Nu ik de strategische agenda van AiREAS aan het opsommen ben om te delen met alle leden van deze dynamische gezonde steden groep, valt mij op hoeveel lijnen er uit staan, in Eindhoven, Breda en Helmond maar ook nationaal, in Europa en zelfs met China.
Alle ogen op AiREAS komt dan helemaal tot uiting toen ik probeerde AiREAS Eindhoven samen te vatten in een enkel creatief beeld. Daar komt ook iets uit dat lijkt op een oog. Kijk zelf:
Blauwe ogen doen het goed in de Stad van Morgen
Dat geeft tegelijk betekenis aan thema’s als “de kijk op de wereld” of “perceptie” dat ons allen beïnvloedt in ons dagelijks functioneren. Kan dat ook op stadsniveau? Met de juiste bezieling en uitdagend hoger doel wel blijkbaar. Door dat oog ontstaat een kijk en verwerkingsproces dat alle inwoners en bezoekers van de stad aangaat én betrekt. Het geeft zintuigen aan een stad en als eco-systeem reageren we daarop.
De andere initiatieven van de Stad van Morgen vertegenwoordigen bij nader inzien juist geheel andere organen:
FRE2SH is minder een oog en meer de creatieve handen waarmee de groep zich voorziet in haar basisbehoeften in samenhang met kennis, vaardigheden en de natuur.
STIR Academy is daarbij vooral ons stemgeluid en de manier waarop we communiceren met anderen om zo ons leerproces te versterken met inspiratie, innovatie en implementatie (triple “i”) terwijl wij dat ook met de anderen doen.
SAFE is ons zesde zintuig dat ons verbindt met de spirituele kracht van onze natuur en op zoek gaat naar evolutie en veiligheid.
Stad van Morgen zelf is dat gebiedsgebonden lichaam waarin alles (oog, handen, stem, gevoel) een oorsprong en plekje heeft en gedragen wordt in een eigen evolutionaire ontwikkeling alsof we een fysieke werkelijkheid zijn, een organisme en identiteit, binnen en vanuit onze cocreatie dynamiek.
En dat misschien ook echt zijn, een nieuwe soort……
Deze blogserie van 20 over de grote omslag wordt u aangeboden door Jean-Paul Close, grondlegger van de Stad van Morgen (Stichting STIR) en Sustainocratie, initiatiefnemer van samenwerkingsverbanden AiREAS, STIR Academy en FRE2SH.
Blog 16: Zelf-organiserend vermogen
Een van de grootste euvels van alle tijden is de hiërarchische manier van menshouderij. Vanuit de natuurlijke oorsprong van de mens heeft hiërarchie-vorming een duidelijke logica om de eenheid van een gemeenschap te bewaken terwijl de leden van de groep in een bewustzijnsproces verkeren waarin alle fasen van de complexiteiten cyclus doorlopen worden. Het leiderschap werd dan ook vaak uitgevoerd door de matriarch, de ervaren moederlijke vrouw die gezondheid, veiligheid en cohesie nastreeft terwijl de mannen zorgen voor de voedselvoorziening en verdediging van de groep. Gaandeweg, door de groei van de groepen, gedwongen migraties, confrontaties, oorlogsvoering, mannelijke religievormen is echter het leiderschap vermannelijkt, ge-ent op systeem-ondergeschiktheid, groei en concurrerende confrontaties. De introductie van geld als handelsinstrument is daar een voorbeeld van dat nu een uit de handen gelopen piramide structuur van belangen vertoont die structureel de menselijke waarden leegzuigt. Politieke en economische ondergeschiktheid en individualisme is de maatschappelijke norm in plaats van de spirituele kern van samenhorigheid, gezondheid, veiligheid en duurzame progressie.
De laatste millennia hebben in het teken gestaan van de ontwikkeling van deze maatschappijvorm die uiteindelijk een stadium heeft bereikt van hoogtepunt in vermannelijking en absoluut dieptepunt in morele bezieling en organisatie. Alle crisissen die we voor onze kiezen krijgen hebben hiermee te maken en tonen de absolute noodzaak om de essentie van het menselijke bestaan weer te ontdekken en ontwikkelen. Wij leven niet meer in de prehistorie waarin de matriarch het huishouden deed in de grot bij afwezigheid van de jagende man. We leven nu in een tijdperk dat er op Aarde geen ruimte meer is voor grote volksverhuizingen noch voor alles vernietigende “mannelijke” confrontaties. We zijn erop aangewezen om de harmonieuze verhoudingen tussen het mannelijke en vrouwelijke te ontdekken die de basis vormen van het leven zelf en nu ook doordringen in ons bewustzijn en onze organisatievormen.
Het gezin als bron van inspiratie
Het gezin bestaat uit man, vrouw en kinderen. Het is de verpersoonlijking van een harmonieuze, duurzaam vooruitstrevende maatschappij. Man en vrouw vertegenwoordigen de harmonieuze interactie tussen het doen en zijn met de kinderen als evolutionair resultaat. Er zijn geen hiërarchische verhoudingen, niemand is de baas en de basis van vooruitgang is Sustainocratisch:
Voedsel (en water)
Gezondheid
Veiligheid (inclusief huisvesting en kleding)
Zelf redzaamheid
Zelf bewustzijn
Deze basisprincipes zullen we allemaal herkennen als we eenmaal een gezin hebben gevormd en in bewustzijn zowel de zorg voor elkaar als de waarden gedreven interactie met onze omgeving vorm geven. Het gezin heeft een zichzelf organiserend vermogen dat voortkomt uit de oerbeginselen van onze diepste spirituele banden. Zo selecteren we onze partner, krijgen we kinderen, steunen we elkaar in de levensprocessen en ondergaan we het leerproces door ervaringen op te bouwen en met elkaar te delen.
Deze presentatie van leermeester Prof. Paul de Blot en sparring partner in de Stad van Morgen kan ik aanbevelen. Het zal u helpen in uw eigen processen.
Zelf organiserend vermogen
De mens wordt in spirituele vrijheid geboren, aldus Paul de Blot, maar ook de wetenschap die in de Stad van Morgen wordt gehanteerd. Het zelfbewustzijn is een keuze instrument die ons steeds in verwarring heeft gebracht tussen onze hebzucht en bestaansdrang. Het innerlijke inlevingsvermogen over wat ons zorgen baart of gelukkig maakt is ook van toepassing op de andere mensen. Empathie is die verbindende kracht die ons zelfbewust doet inleven over het lot van anderen mensen. Bij vriendschap is dit een natuurlijk proces dat diep van binnen tot stand komt en de betrokken personen aanzet tot een band van onvoorwaardelijke liefde. In een oorlogssituatie leidt dit tot overleven, in een gezinssituatie tot de evolutionaire kracht van voortplanting.
In dit filmpje praat ikzelf over het zijn en doen als evolutionaire krachtvelden waar we in onze spirituele vrijheid van keuzes en doorbraken in ons bewustzijn ook hele maatschappijen mee vorm kunnen geven, gebruik makend van de familiaire essentie van duurzame menselijkheid.
In de Stad van Morgen hebben we het steeds over de mensheid als de wereldwijde multinational van grandioze een-pitters. Het is een verwijzing naar de absolute individuele, spirituele vrijheid van elke mens als onderdeel van het grote geheel en de vriendschappelijk samenwerking die ons verbindt aan de duurzame menselijke evolutie. Door Sustainocratie te definiëren als model van vrijheid van keuze binnen de context van menselijke basisbelangen ontstaan vriendschappelijke samenwerkingsverbanden die net zo resultaatgedreven zijn als dat van een gezin. Er zijn geen bazen, geen hiërarchische verhoudingen noch eigendommen, uitsluitend zelfbewuste hogere doelen die de harmonie en het welzijn van de gemeenschap waarborgen door er allemaal samen aan te werken. Het leiderschap wordt vorm gegeven door het gemeenschappelijk doel dat men nastreeft in plaats van het belang van enkelingen.
Pijn verbindt
In de manier waarop ik het zijn en doen met elkaar heb verbonden zien we dat hebzucht uitmondt in chaos net als Paul aangeeft in zijn presentatie wanneer hij verwijst naar de eindigheid van de materiële wereld en de oneindigheid van de spirituele. Materiële hebzucht leidt tot verval zoals groei nooit oneindig door kan gaan in de materiële wereld. De pijn van de dood, de crisis, het verval en verlies is echter wel de prikkel die leidt tot nieuwe fasen van bewustzijn. Als we rond om heen kijken zien we veel menselijk leed dat door de mens in zijn geheel wordt veroorzaakt omdat wij het empathische vermogen niet structureel toepassen in onze grote maatschappelijke structuren maar deze hebben gebaseerd op macht en hebzucht, de dodelijke virussen van het bewustzijn. De pijn die op termijn ook onszelf raakt is de motivatie om te komen tot nieuwe verbindende krachten die als een bevrijdende kracht ons zelfbewust lostrekken van de zuigkracht van de dood. Diep in ons willen wij leven. Pas als de pijn en angst ons bereikt zoeken we verlichting in bewustwording en verbindingen met anderen. We kijken naar de catastrofes van kanker, ziektes, klimaatverandering, vervuiling, armoede en oorlogen in de wereld en worden bewust van onze innerlijke verantwoordelijkheid, ongeacht de positie die we bekleden in de oude macht en hebzucht gedreven hiërarchieën van de oude tijd. We breken door in onze bevrijding en ontmoeten ons zelf-organiserend vermogen om de meest complexe uitdagingen aan te pakken door ons te verbinden in gelijkwaardigheid, vriendschap en vertrouwen. In de Stad van Morgen is op deze manier ontstaan:
AiREAS – regionale gezondheid door harmonie met onszelf en onze omgeving
FRE2SH – regionale samen-redzaamheid door empathie met elkaar en onze natuurlijke levensbronnen
STIR Academy – inspiratie delen en de vriendschap van kennisdeling
Het zijn allemaal zelf organiserende verbanden waar zelfbewuste mensen en instanties zich aan verbinden zonder dat iemand de baas is. De initiatieven worden genomen door iemand die de spirituele mens vertegenwoordigt en uitnodigt tot doelgerichte vriendschap en samenwerking. Zo komt de maatschappij tot leven in dynamiek en samenhorigheid als een energetische levend organisme van vrijheid met spiritueel commitment vanuit een optimaal niveau van zelfsturend empatisch bewustzijn, het begin van een nieuwe menselijke evolutionaire stap.
De 3 fasen van de menselijke evolutie. De transitie tussen fase 2 en 3 is nu gaande
De blogserie “de grote omslag” wordt U aangeboden door Jean-Paul Close, de bedenker van Sustainocratie en maatschappelijk ondernemer met AiREAS, FRE2SH en STIR Academy binnen de context van de Stad van Morgen. De grote omslag verwijst naar het intense en complexe, evolutionaire proces dat de mens doormaakt en leidt tot een totaal aangepaste cultuur en maatschappijvorm.
Blog 13: De wet van de tegenstellingen
In de natuur zien we het dagelijks. Een hoge drukgebied communiceert met een lage door bewegende luchtmassa’s. Het veroorzaakt allerlei weertypes die soms erg extreem kunnen zijn. Bij de mens werken soortgelijke krachten ook, in ons bewustzijn. Soms voelen we ons gelukkig en willen we het vasthouden als een zwoele zomerse dag. Een andere keer stormt het in ons bestaan alsof een herfst tornado door ons leven woedt. Net als in de natuur volgen in ons leven de seizoenen elkaar op. Dat komt door de evolutionaire wet van de tegenstellingen.
In het weer is de wet van de tegenstellingen steeds goed te zien en merken
Zonder deze tegenstellingen zou het leven op Aarde zich niet hebben kunnen ontwikkelen. De cyclische processen in natuur zorgen ervoor dat zaden zich verspreiden, allerlei grondstoffen zich blijven mengen, levensvormen met elkaar in contact komen en DNA zich verstrengeld. Zo ontstaat een evolutionair patroon waarin perioden van groei, chaos, verandering en stabiliteit zich afwisselen. Allerlei cycli lopen door elkaar heen en beïnvloeden elkaar waardoor er een complexiteit ontstaat die veelal lastig te doorgronden is. Denk bijvoorbeeld aan de klimaatbeïnvloeding van de 7 jarige golfstromen el Nino en la Nina.
De mens is onderdeel van deze evolutionaire wervelwind. Wij zijn zelf voortgekomen uit die complexiteit van tegenstellingen als evolutionair product van het aanpassingsvermogen van het leven. Ons zelfbewustzijn maakt ons een getuige van deze processen, in tegenstelling tot de soorten die niet bewust zijn van zichzelf. Die tegenstelling geeft ons een voordeel zodat wij het eigenbelang kunnen beredeneren terwijl andere soorten hier intuïtief mee omgaan. Als we de wet van de tegenstellingen toepassen op de mens alleen dan zien we dat de natuurlijke cyclussen ook op onszelf, onze maatschappijvormen en economieën van toepassing zijn. We kunnen dit in het opkomen en in verval raken van grote tijdperken zien in onze geschiedenis. Ook analisten, zoals de econoom Kondratiev, hebben de cycli geconstateerd en trachten te beschrijven.
De economische cyclus is gerelateerd aan de menselijke psychologie en bewustzijn
Omdat wij een zelfbewust wezen zijn leren wij gaandeweg van ons levenspad en ervaringen. Zo doorgronden wij deze evolutionaire weg en kunnen wij een bepaalde manier de evolutionaire krachten naar onze hand zetten. Dat gaat niet zonder moeite. Want de grootste veranderingen gebeuren pas bij de grootste tegenstellingen. Ook ons bewustzijn ontwikkelt zich het meest bij de grootste spanningsvelden.
Ogenschijnlijke harmonie
Ondanks alle veranderingen lijkt de natuur steeds in harmonie. Dat is precies de leerweg die de mens nog moet ondergaan. Terwijl we constant bezig waren met onszelf, ons eigenbelang, in de basale processen van groei en onderlinge concurrentie, besteedden we nergens anders aandacht aan. Ons bewustzijn was en is meestal nog steeds gericht op winst ten kosten van alles. Dat is onderdeel van een natuurlijk, elementair groei instinct dat alle soorten in zich hebben. De Aardse omgeving was zo groot dat deze als oneindig werd ervaren. Obstakels werden vooral door de mens zelf gecreëerd. Men kon dan uitwijken, vechten of onderhandelen. De wereld om ons heen leek altijd onveranderd en werd ervaren als vaststaand feit. Schijn bedriegt door het blinde onbewuste.
Er veranderde wel degelijk veel. De bevolkingsgroei naar 1 miljard mensen op aarde ging redelijk onbewust met veel onderlinge strijd en territoriale concurrentie alsof de verschillende maatschappijen concurrerende soorten herbergden. De groei naar 2 en daarna naar ruim 7 miljard mensen ging niet ongemerkt voorbij. Dreigingen van onszelf werden exponentieel groter, confrontaties waren niet meer te winnen, alleen te verliezen en uitwijkmogelijkheden beperkt door overbevolking. De traditie van vervuiling, misbruik van onze omgeving, overconsumptie en vernietiging werd niet meer opgevangen door de natuur zelf maar begon deze aan te tasten. In 1000 jaar tijd roeiden wij 30% van alle diersoorten uit waardoor de natuurlijke diversiteit en harmonie verstoord raakte. Binnen 100 jaar roeien we nog eens 30% uit. Structurele ontbossing, afvallozing in de zeeën, overbevissing, verbranden van inefficiënte brandstoffen, enz zorgden voor de natuurlijke reactie binnen de wet van de tegenstellingen, zoals de opwarming van de Aarde, uitstervende planten en diersoorten, uitdroging van grote stukken landbouwgrond, enz. Dat had natuurlijk ook weer gevolgen voor de mens. We trokken massaal naar steden, armoede migraties groeiden met de dag, bekende en onbekende ziektes deden hun entree en harmonieus welzijn verdween gaandeweg naar de ultieme grote tegenstelling: chaos.
De veel beschreven parallel natuur van geldgedreven economie is gebaseerd op de dierlijke hebzucht van groei en concurrentie van de mens maar verstoken van moraal, ethiek en bewustwording. Net als de exponentiële groei van de mens verstorend was voor de natuur deed de geldbeluste economie daar een schepje bovenop door het bewustzijn te verwijderen uit menselijke consumptie en productieprocessen. Men kan dan wel het bewustzijn weg proberen te poetsen maar de natuur doet dat niet. De wet van de tegenstellingen zorgt dat deze in volle hevigheid terugkomt door catastrofes en ellende die ons als mens en maatschappij keihard raken. Zo worden ook de economieën verstoord waardoor wij weer voor de poort van de volgende stap in het bewustzijn komen te staan. De grote omslag is dan een natuurlijk gevolg. De grote vraag is dan: wat komt daarna?
Complexiteiten model
Toen mijn complexiteiten model ontstond kwamen ook de tegenstellingen in beeld die ons steeds sterker bezig gingen houden. Het voor het eerst dat er een kijkje genomen kan worden in de turbulente combinatie van organisatie en actie met bewustzijn en spiritualiteit. Deze innerlijke drijfveren zorgen voor de energetische stroming tussen uitersten in tegenstellingen. Omgaan hiermee voedt ons bewustzijn. De poort van dat leerproces ligt tussen chaos en verandering. Alleen bij de pijn van het loslaten van groei en in de strijd van concurrentie en aanpassingsvermogen ontstaat onze vooruitgang. Dat op zichzelf lijkt al een tegenstelling juist omdat wij harmonie en gemak als vooruitgang ervaren, niet pijn en verandering.
Dankzij tegenstellingen ontwikkelt zich het leven én de maatschappij
Daarom zien we dat de meeste baanbrekende innovaties zijn ontwikkeld in oorlogstijd en hun weg vonden naar de maatschappelijke ontwikkelingen in tijden van grote onrust, depressie en chaos. In tijden van vrede en vermeende voorspoed was er alleen groei in hebzucht maar amper een vernieuwingsdrang. In tegenstelling tot de mens gaat de natuur om met de dynamiek van tegenstellingen waardoor er altijd een zoektocht is naar harmonie. Dat is precies de grote omslag die mens in haar bewustzijn aan het maken is. In onze evolutionaire processen hebben wij miljoenen jaren ons uit kunnen leven in groei en onderlinge concurrentie. Maar de grenzen zijn bereikt. De volgende fase is aanpassing vanuit bewustzijn en streven naar harmonie, niet alleen onderling maar ook met onze natuurlijke omgeving. Wat betekent dat voor onze samenlevingen, economie en activiteiten?
Ná de grote omslag
De huidige maatschappelijke organisatie is verweven in groeiprocessen. De weg naar de toekomst is de herpositionering van de maatschappij, niet meer gebaseerd op groei maar op harmonie. In dit filmpje van 2012 geef ik het proces weer zoals we het in de Stad van Morgen toepassen in AiREAS, FRE2SH en STIR Academy.
Het filmpje geeft een route aan die de chaos omzeild. Dat is een zelfbewuste route die vorm wordt gegeven door mensen die wel degelijk de chaos hebben meegemaakt voor zichzelf en daardoor zijn doorgestoten tot het nieuwe bewustzijnsniveau. Als we dit koppelen aan de grote uitdagingen waar we voor staan in de wereld dan kunnen we met redelijk gemak uitkomen op samenwerkingsmodellen zoals AiREAS voor gezonde steden en FRE2SH voor zelfredzaamheid en productiviteit. Dat wil niet zeggen dat deelname aan deze samenwerkingsverbanden een organisatie vrijwaart van crisis en chaos. Het schept wél de mogelijkheid om er gedoseerd en zelfbewust mee om te gaan. Dat laatste vergt veel moeite voor bestuurders die verwikkeld raken in dit soort processen omdat zij aangesteld zijn in een dynamiek van groei en concurrentie, en zich ontpoppen in leiderschap voor verandering en harmonie. Het spanningsveld van de chaos verlegt zich op die manier van buiten de organisatie naar binnen om te komen tot een bezieling van de rol die men speelt in de grote uitdagingen van deze wereld. Dat is geen geldgedreven reflectie meer maar een gebaseerd op waarde creatie en meerwaarde ontwikkeling.
De nieuwe maatschappij van morgen is er een die nu al ontstaat en zich niet richt op groei maar op harmonie. Binnen die maatschappij speelt groei, chaos en verandering nog steeds een belangrijke rol maar de stimulans gaat niet meer naar de collectieve groei maar de onderlinge samenhang. De samenhang is niet statisch maar dynamisch, net als in de natuur. Zo leren we onszelf steeds weer aan te passen, persoonlijk maar ook met onze organisatievormen. Het enige wat we nodig hebben is een permanente “stip op de horizon” die als een soort baken onze koers bepaald. Dit is geen economisch baken maar een van duurzame menselijke vooruitgang. Daar kan een economie aan worden ontleend maar deze is een gevolg, geen doel op zich. Vandaar dat wij in de Stad van Morgen dit de naam Sustainocratie hebben gegeven, de democratie met een duurzame menselijke missie, en voorzien van een definitie waar we dagelijks verantwoordelijkheid voor kunnen nemen in onze permanente zoektocht naar harmonie door de aanvaarding van constante verandering:
“Samen blijven werken aan een gezonde, vitale, veilige, zelfbewuste en zelfredzame menselijke maatschappij binnen de context van onze aldoor veranderende natuurlijke omgeving waarin we leven en ons ontwikkelen”.
Dit is de 5e blog van de serie van 20 over “de grote omslag” in de (wereld) maatschappij die nu gaande is. De schrijver is Jean-Paul Close, sustainocraat en initiatiefnemer van de Stad van Morgen.
Blog 5 – ondernemen
Ondernemen hoort bij het leven zoals ademhalen of water bij de vis. In blog 2 hebben we een glimp gezien van het ontstaan van het leven op moleculair niveau miljarden jaren geleden. De essentie van “leven” is “iets doen”. En dat staat synoniem voor “ondernemen”, ofwel iets doen met een doel. Het maakt niet uit of je een virus bent, een hagedis, een boom of een mens. Het ondernemerschap van het leven zelf bestaat altijd uit een aantal basiszaken:
Sommige geëvolueerde levensvormen voegen daar zelfbewustzijn aan toe waardoor ondernemen onderhevig wordt aan bewust doordachte keuzes in plaats van automatische reacties op prikkels. Daardoor zijn ook deze ondernemingsvormen ontstaan:
* aanvallen
* aanpassen
* leren
* samenwerken
In de natuur zien we dit functioneren in grote diversiteit bij alle levende soorten. De een schijnbaar agressief, de ander lijkt meer diplomatiek en vreedzaam. Toch onderneemt elk leven uitsluitend om zichzelf in stand te houden, elk op een eigen manier.
De mens zit daar midden in. We zijn in essentie vreedzame kudde wezens met een oerdrift naar zekerheden (hebzucht, welzijn, vrede) maar gaan daarvoor de territoriale (en geloofsovertuiging) concurrentie, ook onderling, niet uit de weg (agressie, macht, hiërarchie). Wij ondernemen elke dag ten behoeve van welzijn en welbevinden, wat wij daar ook persoonlijk of collectief onder mogen verstaan en hoe we het tot uitvoering brengen. Gaandeweg hebben wij als mens nieuwe, unieke elementen toegevoegd aan het ondernemen:
* ondernemen als beroep (anders dan ondernemen om te leven)
* creativiteit op gebied van gereedschappen maken
* producties automatiseren
* institutionaliseren van ondernemen
* dienstverlening
* het naar onze hand zetten van de omgeving (zoals infrastructuur voor logistiek, steden voor handelsconcentraties, massaproducties)
* geld als handelsmiddel
* psychologie (zoals marketing)
Er is een soort parallel wereld ontstaan waarin ondernemende instellingen een eigen leven leiden in een eigen universum gebaseerd op gebruik van natuurlijk materialisme en eigen economische regels. Onze maatschappijvormen hebben zich steeds aangepast aan die ondernemersevolutie en de ontwikkeling van deze parallelwereld die wij “de menselijke systeemcomplexiteit” noemen en anders blijkt te zijn dan “de natuurlijke systeemcomplexiteit” ook al zien wij de oorspronkelijke kernprincipes erin terug zoals de natuurlijke groeidrang.
Het spanningsveld in beeld gebracht
Ook onze eigen ondernemerscomplexiteit transformeert. Bijvoorbeeld: Het landbouw tijdperk, dat nog redelijk was afgestemd op de natuur, transformeerde in het handelstijdperk. Het industriële tijdperk transformeerde in de consumptie economie. De arbeider – werkgever relatie transformeerde in consument – geldverschaffing. Het religieuze tijdperk (God bepaalt) veranderde in het wetenschappelijk tijdperk (kennis bepaalt). Elke transformatie heeft consequenties voor de manier waarop wij omgaan met onszelf, onze oerdriften, geëvolueerde opvattingen, onze natuurlijke omgeving, ons ondernemen (doen met een doel) en onze systeemcomplexiteit.
7 miljard mensen, 1 planeet
We zijn nu aangeland in de fase van een nieuwe transformatie. We zijn ons bewust aan het worden dat de menselijke systeemcomplexiteit te ver is afgedwaald van die van de natuur. De consequenties van onze oer-opvattingen rond ondernemen (zoals economie gebaseerd op groeien in plaats van waardecreatie) hebben ons bewust gemaakt van de beperkingen van onze planeet. Met een exponentieel groeiende wereldbevolking worden wij als zelfbewuste soort uitgedaagd om uit eigenbelang de signalen van de natuur serieus te nemen. Zoals elke soort die zichzelf overstijgt zonder zich aan te passen dreigen ook wij uit te sterven door toedoen van onszelf. Vervuiling, doorgeslagen hebzucht, uitvergrootte dominante macht relikwieën, massale migraties, armoede en rijkdomverschillen, klimaatverandering, misbruik van grondstoffen, uitbuiting van de aarde en de mens, manipulatie en speculatie, het zijn allemaal zelfmoordenaars die tot ons collectieve bewustzijn doordringen. Het wakkert andere vormen van ondernemen (iets doen met een reden) aan, zoals verzet en opstand maar ook nieuwe soorten bedrijfskundig en maatschappelijk ondernemen vanuit een nieuwe en groeiende fase van moreel en universeel besef. We zien in ons ondernemerschap allerlei termen hierover verschijnen: Cradle2Cradle, MVO, CSR, biomimicry, sustainocratie, enz.
De kern van het nieuwe ondernemen is bewustwording en bijbehorende “verantwoordelijkheid“, zoals aangegeven in blog 4. Natuurlijk zijn deze uitingen nog onderdeel van de gefragmenteerde wereld van materialisme en (groei)economie waardoor het nobele initiatieven zijn die zich binnen een oude wereldorganisatie manifesteren. Het is echter een teken van aankomende structurele verandering zoals we experimenteren met Sustainocratie. Samenwerking burgers, overheid, wetenschap en bedrijfsleven
De natuur speelt weer een rol in ons bewustzijn en werkt inspirerend maar ook als partner in de transitie. Deze gaat hand in hand met de teloorgang van de “onverantwoordelijke” vorm die consequenties veroorzaakt die wij kenmerken als crisis. Natuurlijk valt de oude wereld niet in een keer om. Daar zijn nog teveel mensen en instellingen van afhankelijk waarbij velen zich nog onbewust wanen van de transformatie waardoor men volharden tracht te teloorgang te bevechten in plaats van de ogen te openen voor de op handen zijnde veranderingen. Degenen die het wel inzien nemen initiatief, passen zich aan en verenigen zich rond nieuwe maatschappelijke organisatievormen waarmee men experimenteert, zoals Sustainocratie.
De basis van de ondernemersevolutie is daarom:
Bewustwording
Verantwoordelijkheid
Redeneren vanuit het geheel (mens en natuur)
En deze geldt niet alleen voor bedrijven maar voor de gehele maatschappelijke structuur, inclusief overheden en wetrnschappelijke instellingen, en de mensen die het vormgeven.
Het nieuwe ondernemen levert 4 x winst (winst voor de klant, maatschappelijke winst, milieu-winst en economische winst)Leiderschap trekt ons door de chaos heen vanuit nieuw bewustzijnPiramide paradigma is gebaseerd op de menselijke complexiteit van natuuriijke vooruitgang (4xwinst)
Blog 2 van 20 uit de serie “de grote omslag” van Jean-Paul Close, initiatiefnemer Stad van Morgen.
2. Een grote unieke hoop tot leven gebrachte moleculen.
Dat wij bestaan uit een grote hoop tot leven gekomen moleculen hoorde nooit tot onze dagelijkse sores. We kijken in de spiegel om ons te scheren, op te maken, te kammen of een wondje te bestuderen. Nooit om het wonder te aanschouwen dat al dat vlees, haren, zintuigen en tanden zomaar tot een uniek levend geheel vormt dat verkiest om aan elkaar gelijmd te blijven zitten zolang we leven. We beleefden het spiegelbeeld altijd als “ik”, de perceptie van een uiterlijk of we het beeld nu leuk vonden of niet. Ik ben meer dan mijn spiegelbeeld
Nu zijn er steeds meer mensen zich bewust dat wij niet alleen bestaan uit een unieke combinatie van dezelfde moleculen als de planten, grond, water en lucht om ons heen maar dat wij zelfs elk individueel een klein universum zijn van miljarden levende wezens. Al die samenwerkende bacterieën en virussen zijn nodig om ons in leven te houden. Ze helpen bij onze verteringsprocessen en onze verdediging tegen ziektes. Het is een onwerkelijke gedachten dat wij voor deze wezens een soort heelal op zich zijn. Het is nog onwezenlijker dat als wij de balans verstoren van deze innerlijke wereld wij allerlei lichamelijke ongemakken krijgen. Deze uiten zich in ziektes, kanker en zelfs de dood.
De huidige generaties zijn gelukkig al op zoek gegaan naar een betere balans met de natuur omdat we beseffen dat binnen en buiten hetzelfde is. We letten op onze voeding, energie en proberen vervuiling tegen te gaan. We kijken kritisch naar onze leveranciers en doen veel meer zelf. We zien dat onze oude afhankelijkheden ons uitbuiten met grote gevolgen en dat we meer gebaat zijn met samenwerking voor onze basisbehoeften en zelfs onze luxen. De mentale ommekeer is enorm en zorgt dat we nieuwe eisen stellen aan onszelf, onze keuzes, onze professionaliteit, onze verantwoordelijkheden en onze omgeving.
N.B. In Stad van Morgen is FRE2SH (ook VE2RS) is een wijkgerichte cooperatieve samenwerking vanuit dit bewustzijn en richt zich op het cocreëren en delen van voeding, energie, educatie, recreatie, samenwerking en gezondheid. U kunt er lid van worden door inzet van kennis, arbeid of geld en krijgt de genoemde waarden terug.
Vandaag had ik een boeiende en inspirerende filosofische “telefonische ontmoeting” met de zoon van een dierbare vriendin.
Ik hou van kinderen, hun inzichten, hun lessen, hun directheid en ontwapendheid.
Zij weten….hoe? Dat is voor velen nog een vraag….
Bij de vraag hoe gaat het met je, kreeg ik als antwoord: “Goed, alleen slechte cijfers op school”.
O oke zei ik: Heb je een idee waardoor dat komt? “Ja zei hij van sommige vakken snap ik geen bal en sommige vakken denk ik wat moet ik daar mee, saai….!”
Nu moet ik u eerlijk zeggen, deze klanken klinken mij, als moeder van meerdere kinderen, bekend in de oren. We blijven natuurlijk altijd vanuit positiviteit en mogelijkheden kijken en vragen…..
Uiteraard ben ik nieuwsgierig wat er verder achter zit en vraag hem kan en wil je mij inzicht in je vakken geven die je volgt en wat het je brengt?
“Tja, wiskunde daar snap ik geen bal van, scheikunde vind ik leuk, biologie een eitje en geschiedenis….tja wat moet ik daar mee?
Leren van fouten die anderen hebben gemaakt….? Terwijl ik vanuit het nu naar de toekomst kijk?
Dat is verleden tijd en de wereld vraagt hele andere oplossingen, voor het geheel……
Mooi inzicht….en als ik dan aan je vraag wat denk jij nodig te hebben in de toekomst, komt er linea directe het antwoord, andere mensen, alleen kan je helemaal niets…..
Ik opper: “We zijn toch altijd verbonden met andere mensen, alles is met elkaar verbonden, dat is toch waar leven uit bestaat….we zijn er en leven omdat de ander bestaat…….?”
Dat is waar zegt hij, maar heel veel mensen zien dat niet.
Gedreven door zijn wijsheid, kennis en zelfverzekerdheid ga ik nog een stapje verder…..
Ik weet van zijn ouders dat hij wel eens gezegd heeft als jullie er niet meer zijn ook al ben ik zo jong, dan kan ik uitstekend voor mezelf zorgen.
Dit is boeiend, want vanuit spiritueel inzicht is deze jongen daartoe ongetwijfeld uitstekend toe in staat, terwijl de samenleving vanuit de ratio naar deze jongen zou kijken als zielig, niet zelfredzaam en hem wellicht in een slachtoffer rol duwt.
Toch nog even nieuwsgierig naar zijn kern als mens vroeg ik hem: Hoe kijk je tegen voedsel in de toekomst voor jezelf aan? Weet je wat ik als antwoord kreeg? “Tja dat is wel een hele grote vraag hoe voeden we al die miljarden mensen in de wereld…..? Oh zei ik, dus je kijkt echt naar het geheel?
“Ja natuurlijk zei hij, hoe moet ik anders kijken?” Ik kreeg heel even kippenvel en mijn hart maakte een sprongetje.
Oh oke en dan vroeg ik? “Tja er zijn vast en zeker oudere mensen die gezien hebben hoe het niet moet en nu opstaan om alles te veranderen, maar zoals hij dan terloops zegt:
“Het is nog een lange weg, mensen houden vast aan oude zekerheden, maar het duurt niet lang meer hoor, ze raken alles kwijt”.
Daarom wil ik leren naar de toekomst en kan ik niets met deze vakken.
“Ik wil leren en leven met vragen die ik heb en daarmee samen met anderen een toekomst opbouwen”.
Na deze heerlijke ontmoeting en in dankbaarheid voor dit grote geschenk van deze 14 jarige jongeman sprak ik zijn moeder en zei: “Mag hij alsjeblieft een keer als gastdocent in ons college?”
De maatschappij is een vorm van samenleven waaraan wij zekerheden ontlenen. We zouden ons erin veilig moeten voelen,…. en betrokken. Wanneer dit niet meer zo is dan worden we ongerust, angstig zelfs, met de bijkomstigheid dat we allerter worden over om omgeving. De spanning voedt ons bewustzijn en beinvloedt ons gedrag en de keuzes die we maken.
In 2009 zei de Chinese schrijfster Lulu Wang tijdens een gesprek over Oost en West met Jean-Paul Close “een oude Chinese opvatting leert ons dat als een mens 70% krijgt wat ie nodig heeft en 10% ergernis, de maatschappij zich vooruitstrevend ontwikkelt”.
Behoefte, noodzaak, ergernis zijn drijfveren voor inzet. Maar bewustwording zorgt dat die inzet ook waarde gedreven is. Het is allemaal een vorm van energie die zorgt dat wij open gaan staan voor prikkels die wij anders niet zouden waarnemen. Zo’n maatschappelijk spanningsveld is bewust en onbewust voelbaar maar beinvloed altijd ons gedrag en de keuzes die we maken. Het spanningsveld in beeld gebracht
Bewustzijn als veranderaar
Hoe meer we open gaan staan voor de ontwikkeling van dit spanningsveld des te meer aanspraak we maken op onze innerlijke vermogens om ermee om te gaan. Angst of onzekerheid zijn prikkels die ons motiveren op zoek te gaan naar het tegenovergestelde. We zijn bereid dingen te doen die verandering teweeg brengen bij onszelf, onze omgang met anderen en in onze opvattingen rond de diversiteit aan keuzes die we maken. Bewustwording is zo een motortje van verandering.
Verandering? Maar wat?
Bewustwording is lastig. Het raakt het geweten met praktische en ethische vraagstukken. De vragen zijn gemakkelijk te stellen maar de antwoorden erg moeilijk te vinden. Wij (Stad van Morgen) noemen dit “de complexiteit”.
Vaak is een minieme gedragsverandering al voldoende om een geheel nieuw levenspad te gaan bewandelen. Maar de som van deze minimale zelfbewuste keuzes binnen een maatschappij hebben vaak grote gevolgen. De grote lijnen veranderen daardoor ook.
Wat verandert eerst?
Grote institutionele bedrijven en overheden plannen hun toekomst door lijntjes door te trekken uit het verleden. De toekomst voorspellen kunnen zij niet. Verandering komt door innovaties die zij introduceren bij die voorspelbaarheid. De meeste doorslaggevende veranderingen beginnen dan ook klein en bijna onopgemerkt. Ze worden pas groot als belangen van klein en groot zich verenigen. En dan zijn er nog veel onvoorspelbare risicos dat iets nooit doorstoot maar ergens in het belangenspel blijft hangen. Groot is daarom vaak bureaucratisch, log en besluiteloos maar machtig. Klein is creatief, flexibel maar kwetsbaar.
Iets anders ontstaat tijdens een grote crisis. De grote belangen vallen om en scheppen ruimte voor allerlei nieuwe initiatieven. Men is ook sneller in staat om tegen of juist om samen te werken uit eigenbelang. Men is ook op groter niveau ineens “bewust” geworden.
Jean-Paul Close vraagt Lotte van Lith hoe ze op Dabrowski is gekomen?
Gastdocente Lotte van Lith vertelt dat ze per toeval in contact is gekomen met Dabrowski. Tijdens online conversaties met iemand ging het over “hoogbegaafdheid”. Dabrowski bracht zowel herkenning als een passie om ermee aan de slag te gaan. Nu maakt Lotte het haar beroep om mensen te helpen met de inzichten. website Lotte
De presentatie van Lotte begint met de vele gevoeligheden van de mens en hoe we daar positief mee om zouden kunnen gaan.
De lagen van bewustzijn in een positieve interpretatie
Ze introduceert de vijf bewustzijn niveaus van Dabrowski:
1e Primaire integratie
2e Eenlagige desintegratie
3e Spontane meerjarige desintegratie
4e georganiseerde, meerlagige desintegratie (fase van groei empathie)
Na de pauze volgde een interactie over het gebruik van Dabrowski, met name in het onderwijs door de aanwezigheid van gespecialiseerde leerkrachten. Hoe maak je jongelui in een ontwikkelfase duidelijk wat de fasen inhouden als ze zelf nog in een beginfase van positieve desintegratie zitten? Wat is de verhouding tussen de cognitieve leerbasis van het huidige onderwijs en de veel bredere menselijkheid? Terecht werd even verwezen naar de verschillende interpretaties van het woord “positief”. Positief gevonden worden in een HIV test is iets anders dan positief omgaan met andere mensen.
Dat gaf voor Jean-Paul Close aanleiding om even terug te komen op de essentie van deze reeks colleges: menselijkheid en duurzame menselijke vooruitgang.
Om menselijkheid te begrijpen is het boeiend om Dabrowski te verbinden met de andere bewustzijn modellen en inzichten die in de colleges gehanteerd worden. Die helpen ook weer om de evolutionaire context van de mens in haar omgeving te doorgronden. Jean-Paul tekent de andere benaderingen (zijn/doen van Paul de Blot en menselijke complexiteit van Jean – Paul Close) die in voorgaande colleges zijn gehanteerd. Zo wordt het principe genoemd van “het bewust experimenteren met de werkelijkheid (doen), de basis van “zingeving””(nut) en de positieve synchronisatie van het leven met (muzikale) frequenties in het universum. Met een instrumentarium van zeker vier elkaar aanvullende inzichten kan Dabrowski helpen bij de interpretatie van situaties die tot allerlei verwarringen zouden kunnen leiden en op die manier inzicht verschaffen voor zekerheid (bijv angstig zijn mag maar het is ook fijn te weten dat “angst” niet het enige is).
Verwarring
Er zijn voorbeelden te over die aantonen dat de interpretatie van wat onze zintuigen ons aanbieden niet altijd berust op de werkelijkheid. Zie bijvoorbeeld dit filmpje:
Als onze zintuigen ons al in verwarring brengen wat als daar dan ook mee wordt gemanipuleerd in onze omgang met elkaar en in het vormen van complexe maatschappelijke structuren? Tijdens het college werd al geduid op de verwarring over de betekenis van woorden (bijv. Positief) en het belang van de context en interactie.
Verschillende werkelijkheden als context
De verwijzing die bewustzijn koppelt aan nieuwe maatschappelijke werkelijkheden, zoals de definitie van duurzame menselijke vooruitgang waaraan het AiREAS project “de gezonde stad” is ontleend, leverde ook weer veel interactie op. Terwijl delen van de zaal reflecteren vanuit de vrije, ongestuurde ontwikkeling van het individuele bewustzijn met de fasen van Dabrowski als richtlijn, introduceert Jean-Paul de mogelijkheid om de fasen te verbinden aan doelgerichtheid en de verschillende werkelijkheden waarin ons bewustzijn zich kan manifesteren. Dat de huidige werkelijkheid (interpretatie van de werkelijkheid) niet de enige is kan door de elkaar aanvullende toepassing van de de verschillende modellen worden duidelijk gemaakt. Als daaraan concrete nieuwe doelstellingen gekoppeld worden, zoals Close experimenteert met de “gezonde stad”, openbaart zich, volgens Close, gemakkelijker de diversiteit van de bewustwording dan vanuit een cognitie gedreven beperking en enkelvoudige manifestatie van de werkelijkheid.
Nicolette Meeder deed een passievol betoog over haar geloof in het leerproces van kennismaking met de verschillende werkelijkheden in de menselijke complexiteit zoals dit in STIR wordt toegepast. Zij deed haar beklag dat het huidige onderwijs hier niet aan tegemoet komt hetgeen zij ook voor haar eigen kinderen ziet als een beperking in hun ontwikkeling. STIR biedt zich aan om er verandering in aan te brengen door uit te nodigen naar een nieuwe werkelijkheid (duurzame menselijkheid) maar ontmoet veelal gesloten deuren ondanks empathie van bestuurders. Deze voelen zich gedwongen of genoodzaakt vanuit het huidige systeem te besturen in plaats van avonturen te starten waar het instituut niet op wordt afgerekend.
Het gesprek ging daarna over het spanningsveld tussen het eigen geweten en de functie die men invult in de maatschappij. Waar neem je verantwoordelijkheid voor? Wil je als leerkracht de confrontatie aangaan met het systeem of pas je je aan? Kun je je eigenheid daar dan in kwijt? Waar “kun” je verantwoordelijkheid voor nemen?
Dat bleken vragen waar divers op werd gereageerd. Moeilijke vragen die ook niet zomaar door de generieke abstractie van Dabrowski worden beantwoord. Jean-Paul doet een beroep op de deelnemers om ermee te experimenteren en voor zichzelf een beeld te vormen van de eigen processen. Als voorbeeld wordt zijn eigen uitnodiging naar een nieuwe werkelijkheid genoemd waarbij men de keuze heeft om mee te gaan of niet.
Lotte had de zaal gevraagd om 5 waarden voor zichzelf te formuleren.
De waarden uit de zaal
De reflectie over deze lijst van waarden leverde ook weer discussie op. Neem ik mijn eigen waarden of laat ik mij ook inspireren door de waarden van anderen? Wat is authenticiteit?
Jean-Paul suggereert dat men die waarden pakt waar men ook persoonlijk verantwoordelijkheid voor kan nemen. Ook dat leverde weerstand op hier een daar. Deelneemster Josje Bakker nam echter de gelegenheid om haar eigen woorden en waarden om te zetten in poëzie waarmee ze de zaal verraste.
Josje met haar spontane interactie
De discussies en uitwisseling van meningen had de gemoederen danig opgewarmd. Nicolette zou een aantal oefeningen doen met de groep maar dat schoot er bij in gezien de tijd. Uiteindelijk nodigde zij de groep uit tot een oefening van “vertrouwen” door samen al staand een rust moment te beleven met muziek.
De Stad van Morgen heeft drie van de vier fasen doorlopen die wij nu het BAGE proces noemen. Dit proces doorloopt iedereen die in aanraking komt met onze stichting en de wereldbeelden die wij oproepen om de transitie te onderbouwen tussen de huidige werkelijkheid en dat wat wij als doel stellen (duurzame menselijke vooruitgang volgens onze eigen definitie).
Fase 1: Bewustwording
Deze fase hebben wij intens beleefd. De stichting is ontstaan door de intense bewustwording van mijzelf (inititaiefnemer Jean-Paul Close) maar daar red je het natuurlijk niet mee. Hoe vertaal je persoonlijke inzichten naar een maatschappijbreed gedragen nieuwe complexiteit? Dan is allereerst een veel algemenere bewustwording noodzakelijk.
Stad van Morgen ging daarom aan de slag met het organiseren van allerlei bijeenkomsten. Daarvoor vonden wij onze gelijke in het toemalige duurzaamheid centrum (ICSE) in Eindhoven. Het was een mooie exporuimte van vele duizenden vierkante meters en een auditorium waar we mee aan de slag konden met onze bewustwordingscongressen. We hebben er 8 in totaal georganiseerd samen met allemaal bevlogen mensen op gebied van duurzaamheid.
Er is een verslag gepubliceerd uit die periode (september 2009 tot en met mei 2010) onder de naam 23.000 uur, hetgeen de inschatting weergeeft van de vele uren die vele mensen hebben geinvesteerd in het vormgeven van vernieuwing volgens het Stad van Morgen en hun eigen inzicht en zoektocht.
Maar helaas kwam er, behalve bewustwording, niet veel van maatschappelijke verandering terecht. De volgende fase diende zich aan.
Fase 2: Aanvaarding van nieuwe verantwoordelijkheden
In de eerste fase waren wij er als stichting vooral op uit om “anderen” bewust te maken van de grote maatschappelijke uitdagingen via allerlei thematische bijeenkomsten. Wij hoopten natuurlijk dat al die partijen verantwoordelijkheid zouden nemen voor die veranderingen. Waar wij zelf uiteindelijk ons bewust van werden was dat de meeste mensen wel realiseerden wat er toen stond maar opgesloten bleven in de oude keten van afhankelijkheden van de geldgedreven maatschappij. Zij zochten dan ook al snel naar oplossingen binnen die oude structuur. Vaak speelde ook het materiele eigenbelang daarin een rol. Idealisme is prima maar de medemens moet ook overleven en rekeningen betalen in een wereld die draait om geld. De oplossingen die men zocht werden zo mogelijk afgestemd op die belangen.
De stichting en ikzelf kwamen tot de conclusie dat we zo niet verder konden komen. Als wij een doorbraak wilden creeren in de transitie van de gehele maatschappij dan moesten wij daar zelf verantwoordelijkheid voor nemen. Dat is een uiterst intens besluit dat vooral mij als persoon aanging en niet de stichting als instantie. Van een sprekende, visionaire rol transformeerde mijn rol in een van het nemen van het voortouw in nieuwe tijdse verantwoordelijkheden. Daarbij stelde ik mijzelf enorm kwetsbaar op maar diende als voorbeeld voor mogelijke andere pioniers om via de stichting ook mee te gaan doen. Dat is een intense gewaarwording die dan automatisch de volgende fase inluidt.
Fase 3: Gedragsverandering
De stichting begon zich op een andere manier op te stellen in haar omgeving. Allereerst was ikzelf uiteindelijk de enige die zo’n beetje overbleef van de grote groep betrokken mensen. Ik was de enige die verantwoordelijkheid wilde nemen voor het ingrijpende transformatie proces met alle gevolgen van de dien. De andere deelnemers aan fase 1 wilden oplossingen blijven zoeken in het oude paradigma terwijl ikzelf overtuigd was dat het geheel anders moest.
Gedragsverandering is een uitdaging op zich omdat je jezelf ineens ziet in een enorme leegte waar alles nog georganiseerd moet worden en je er helemaal alleen voor staat. Daarbij ben je natuurlijk persoonlijk enorm kwetsbaar omdat je het oude systeem de rug toe keert. Ik had het “geluk” dat ik met redelijke vrijheid en zonder oude lasten van het verleden aan deze taak kon beginnen. Mijn huis en oude zekerheden waren mij al ontnomen. Alles lag dus nu aan mijzelf en mijn eigen geworven souvereiniteit.
Naar mate ik stapje voor stapje onderzocht hoe ik dan die complexe veranderingen door moest gaan voeren, die we in de eerste fase al ideologisch hadden belicht, kwam langzaam het sustainocratische principe in beeld. Het maatschappijbeeld waar we naar toe wilden was er al en zo ook de route via chaos en bezieling om naar een nieuwe complexiteit te gaan werken. Maar dat er ook een mogelijke kortere route was ontdekte ik gaandeweg. Dat deed ik na verloop van tijd niet meer alleen. Er waren concrete initiatieven ontstaan waar zich partners aan hadden gekoppeld:
AiREAS: Marco van Lochem
STIR Academy: Nicolette Meeder
Spanje: Luis Escobar
Zonder de unieke kwaliteiten van deze mensen zou ik de complexiteit nooit zelfstandig aankunnen. Samen begonnen we verantwoordelijkheid te nemen waarbij ik het visionaire kader verder ontwikkelde en mijn partners op de deelgebieden een unieke bijdrage gingen leveren in de praktische concretisering. Dat bleek te werken ook al moesten ook mijn partners het BAGE proces doorlopen. In die fase zaten we anno herfst 2010.
Fase 4: Erkenning
Erkenning van je inzet en verantwoordelijkheid komt als je algemeen aanvaardde resultaten boekt die de mensen die meekijken overtuigen dat je op de goede weg zit. In deze wereld kunnen we grofweg de verhouding 10-80-10 hanteren als we veranderingen willen doorvoeren, Van de 100 mensen:
10% zijn altijd voorstander
80% twijfelen altijd
10% zijn altijd tegenstander
De erkenning van onze resultaten vormen argumenten om de twijfelaars mee te krijgen in de vernieuwingsprocessen. De voorstanders die zich als pionier inzetten hebben de keiharde en vaak enorm moeilijke taak gehad om bewijs te leveren van hun inzet en visie. De mens zoekt zekerheden en wil pas meegaan als die zekerheden geboden worden. Idealisme is een mooie belofte maar blijft zweverig voor de massa als deze zich niet concretiseert in praktische ontwikkelingen. Ook voor de pioniers zelf is erkenning van belang om voortgang te blijven boeken en de aanpak op te gaan schalen naar een groter bereik.
Het is dan ook van enorme betekenis dat de fase van erkenning gezocht wordt bij de invulling van verantwoordelijkheden. Dat kan alleen door het grote idealisme te verkleinen tot haalbare, korte termijn stapjes. Daar zit een uitdaging op zich, zeker als het gaat om de ingrijpende verandering van een Global Shift, een transformatie van het kaliber van een Sustainocratie waarin een nieuwe werkelijkheid gaat overheersen.
In de loop van 2012 zijn de eerste tekenen van erkenning zichtbaar geworden door resultaten op gebied van de STIR Academy (kleinschalig) en later AiREAS (op Sustainocratisch grote schaal). De huidige status van de Stad van Morgen is derhalve er een van doorpakken vanuit de ingeslagen weg en vooral de eerste erkenningen opschallen naar een definitieve status van verandering. Met de ervaringen die wij hebben opgedaan kunnen nieuwe ambities worden aangegaan met geduld omdat we nu de tekenen herkennen die nodig zijn voor de stip-stap processen. Waar we vroeger haast hadden om resultaten te boeken zijn we nu geduldig om de resultaten te waarborgen, zichtbaar te maken en uit te laten groeien tot een wereldveranderende beweging. Sustainocratie bestaat nu en is de fase van kwetsbaarheid doorheen. Het uitzaai proces is begonnen en zal onstuitbaar zijn.
Door de fasen zelfbewust te zijn doorlopen en op te hebben geschreven kunnen we ook respectvol omgaan met de weg die de vele anderen die volgen moeten doormaken. Als dat al moeilijk is op persoonlijk vlak dan kunt u zich voorstellen hoe ingrijpend het is voor instutionele partijen en een hele maatschappij. Maar we hebben aangetoond dat het kan en dat is voor de meeste mensen doorslaggevend om het ook te proberen.
Stad van Morgen 