Mijn vrouw heeft interesse in het onderwijs, ik in innovatie. Beiden zijn we verrast over hoe het schoolsysteem zo weinig lijkt veranderd. Tenminste dat is de ervaring die wij hebben met onze kinderen. Vooral de oudste is erg creatief en gedreven, echter past dit niet in het klassikale systeem waarin iedereen dezelfde opdracht uitvoert op hetzelfde moment.

Dat het schoolsysteem zo onveranderd lijkt te zijn verbaasd ons omdat de wereld om ons heen toch heel anders is vergeleken met toen wij zelf op de basisschool zaten. Mijn onderzoeksvraag was dus gericht op hoe educatie en innovatie onderling met elkaar zouden kunnen worden verbonden. Ik heb daarbij de term “elastiCity” gebruikt om het verschil tussen de dynamiek van de stad en het onderwijs te verwoorden. Veel van de initiatieven voor verandering in het onderwijs lijken op termijn weer terug te vallen op de bekende basis, ofwel een traditionele methode van het aanleren van taal- en rekenvaardigheden.

Ik heb met de term “elastiCity” de stad als uitgangspunt genomen voor de op het eerste oog meest duurzame organisatievorm. In tegenstelling tot landen en bedrijven gaan steden veel langer mee. Het herstel en aanpassingsvermogen van steden is uniek. De trend smart cities in combinatie met the internet of things, artificial intelligence en automation/robotization is niet alleen interessant voor de techneut die op zoek is naar zinvolle innovatie. Het is van essentieel belang voor de bewoners zelf. De kwaliteit van de leefomgeving zal steeds meer worden bepaald door het inzetten van innovatieve technologie. Alleen doet de naam Smart geen recht aan deze trend, evenzo bij de benaming van de moderne telefoon: de smartphone. Smart cities gaat niet om het vooruitstrevend gebruik van innovatieve technologie. Het gaat verder, namelijk het nut ervan voor de bewoners van de stad. De mensvriendelijkheid: een veilige en gezonde omgeving waar je als kind op kunt bloeien.

Het woord smart wordt vaak niet in de juiste context gebracht. Een smartphone bijvoorbeeld is een telefoon waarmee je veel meer kan dan alleen bellen. En dat zien we terug in het verkeer. Fietsers en automobilisten gebruiken de telefoons op uiterst ongunstige momenten en dan ook op “domme” manieren die veel verder gaan dan bellen alleen. Op de meest gevaarlijke momenten raadplegen we de telefoon voor zaken die er op dat moment niet toe doen. Tenminste niet de meeste urgentie vereisen. De PC, personal computer, is natuurlijk ook smart alleen minder mobiel. Ook hier zien we gebruiksvoorbeelden die misschien wel erg persoonlijk echter niet erg slim zijn. Een PC nodigt qua interactie immers niet uit om er samen tegelijk achter te werken, dat maakt de PC ook personal. De personal computer opent wel mogelijkheden om juist op afstand met elkaar, bijvoorbeeld samen aan een project, te werken.

De impact van technologie is dus moeilijk te voorspellen, vooral als het gaat om gedragsveranderingen. Het gaat uiteindelijk om de samenhang, ofwel de interactie en niet of een digitale oplossing slim of persoonlijk is. En dit kan verwoordt worden door de term Eco: “Ecology (from Greek: οἶκος, “house”, or “environment”; -λογία, “study of”[A]) is the scientific analysis and study of interactions among organisms and their environment.” https://en.wikipedia.org/wiki/Ecology

Het eco-niveau vereist meer dynamiek en gaat verder dan alleen technisch slimme apps, intelligente systemen en persoonlijke apparaten. Bij eco gaat het om de balans: de uitdaging van duurzaamheid. Dat is de vervolgstap die ik in mijn ICP onderzoek niet verder uitgezocht heb. De literatuurstudie en interviews hebben me wel in de juiste richting gebracht, echter niet ver genoeg. Inmiddels zijn er na mijn MBA ook veel zaken veranderd: mijn vrouw heeft haar  lerarenopleiding afgerond en geeft nu informatica les aan VMBO, Havo en VWO.

Onze kinderen zijn van de openbare basisschool naar het Montessori gegaan. We hebben contact met diverse partijen over de wereld die met passie en overgave aan creatieve innovatie werken. Ook hebben we inmiddels het FabCafe ontdekt en deze in Tokyo, Barcelona en Straatsburg bezocht. De gesprekken met global team leden alsook de lokale eigenaren zijn erg inspirerend. We hebben internationale ervaring met co-creation van Arduino lesmateriaal en personal robotprojecten. Onze verwachtingen voor dit jaar zijn dan ook erg positief. We kijken uit naar nog vele interessante projecten en daarbij gepaard gaande leerervaringen. Een van de lokale projecten is een derde Roffab te organiseren. Ik wil dat graag onder het thema Internationaal en Intercultureel door workshop materiaal uit het buitenland te delen met jongeren uit de stad. Enkele voorbeelden: 3D print en bouw je eigen robot (PLEN uit Japan), maak en speel je eigen gitaar (Inventors uit Portugal), bouw en programmeer je eigen digitale apparaat (STEMTera uit Australie).

***********************