Op social media verschijnen vele foto’s van mensen met de toevoeging “niet in mijn naam”. Men neemt op die manier een standpunt in tegen de steun van de Nederlandse regering aan oorlogvoerend Israel en het buitensporige leed van mensen in de Gaza regio. Een nobele actie natuurlijk tegen de onmenselijkheid die zo wordt gesteund door een regering die met onze democratisch geleverde stemmen dit mandaat denkt te hebben. En in dat laatste zit het grote knelpunt. Als wij stemmen gebeurt dit met een verwachtingspatroon voor ons eigen welzijn, waar een ieder van de bevolking een eigen beeld bij heeft. Daar varen de diverse politieke partijen wel bij door er electorale beloftes aan te koppelen. Als de plush eenmaal verdeeld is dan gaat het ineens over hele andere zaken. Dan zit Nederland verweven in een wereldwijd geopolitiek financieel machtsspel waar de stemmende Nederlander geen enkele grip op heeft. Het enige waar wij goed voor zijn is om via de belastingen, arbeid en onze consumpties blind bij te dragen aan dit gevaarlijke, onmenselijke financiële geografische monopoliespel. Onze stem terugtrekken kan niet zomaar omdat het systeem geen alternatief tolereert. Het kan wel symbolisch via “Niet in Mijn Naam”. Maar gaat het dan alleen om Israel en Gaza? Of heeft het iets meer principieels met een breder bereik?

In 2009 werd de “Stad van Morgen” opgericht in de vorm van een onderzoek stichting (STIR) en een maatschappijvisie waarin de natuurlijke mens en ons voortbestaan centraal staat. Een visie waarin we allemaal samen verantwoordelijkheid nemen en dragen voor de essenties van ons bestaan. In feite is het een veel algemenere vorm van “niet in mijn naam”, waarbij we niet alleen deze vorm van democratie en regeren afwijzen, maar er ook een andere vorm voor in de plaats zetten (Sustainocratie). De problematiek van Israel en het leed in Gaza is slechts één van de vele onmenselijke problemen die door deze belangen politiek wordt veroorzaakt en uitvergroot.

Natuurlijke menselijke essenties, waaronder “veiligheid”, worden door de Stad van Morgen uitgelicht als één van de gemeenschappelijke verantwoordelijkheden. Deze uit zich in het tonen van respect naar elkaar, voor het leven in zijn algemeenheid, en het afkeuren en voorkomen van conflicten, oorlogen, genocides, onderdrukkingen, misbruik, enz. om wat voor reden dan ook. Respect voor en naar elkaar, ongeacht onze afkomst, geloofsovertuiging, huidskleur, kledingwijze, enz. zoals we dat zelf vorm geven via initiatieven zoals COS3i. Een vorm van respect die niet tolereert dat wij iemand anders onze culturele normen opleggen, noch andersom, maar wel samen dezelfde essenties van ons natuurlijke en menselijke bestaan omarmen, ondersteunen, delen en verder ontwikkelen. In de Stad van Morgen is niemand meer of minder dan de ander. Dit legt de basis voor het “samen leven”, in gelijkwaardigheid, open dialoog, met tolerantie en samenhorigheid, in een functionele en vreedzame co-existentie, waar ook de natuur onderdeel van is.

“Niet in mijn naam” suggereert niet alleen het terugnemen van onze stem als misbruik gemaakt wordt van de door ons gedelegeerde bevoegdheden. Het suggereert ook dat we daarmee tevens die verantwoordelijkheden terugnemen en ons eigen maken. En dat is precies wat we als Stad van Morgen al 15 jaar trachten vorm te geven. Dit doen we overigens met dezelfde spelers in de maatschappij (burgers, overheden, bedrijven, kennisinstellingen, onderwijs) alleen heet het spel anders. Het gaat dan niet om geld, macht, concurrentie en eigenbelang maar om het bestaan en voortbestaan van de mens, onze essentiële bestaanswaarden en onze verantwoordelijkheid samen. Een logisch verschil, toch?