Volgens Professor Theo Setters is er al lang geen sprake meer van een epidemie in Nederland. Al geruime tijd voor de vaccinatie campagne was de kortstondige epidemie al onder controle. Dit kwam enkele dagen geleden tot uiting toen de baas van het RIVM, Jaap van Dissel, een presentatie deed aan de kamer commissie.

Waarom houdt de regering dan zo stoïcijns vast aan de angst en schijnveiligheidscampagne rondom vaccinatie en publieke gedragscontroles?

Coronavirussen zijn al lang bekend onder de mensen dus ons immuunsysteem is er redelijk op toegerust. Net als alle griepachtige virussen zijn er varianten die wat agressiever zijn dan anderen. Vooral kwetsbare mensen, zoals ouderen of mensen met long of hart aandoeningen, kunnen in het ziekenhuis terecht komen of overlijden. Ook gezonde mensen kunnen wel eens zo’n zware longontsteking oplopen dat het ziekenhuis eraan te pas komt. De enorme angstcampagne van het kabinet is steeds minder te begrijpen. Deze was hooguit geoorloofd in het begin van deze virusuitbraak ook al is het een groeiend en terugkerend fenomeen in een ongezonde, gestreste, welvaartzieke samenleving.

Volgens de knap uitgewerkte wiskundige simulatie is vooral “social distancing” een goede aanpak geweest om de piek af te vlakken zodat de ziekenhuizen niet te zwaar belast zouden worden. Ook het afsluiten van wat menselijke concentratiepunten heeft goed bijgedragen. Maar na verloop van tijd is dat niet meer nodig omdat de immuniteit van de mensen zodanig oploopt dat de afvlakking van de piek natuurlijk verloopt. Zo werkt de natuur met alle mogelijke bacteriële en virus infecties die er bestaan. En dat zijn er nogal wat. Als we daar steeds bij stil zouden staan dan zouden we permanent in de angst verkeren.

Een gezonde weerbare samenleving ….

…..in plaats van een financiële, slaafse samenleving. We zouden de regering incompetentie kunnen verwijten omdat ze het zicht compleet kwijt is, wellicht nooit heeft gehad, over een samenleving gebaseerd op natuurlijke, biologische mensen in een ecosysteem. Vanaf het begin van het industriële tijdperk met de bijbehorende de behoefte aan een faciliterende overheid voor economische groei patronen, is de sturing nooit menselijk geweest. Ook de mens zelf heeft zich onderworpen aan de werkgelegenheid met sturing uit financiële overwegingen en de luxe die eraan verbonden is. De vermeende incompetentie van de regering en haar beleid is dus niet helemaal terecht als we uitgaan van waar we vandaan komen. We zouden eisen stellen aan een regering die haar totaal vreemd zijn. Haar huidige patroon van maatregelen past in de controle drang en beheersing van een financiële, slaafse samenleving.

Een gezonde en weerbare samenleving vergt een hele andere mindset, toegepaste kennis en zelfbewuste inzet van de mensen zelf. Dan nemen we afstand van die slaafse afhankelijkheid en bezien onszelf vanuit een positieve integrale gezondheid behoefte en invulling van ons dagelijkse leven. De verdiepende technologische en praktische kennis die we in de loop der honderden jaren hebben opgedaan kunnen we gaan benutten ten bate van ons zelfbewuste voortbestaan waar we samen verantwoordelijkheid voor nemen. Dat is ook de essentie van Sustainocratie, de definitie van onze natuurlijke menselijke kernwaarden en het aanvaarden van de gemeenschappelijke verantwoordelijkheid om deze samen te herstellen en waarborgen. Om dit waar te maken is een mentaliteit verandering nodig bij alles en iedereen, van mens tot instanties. Gelukkig zien we die ook plaatsvinden, gaandeweg en stapsgewijs. Maar er is een lange weg te gaan, niet zozeer wegens de mentaliteit processen van loslaten en aanvaarden van iets anders. De lange weg is vooral om de intrinsieke, diepgewortelde ongezondheid in ons gedrag en bijbehorende sturing zover om te buigen dat integrale en positieve gezondheid zich gaandeweg manifesteert en consolideert.

Gevaarlijke schijnveiligheid.

De vaccinatie campagne is verklaarbaar als instrument van een beleid in de oude werkelijkheid van controle en beheersing. Het is verwerpelijk in een werkelijkheid gebaseerd op gezond gedrag en natuurlijke weerbaarheid. In de middenweg tussen beide werkelijkheden schept het een schijnveiligheid met gevaarlijke bijwerkingen, zowel naar het oude als het nieuwe.

Mensen die gevaccineerd zijn krijgen namelijk niet alleen het gevoel een positieve bijdrage te hebben geleverd aan de maatschappij, maar ook dat ze ineens immuun zijn voor ziektes, ongeacht welke. Dat plotselinge gevoel van schijnzekerheid, dat weerbaarheid tegen covid verschijnselen ver overtreft, is zorgwekkend. Volgens de nu al bekende statistieken over dodelijke bijwerkingen zijn er al meer mensen aan deze bijwerkingen overleden deze afgelopen maanden dan in alle jaren van vaccinaties daarvoor. Dan zijn er nog de vele mensen met blijvende verschijnselen die hun welzijn hebben kapot gemaakt en het zorgsysteem onnodig belasten. Artikel 22 van de grondwet lijkt hier met de voeten getreden.

Ondertussen zijn er de eerste hoorzittingen over de consequenties van dit coronabeleid op het integrale welzijn van de mens in zijn geheel. De kapot geslagen sociale verbindingen, het onderlinge wantrouwen tussen de mensen, de ruziënde tweedeling, het onderuit gehaalde klein en midden bedrijf, enz. Allemaal factoren die de algehele gezondheid niet ten goede komen, nog los van de gangbare welvaartziektes zoals kanker, diabetes, burnouts en andere stress stoornissen of trauma’s, hart, vaat en longproblemen door vervuiling, die ineens niet meer lijken te bestaan. Allemaal elementen van een onnatuurlijk, ongezond beleid en samenleving.

Door de vaccinaties draait de hele maatschappelijke discussie om vakantie, festivals en het nachtleven, in plaats van het ontwikkelen van een gezonde levensstijl, lichaamsbeweging in de natuur, meditatie, voeding, ademhaling en meer van dat soort aanbevelingen om onze weerbaarheid duurzaam te verhogen. Het tegendeel gebeurt met het gevolg dat nieuwe virussen en varianten vrij spel krijgen, kennelijk tot verrassing van het kabinet. Het politieke antwoord en draaiboek is bekend, de negatieve spiraal nu ook.

Hoe vaak moeten we deze dodelijke, ziekelijke cyclus doorlopen voordat we tot inkeer komen?