Zijn naam is Victor Sonna en hij komt oorspronkelijk uit Kameroen. Hij is in Nederland gebleven na zijn studie aan de Design Academy in Eindhoven. We zien hem regelmatig fietsen op die gekke fiets van hem. De wielen staan zo ver uit elkaar dat je zou denken dat je er doorheen zou zakken als je erop zit. Alles is krom en niets hetzelfde. Het is een blikvanger op en top. Kinderen kijken hem na en maken opmerkingen. Volwassenen wenden hun blik af omdat ze niet weten hoe ze moeten reageren op zo’n donker zwarte verschijning op een fiets waarvan geen touw aan vast te knopen lijkt.

Vandaag trof ik hem toevallig in de straat en vroeg hem hoe hij in vredesnaam zo’n gedrocht in elkaar heeft kunnen zetten? “Hoe  ben je ertoe gekomen?” vroeg ik hem. Hij antwoordde dat mensen zoveel weggooien dat hij er een fiets van heeft gemaakt. De uitleg raakte mij. Het was een vertoning van onze wegwerpcultuur, het oneindige zwerfvuil dat zich opstapelt in de buurten en onze bossen tot ergernis van een ieder die ik ken, dat niemand er ooit neer heeft gegooid maar er toch samen een grote puinhoop van maakt. Deze man brengt deze werkelijkheid onder onze neus door erop te gaan fietsen! Geniaal!

Mijn waardering was enorm en ik vroeg op ik een foto mocht maken? Dat mocht en ik kreeg zijn naam op een kaartje waarop een andere fiets staat afgebeeld. Een prachtig kunstwerk met de naam “The Persistence of Memory”. Een kunstobject dat in elke tuingalerij of museum een ereplek verdient.  Ik kijk uit naar een volgende ontmoeting met hem om hem verder te betrekken bij de Stad van Morgen, en zijn creatietalent en bewustzijn over te dragen op de jongeren, ouderen door zijn voorbeeld en aangrijpende transformaties.

Dus als u hem ziet ……..