Introductie: Steeds vaker wil men zijn of haar leven integreren in de dagelijkse praktijk en niet wonen werken en leven als iets afgescheiden van elkaar. Mensen raken hierdoor opgebrand en verliezen zo hun levensveerkracht. Nu is werk vaak extern georiënteerd en wordt werk meer gezien als een soort transactie, is vaak concurrentie gericht en wordt zo het maken van vergelijkingen een stressvolle routine.
Wat als je nu gaat leven vanuit je essentie, vanuit je unieke menselijke kern die je bent en daarbij bewust wordt welke boodschap en bijdrage je leven te geven heeft aan je zelf, gezin, samenleving en van daaruit je levens-ondernemerschap opzet?
Studies tonen aan dat purpose oriented mensen een hoger welzijn (be)leven, groter sociaal impact hebben en betere maatschappelijke ontwikkelingen op weg helpen.
Het is een uitnodiging om anders naar werk te kijken en je leven een vervullend doel te geven i.p.v. alleen een financiële oriëntatie.
Binnen deze 3 daagse training komen verschillende bezielde en praktische aspecten aan de orde en ga je met je eigen levensverhaal positief aan de slag. In uitnodiging en in ontwikkeling naar je eigen innerlijke creativiteit en creatieve mogelijkheden. Vanuit een empathische benadering leer je je innerlijk leiderschap ontwikkelen om dit vervolgens purpose gericht in de praktijk te gaan brengen. Alleen of in co-creatie.
Trainingsdagen:
Zaterdag 9 januari
Zaterdag 6 februari
Zaterdag 27 februari
Tussentijds zijn zowel persoonlijke 1 op 1 gesprekken en/of telefonische begeleiding mogelijk. Mocht blijken dat er behoefte is aan uitbreiding van een dag of dagen dan is dat altijd mogelijk.
Inhoud in grote lijnen:
< Inzicht in de transformatie die gaande is.
Zichtbaar maken 2 wereldbeelden van economische oriëntatie naar mensgerichte oriëntatie.
Wat is en wanneer ben je purpose oriented?
Gezin is ook een organisatie
Positief in je levensverhaal – wat is je boodschap?<
Leiderschap – leiderschap in stilte en actie
Angst, Liefde en Moed
Psycho-spirituele aspecten van het beperkte zelf en het grotere Zelf
Kernwaarden van het bestaan.
Hoe nu verder?
Tijdens de training komen verschillende voorbeelden van mensen die een purpose georiënteerd leven hebben in beeld, alsook de mogelijkheid met hen te verbinden.
Tijd en locatie: 10.00 – 17.00 uur STIR Academy Eindhoven, Daalakkersweg 2, 3e verdieping lokaal 178. Mogelijkheid bestaat dat een van deze dagen op een FRE2SH locatie wordt gegeven.
Kosten van deelname en begeleiding 750€ exl. BTW per persoon.
Inzicht wordt gepresenteerd door: Nicolette Meeder
Door omstandigheden hebben we dit college verschoven in de tijd. Nu zal het college van 15 April naar vanavond worden verschoven.
Veel mensen ervaren hooggevoeligheid, raken oververmoeid van allerlei prikkels en sluiten zich af om maar niet te hoeven voelen. Dit college reikt inzichten aan in kenmerken van hooggevoeligheid, situaties voor herkenning en fases ontwikkeling van bewustzijn. Praktische handvatten en oefeningen gaan in dit college samen.
Locatie: Fontys hogeschool te Eindhoven, Rachelmolen 1, gebouw R1
Zoals altijd legt Jean-Paul Close de verbanden met de menselijke complexiteit en de harmoniserende inzichten van Sustainocratie.
Kosten: 1 AiREAS munt of 5€ (leden Stad van Morgen, AiREAS, SAFE of FRE2SH) en 10€ (niet leden)
STIR Academy
Sinds 2009 heeft de STIR Academy vele congressen georganiseerd en vanaf 2013 ook 2x per maand avondcolleges voor bewustwording en uitnodiging tot samenwerking. STIR Academy is een initiatief van de Stad van Morgen dat door Jean-Paul Close werd opgezet om de maatschappelijke transitie naar menselijkheid en duurzame menselijke vooruitgang vorm te geven. Vanaf het eerste uur heeft Nicolette Meeder zich erbij betrokken en zich ingezet voor het opzetten van de Academy. Deze is nu ook Europees, in samenhang met Smart Cities en het opzetten van triple “i” ondernemers HUBs.
Vandaag had ik een boeiende en inspirerende filosofische “telefonische ontmoeting” met de zoon van een dierbare vriendin.
Ik hou van kinderen, hun inzichten, hun lessen, hun directheid en ontwapendheid.
Zij weten….hoe? Dat is voor velen nog een vraag….
Bij de vraag hoe gaat het met je, kreeg ik als antwoord: “Goed, alleen slechte cijfers op school”.
O oke zei ik: Heb je een idee waardoor dat komt? “Ja zei hij van sommige vakken snap ik geen bal en sommige vakken denk ik wat moet ik daar mee, saai….!”
Nu moet ik u eerlijk zeggen, deze klanken klinken mij, als moeder van meerdere kinderen, bekend in de oren. We blijven natuurlijk altijd vanuit positiviteit en mogelijkheden kijken en vragen…..
Uiteraard ben ik nieuwsgierig wat er verder achter zit en vraag hem kan en wil je mij inzicht in je vakken geven die je volgt en wat het je brengt?
“Tja, wiskunde daar snap ik geen bal van, scheikunde vind ik leuk, biologie een eitje en geschiedenis….tja wat moet ik daar mee?
Leren van fouten die anderen hebben gemaakt….? Terwijl ik vanuit het nu naar de toekomst kijk?
Dat is verleden tijd en de wereld vraagt hele andere oplossingen, voor het geheel……
Mooi inzicht….en als ik dan aan je vraag wat denk jij nodig te hebben in de toekomst, komt er linea directe het antwoord, andere mensen, alleen kan je helemaal niets…..
Ik opper: “We zijn toch altijd verbonden met andere mensen, alles is met elkaar verbonden, dat is toch waar leven uit bestaat….we zijn er en leven omdat de ander bestaat…….?”
Dat is waar zegt hij, maar heel veel mensen zien dat niet.
Gedreven door zijn wijsheid, kennis en zelfverzekerdheid ga ik nog een stapje verder…..
Ik weet van zijn ouders dat hij wel eens gezegd heeft als jullie er niet meer zijn ook al ben ik zo jong, dan kan ik uitstekend voor mezelf zorgen.
Dit is boeiend, want vanuit spiritueel inzicht is deze jongen daartoe ongetwijfeld uitstekend toe in staat, terwijl de samenleving vanuit de ratio naar deze jongen zou kijken als zielig, niet zelfredzaam en hem wellicht in een slachtoffer rol duwt.
Toch nog even nieuwsgierig naar zijn kern als mens vroeg ik hem: Hoe kijk je tegen voedsel in de toekomst voor jezelf aan? Weet je wat ik als antwoord kreeg? “Tja dat is wel een hele grote vraag hoe voeden we al die miljarden mensen in de wereld…..? Oh zei ik, dus je kijkt echt naar het geheel?
“Ja natuurlijk zei hij, hoe moet ik anders kijken?” Ik kreeg heel even kippenvel en mijn hart maakte een sprongetje.
Oh oke en dan vroeg ik? “Tja er zijn vast en zeker oudere mensen die gezien hebben hoe het niet moet en nu opstaan om alles te veranderen, maar zoals hij dan terloops zegt:
“Het is nog een lange weg, mensen houden vast aan oude zekerheden, maar het duurt niet lang meer hoor, ze raken alles kwijt”.
Daarom wil ik leren naar de toekomst en kan ik niets met deze vakken.
“Ik wil leren en leven met vragen die ik heb en daarmee samen met anderen een toekomst opbouwen”.
Na deze heerlijke ontmoeting en in dankbaarheid voor dit grote geschenk van deze 14 jarige jongeman sprak ik zijn moeder en zei: “Mag hij alsjeblieft een keer als gastdocent in ons college?”
“Het is mooi te ervaren dat het meer is dan alleen een boompje planten” zegt Fleur Besters terwijl zij met een groepje kinderen en buurtgenoten verantwoordelijkheid heeft genomen voor het planten van 6 van de 100 fruitbomen in de hele stad Eindhoven.
Het VE2RS initiatief van de Stad van Morgen gaat over werkelijke dagelijkse dingen zoals Voedsel, Energie, Educatie, Recreatie en Samenwerking. De kern van het verhaal is zelfredzaamheid, ofwel zelf het heft in handen nemen voor het scheppen van een maatschappij waar je geheel achter kunt staan. Verduurzaming noemen we dat als werkwoord waarin bewustzijnselementen als onze gezondheid, waar komt ons eten vandaan, hoe gaan we om met onze natuurlijke omgeving, hoe creëer je zelf geluk en overvloed, hoe ga ik om met mijn buren……allemaal een onderdeel vormen.
We zijn vanuit de Stad van Morgen al enkele jaren bezig om via wijkmarkten, presentaties, seminars en het goede voorbeeld in eigen huis het Eetbare Stad netwerk op te zetten maar het ging allemaal maar moeizaam. De stadsmens is opgevoed om haar “geluk in te kopen” en daarvoor zich te concentreren op “geld verdienen”. Het maatschappij gebeuren laat men over aan de volksvertegenwoordiging die daar weer autoriteit aan ontleent. Omdat de politiek keuzes maakt op basis van politieke en economische drijfveren is het component “bezieling” (Waar doen we het voor?) weg en maakt plaats voor koud materialisme. Je kunt de medemens er wel op wijzen en vragen om eigen verantwoordelijkheid maar ze zal toch het gevoel moeten krijgen er iets mee te willen en kunnen doen. Rondjes in de wijk met foldertjes leverden bij 350 deurbezoeken slechts 4 belangstellenden op. Kraampjes voor lidmaatschap leverden, na een hele dag werk en weken voorbereiding, slechts 2 leden op voor coöperatief samenwerken.
VE2RS in de Stad via buurtmarkten
In marketing termen is dat een score die een bedrijf zou ontmoedigen. Maar niet de Stad van Morgen. Een ontzielde maatschappij dendert met open ogen van de ene recessie in de andere. De score van betrokkenheid in “het anders dingen willen doen” kan alleen maar groeien doordat steeds meer mensen de warmte van het burger ondernemen opzoeken. Men wordt steeds meer bewust van de eigen verantwoordelijkheid en mogelijkheden en gaat steeds meer doen voor zichzelf en de naasten. Zo zien we in de rapportage in het Eindhovens dagblad, onze lokale krant, dat op gebied van stadslandbouw er al zo’n 3500 mensen actief zijn in de stad. Dat was 5 jaar geleden nog op één hand te tellen.
Dankzij het initiatief van sportcoach Peter Verbeek, om mensen weer eens bij elkaar te roepen die “iets hebben” met het creëren van de Eetbaar Eindhoven, ontstond, na een open bijeenkomst, een Facebook groep waar belangstellenden en initiatiefnemers zich met elkaar konden verbinden. VE2RS had de fruitbomen actie vorig jaar (in 2012) al een keer in handen gehad maar had het net iets te laat ingezet, zonder nog het stedelijk bereik van enthousiaste mensen. Dit jaar (2013) was dat anders. Initiatiefneemster Nicolette Meeder, die de fruitbomen had geregeld en al jaren actief bezig is met de Stad van Morgen, moest met enige tegenzin haar Facebook account (pff wat moet ik nu met Facebook?) weer oppoetsen en openen die ze nog nooit had gebruikt. Zo kon ze haar naam en initiatief verbinden met de Eetbaar Eindhoven groep en bleek het nut van social media als verbindend communicatieplatform. We leerden ook het praktische verschil ervaren tussen LinkedIn, Twitter, Facebook, enz.
De 100 fruitbomen werden “in de groep gegooid” en minimaal gestuurd door de suggestie om ook de scholen en kinderen erbij te betrekken. De email van de wethouder openbare ruimte (Mary Ann Schreurs) van een jaar geleden werd ingezet als geruststelling “dat het mag” (ook al blijkt in de praktijk dat de oordelende toestemmingscultuur bij aangesproken ambtenarij nog wil opleven met “het mag niet”). In de mail wordt de burger vrij spel gegeven in de openbare ruimte voor stadslandbouw maar wel onder twee logische voorwaarden, éen van de gemeente en één van VE2RS:
Gemeente: Informeer de gemeente zodat we niet onbewust en onbedoeld dingen wegmaaien vanuit de stadsdiensten,
VE2RS: Zorg zelf voor cohesie en continuïteit zodat de gemeente niet straks tijdelijk enthousiasme moet oplossen als men afhaakt.
Via de Facebook groep werden alle mogelijke issues in open dialoog opgelost. Hoe plant je een fruitboom? Wanneer gaat ie fruit geven? Hoe zit dat met de bijen en bloempjes? Houd rekening met het onderhoud en de draagwijdte van de boom als deze groeit. Wie haalt de bomen op bij de kweker in West Brabant? Wie heeft nog fietsbanden liggen om de bomen te verbinden met de palen. Wie heeft palen over? Hoe moet dat met die palen en bomen?
De bomen zijn opgehaald en afgeleverd bij Nicolette thuis, elk keurig met een label van de soort
De groepsdynamiek was bewonderenswaardig en hartverwarmend. Op 9 januari werden de bomen opgehaald door Peter Verbeek met een busje bij kweker Verbeek (ook weer zo’n grappig toeval 😉 en afgeleverd bij Nicolette thuis. Instructies voor planten waren rondgestuurd. Op 10.01 was het een komen en gaan van bezoekers in huize Meeder die hun 2, 4 of meer bomen op kwamen halen. Een 10 tal soorten door elkaar, allemaal even eetbaar, die met elkaar in verband werden gebracht voor optimale bestuiving als ze straks groot zijn.
Ophalen is ook een gezellige activiteit. Je ontmoet elkaar weer eens en de koffie vloeit rijkelijk
Regionale fruitboom specialist Carlos Faes en Eindhovense stadspoort Philips Fruittuin haakt aan met een instructiefilmpje en Eindhovens Dagblad besluit twee volle pagina’s te besteden aan stadslandbouw en de plannen van VE2RS.
De facebook groep begint vol te stromen met foto’s van de boomplantende kinderen en grote mensen. De ene groep heeft er naamplaatsjes bij gemaakt, de andere groep zegent de bomen met appelsap en cider, sommige bomen krijgen een eigen naam en in het teamwerk van de betrokken kinderen tekenen zich de begaafdheden af voor de toekomst: de dirigent, de graver, de criticus, de organisator, de kunstenaar, de verhalen verteller, de komiek, enz.
Namen en initiatieven verbinden zich blijvend aan “onze appelboom”
“Je voelt je onderdeel van de gemeenschap” was de reactie van een van de deelnemers en daarmee verwoord hij het hart van de samenwerking. Wat ons betreft in de Stad van Morgen is het duidelijk geworden dat een idealistische stip op de horizon pas praktische werkelijkheid wordt als je dingen ook tastbaar maakt voor de medemens. Het bewustzijn van de samenleving wordt geraakt door de uitnodiging en het aanbod om zich te betrekken vanuit het eigen straat, school of wijk belang. Het gaat niet vanzelf maar laat zich ook niet opdringen. Het is een innerlijk proces van kennismaking, bewustwording, uitnodiging en persoonlijke keuze. Zoveel mensen van alle leeftijden werden praktisch en emotioneel betrokken bij zo iets basaal als een fruitboom en de blijde verwachting van appeltjes.
Met die instrumenten kan de lat steeds hoger worden gelegd. De rol van de Stad van Morgen wordt weergegeven in dit plaatje dat we voor AiREAS (gezonde stad) gebruiken. Hierin wordt ook de instrumentale rol van bedrijven en overheden duidelijk die het burger ondernemerschap kunnen faciliteren en ondersteunen door obstakels weg te nemen en de initiatieven te voeden met kennis en innovaties.
AiREAS is gericht op de “gezonde stad”die door burger ondernemerschap wordt gerealiseerd, ongeacht de professionele functie van de burger (Ve2RS ziet u als bottom up initiatief)
Het 9e avondcollege stond in het teken van de reflectie over de afgelopen 8 colleges in 2013. Wat heeft het met je gedaan? Wat heb je ermee gedaan? Aan het woord kwamen degenen die ervaringen wilden delen.
1e Spreker: Ben Nas
Ben over “Ik Ben”
Ben is de enige van alle deelnemers die de hele reeks heeft meegedaan door alle 8 de colleges bij te wonen. Na een korte presentatie over zijn achtergrond bood Ben ons een reis langs alle colleges.
Het viel op dat Ben geïnspireerd was geraakt door zowel de muzikale intermezzo’s als de verwijzing naar de harmonieuze verbintenissen waaruit het leven bestaat. Dit werd ook bevestigd in de conclusies. Ook de uitdaging om de presentatie te doen heeft voor hemzelf veel reflectie opgeleverd. Ben past nu zijn kennis toe in VE2RS en organiseert de eerste Permament Beta van STIR in Gestel.
Diny had kennis gemaakt met deze introductie over Sustainocratie op YouTube
Ze was bij het filmpje terecht gekomen na een professionele keuze om wat te doen met het thema “duurzaamheid”. Al zoekend op internet was het filmpje een feest van herkenning geworden omdat ze zo haar opleidingen (zoals geschiedenis) en de zijn/doen ontwikkeling van zichzelf en haar werkgever in verband kon brengen met de chaos die ze beleefde en steeds leidde tot discussies en negatieve situaties. Ze vroeg om ruimte in haar werk om op zoek te gaan naar inspiratie en kreeg die.
Diny leerde de positieve kant inzien van het bewust-worden door het grotere geheel te zien. Ze begon anders om te gaan met het leven en de omgeving, inclusief haar werk. Diny raakte de angst kwijt om zichzelf te zijn en vanuit haar eigen ik-wording te redeneren in de uitvoering van haar werk en haar privé leven. Allerlei nieuwe inspiraties begonnen zich te openbaren. Een reis naar Afrika met hulpverlening samen met haar dochter, bezoeken in Nederland bij verduurzamingsinitiatieven, omgaan met onverwachte gezondheid problemen in haar omgeving, enz brachten haar steeds verder.
Ze volgde een aantal colleges die een verdere bevestiging werden van de weg die zich manifesteerde en waar ze ondanks nieuwe momenten van onzekerheid en chaos mee om leerde gaan.
3e spreker (wederom een vrouw): Nicolette Meeder
Nicolette is de gastvrouwe van STIR, contactpersoon en sparringspartner voor 1 op 1 ondersteuning van de deelnemers. Nicolette besloot een verhaaltje voor te lezen over de verschillende manier van kijken naar de werkelijkheid “misschien zie ik het wel anders”. Haar doelstelling is om het bewustwordingsproces innerlijk te helpen borgen bij mensen en het uit te dragen in de maatschappij middels de ontwikkeling van de STIR Academy, lokaal en via hubs internationaal.
Na een korte interactie met het publiek bleken de deelnemers vooral enthousiast over het gevoel dat Nicolette projecteert in de colleges dat “iedereen zichzelf mag zijn” en dit vertrouwen ook wint door haar scherpe interactie op momenten dat het nodig blijkt. Twee van de aanwezigen hadden doelbewust gebruik gemaakt van de 1 op 1 interactie met Nicolette tussen de colleges door, vaak om te reflecteren over de persoonlijke situaties of processen. Men liet weten dat men die 1 op 1 interactie enorm verrijkend had gevonden. Ruim 20% van alle deelnemers had daar gebruik van gemaakt, direct of verbonden aan een project.
Jean-Paul Close sloot af met een korte bevestiging dat elk persoon de bewustwording op een geheel eigen manier doormaakt en verwerkt op basis van persoonlijke belevingen. Hoe meer je roert (de naam STIR van de academie betekent “roeren”) met je eigen leven des te meer reflectie momenten er zijn om de verrijking via bewustwording te bewerkstelligen. Dat geeft ook aan dat leeftijd en levensinstelling een belangrijke rol speelt hierin. Jason, een 20 jarige deelnemer, had kennisgemaakt met STIR door deelname aan het 12.12.12 jongeren programma. Hier was een mooie, uitdagende video-opdracht uit voortgekomen voor generatie genoten in Europa.
Jason keek nieuwsgierig naar de beleving van de oudere deelnemers en kon het allemaal nog maar moeilijk bevatten. Misschien moeten we een keer een aantal STIR sessies richten op de jongeren ook al is de inspiratie tussen generaties ook fundamenteel voor het vertrouwen in de eigen ontwikkeling van de jongerem. Docent Peter en regelmatige deelnemer heeft moeite met de uitspraak van Sustainocratie maar niet met het begrijpen ervan dat gaande weg “gemakkelijk” blijkt. Hij past het toe op zijn eigen onderwijs uitdagingen die nog maar moeizaam geïntroduceerd kunnen worden maar waar hij stapje voor stapje vooruitgang in boekt. Hij krijgt erkenning van en waardering van de ouders van jongeren die met een “stempeltje van het systeem” gemarkeerd zijn maar bij hem leren zichzelf te zijn met alle mogelijkheden die het leven hen biedt en Peter vanuit zijn eigenheid en openheid ook uitstraalt.
De STIR Academy zou kunnen leiden of helpen tot het nieuwe onderwijs, de nieuwe bedrijfsvoering, de nieuwe persoonlijke beleving van de maatschappelijke werkelijkheid. Teruggrijpend naar de tekening van de Diny over ik/maatschappij toonde Jean-Paul de spiegel die eerst ons bewustzijn vormt vanuit de maatschappelijke cultuur en daarna omdraait zodat wij vanuit ons bewustzijn de maatschappij vormen. Die doorbraak komt met de hulp van een groter werkelijkheid, het universum dat zich manifesteert via het leven op Aarde en ons bewustzijn bereikt als we er klaar voor zijn. Op dat moment staan we anders in het leven en gaan wij anders om met de vorming van de maatschappij die zich langzaam aanpast aan de vernieuwing die zich zo manifesteert.
De bewustwordingsdoorbraak tekent zich als een klavertje 4
“Wanneer het bewustwordingsproces als een klavertje 4 wordt beleefd dan vloeit het geluk vanzelf”, Jean-Paul Close
Borrel
“Een gelukkig en zelfbewust 2014!”
Aansluitend hebben we het glas geheven op het nieuwe jaar. Tijdens de informele interactie kwamen de tongen verder los. Rustem, de enige deelnemer van Turkse komaf, reflecteerde openhartig: “Iedereen doet wel zo lyrisch over de colleges maar ikzelf had lange tijd geen enkel houvast. Pas in college 7, toen Wiet van Meel zijn verduurzamingsmodel presenteerde, begonnen bij mij de kwartjes te vallen. Zo zit ik nu eenmaal in elkaar. Ik heb modellen nodig om mij houvast te geven”.
Het gesprek met Rustem kwam verder in een stroomversnelling over complexe beleving die mensen van buitenlandse afkomst hebben als zij in Nederland komen wonen. De nieuwe generaties hebben ook hun bewustzijnsproblemen. Daar kunnen we samenwerkend betekenisvol een bijdrage aan leveren. Zo deelde hij spontaan “In Turkije hebben wij een sterke autoritaire hiërarchische cultuur. Pas nu, na al die tijd, kan ik zonder reserves mijn mening delen tijdens de colleges “omdat het mag”. Tussen al die afgezonderde buitenlanders in Nederland zit zoveel onbenut vakmanschap, heimwee en gebrek aan verbinding. Daar kunnen we wat aan doen vanuit “bewustwording”.
In mijn vorige blog over zelfredzaamheid vertelde ik over de zoektocht naar een stuk grond, 300m2, de beelden hierbij en de natuurlijke manier waarop alles zich hier in organiseerde. Het buffelen, maar ook vreugde, schoonheid en verbondenheid met de natuur en natuurlijk leven. Inmiddels zijn we een poosje verder en hebben we de eerste ervaringen opgedaan. Het weer speelde daarbij een grote rol, waarbij een “achterstand” van zeker 6 weken een uitwerking heeft op het geheel. De maaltijden thuis krijgen inmiddels een steeds groener karakter. Het zinnenstrelende verse erwtje, de verbondenheid met de natuur, welzijn van alle kinderen, de voedselketen en onze activiteiten voor Coöperatie VE2RS gaven mij inspiratie om deze blog te schrijven. Ik raak daarbij meteen aan zingeving en hoe zich dat in haar natuurlijke proces kan ontvouwen.
Bij het werken met levend groen is het net als bij kinderen opvoeden, je van baby af aan (uiteraard ook in de buik) moet blijven waarnemen om te zien waar je kan faciliteren aan de natuurlijke groei van je kind, telkens een moment of omgeving scheppen waarin het zich verder kan ontwikkelen. Waar het ontplooien van een eigenheid samen gaat met een besef van dienstbaarheid aan de samenleving, de natuur of iets anders buiten zichzelf. Dat is onze natuur en dit vraagt om natuurlijke ontvouwing van onze volledige potentie, als kind, als vrouw, als man, als mens. Zo raken we nooit werkeloos. Het zit in ons, maar als we als mens nee gaan zeggen tegen deze natuurlijke staat van Zijn dan gaat het goed fout, kijk maar om je heen. Natuur zijn wij als mens en natuur is overal en je er natuurlijk naar verhouden of aan overgeven is het grootste geschenk wat je jezelf en je omgeving kunt geven.
Het is natuurlijk dat een vrouw het leven draagt, leven brengt, kinderen baart, ze erna voedt (borstvoeding), beschermd, de ontwikkeling “draagt” in liefdevolle aanwezigheid. Zij staat van nature ook dicht bij de voedselketen, verbonden en afgestemd vanuit vertrouwen en wijsheid op kinderen wat “nodig” is voor hun groei en welzijn. Dat is een natuurlijke imprint en een enorme natuurlijke vrouwelijke spirituele liefdeskracht in het belang van leven verder brengen van het kind, van allen, van het hele gezin.
Alles binnen de natuur heeft zo zijn harmonische plaats en ons gedrag dient zich daarbij aan te sluiten om tot algehele harmonie te komen. De diepe imprint van natuurlijk leven die een ieder in zich heeft, maar die we ons dienen te herinneren. Heiligheid van bestaan, van mens zijn, respect naar alles wat leeft, het gezin, waar moederschap ruimte krijgt, de vrouw de natuurlijke primaat heeft en de man zijn dienende functie in de samenleving kan uitoefenen.
Helaas is dit in de huidge samenleving “vergeten” en durft men het niet meer te leven. De jeugd is het meest kwetsbare en kostbaarste van onze samenleving en die heeft begeleiding nodig. Zij ervaren nu grote schade door de manier waarop de maatschappij en onderwijs is ingericht. Waar ook zorg en waardering voor het “eeuwige vrouwelijke” in de mens volledig wordt geruïneerd. Puur gericht op geld verdienen, emancipatie uitgedrukt in geld verdienen, onafhankelijk zijn, wat in de huidige maatschappelijke context een werkelijkheid schept van “eenmancipatie” en geld uitgeven om de economie in stand te houden. Gericht op voeding consumeren. Gelukkig wordt steeds meer bekend over de manipulatie van voedsel en de gevolgen hiervan voor gezondheid en welzijn van ons allen en vraag je je af of het nog verantwoordelijk is wat je kinderen op hun bord voor zet?
Wat kan je eraan doen. Hoe kan je het nu allemaal dichter bij huis halen? Waar begin je dan? Op je balkon, je voortuin, met of zonder je buren? Met de hele buurt? Vragen om over na te denken, vragen hoe ga je daar mee om naar je kinderen en onderwijs, neem je die verantwoordelijkheid? Wat laat je los? Vanuit een waardegedreven menselijke coöperatie kan je een hoop doen met je talenten, samenwerking en eigen middelen ( ruimte, materialen, etc) om tot volle voedsel productie voor aangesloten leden te komen. In Eindhoven is een coöperatie in ontwikkeling, zie Http://stadvanmorgen.wordpress.com/mijn-wijk/ve2rs-wijkcooperatie/
Bijgaand filmpje, The Path to freedom, brengt het beeld waarbij het hele gezin bijdraagt en zelfvoorzienend is in de voedselketen en restaurateurs uit de omgeving verse groenten komen kopen. De “winst” wordt voor minimale kosten gebruikt en de rest gaat terug in het gezin. Hier is duidelijk zichtbaar dat een gezin ook een bedrijf is, een waardengedreven bedrijf, die zorgt voor haar vooruitgang.
De transitie vraagt ruimte voor allerlei mogelijkheden en vraagt duidelijk om het oorspronkelijke, het natuurlijke weer te laten zijn en te stoppen met natuurvernietiging van mens en haar natuurlijke omgeving. Waar samen, vanuit gelijkwaardigheid, wordt gewerkt om gezin zelfredzaam te maken, als “bedrijf”, niet afhankelijk van de externe omstandigheden. Heel duidelijk hoor en zie je deze vraag en zoektocht hiernaar in de samenleving. De behoefte om er te zijn voor elkaar, waar ruimte voor gemeenschap is, zelfredzaamheid, veiligheid, harmonie, natuurlijk leven. Waarbij de zingevingsvraag, de existentiële vraag van leven, vanuit een veilige basis een zoektocht mag bieden aan kinderen om expressie van hun eigenheid te geven in een respectvolle relatie tot al wat leeft, nu en in de toekomst……
De Kinderombudsman komt op voor de rechten van kinderen en jongeren en adviseert aan het parlement alsmede andere organisaties. Volgens het Centraal Plan Bureau is het aantal kinderen en jongeren dat in armoede leeft op dit moment 1 op 9 pratende over minimaal 377.000 levens. Het in kaart brengen van gegevens van Gemeenten en CPB geven een eenzijdig beeld. De verborgen armoede, de niet gemelde of zichtbare schrijnende situaties ontwikkelen zich in bosjes om ons heen, die men niet wil zien en velen melden dit echter niet bij een Gemeente.
Door de crisis verwacht men een steeds grotere en snellere groei van armoede alsook steeds meer jongeren die zonder werk zitten en komen te zitten. Dus ook zonder inkomen. Het kabinet nodigt uit voor herstel van economische groei, ruimte voor consumeren van flatscreens en auto’s. Alleen die kunnen kinderen en hun kinderen niet eten…..
Hierbij neem ik de gelegenheid om deze onethische benadering en het volledig in de uitverkoop zetten van Nederlandse kinderen en het voorbij gaan aan verantwoordelijkheden van de basis waar kinderen echt recht op hebben onder het mes en breng de mogelijkheid om pro actief op armoede(ook geestelijke) te reageren hoe wij dat doen voor nu en in de toekomst graag in beeld.
Het scheppen van dualiteit en het uit elkaar drijven van de samenleving voor economisch gewin heeft zijn beste tijd gehad. Mensen worden wakker en willen daar niet meer aan mee werken en gaan echte verantwoordelijkheid nemen. Verantwoordelijkheid voor kinderen, voor zichzelf, voor anderen, voor hun omgeving. Men gaat niet meer mee in het herhalen van zaken die niet toereikend zijn aan de verandering, de transformatie. De transformatie waarbij de mensheid wordt uitgenodigd te gaan begrijpen en bewust te worden dat de crisis, financieel en moreel, laat zien dat mens en natuur niet een passief iets zijn, geen machine zijn, maar levend, gezien en ongezien, gevoeld en ongevoeld met elkaar in verbinding zijn. Niet voor niets tonen steeds meer onderzoeken aan dat kinderen(uiteraard ook volwassenen) welvaren, in verbinding met de natuur. Zo ook hoe groente en fruitelijkere voedselketen het kind nuttigt hoe vitaler het kind. We dienen dan ook uiterst respectvol met leven om te gaan.
Waarom ik dit benoem en beschrijf is dat wij graag willen laten zien dat er alternatieve mogelijkheden zijn die pro actief zijn en op korte en lange termijn een bijdrage kunnen gaan leveren aan het terugdringen van armoede. Nu worden projecten opgestart om armoede te bestrijden, consequentie gedreven, zoals Voedselbanken, geld inzamelen, overvloeden aan eten weggegooid. Bij de Gemeente je hele hebben en houwen bloot moeten geven om wat centen en verwijzingen te krijgen om te eten, om aan voedsel voor je kind te komen.
Zo breng je kinderen en volwassenen ook nog in een slachtoffer rol. Ze worden buitengesloten uit de samenleving en in een afhankelijke rol geplaatst. Terwijl wij toch allemaal graag willen dat kinderen in hun eigen kracht staan en blijven staan. Daar kunnen we bij helpen…..
Zo pakken wij dat vanuit menselijke integrale duurzaamheid aan. Een stip op de horizon met een hoger doel, in deze situatie Gezondste Stad, waarbij wijken door middel van allerlei projecten leef en eetbaar groen worden gemaakt. Een driejarig programma wordt aan scholen aangeboden waarin de school samen met haar leerlingen en ouders in de wijk centraal staat. Vanuit het belang kinderen in een natuurlijke omgeving te laten opgroeien en verantwoordelijkheid te nemen gaan wij ook samen met hun en lokale ondernemers de openbare ruimte in richten voor ontdekking van de natuur, leef en eetbaar groen maken van de weg naar school. Zo ook groen in de school. Tevens leren ze in de programma’s wat eetbaar is en wat niet. Zelf leren voedsel te verbouwen, zelfvoorzienend te worden, bewust te worden en verantwoordelijkheid hiervoor te kunnen nemen op korte en lange termijn.
Het waarom en hoe van zelfredzaamheid en zelfvoorzienendheid, in verbinding met het Universum wordt integraal op korte en lange termijn aangereikt aan kinderen, jongeren en ouders. Gefragmenteerd en eenzijdig is armoede uiteindelijk niet op te lossen, laat staan aan te pakken.
Het dwingt om een verantwoordelijke gezamenlijke aanpak in het belang van elk kind en mens, nu en voor de toekomst.
Elk kind dat in armoede leeft is er een teveel….en samen brengen wij daar verandering in en nodigen je van harte uit mee te doen aan waardegedreven groei en verantwoordelijkheid voor de mens. Doe je mee?
In 2011 besloten Nicolette Meeder en ik om vanuit de Stad van Morgen een programma op te starten richting de jeugd van Nederland. Dit kwam voort uit de algemene ontevredenheid over het huidige onderwijssysteem in Nederland. Voor ons gevoel is dit onderwijs te nadrukkelijk een leerweg voor cognitieve vaardigheden waar de integraal duurzame menselijkheid uit verdwenen is. In het beeld van menselijke ontwikkeling dat leeft in de Stad van Morgen is de betrokkenheid van de jeugd bij de volwassen uitdagingen van de omgeving een leerweg die door interactie ermee wordt aangegaan. Het onderwijs is in onze beleving een gefragmenteerde zuil in de samenleving waarin de jongeren een opleiding krijgen die amper aansluit op de gangbare werkelijkheid. Dit heeft enorme gevolgen, zowel voor de maatschappelijke ontwikkelingen als voor de toekomstperspectieven van de jongeren zelf. Het is dan ook niet vreemd dat vele jongeren ontredderd hun weg zoeken of in hun prive leven een heel ander bestaan leiden dan op school.
Het basis en voorbereidend middelbaar onderwijs bleek zo dichtgetimmerd dat wij op punt stonden een eigen school te starten. Dit zou echter ook weer de confrontatie aan moeten gaan met de huidige ministeriële opvattingen, normering en inspecties dat ons in dit stadium de muur te dik leek. Een Stad van Morgen bijeenkomst in Utrecht begin 2011 bracht wel veel gelijkdenkende bij elkaar maar niet voldoende basis om tot verbindende samenwerking te komen.
In 2009 was Chris Noordam in Rotterdam begonnen met een programma van ondernemerschap in het middelbaar onderwijs. Hij wist op die manier een grote groep jongeren uit te dagen middels jaartrajecten die hij begeleidde. Het concept sprak ons aan echter vanuit de aanpassing om dit ondernemerschap niet te positioneren vanuit het economische paradigma van “geld verdienen”, maar het menselijke paradigma van “verantwoordelijkheid nemen voor je eigen toekomst”. Dit betekende voor ons dat wij ons gingen richten op jongeren die op punt stonden om het schoolsysteem te verlaten en zich als volwassen individu een zelfstandig leven te gaan leiden. Deze brug gaf ons wat toegang in een systeem dat vooral in zichzelf gekeerd bezig is wegens de economische afhankelijkheden van Den Haag en de controle die erop wordt uitgevoerd. In de laatste jaren van het beroepsonderwijs gaan de deuren op een kier zodat de buitenwereld uiterst voorzichtig en gecontroleerd meegenomen wordt in de processen. Wij gingen aan de slag met ons project “ondernemer van je eigen leven”
Juni 2011: ROC Handel & Marketing te Eindhoven
Om binnen te komen in een ROC sloten wij aan op de interne ontwikkeling rondom het begrip “burgerschap”. Wij maakten de afspraak dat wij een burgerschapdag zouden organiseren die door de Stad van Morgen gefinancieerd zou worden uit onze eigen sponsoring. Als tegenprestatie zouden wij een jaar lang samen gaan werken aan burgerparticipatie. Het programma kreeg de naam “Laat mij maar los”. Het resultaat van de dag, met ruim 200 studenten, was bemoedigend, alleen veel te gefragmenteerd volgens onze doelstelling. De jongeren konden punten verdienen door aanwezig te zijn maar de betrokkenheid was vooral gericht op het doorkomen van de tijd. Het programma moest vooral “leuk” zijn maar of men wat leerde was eigenlijk niet aan de orde, noch het borgen van het proces in vervolgactiviteiten of het leerprogramma van het ROC. Na de dag, met veel boeiende en openhartige respons van de jongeren, bleef het afgesproken jaartraject uit en sloten de gelederen weer van het ROC.
Februari 2012 – ROC Techniek Eindhoven
Met deze ervaring in het achterhoofd gingen wij aan de slag met ROC Techniek en hebben ook een ondernemersdag aangeboden. Dit zouden wij twee keer doen in 2012 om zo de 500 leerlingen van de school te bereiken. De eerste dag werd in Februari 2012 georganiseerd en wederom had de Stad van Morgen de inhoudelijke verantwoordelijkheid op zich genomen. De school faciliteerde uitstekend met ruimte en aankleding. Wij hadden besloten dat als de school niet naar de werkelijkheid ging, wij de werkelijkheid aar de school zouden brengen vanuit het Sustainocratische proces (overheid, bedrijven, school en jongeren). Tijdens de voorbereidende besprekingen opperde betrokken coach Jules Ruis de mogelijkheid om de jongeren een spel te laten spelen. Dat hebben wij gedaan “de reis van de held” en het resultaat was prachtig. Dit was te danken aan het samenspel tussen de coaches, de faciliteiten van de deelnemende bedrijven en de interactie met de jongeren. Ook in dit geval klapte de school dicht en kwam er niets van het vervolg noch de tweede sessie.
Novalis college – Eindhoven
Ondertussen had de antroposofische school in Eindhoven toegestemd in het organiseren van het programma “ondernemer van je eigen leven” voor een groep van 14 en 15 jarige jongeren door 1 keer in de week gedurende 6 maanden gebruik te maken van een van de mentor uren. Er is natuurlijk een groot verschil tussen jongeren in het midden van hun pubertijd en degenen die op 18 -21 jarige leeftijd bezig zijn met hun toekomst. De speelse en onrustige natuur in de groep was een uitdaging op zich. Door allerlei speelse instrumenten toe te passen werd toegewerkt naar een aantal kleinschalige hoogtepunten die de jongeren geheel zelfstandig hadden ingevuld en uitgevoerd. Het antroposofische aspect van deze school sloot ook goed aan bij onze visie in de Stad van Morgen.
12.12.12 “Europe of Tomorrow”
Het spel “Stad van Morgen” dat wij in het ROC Techniek hadden gespeeld was zo goed bevallen dat wij het breder wilden positioneren dan alleen Eindhoven. Het ging niet alleen om het spel maar vooral ook de weg er naar toe. 2012 was al een beladen jaar door het einde van de Maya kalender. Dit was voor ons voldoende aanleiding was de maatschappelijke transformatie te verbinden aan de grote hype die was ontstaan. 12.12.12 werd als spel gepositioneerd voor studententeams uit heel Europa. Het werd uitgezet via universiteiten en persoonlijke contacten. Uiteindelijk werden de instellingen aangesproken om studententeams samen te stellen. het werd echter als “weer een event” gezien dat inbreuk deed in de agenda’s van de school en de studenten. Daarnaast kostte deelname geld en dat riep meteen weerstand op. Men had moeite zich in te leven in de mogelijkheid dat dit een proces was dat kon leiden tot een beweging. Begin december 2012 hadden zich twee scholen ingeschreven, beide uit Eindhoven, ROC Handel en Marketing en Fontys Hogescholen.
Al vanaf het begin hadden we gezegd dat 12.12.12 niet afhankelijk was van volume deelname maar van deelname van jongeren, al was het er maar één! Uiteindelijk werden het 10 jongeren van beide scholen. Zij hebben samen een uitdaging geformuleerd voor hun eigen generatie in Europa. In 2013 gaan wij dit verder doorzetten met hulp vanuit een groeiende hoeveelheid mensen. Uiteindelijk zal naar verwachting de volgende “Next Generation” bijeenkomst in Hongarije worden gespeeld.
En nu?
Uit bovenstaande blijkt dat niets wat wij gepland hadden is uitgekomen maar ondertussen hebben wij heel veel gedaan. De vele honderden jongeren waar wij mee om zijn gegaan bleken stuk voor stuk betrokken bij hun eigen toekomst. Zij stonden open voor informatie, discussie en beeldvorming en verrasten ons steeds weer door hun brede wereldse kennis en belangstelling. Terwijl wij steeds weer bevestigd werden in onze teleurstelling in “het onderwijs systeem” groeide ons vertrouwen in de komende generatie. De kloof tussen het onderwijs en de zelfbewuste jeugd is zo gigantisch dat het ons regelmatig tot diepe treurnis bracht. Maar toch hebben wij moedige leerkrachten ontmoet die dezelfde visie deelden en bereid waren zich in te zetten voor verandering in het schoolsysteem, vaak zelfs ten koste van henzelf.
Wij gaan verder en hebben het volgende op het programma staan:
Kwetsbare jongeren – Nicolette is bezig met een groep mensen om een aanpak te definiëren rond deze groeiende groep jongeren die hun weg niet meer weten te vinden in de huidige maatschappij. Zij schreef een recent blogverslagje over deze ontwikkelingen.
Gastcolleges – Ikzelf begin een serie avondcolleges met speciale genodigden voor alle jongeren en mensen die hun 2e en 3e jeugd beleven. Dit wordt met ruimte gefaciliteerd door Fontys in Eindhoven.
Madurodam locatie – wij zoeken een locatie waar wij een minimaatschappij kunnen bouwen volgens de sustainocratische principes. Het is tevens een rustpunt voor mensen die even de weg kwijt zijn in de huidige maatschappij. Wij noemen het “Madurodam” locatie omdat het een maatschappij in het klein is waar even de stress en regels van de omringde maatschappij niet gelden en men zich een kan voelen met zichzelf en de natuur door wederkerigheid van inzet en wat de natuur teruggeeft.
2013 “Our Common Future” in Hongarije.
Opzetten van de academie voor toegepast hoger bewustzijn
Kortom, plannen genoeg en zeker een uiting van onze eigen persoonlijke invulling aan “ondernemer van ons eigen leven”. En dat houdt natuurlijk nooit op als het eenmaal in je bloed zit.
The STIR Academy is steeds op zoek naar locaties waar zij haar activiteiten, de lokale of wereldwijde leerprocessen op het gebied van Sustainocratie, kan huisvesten. Daar kan het laten ervaren door mens en organisatie die leiderschap op het gebied van zelfredzaamheid willen nemen in waardecreatie met haar natuurlijke omgeving.
Wat zie en ervaar je nu allemaal bij deze bezoeken en waar voel je dat samenwerking kan ontstaan, ook met de omgeving?
Vandaag bezochten wij 2 locaties, een Klooster en Landgoed in Limburg. Daarnaast was er een mooie ontmoeting met Jessica Klement van Klement2, rentmeester en bedrijfskundige landgoed ontwikkeling, een warm welkom in hun vakwerkwoning in een stiltegebied. Jessica en haar partner werken samen aan verbindingen tot stand brengen tussen diverse partijen en meedenken over het herbestemmen van Landgoederen, Kastelen en andere bijzondere locaties in Limburg.
Onze eerste ontmoeting was met de directeur van klooster Wittem waar men wegen en verbondenheid zoekt om hun gedachtegoed te waarborgen en verder uit te dragen. Het was een open ont-moeting, waarbij in eerste instantie het ook om geld gaat om een gemeenschap voort te laten bestaan. Tegelijkertijd worden alle mogelijkheden open gehouden om alternatieven te bekijken waar in zijn totaliteit het gedachtegoed gedragen blijft. Uitleg over het sustainocratische proces, met de diverse verbindingen met en naar de samenleving bood uitzicht op nieuwe perspectieven waarbij gemeenschappelijke waardecreatie en geld verdienen naast elkaar kunnen staan.
Prachtige bezinningkapel Wittem
De locatie is prachtig. Menselijkheid en samenwerking zijn zeer voelbaar en worden hier geleefd. De diverse mogelijkheden tot bezinning, Mariakapel, gotische en moderne gebedsruimte, alsook de ruimte voor gezamenlijke maaltijden zijn ruimtes die met liefde en zorg door mensen worden onderhouden. De uitnodiging die deze ruimtes biedt voor stilte, gedenken, bezinning, ontmoeting en je laten “aanraken” waren hartverwarmend, zeer uitnodigend vanuit diversiteit. Hier is gemeenschap en bezieling voelbaar en zichtbaar. Ook voor gemeenschappen die daar niet wonen, maar waar een eigen kaars van die gemeenschap wordt aangestoken als een van de mensen uit de gemeenschap overlijdt. Hier voel en zie je liefde, symboliek, de spirituele kracht van mens, verbondenheid en gezamenlijkheid. Hier is ruimte voor groei…
Landgoed Imstenrade daarentegen stond leeg, verlaten in de stilte van het schone witte landschap, met een uitzicht over de heuvels in een omhulling van mist. Rijkdom, familiaire gemeenschap en levendigheid hebben hier hun welvaren geleefd. Een prachtige plek die als gastenverblijf aan diverse doelgroepen een uitstekend huis kan bieden. Waar vrijheid en verbondenheid met de natuur en ruimte voor dartelende kinderen en dieren volledig tot zijn recht zouden komen. Om deze levendigheid weer tastbaar te maken, dient de locatie volledig te worden opgeknapt om het volwaardig tot zijn recht te laten komen. Voor de liefhebber een uitdaging, voor de doelstellingen van de Academy echter niet geschikt.
Mooie Limburgse boerderij voor veel toepassingen
De mogelijkheden voor een STIR locatie is in proces en onderzoeksfase. Hierdoor komen wij graag in ont-moeting met meerdere partijen in het zuiden van het land. Brabant en/of Limburg om een locatie vanuit Sustainocratie tot een internationaal trainingscentrum voor toegepast hoger bewustzijn te laten ontstaan in verbondenheid met de omgeving. Waar menselijkheid, ontmoeting, verantwoordelijkheid nemen en Leven voorbij illusie, soms in stukjes van leven in gemeenschap, ervaren mogen worden en terug in de samenleving kunnen worden gebracht. Je laten raken door mooie muziek, kunst, lezingen, ontmoetingen. Een plek waar je mag ZIJN, leren, ervaren, eigenaarschap over je talenten kan en mag nemen, je intrinsieke leiderschap kan helpen ruimte te geven en vanuit dit ZIJN weten wat je moet DOEN.
Voor nadere bronnen en informatie kan je contact met mij opnemen via nicolette.meeder@stadvanmorgen.com of 06-54282812.
Stad van Morgen 