(Blog van Nicolette Meerder)

Vanuit Stad van Morgen zijn wij actief met allerlei processen om zelfredzaamheid op te zetten en met elkaar vorm te geven naar een gezonde en zelfredzame samenleving. Natuurlijk wil je zelf voorbeeld geven en voorleven en delen wat daar in gebeurd. Het leercentrum waar we het geheel willen laten ervaren is nog in onderzoek en ontmoetingsfases, dus dat werd voor nu met de voeten in de klei. Maar waar en hoe?

Anderhalve maand geleden reed ik op de fiets aan de rand van Eindhoven langs een stuk grond met tuinen. Nieuwsgierig stapte ik “binnen” en vroeg welke ruimte beschikbaar was? Tot mijn grote schrik was er alleen een stuk grond van 200m2 over en moest volledig worden omgespit. Pfff, 200m2 alleen….hoe doe ik dat, kan ik dat aan, wat moet ik doen, wat brengt het ons?

Allerlei vragen die door mij heen speelden, maar vrij snel was heel duidelijk en doorslaggevend het brengt voedsel. Ik neem hier verantwoordelijkheid om te zorgen dat er eten op tafel komt, eerlijk eten voor mijn dierbaren. De vreugde en plezier die dat in mij aanwakkerde was enorm en gewapend met schop, boek permacultuur, gezond verstand en de wil om dit tot stand te brengen stond ik al snel ploeterend in de aarde.

Nu is samen werken veel leuker dan alleen werken en na korte tijd was Hannah geïnspireerd geraakt en betrok zich bij het proces. Andere ideeën, andere inzichten, aanvullend aan de basis creëerden wij de indeling van de tuin, welke groenten, fruit en kruiden onze keukens zouden laten geuren en eerlijke maaltijden konden brengen. Aangeraakt door de energie en het plezier werden wij voor de keuze gesteld, door de eigenaar, dat het naastgelegen verwilderde perceel van 100m2 ook beschikbaar kwam en dat hij het zou omploegen, maar wij het zelf moesten omspitten.

Tja en wat doe je dan?

Bij elkaar was het een prachtige mogelijkheid en schitterend gelegen, totaal 300m2 tegen de weilanden aan waar de fantasie volledig opging in hutten van wilgentenen voor kinderen, permacultuur, de sloot erbij betrekken, fruit gaardje, bloemenweelde, etc. en alles laten ontstaan in natuurlijke beweging. We gingen overstag…. Vrij snel daarna melde zich een jonge vrouw van 18 jaar, Marieke, die gestopt was met haar studie met een enorme belangstelling voor zelfredzaamheid. Zij werkt nu een maand met ons mee om te kijken, te leren, te delen, te ervaren of ze hier mee door wil gaan.

Alles organiseert zich met en rond ons op een natuurlijke manier en ontstaan er spontaan paden, komen allerlei thema’s aan de orde, zoals gif spuiten tegen kweek, ja/nee en wat is alternatief binnen de natuurlijke context? Experimenteren met vormen, spiralen, etc. Hooggebruik, laag gebruikers van de grond. Wat doe je tegen een overvloed aan slakken, laat je een mierenkolonie zitten bij spitten of haal je het door elkaar. De aarde zit vol met allerlei insecten en het is fantastisch alles tijdens het omspitten te bestuderen. Dit is letterlijk leren in een natuurlijke context.

De buitenlucht, de verbondenheid met de ontluikende natuur van flora en fauna om je heen laat je voelen dat je leeft en wat leven is.

Het omspitten van de kale vlakte, het genot om te zaaien, vensterbanken vol met stekjes, te kijken wat er wel of niet gebeurt en dan opeens groen van spinazie zien wat als een speer omhoog schiet. Die vreugde, die kracht van de natuur zien en ervaren roept zo’n respect en eerbied voor natuurlijk leven op en dankbaarheid dat je daar zelf aan kan bijdragen en in voorzien in eenvoud en eerlijkheid.

Wordt vervolgd (Nicolette Meeder)