verplichte verkoop gegooid. Dirk beweegt stad en land tegen de bestuurlijke, ambtelijke en bancaire onmenselijkheid maar vangt overal bot behalve sensatiegerichte media aandacht. “Een gebroken mens”, ooit de Willy Wortel in de bedrijven waar hij werkte, een creatieve geest die in zijn tuin een sprookjesbeleving aan het maken was en nu met lede ogen ziet dat de natuur het overneemt en zijn droom wordt overwoekerd. Zijn partner heeft het ook zwaar en kampt met depressies. Slachtoffers van een corrupt dwangsysteem en een blind handhavingsprincipe dat weerlegbaar is als men de context zou durven aanpassen aan een nieuwe werkelijkheid. Het gebeurt nog te vaak in Nederland dat ambtenaren blind vast houden aan hun regels en daar mensen koudbloedig in de vernieling mee brengen omdat het systeem nu eenmaal belangrijker is dan de logica van het menselijk bestaan. Dat geldt helemaal voor banken. Als het huis van Dirk ver onder de eigenlijke waarde is geveild dan legt men de restschuld bij hem neer, Dirk kan verhuizen naar de daklozenopvang of krijgt een huurwoning toegewezen met arbeidsongeschiktheid voorzieningen waar de gemeente wel een potje voor heeft en gaat in de schuldsanering. Het huis wordt weer verkocht aan een nieuw hypothecair slachtoffer, het dak blijft waarschijnlijk gewoon groen en de bank dekt haar boekhoudkundig verlies af bij de staat waar een garantiefonds de belangen van de bank in stand houdt. Het is een boekhoudkundig verlies want Dirk heeft al ruim 25 jaar betaald dus de banken hebben al dik geld verdiend aan de relatie.  Eigenlijk is het crimineel schandalig. Maar zo ziet de bank, het juridische systeem en de overheid het niet. Er ligt een getekende overeenkomst en die is bindend.

En Dirk? Ach weer zo’n zelfredzame creatieve figuur die niet meer binnen de radartjes van het manipulatiesysteem paste en er zonder enige emotie uitgespuugd wordt, net zoals zovelen in het land, om daarna in de kostenbesparende zorgstaat terecht te komen die vooral wil dat mensen voor zichzelf gaan zorgen maar wel naar de pijpen dansen van de regels. Hoe krom wil je het hebben? Het is onbegrijpelijk dat er nog geen opstand is geweest tegen beleid en banken.

Tijdens de wereldwijde bijeenkomst in het Evoluon in 2010 ter ere van de Earth Charter, een verdrag dat door allerlei wereldleiders ergens in 2000 werd getekend voor het behoud van onze leefomgeving De Aarde, sprak ook Jacques Fresco. Hij is de grondlegger van het Venus Project, dik in de 90 maar vitaal en welbespraakt. Nadat ik mijn podiumverhaal had gedaan over alle onrecht dat mij was aangedaan door banken en overheden en de Wereldwijde transformatie die ik vorm wilde geven, kwam hij aan het woord. In plaats van een verhaal over architectuur en stadsdesign ging hij met de vuist in de lucht “alle huidige politici en bankiers kunnen rechtstreeks naar de gevangenis”. Het redeneerde fel dat de geschiedenis heeft uitgewezen dat alle ellende op deze wereld, alle oorlogen en misstanden veroorzaakt zijn door de belangenstrijd tussen deze zogenaamde elite en volksvertegenwoordigers. En zo is het ook, nog steeds. Daarom moeten we af van deze oude werkelijkheid van hiërarchische hebzucht culturen waar we zelf van aan de “democratische” basis staan, vaak ook uit eigenbelang. Tijdens verkiezingstijden wordt ons hoop verkocht (koopkracht, geld genoeg, huisvesting, enz) en tijdens de regeerperioden alleen maar gezaaid met angsten om de hiërarchie en onderdrukking in stand te houden.

Wat ben ik blij dat ik mij nu omring met de vele mensen, inclusief bestuurders, die het beter voorhebben met de mens en mensheid en wij door middel van multidisciplinaire samenwerking aan onze kernwaarden de zin en onzin van alles wat hierboven staat beschreven de rug toe keren. We hebben nog een lange en intense weg te gaan. De geschiedenis zal ongetwijfeld de kentering kenmerken en uiteindelijk het tijdperk van moedwillige vernietiging van menselijke waarden in perspectief plaatsen. Het opbouwen van de nieuwe samenleving geschied met vertrouwen, samenhorigheid en gelijkheid in de verdeling van de waarden. Maar wat schiet Dirk hiermee op? Niets! Hij moet zich nog los worstelen van de monsters die hem in hun greep hebben, inclusief het eigen monster van zelfbeklag en weemoed. Eenmaal vrij dan is hij en zijn partner meer dan welkom om weer energie te putten uit de nieuwe werkelijkheid en als herboren Willy Wortel de wereld in te kleuren met innovatie die dienstbaar is aan mens en omgeving.