De huidige maatschappelijke maatstaf van het “mens zijn” oordeelt over het cognitieve vermogen om te kunnen rekenen en schrijven en een gedrag afgestemd op sociaal economische standaarden. Een ieder die daarvan afwijkt wordt bestempeld als apart of ziek en onderwerp van onderzoek en corrigerende maatregelen, vaak via onderdrukkende of stimulerende medicijnen en therapieën. De natuurlijke mens is echter geen robot, geen maatwerk van een geldgedreven standaard. De mens is een evolutionair wezen dat bestaat uit een delicaat werkende samenhang van tot leven gekomen moleculen, gestructureerd in een nauwkeurig afgestemd en uiterst functioneel netwerk van chemische en energetische reacties, geholpen door een symbiose van meewerken kleine wezens in ons lichaam en allerlei gespecialiseerde organen die onze zintuiglijke prikkels interpreteren en lichamelijke functies en doelstellingen aansturen.

Dit delicate proces kan wel eens verstoord worden. Sterker nog, de gehele evolutie is gebaseerd op verstoorde processen die een eigen nieuw leven gaan leiden en zich met de verstoring vermenigvuldigen totdat het tot de norm gaat behoren. Alleen met dit soort veranderingen, die vaak arbitrair ontstaan en zich manifesteren als nieuwe werkelijkheid, versterkt een soort zich en wordt het weerbaar in een aldoor veranderende omgeving. Denk aan bacteriën die resistent zijn geworden tegen de antibiotica van de mens.

De mens heeft de drang ontwikkeld om alles te “beheersen” te behoeve van vrede en welzijn. De mens is ondergeschikt gemaakt aan een, door onszelf ontwikkelt parallel systeem van geld, schuld en afhankelijkheid waardoor het natuurlijke evolutionaire proces onderdrukt wordt om de afwijking van de norm tegen te gaan ten behoeve van een permanente status quo. Ondertussen vervuilen wij onze omgeving en onszelf waardoor wij juist de verstoorde lichamelijke functies in de hand werken. Deze uiting zich in afwijkend gedrag en vaardigheden maar ook echte ziektes van schadelijke verstoorde levende mechanismen, niet alleen bij de mens maar ook onze natuurlijke omgeving. Wij hebben hele farmaceutische industrieën opgezet en kostbare zorgsystemen om zowel de spontane evolutionaire veranderingen van de “nieuwe” mens om zich onderscheiden van de vervuilende “oude” mens, als de ziekte patronen van onze zelfvernietigende werkwijze, aan te pakken. Kortom, we introduceren een pil, medicijn of remedie om iets te corrigeren dat zich vaak juist voordoet correctie op onze eigen fouten. Zelfbewuste mensen die maatschappelijke veranderingen door willen voeren worden gezien als “gevaar voor de norm” en zelf betitelt als “mentaal gestoord”. Mensen die de natuurlijke werkelijkheid doorgronden en de kracht van onze eigen evolutionaire ontwikkelingen omarmen als noodzakelijke prikkels voor het behoud van onze soort worden bestempeld als “illegaal”, “onwetenschappelijk” en “hobbyisten”, terwijl de aantoonbare doorbraken structureel worden ontkent door de belangenpartijen van de oude norm.

Maar de mens laat zich niet onderdrukken. Er is een natuurlijke drang om een onhoudbare situatie te doorbreken met een algehele verandering. Dat kan door een opstand, een crisis of het ontstaan van een nieuwe maatschappelijke vorm en aanpak die zich op ethische, zelfbewuste verantwoordelijkheid afzondert van de oude norm. Zo is de Stad van Morgen ontstaan. Wij zien ADHD, dyslexie of autisme niet als ziekte of anomalie maar juist als signaal van oprukkende verandering doordat mensen in natuurlijke processen veranderen. Dat kan door de vervuiling die wij veroorzaken en daarmee onze lichamelijke processen verstoren, het kan ook een lichamelijke reactie zijn hierop waardoor wij weerbaarder worden in een schadelijke omgeving. Het is zelfs een gezegde dat zonder Autisme er geen Nobel-winnaars zouden zijn, zonder dyslexie geen kunstenaars die de werkelijkheid anders benaderen en ons verrassen met nieuwe inzichten, en zonder ADHD geen bewustzijn van de vervuilingspatronen die ons beschadigen tot diep in ons wezen en tot uiting brengen in ons gedrag. In plaats van ADHD-ers te behandelen voor hun “gestoorde gedrag” dienen we de omgeving te verbeteren waarin hun ADHD is ontstaan en zien dan in 80% van de gevallen een directe verbetering. Als we willen dat dyslexie “patiënten” kunnen lezen kunnen de jonge hersenen prikkelen door op een andere manier om te gaan met de leesroutine om bijna instantaan prestatie verbetering te zien. Ondertussen dienen we die jongeren niet te bestempelen en een extra last meegeven in hun leven of zelfbeschouwing maar juist te prijzen door hun authenticiteit en diversiteit aan vernieuwde bijdragen aan de menselijkheid en evolutie. Autistische mensen interpreteren de werkelijkheid op een andere manier dan niet beeldende mensen. Als zij daar goed mee om leren gaan kunnen zij bijdragen leveren aan het menselijke bestaan dat niet autisten onmogelijk kunnen bevatten omdat zij die denkpatronen niet hebben.

In geen van de gevallen hanteert de Stad van Morgen pillen of andere soort medicijnen. Binnen het SAFE (veiligheid, respect en productiviteit) samenwerkingsverband hanteert STIR de natuurlijke evolutionaire menselijkheid als uitgangspunt en leert de betreffende mens omgaan met zijn of haar schijnbaar eigenaardigheden en daar het beste van te maken binnen een steeds veranderende context. Wij tillen de mensen uit de verwrongen werkelijkheid van sturende maatschappelijke mechanismen die hen betitelen als afwijkend en brengen hen in de cocreatieve omgeving van zelfbewustzijn en zelf-leiderschap met een harmoniseringsdrang tussen mens en omgeving ten behoeve van welzijn en duurzame vooruitgang.

Meer weten:

SAFE – praktische omgeving voor chaos overstijgende menselijkheid:  jean-paul.close@stadvanmorgen.com

Specifiek “de complexiteit van onze hersenen”: Eugen Oetringer

STIR Academy – bewustwording en praktische toepassing Sustainocratie: nicolette.meeder@stadvanmorgen.com