Vandaag kreeg ik het boeiende (gratis!) blad ONE World weer in handen terwijl het in de familie circuleert. Zoals altijd staat het vol journalistieke informatie die in andere media niet of amper voorkomt. De statistische gegevens en onmenselijkheid in het artikel “gevangen in het getto” waren zo mensonterend en verschrikkelijk dat het mij weer aanzette tot deze blog uiting over het gevaar van verstedelijking, de miskenning van het platteland en de focus op groei economie dat de groei van ellende tegelijkertijd veroorzaakt.

Het artikel beschreef een bezoek aan een arme wijk van Houston, de derde grootste stad van Amerika. “We denken niet aan de toekomst. Hier ben je op je dertigste dood of zit in de gevangenis”. De misdadige geldgedreven werkelijkheid stapelt zich op, lijn na gelezen lijn. Woekerhuur, uitbating en kansloosheid door gebrek aan middelen en mogelijkheden. Chaos heerst als overleefcultuur met criminaliteit als enige uitvlucht.

Het is niet alleen Houston. De helft van alle Amerikanen leven arm, 15% zelfs onder de armoedegrens. Door de wreedheden en ellende is iedereen nagenoeg gestoord met een traumatische achtergrond of ervaringen. Scheiding tussen arm en rijk is compleet. Er is amper wisselwerking om van ellende te kunnen ontsnappen. De wijk, het getto, wordt een uitzichtloze gevangenis waar geen ontsnappen aan is. De menselijke complexiteit wordt zo zichtbaar op aantoonbare lapjes grond.  “The American dream” is daarbij een regelrechte hel. Rijk schermt zich af en arm sluit zich op en wordt armer. Ongelijkheid en onrecht regeert. Een verhaal wordt verteld van een dronken rijke jongere die viervoudige dodelijke fouten begaat en ontkomt aan celstraf “omdat ze product zijn van hun rijke omgeving, een soort psychische stoornis” maar een gettogast krijgt de doodstraf voor een dubbele moord en wordt niet gezien als slachtoffer van zijn omgeving. De rijke moordenaar gaat voor 450.000 dollar in een privékliniek van het zorgsysteem terwijl de omgeving goedkoper uit is door de arme sloeber maar een dodelijke spuit te geven omdat er toch niets aan te verdienen valt. Gebrek aan ethiek regeert in de materialistische stedelijke wereld.

Het is niet alleen Amerika

De stad is in alles afhankelijk van economie, de handel, omdat het zelf heen basisbehoeften produceert en dit van buiten naar binnen brengt. De stad is een gigantische opeenhoping van menselijk egoïsme die hun productiviteit organiseren rond twee hoofdthema’s:  uitbuiting van elkaar in de geldgedreven wereld van consumptie, en oplappen van ellende in de geldgedreven zorg en overheid. Beide thema’s worden geoptimaliseerd zodat ze winstgevend zijn. Het is een vorm van democratische slavernij waarin de grootste despoot de macht wint en zorgt voor een kastensysteem. Zij die erbij horen doen het prima. De rest crepeert.  Megasteden zijn in opkomst waarin de mensheid zich massaal verzameld. De zuigkracht van materialistische behoeften vernietigt het platteland door uitbuiting en onderwaardering. Boskap gaat onverminderd door en zo ook de parasitering op onze landschappen. De steden ondermijnen zichzelf door georganiseerde hebzucht én afhankelijkheden die speculatie in de hand werken. Een paar winnen, de rest sterft een weerzinwekkende dood.

Amerika is misschien een doorgeslagen voorbeeld van cultureel materialisme, individualisme en eigenbelang. Deze cijfers verbazen dan ook helemaal niet. Maar ook in India, China, Brazilië, Nigeria, enz gebeurt hetzelfde. In Nederland ook. Kijk naar de groei van armoede in ons land en de blindheid van focus op economische groei dat alleen maar verdwijnt in de zakken van beleidsmensen, bureaucratie, despoten, gelegaliseerde criminelen in hiërarchie-vorm.

De balans is weg, als die er ooit is geweest. Platteland gaat dood, steden verzieken en geld is dominant. Het einde der mensheid komt zo in zicht binnen de grote oude mensheid maar lokaal gaan we gewoon door.

Stad van Morgen

Al jaren leggen we de vinger op het probleem van de duale groei- economie: de belastbaarheid van consumptie om via de belasting de problemen op de lossen die door de consumptie wordt veroorzaakt. Beide vormen een groei-economie die zich wederzijds aanwakkert tot het punt dat de menselijke én materiële waarden volledig weg worden gezogen uit de basis door het in stand houden van een steeds corrupter wordend systeem.

Er is maar één manier om dit op te lossen, namelijk door de mens, niet het geld centraal te stellen. Dan realiseren we ons dat we het niet meer hebben over de dualiteit van de economie maar het holisme van het leven. De stad kan niet zonder het platteland, de mens niet zonder productiviteit, zingeving, veiligheid en gezondheid. Geld is geen drijfveer maar een middel, net als kennis, daadkracht, cohesie, co-creatie, diversiteit, enz. Stad en platteland dienen we te organiseren vanuit harmonie en samenhang met betrokkenheid van de inwoners in wederkerigheid niet afhankelijkheid.

In Eindhoven lopen we ook de kans om op termijn de decadentie als een virus binnen te zien sluipen. We waren al enige tijd de meest criminele stad van het land en de focus wil dan al snel liggen op het financieren van meer politie in plaats van het zoeken naar balans. Na 4 jaar is er een coalitie akkoord over “de gezonde stad”. Enerzijds is het een mooi argument om massale subsidies te halen uit Provincie, Den Haag en Brussel. Anderzijds een uitdaging om het ook waar te maken in de meest intense zin van gezondheid, de basis en motor van een vooruitstrevende en productieve maatschappij, niet de kostenpost ervan. Het bestuur van elke stad dient zich te organiseren vanuit harmonieuze drijfveren door balans te zoeken tussen de mens, de natuur en de waarden, niet geldgedreven productiviteit. Daarom experimenteren wij met FRE2SH en AiREAS in Eindhoven met de bestuurlijke betrokkenheid van de overheid en willen de wereld overtuigen dat groei economie misschien een gevolg is een beleid van harmonie en multidisciplinaire mensgerichte samenwerking, maar niet het uitgangspunt. Het uitgangspunt is een holistische beleving van samenwerking, verantwoordelijkheid en ethiek door te werken aan concrete menselijke waarden zoals voeding, drinkwater, gezondheid, veiligheid, bewustwording, zelf en samen redzaamheid.

Zo niet dan is de groei van ellende zoals we die constateren in de wereld die ons omringt een vaststaand feit en op termijn de ondergang van alles wat ooit opgebouwd hebben aan welzijnswaarde.