Opa en Oma zijn respectievelijk 84 en 82 jaar oud. Ze hebben via de giroloterij kaartjes gewonnen voor Guus Meeuwis in woonplaats Eindhoven. Op vrijdagavond 9 juni is het zover. ’s Ochtends zat opa al te mopperen dat dit niks voor hem is. Zoveel mensen, een stadion vol, muziek, onzekerheid, angst, slecht ter been….en als er wat gebeurt? Maar het avontuur bleek doorslaggevend. Oma wil altijd overal op tijd zijn. Het concert begint om 19:45 maar om 17:30 staat ze al klaar om te vertrekken. Je weet maar nooit.

Eenmaal in het PSV stadion bleken de gewonnen kaartjes een zitplaats te vertegenwoordigen in de uiterste nok van het stadion. De eerste twee trappen gingen nog maar daarna werd het steeds steiler, zonder leuningen en met een enorme diepte onder de voeten. Welwillende omstanders hielpen ze dat stukje verder omhoog tot ze op hun plekje konden neerstrijken. “Als we dat geweten hadden…?”

Opeens werden ze door omstanders een pilsje in hun handen gedrukt. “He? Hoezo? Waar hebben we dat aan verdiend?” Wildvreemde mensen die hen zo maar even een liefdevol cadeautje gaven. Moeten we ze nu betalen? Nee….jullie hebben het verdiend!

Even later komt een stadionmedewerker met de opmerking dat hij voor speciale gevallen een aparte zitplaats kan regelen. Stomverbaasd gaan opa en oma mee, onderweg geholpen door allerlei omstanders. En inderdaad krijgen ze een prachtige zitplaats waar uiteindelijk Guus zelf een aantal keer langskomt. De sfeer is geweldig. Elk liedje wordt luidkeels meegezongen. Opa en oma worden omhelst door jongeren, krijgen spontaan knuffels en kussen van omstanders en gaan mee in de vreugde van de show.

Vlak voor het einde van de show besluit oma met opa al aan te wandelen, bang voor de meute die dadelijk het stadion gaan verlaten. Iemand die hen tegenkomt onderweg vraagt spontaan “hebben jullie het leuk gehad?” en weer volgt een omhelzing. Een politie helikopter vliegt boven het stadion maar die lijkt bij het proces te horen, net als alle politie die zich heeft verzameld rondom het stadion. Ze hebben geen weet van de mogelijke dreiging die is ontstaan en ervaren de politiedrukte als een bijkomstigheid.

Eenmaal thuis zijn opa en oma doodmoe maar enthousiast. “Het was geweldig! Met al die lieve en enthousiaste mensen rondom ons heen kan de wereld toch niet slecht zijn!”

En gelijk heeft ze. Guus haalt het beste in de mensen naar boven en de mensen zijn gewoon goed, behalve als je naar de ellende op televisie kijkt.