Bali. Voor mij een stukje paradijs op aarde. De diversiteit. In natuur. In activiteit. In mogelijkheden. Zo wordt mijn bewuste hart ruimschoots gevoed in Ubud en verrast het me rijkelijk met nieuwe healthy hotspots en rete-opliftende yoga- en danspartijtjes. Zo heb ik in het noorden m’n favoriete off-grid plekjes en in het zuiden m’n stekkies om te genieten van rustige stranduurtjes. Mijn liefde voor het eiland geeft me de kans de Balinees en haar cultuur meer te ervaren en te beleven wat me de volgende 10, wellicht onverwachte, eigenschappen opleverde.

1. Aardigheidsbriefing
   Alsof heel Bali een officiële briefing heeft ontvangen hun beste beentje voor te zetten als het gaat om toeristen; zo wordt er overal opvallend vriendelijk gelachen, hallo gezegd en als je niet uitkijkt de stoep voor je schoongeveegd. Alles om het ‘ons’ naar de zin te maken. Want wij hebben het geld. Wij kunnen hun leven in 1 klap ‘verbeteren’.
2. Eerlijkheidsgehalte

En aansluitend op punt 2 voel ik regelmatig dat de lach nep is om vervolgens achter m’n rug om iets gekscherends te zeggen. Het voelt als een trucje. En persoonlijk geef ik de voorkeur aan mensen die zichzelf zijn; als ze geen zin hebben om te lachen, doe dat dan ook vooral niet.

3. Familie als houvast

De Balinese cultuur is gebaseerd op compounds; iedere familie heeft zijn eigen familie-compound waar iedereen zoveel mogelijk blijft plakken. Behalve de dochters, zodra er voor hun een geschikte man is gevonden, vertrekt zij naar het compound van zijn familie. De man heeft de verantwoordelijkheid om te allen tijde zorg te dragen voor de ouders. Ze laten je dan ook niet echt toe binnen zo’n compound; het heeft iets mysterieus.

4. Op zichzelf

En hoewel de Balinees aanvankelijk heel open lijkt (zie punt 1), ervaar ik het tegenovergestelde als waarheid. Ik vind ze niet toegankelijk. Althans niet echt. Alsof ik niet tot ze doordring. Alsof ik niet echt contact maak, buiten wat oppervlakkig geneuzel. Ik leer er geen eentje echt kennen. Het voelt alsof ze de buitenlander als een buitenaards object zien. Iets wat in ieder geval niet bij hun hoort en dat creëert een afstand; het is echt hun en wij. Het voelt bijna alsof ze iets te verbergen hebben.

5. Offers

Het offerritueel gaat de hele dag door. Van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat worden er te pas en te onpas met wierook overladen offerbakjes geplaatst. Ik heb het idee dat dit inmiddels meer als een routine / verplichting voelt, dan dat er daadwerkelijk een intentie vanuit het hart komt. Ik kan me voorstellen dat de geëerde god een lichte voorkeur zou hebben voor een hartgedreven handeling, al is het maar 1x per dag. Maar hey, wie ben ik 😉

6. Onwetendheid over afval en effect op het milieu

Er lijkt weinig bewustzijn over de impact van afval en plastic op de natuur. Tot voor kort bestond het gros van de verpakkingen nog uit organisch materiaal, maar samen met het massatoerisme heeft ook plastic haar intrede gemaakt. Probleem is echter dat de mentaliteit nog steeds hetzelfde is; alles wordt gewoon teruggeworpen in de natuur en dat begint zijn tol te eisen.

7. Weinig lichamelijk contact

Ondanks dat ze altijd in groepjes zijn, zie je ze eigenlijk nooit aanhankelijk. Geen schouderklopjes, omhelzingen of wangenknijpers. En dat is gek eigenlijk, aangezien ze zo familiair zijn.

8. Minder gelijkwaardigheid tussen man en vrouw

De vrouw lijkt hier nog steeds de ondergeschikte rol te genieten. Ze is dan ook voornamelijk in huis te vinden, terwijl de man buiten de boterham en de aandacht probeert te verdienen. Echter wordt er wel een andere beweging in de jongere generatie zichtbaar; ik zie respect van de jongemannen naar de vrouwen.

9. Ze zeggen nooit waar het op staat

Ze vinden het lastig je recht in je gezicht de waarheid te vertellen en zijn ontzettend conflictvermijdend. En of het ermee te maken heeft dat ze hier amper vijanden hebben gekend en confrontaties daardoor minder zijn geleefd, ik ervaar een minimale hoeveelheid ballen. Alsof ze niet helemaal gaan staan voor wie ze zijn. Een gebrek aan vechtlust. Aan opkomen voor zichzelf. Voor wie ze zijn en waar ze in geloven. Misschien doordat er zoveel goden zijn, geloven ze alles behalve in zichzelf.

10. Stress om werk bestaat niet

Nog nooit in mijn leven zag ik een Balinees gestrest. Bali was altijd zelfvoorzienend en daardoor een uitdagend object voor vijandige troepen. Het lijkt een ingeweven wetenschap te zijn geworden dat altijd alles binnen handbereik is en er nooit een tekort aan voedsel kan ontstaan; fruit ligt letterlijk voor het oprapen en een oceaan vol vis overal waar je kijkt. En misschien ligt dit tevens ten grondslag aan mijn uiteenzetting onder puntje 9.