Even twee korte illustratieve voorbeelden voordat we naar 2018 en nieuwe werkelijkheden gaan.

Hoe vertelt een aap aan een vis hoe het is om in bomen te klimmen? Voor een aap is dat moeilijk uit te leggen aan de vis. Voor de vis ook erg lastig om te begrijpen. Ze leven in twee verschillende werelden. De vis en de aap munten uit in hun eigen leefomgeving, context en gedrag maar kunnen zich de werelden van elkaar moeilijk voorstellen omdat het niet tot hun dagelijkse beleving behoort. Ze zouden elkaars bestaan zelfs kunnen ontkennen.

Zo is er ook het verhaal van de platlanders. Dat zijn denkbeeldige wezens die in een twee dimensionale wereld leven. Er is in die wereld geen omhoog of omlaag. Alleen heen en weer, vooruit en achteruit. Hoe leg je deze platlanders uit dat er een derde dimensie bestaat waarin we ook diepte kunnen waarnemen en structureren? Dat in die 3D zelfs oneindig veel 2D werelden parallel en door elkaar heen lopen? En dat die werelden ook geen voorstelling hebben van het bestaan van elkaar? Elk van die platlanders is daarom in staat het bestaan ervan te ontkennen.

Als we het hebben over Sustainocratie als maatschappijvorm zien we deze verhaaltjes ook terugkomen op menselijk niveau. Sustainocratie is een andere werkelijkheid dan we generaties lang gewend zijn en ons is aangeleerd. Het is tevens een nieuwe dimensie die aan onze samenleving is toegevoegd. Dat is nieuw en lastig te bevatten. Het vergt amper uitleg voor degenen die het snappen door te leven vanuit deze nieuwe dimensie en dit bewustzijn. Het is veel lastiger voor de mensen die het al dan niet tegenkomen en nog blijven redeneren vanuit de beperkingen van hun gangbare levensdynamiek. Ze zullen de Sustainocratische uitleg spiegelen aan hun bekende belevingswereld. Dat werkt niet. Net zo min als een vis in een boom kan klimmen door in het water te blijven zwemmen.

Waarom zou een aap een vis willen overtuigen? Of 2D de 3D wereld moeten willen snappen? Dat is inderdaad helemaal niet nodig. Tenzij er in die ontwikkeling duidelijke voordelen te behalen zijn. Dat is een van de redenen waarom nieuwe werkelijkheden zoals de Sustainocratische versie hun intrede hebben gedaan. De gangbare (oude) menselijke werkelijkheid maakt onze leefomgeving kapot, vernietigt onze onderlinge relaties en die met de natuur. Bewustwording “dat het anders moet” is al een stapje in de richting van een nieuwe dimensie van verbondenheid en gedragsaanpassing.

Het voordeel van de mens is dat we in staat zijn te evolueren in bewustzijn (gewaarwording en nieuwe dingen snappen) waardoor nieuwe dimensies zichtbaar worden of we ons gedrag aanpassen door nieuwe inzichten of omgevingen. Kortom we kunnen van zwemmen evolueren naar bomen klimmen en beide leren beheersen. We zijn ook in staat 2 en 3 dimensies te beredeneren en hebben tevens de mogelijkheid te evolueren naar 4 en 5D bewustzijn. De mens heeft deze ongekende evolutie mogelijkheden tijdens het leven zelf. Dat betekent tevens dat er mensen zijn die hierin verder zijn dan anderen.

Zo ontstaat een situatie waarin verschillende werkelijkheden door elkaar gaan lopen, met elkaar botsen of elkaar versterken. Dat geldt niet alleen voor de individuele mens maar ook voor instellingen, overheden en bedrijven.  In 2018 manifesteert zich de nieuwe dimensie die structureel (niet meer ad hoc) naast de oude komt te staan.

Einstein zei “je moet de spelregels snappen en daarna beter spelen dan de rest”. Begrijpen houdt verband met de context van waaruit we redeneren. In Sustainocratie redeneren we nu eenmaal vanuit de evolutie van de mens via kernwaarden zoals gezondheid, veiligheid, samenredzaamheid, bewustwording en onze 4 dagelijkse natuurlijke behoeften (eten, drinken, energie en lucht). Dat is anders dan redeneren vanuit geld of macht.

* Geld en politiek gaat niet over leven

* Sustainocratie gaat wel over leven

Zo zei wijlen Johan Cruyff terecht eens “je gaat het pas zien als je het doorhebt”. Anders blijft het abracadabra. Iemand die goed is in basketbal hoeft nog niet uit te blinken in voetbal ook al is het allebei “sport”. Dat geldt ook voor maatschappij modellen. Er zijn meerdere opties ook al denken we vaak van niet, of wordt ons dat opgedrongen door machthebbers. Zie dit filmpje over de manipulatie waar we constant aan onderhevig zijn:

In Sustainocratie plaatsen we “de mens” centraal in ons denken en handelen. Het gaat om het welzijn dat we samen creëren, onze continuïteit en evolutie als soort. Dan gelden ineens heel andere regels dan in de huidige politiek economisch aangestuurde situatie waarin we afhankelijk zijn gemaakt van een kostbare hiërarchische structuur. Voor velen bestaat echter alleen die ene politiek en economische werkelijkheid en afhankelijkheid. “Het is zoals het is”, zegt men gemakshalve. Daar spiegelt men alles mee alsof de voetballer basketbal wil spelen met uitsluitend voetbal regels. Dat kan natuurlijk niet. Het is niet zoals het is, het is zoals wij het interpreteren en er naar handelen. Grote uitdagingen zoals vervuiling, ontbossing, vernietiging van leven op Aarde, armoede, ongelijkheid, klimaatverandering, ziektes, enz zorgen ervoor dat we anders gaan denken. En daar horen andere modellen of gedragspatronen bij.

2018 staat derhalve in het teken van nieuw maatschappelijke structuren die eerst naast elkaar functioneren door de betrokkenheid van drie groepen mensen en instanties:

• Zij die vasthouden aan de politieke economische werkelijkheid en hun gefragmenteerde rol daarin
• Zij die structureel meegaan in niveau 4 participatie (zoals Sustainocratie) ,  redenerend en handelend vanuit een holistische benadering en samenhang
• Zij die tussen beide werkelijkheden blijven hangen

Deze situatie zullen we ook tegenkomen in de raadsverkiezingen waarin menselijke kernwaarden en cocreatie tot de politieke agenda zijn doorgedrongen. Kijk bijvoorbeeld naar het Brabant Gezonder programma. Steeds meer burgergroepen staan op en nemen zelf verantwoordelijkheid voor de leefomgeving en zoeken samenwerking met bestuurlijke organen. Ook het politiek economische bolwerk kan niet anders dan de samenwerking aangaan uit algemeen belang en omdat men niet verwijtbaar wil zijn voor de problemen die aantoonbaar uit de oude agenda’s zijn voortgekomen. De nieuwe werkelijkheid wint derhalve aan stroomversnelling. Maar er zijn tevens regio’s waar zogenaamde Trump effecten mogelijk zijn door de druk van conservatieve kapitalisten die hun positie ondermijnt zien raken. Deze effecten worden door Otto Scharmer (Theory-U) gerelativeerd in zijn recente blog bijdrage. Hij ziet het als stuiptrekking en voorbode van structurele verandering.

Kortom, en concluderend, de nieuwe werkelijkheden manifesteren zich, laten zich zien en winnen terrein vanuit zelfbewuste deelname van steeds meer burgers, bestuurders, bedrijven en instellingen. Dat levert zowel spanningen als een positieve flow op maar in 2018 zullen ze voor het eerst structureel naast elkaar gaan staan en de contrasten uitvechten in de evolutionaire strijd om ons voortbestaan. Ook de natuur zal er een schepje bovenop blijven doen waardoor het weer een boeiend jaar wordt vol bedreigingen en kansen. Hoe we ermee omgaan bepaalt uiteindelijk onze eigen flow.

Zelf heb ik de keuze al ruim 20 jaar geleden gemaakt als persoon. Sinds 2009 is de Stad van Morgen ontstaan als verzamelplek voor mensen en instantie die cocreatie vanuit menselijke kernwaarden verder innovatief vorm willen geven. En sinds 2012 bestaat de naam, vorm en kader onder de gemeenschappelijke noemer van Sustainocratie dat zich uit in niveau 4 bewegingen als AiREAS, FRE2SH, COS3I en School of Talents in Eindhoven, Brabant, Nederland, Europa en de hele wereld. Gezien deze evolutie zal wat mij en ons betreft, als collectief aan de kant van Sustainocratie, 2018 een prachtig jaar worden.