Regelmatig hebben de Stad van Morgen communities open dialoog momenten met verslaggevers van de media. Kranten lijken vaak het maatschappelijke drama op te zoeken door te schrijven vanuit de twee verschillende werkelijkheden tussen overheid (systeem) en mens.

Stad van Morgen communities redeneren vanuit de eenheid van het nemen van verantwoordelijkheid SAMEN. Dan bestaat die “slechte overheid” niet noch “die arme burger” als slachtoffer van beleid. Dan zijn het ineens de 4 poten aan de Sustainocratische (menselijke biologische kernwaarden voor et voortbestaan) tafel van lokaal gedragen prioriteiten, waarin een ieder verantwoordelijkheid draagt voor het geheel door elkaar aan te vullen vanuit talentvolle autoriteit. De overheid gaat over infrastructuur en gemeenschapsgeld. De inwoners over gedrag en cultuur. De ondernemers over innovatieve diensten en producten. De wetenschap en onderwijs over kennis en vaardigheden. Wij, de Stad van Morgen, verbinden deze met elkaar in gelijkwaardigheid en onderling respect vanuit prioriteiten waarin menselijke kernwaarden centraal staan.

We komen uit een wereld van tegenstellingen. De “overheid” die als een soort maffiose samenzwering met het bedrijfsleven de mens als arbeidsslaaf, of luis in de zorgpels van een economie ziet, niet als uitgangspunt voor een duurzame samenredzame samenleving. De mens die daarin altijd “slachtoffer” is vanuit systeem afhankelijkheid. Dit ondanks ons schijnbaar luxe bestaan tussen salarissen, uitkeringen, pensioenen en een overvloed aan voorzieningen die via geld toegankelijk zijn.

Stad van Morgen ziet de mens anders, namelijk vrij, in potentie productief, creatief, samenredzaam en zelfbewust. Dit is misschien een biologisch kenmerk van ons als levend wezen maar in onze politieke economische werkelijkheid vaak ver te zoeken. Toch zit dit inherent in ons en kunnen we er aanspraak op maken. Dat zien we ook gebeuren om ons heen, al dan niet met de Stad van Morgen als uitnodigende partij via haar kernwaarden gedreven communities. Voor iedereen betekent zoiets een transformatie die men bereid moet zijn aan te gaan.

De overheid transformeert van zorgend en sturend naar faciliterend vanuit kernwaarden. Dat de landelijke rijkspolitiek en overheid nog hangt in de oude industriële werkelijkheid door alleen te redeneren vanuit 4 geldstromen (btw = consumeren, inkomsten belasting = gesalarieerde arbeid, vennootschap belasting = risico mijdend, speculatief ondernemen, en gasinkomsten) en zo in het domein van het bedrijfsleven tracht te overleven, voor het instandhouden van een kostbare betuttelende, verzuilde structuur, is slechts een kwestie van tijd.

De “lagere” overheden, de gemeenten, staan veel dichter bij de mens, dragen de last van de groeiende zorgpijnen van een ongezonde maatschappij, en staan open voor de holistische aanpak van de Stad van Morgen. Hier is de tweedeling steeds minder aanwezig en is er vooral een hiërarchie strijd tussen lokale volksvertegenwoordiging en participatie, en de bedrijfsvertegenwoordiging en belastingen op landelijk rijksniveau waar de gemeente voor een belangrijk deel uit wordt gefinancierd. Dat participatie een vaak onbenut vermogen is, dat niet sturend via een participatiewet gepushd mag worden (belangen hiërarchie) maar juist uitnodigend vanuit gedeelde kernwaarden gefaciliteerd en beloond, is een ontdekkingsreis die nu plaats vindt.

Als we het hebben over “de overheid” als partner of maffiose slechterik moeten we vooral kijken waar we het over hebben. Als vrije mens kunnen we niet zonder overheid. Deze moet echter instrument zijn voor ons duurzame voortbestaan, niet dominant voor het voortbestaan van een systeem waar het zich afhankelijk van heeft gemaakt. Uiteindelijk bepalen we zelf wat we willen door ons gevoel van slachtoffer los te laten en ons zelfbewust te verenigen rondom onze kernwaarden en er mede verantwoordelijkheid voor te nemen via productiviteit, inzet, talent en creatief vermogen. Dan zijn we zelf “de overheid” en past uiteindelijk ook de rest van de wereld zich aan. De media kan oefenen hiermee door de samenwerking vanuit positieve berichtgeving en onze werkenden voorbeelden mede bekend te maken. Daar maakt de Stad van Morgen zich hart / hard voor.