(Blog Irma Lohman)
Gedicht Muziek van het leven, harmonie.
Zelfgeschreven gedicht n.a.v mijn gastcollege 14 mei 2013 bij het STIR avondcollege.
Het thema van dit college gaat over harmonie, muziek en het leven.
Mineur en
majeur, en hierin de balans zien te vinden is voor iedereen een nobel streven. Je komt ter wereld en slaakt daarbij jouw eerste toon, dat je diezelfde levensenergie uiteindelijk weer zal uitblazen, dat weten we gewoon. Het gaat om die tijd ertussen, wat doe jij daarmee, ben je je bewust van jouw vele mogelijkheden? Of houd jij liever je adem in, deins je mee op die grote stroom en bedenk je je niet zo gemakkelijk een reden? Het leven is als een doolhof, groot en onbekend, waarbij je ontelbare keren valt en uiteindelijk toch weer opstaat en doorrent. En vraag je je weleens af, waar ga ik naartoe, waar wil ik heen?
majeur, en hierin de balans zien te vinden is voor iedereen een nobel streven. Je komt ter wereld en slaakt daarbij jouw eerste toon, dat je diezelfde levensenergie uiteindelijk weer zal uitblazen, dat weten we gewoon. Het gaat om die tijd ertussen, wat doe jij daarmee, ben je je bewust van jouw vele mogelijkheden? Of houd jij liever je adem in, deins je mee op die grote stroom en bedenk je je niet zo gemakkelijk een reden? Het leven is als een doolhof, groot en onbekend, waarbij je ontelbare keren valt en uiteindelijk toch weer opstaat en doorrent. En vraag je je weleens af, waar ga ik naartoe, waar wil ik heen? Luister dan naar het lied van je hart, daar vind je het antwoord vrijwel meteen.Toen we jong waren, onbezonnen en vrij wisten we vaak al vroeg wat we het liefste deden of wilde worden en voelden we ons blij. Nog geen disbalans van hart en hoofd, dit pure gevoel had ons nog niet van onze vrijheid beroofd. Gevangen in een web van wirwar en draden, blijven we vaak dezelfde wegen bewandelen , en zien we niet meer dat we zelf verantwoordelijk zijn voor onze eigen daden. Er gloort hoop aan de horizon voor diegene die de moed heeft om goed naar zichzelf te kijken. Diegene die liever op korte termijn denkt, zal uiteindelijk zichzelf ook weer tegenkomen, juist omdat je deze obstakels in het leven niet kunt ontwijken. Het leven gaat niet altijd over rozen en klinkt ons niet altijd als muziek in de oren, maar juist om er dan de dialoog mee aan te gaan kan het ons de schaduwzijden ervan doen bekoren. Die lef is nodig om te durven leven, als je de ander kant opkijkt is dat laf, in eerste instantie tegenover jezelf, maar kun je anderen om je heen ook niet veel geven.Kijken naar jezelf in de zin van wie ben ik zonder alle poespas eromheen, is een andere vraag dan wie wil je zijn, meestal weten we dat wel meteen. Het is juist de kunst terug te gaan naar jouw kern en de reden van jouw bestaan.
Dan pas kun je jouw bestemming, jouw zielendoel vinden, en de ups and downs van het leven aangaan. Dus luister naar elk thema dat de revue passeert in jouw leven, en bekijk het van alle kanten, om er daarmee op eigen wijze klank aan te geven. Niets is daarbij goed of fout, het is maar hoe jij verkiest ernaar te kijken, hoe jij het beschouwt. Met vallen en opstaan leren we een hoop, soms ontwarren we bepaalde zaken, soms komen we er tijdelijk door in de knoop. Toch geeft het idee dat je telkens weer een keuze hebt rust en hoop, en gaat het fenomeen “leven om te overleven” niet met je aan de loop.Want net als dat muziekstuk dat je op diverse manieren kunt arrangeren, zo kan ook jij jouw leven dirigeren leren. Geef je dat stokje door waarmee je dirigeert, of zing jij nu je eigen lied, zodat jij niet ook weer jouw kinderen met bepaalde overtuigingen bezeerd? Sleutelwoorden van het leven zijn uiteindelijk voor eenieder harmonie en balans, dus luister naar jouw ziel, speel geen tweede viool meer en grijp die kans! Als je dan ooit terugkijkt op jouw levensverhaal, kun je met trots zeggen: Ik heb het leven dat voor me bestemt was geleden, maar ondanks alle mineurs en majeurs heeft het me niet moe gestreden. Heb ik geluk gekend alsook verdriet, en kun je tijdens je laatste adem fluisteren; het is goed zoals het was, ik zing vanaf nu alleen nog maar het hoogste lied.
Irma Lohman
Stad van Morgen 
[…] Gedicht van Irma Lohman […]