Misschien staan we er niet bij stil, zoals bij zoveel zaken niet, omdat we ze zo normaal vinden. Toch is het belangrijk om af en toe te relativeren over schijnbaar eenvoudige zaken in ons dagelijks leven die misschien toch een diepere context verdienen. Neem bijvoorbeeld de psychologie van een lijn……

De lijn als afscheiding

In onze huidige maatschappij beleving wordt een lijn veelal gezien als een begrenzing. De psychologie van een begrenzing geeft een gevoel van “anders” zijn aan weerzijde van de lijn, of “horen niet bij ons”. Denk aan de afscheiding tussen de tuinen van buren, de politieke grenzen van een gebied, de grenzen tussen landen. Of de emotionele kreet “tot hier en niet verder!”, en “hier trek ik de lijn”. De begrenzing heeft het effect van in zichzelf kering. Er heerst een natuurlijk gevoel van vijandigheid naar de in zichzelf gekeerdheid van de “de ander”. Die kan genuanceerd worden door middel van handel of diplomatie maar over het algemeen is er een van gevoel van wij en zij, van verschillende (eigen)belangen waar vaak strijd over gevoerd kan worden als deze in het geding komen. We zien dit in politieke partijen, onderling tussen mensen en buren, de grote diversiteit aan bedrijven, stad en platteland, en ga zo maar door.

In onze huidige geïndividualiseerde maatschappijvorm zijn afscheidingslijnen de norm. Hierdoor ontstaat de grote ongelijkheid op allerlei gebieden. Deze norm heeft de algemene politieke voorkeur omdat er macht uitgeoefend kan worden over de verschillen tussen mensen, regio’s, bedrijven en alle ander gefragmenteerde belangen gebieden. Die macht is ongelooflijk kostbaar en een enorme last voor de bevolking. De macht zelf ziet de delingen steeds verder verbrokkelen waardoor het steeds moeilijk blijkt de macht te blijven behouden zonder onderdrukking. We zien dan ook steeds meer onderdrukking ontstaan.

De lijn als verbinding

In de huidige wereld van culturele uitwisselingen voelen steeds meer mensen de lijn niet meer als scheiding maar als verbinding. De psychologie verandert dan van de koude afstandelijkheid naar een warme band. De band vertaalt zich in samenwerking, uitwisseling, cocreatie, gemeenschappelijke belangen. Een band waar de politiek geen grip (tenzij door onderdrukking) op heeft omdat ze waarden gedreven is volgens onderlinge afstemming. Een band die onderlinge zekeren opbouwt, zich vermengt en elkaar versterkt.

De psychologie van de lijn over het algemeen is een keuze, een contextuele afweging, zoals het ontstaan van de Benelux, de Europese Gemeenschap, Brainport of Sustainocratie. De lijn als verbinding is over het algemeen structureel productiever, effectiever, veiliger en véél minder kostbaar maar kost meer moeite door verbindend overleg, bezieling en wederzijdse empathie.

De keuze tussen afscheiding of verbinding is een cultuurverschijnsel met de nodige wisselwerkingen die gevoed worden door bepaalde omstandigheden, gebeurtenissen, vormen van communicatie en leiderschap. In onze huidige maatschappijvorm, die al vele decennia van crisis naar crisis hobbelt, zien we de tweedeling steeds nadrukkelijker naar voren komen. De macht tracht alles gescheiden te houden vanuit oude belangen, de ontwikkelde logica tracht alles te verbinden vanuit menselijke waarden. De macht schroomt geen enkel middel (leugens, dwang, onderdrukking, verplichting, omkoperij) terwijl de logica zich staaft aan het bewustzijn in wording (pijn, opstand, chaos, onderbouwing, samenhang, wilskracht, belang van waarden) en bewijsvoering via doorbraken en goede voorbeelden met bijbehorende resultaten.

Door de natuurlijke en stressvolle transitie tussen de werkelijkheden verkeren veel mensen en instanties in verwarring.

En jij? Is de ontwikkeling duidelijk voor je? Zie je het als bedreiging of als kans? Of is alles een grote bron van vertwijfeling? Deel je gedachten desgewenst in de commentaren hieronder.