Onze Nederlandse (en veelal ook de Westerse cultuur) is gaandeweg steeds individualistischer geworden. Het beleid is lange tijd eenzijdig gericht geweest op onze financiële afhankelijkheden, met een duale economie tot gevolg: de groei economie en de gevolgen economie. De zogenaamde `zorgstaat` is verworden tot een zichzelf voedend en kostbaar waterhoofd over een apathische ieder voor zich cultuur.
Sinds de introductie van onder andere Sustainocratie en de proactieve regionale focus op gezondheid, gecombineerd met de vele huidige stresspunten in een onhoudbare maatschappijvorm, zien we een cultuurverandering ontstaan. Steeds meer mensen worden bewust van hun eigen verantwoordelijkheid, niet alleen voor zichzelf maar ook de directe omgeving. Ook het beleid past zich aan. Het faciliteert en reguleert op basis van gezondheid, gezonde omgangsvormen en een gezonde leefomgeving maar neemt niet de verantwoordelijkheid meer over van degenen die het zouden moeten nemen. Het woord SAMEN wordt steeds actueler, ook in de dynamiek van het samen vorm geven van ons welzijn. Een professionele zorg is dan een waardevolle ondersteuning voor de uitzondering, niet meer de regel.
Stad van Morgen 