Van Werner van Ginneken, onze STIR partner in Antwerpen kwam dit stukje tekst dat ik graag deel. Niet omdat het om mij gaat maar om Werner. Hij legt het weer bij mij nav van wat kritiek op mijn vele volgeschreven boeken, teksten en blogs door opbouwende supporters. Het zegt genoeg:

Je mededogen is grenzeloos, alsook je eindeloze volharding in het overgul strooien van heelder collecties literaire parelsnoeren, elk aspect ervan schitterend en blakend in een rijke eenvoud en diep getuigend van een innerlijk glanzende natuur. Tussen de moreel-intelligente barbarij van het economische slagveld kan elk lichtpuntje tellen en moge de geldschrokkende monetaire zwijnen duizendmaal gezegend zijn, met zo iemand in hun midden die hen in wezen goed genegen is en die het van harte met hen meent, onderwijl de besproken materie beter beheersend dan de Masters in de moshpit zelf. Enfin, voorlopig nog pretenderen trotse bezitters van een of ander geautoriseerd brevet in de Economie tot zelfs in de Psychologie toe, de enige echte waarheid in pacht te hebben, ondertussen nogal vrij duidelijk en heel professioneel gedemonstreerd in het virtuoze failliet van hun conservatieve werkterreinen annex denkpatronen en tonen tegelijk hierbij de volgehouden negatie van zowat al je posts, wat de ontwrichtende pathologie van een acute ego- of etnocentrische regressie van sommige voor intelligent doorgaande posters zowaar bevestigd, alle beschikbare kennis hierover ten spijt. Ik hoop met je mee op een goede afloop.

Soms zijn woorden overbodig en volstaat een beeld, zoals dit van de economische status van Europa.  Het sterkt nog te meer in het doen wat we moeten doen, in woorden maar ook Sustainocratische daden. Hij die niets zegt spreekt ook.