Een berichtje over onszelf

Vogels, planten en dieren, maar ook bacteriën en virussen, halen rechtstreeks en gratis hun voeding uit de natuur. Ze verstoren deze niet. Vaak voegt hun voedingsdrang zelfs waarde toe aan het ecosysteem, bijvoorbeeld door kruisbestuiving, verspreiding van zaden of het uitdunnen van de zwakkeren en zieken. Zo is voeding en leven onlosmakelijk met elkaar verbonden.

De mensenwereld is doorgeslagen onnatuurlijk. Niet alleen voor voeding hebben we ons afhankelijk gemaakt van industriële processen maar voor alles.

Nu worden we geteisterd door wederom een virus. Wederom omdat de Coronaversie niet de eerste is en ook niet de laatste. Virussen zijn een natuurlijk fenomeen die vooral een voedingsbodem vinden bij kwetsbare mensen. De vraag die we ons bij een pandemie kunnen stellen is of de virus het probleem is of onze kwetsbaarheid?

Aangezien virussen van alle tijden zijn zullen we ons te raden moeten gaan bij onze kwetsbaarheid. En dan kunnen we een onderscheid maken tussen natuurlijke kwetsbaarheid en onnatuurlijke. Op eenzelfde en meer positieve manier kunnen we dan werken aan onze natuurlijke #weerbaarheid in plaats van onnatuurlijke. Want laten we wel wezen. 7 Miljard mensen opsluiten in isolement en op 1,5 meter afstand van elkaar houden is ronduit onnatuurlijk.

Natuurlijke kwetsbaarheid wordt vooral veroorzaakt door genetische overdracht, (overblijfselen van) ziektes of ongevallen, bewust of onbewust ongezond gedrag en natuurlijk ouderdom slijtage. Onnatuurlijke kwetsbaarheid komt uit datgene wat wijzelf als mensheid toevoegen aan de natuurlijke patronen. Denk daarbij aan chemische stoffen in voeding, luchtverontreiniging, negatieve stress, straling van allerlei apparaten en draadloze netwerken. Door het feit dat wij uit economische globaliseringsmotieven deze ongezonde onnatuurlijke kwetsbaarheid ook geglobaliseerd hebben zijn we wereldwijd kwetsbaarder geworden voor ziektes die leiden tot een pandemie.

Paradoxaal zien we dat dankzij het creëren van een soort economisch parallel ecosysteem aan de natuur, wij economische groei hebben gekoppeld aan de groei van de mensheid, de groei van symptoombestrijding via de zorg, de verlenging van onze #levensverwachting en groei van de kosten en complexiteit van ons zorgstelsel. Dit parallel ecosysteem is echter onnatuurlijk en kwetsbaar hierdoor vanuit het macro natuurlijk perspectief. Bij elke pandemie hoort dan ook een systeem crisis zoals een gigantische economische recessie. Deze brengt ons dichter bij onze natuurlijke werkelijkheid maar toont ook de grote pijnlijke afstand die we ervan gecreëerd hebben door de angst die we collectief voelen enerzijds en de controle mechanismen die in gang gezet worden om onze onnatuurlijke werkelijkheid weer in orde te brengen. Dit is een verloren zaak.

De oplossing zit m in het bewustwordingsproces dat het onnatuurlijke, hoe luxueus en veilig het ook lijkt en voelt, onhoudbaar is. De pandemie en recessies worden steeds groter, de menselijke drama’s ook, op termijn ook voor onszelf. Positief is dat de onnatuurlijke mensenwereld ons gigantisch veel kennis heeft opgeleverd. We kunnen daarom het beste van de twee werelden, de natuurlijke en onnatuurlijke, gaan benutten om onze natuurlijke weerbaarheid te vergroten zonder dat we aan welzijn veel hoeven in te boeten.

Daarvoor moeten een aantal dingen veranderen. We stappen af van onze angst en kijken samen onze uitdaging in de ogen. We stappen af van de controle mechanismen van bovenaf en scheppen ruimte op regionaal niveau voor integrale aanpassing van onze samenleving. We sturen aan primair op weerbaarheid en gezondheid en passen onze afhankelijkheid aan door samenredzaamheid op te bouwen in onze basisbehoeften al dan niet, indien nodig, gebruik makend van kennis en technieken. In samenwerking met onze natuurlijke omgeving en bronnen. We halen gaandeweg enkele weerbaarheid verstorende elementen weg uit ons bestaan.

In feite passen we dan #Sustainocratie toe. In plaats van angst bouwen we samen aan vertrouwen. In plaats van onnatuurlijke kwetsbaarheid bouwen we aan natuurlijke weerbaarheid. In plaats van 1,5 meter afstand slaan we de handen ineen. In plaats van de dood werken we aan het leven..
❤