Het geprezen industriële tijdperk is een zwart hoofdstuk in het menselijk bestaan en de evolutie van het leven op aarde. Los van misbruik van grondstoffen, de vernietiging van alle leven op Aarde, is het misbruik van mensen een van de meest ernstige misdaden tegen de mensheid van het huidige politieke economische systeem in handen van bijbehorende, nietsontziende despoten die zichzelf “leiders” noemen en wetgeving naar hun moordende handen zetten.

We citeren uit een strategisch samenwerkingsdocument van een universiteit:

“Elk jaar lijden mensen aan ziektes en verwondingen door gevaren op hun werkplek. Volgens statistieken zijn werkgerelateerde ziektes en ongevallen verantwoordelijk voor 2 miljoen sterfgevallen per jaar wereldwijd terwijl alcohol, drugs en oorlog 650.000 slachtoffers eisen. We kunnen daarom stellen dat werkgerelateerde activiteiten fataler zijn dan levensstijl en oorlogen. Het ergste is dat 98% van deze dodelijke ongevallen voorkomen kunnen worden. Dat betekent dat 98 uit 100 mensen voor niets sterven.”

Daar voegen we zelf nog aan doe dat dit los staat van de vele miljoenen onschuldige mensen die vroegtijdig sterven door de vervuiling van deze processen en de gevolgen van uitputtingen van de Aarde waardoor uiteindelijk allerlei vluchtelingenstromingen op gang komen.

Citaat, vervolg: “De laatste 10 jaar heeft de term Occupational Safety and Health (OSH) allerlei wetgevingen opgeleverd die risico factoren moeten minimaliseren en ongelukken, als ook onnodige doden, moeten voorkomen. Deze ongelukken komen vooral voort uit vier factoren,de 4M (mens, machine, media en management). Het blijkt een feit dat 90% van de ongevallen en dodelijke afloop door de mens gecreëerde factoren zijn veroorzaakt.”

Het is algemeen bekend en wetenschappelijk aangetoond dat machtssystemen in staat zijn tot zelfreflectie maar niet tot zelfcorrectie. Het DNA van het economische systeem is geld, niet humanisme. Het DNA van het politieke systeem is macht via het creëren van afhankelijkheid. Alle OSH wetgeving is derhalve slechts een pleister op een etterende wond van gevoelloze mentaliteit en uitbuiting. Deze pleisters worden ” verkocht” als verantwoordelijkheid terwijl ze juiste het gebrek eraan verduisteren.

De enige manier om het schip te keren is middels een andere focus, een waarin de mens centraal staat en niet de economie. En waarin politiek zich transformeert of opheft. Politieke autoriteit kan ook ontleend worden aan duurzame menselijke vooruitgang en welzijn. Maar voordat politiek aanhaakt dien het alternatief zichtbaar te zijn, zich te borgen en op te bouwen. Dat is Sustainocratie. Het kader is er, erkend en functionerend, zo ook de precedenten. Wat we nog missen is een beloningsmechanisme voor de betrokkenen dat verder gaat dan puur natura. Het duurt niet lang voordat ook dit de intrede doet en de macht van de Euro/Dollar belangen totaal teniet doet. Het is een andere economie, ingericht als lokaal ecosysteem in plaats van hiërarchische piramide. Vooruitstrevende universiteiten pikken dit op en zijn bereid om hun studenten kennis te laten maken met de verschillende werkelijkheden die zich manifesteren in een uniek menselijk tijdperk, waaronder Sustainocratie.

Het duurt niet lang meet of het oude despotisme is uit de tijd, zelf strafbaar volgens nieuwe maatschappelijke maatstaven die we introduceren, en ontwikkelen de nieuwe vormen zich organisch als evolutionaire stap in het menselijk bestaan waarin de vele doden uit het oude tijdperk geëerd worden als martelaren in een laatste corrupte oervorm van menselijke praktijken van wereldformaat. Oorlog is niet meer nodig, uiteindelijk vormt alles slechts een keuze voor een ieder tussen het oude een (politiek economisch) en het nieuwe ander (sustainocratisch). Die keuze is niet meer moeilijk te maken als men zich in de vernieuwing gewaardeerd en erkend wordt.