Wij zijn allerlei landen aan het redden met geld in hoeveelheden die voor een normaal mens amper te bevatten zijn. Om een land te redden moeten de banken gered worden. Dat lijkt paradoxaal. Wat heeft een bank nu met een land te maken en vice versa? In onze huidige, op geld gebaseerde maatschappij is die relatie alles bepalend. De banken hebben echter vrij spel gehad in 40 jaar tijd in een wereld vol speculatie. Veel mensen hebben daar rijkdom door ondervonden zonder er al te veel voor te hoeven doen. In diezelfde banken werden spaargeld, pensioenen en verzekeringen beheerd. Als een bank dan in de problemen kwam dan kwam het land ook in de problemen. Door het vrije spel van de banken is er een netwerk ontstaan van wereldwijde belangen. Als de ene bank omvalt dan valt ook de rest om, of men krijgt een gigantische crisis voor de kiezen. Dat geldt tegelijkertijd voor de landen waar de banken gevestigd zijn en allerlei lokale belangen beheren.

In het model van de menselijke complexiteit ziet het er dan als volgt uit:

Het overgrote gedeelte van de Europese maatschappij zit verwikkeld in de overheid en banken problematiek van hebzucht (rechtsonder van de 4 kwadranten). De normale evolutionaire gang is die van de crisis waarbij het geheel omvalt. Zo komen er banken en landen in de chaos zone (linksonder) terecht. Door de keten van belangen vormen zij een zuigkracht op de andere banken en landen die zo de chaos ingetrokken worden. Om dat te voorkomen moet men de instanties weer terugkrijgen in de hebzucht zone. Zo kan het spel weer even door gaan en, in het beste geval, koopt men wat tijd om oplossingen te vinden. Nu is de professionele blindheid van eigenbelang zo groot in de sector van zogeheten leidinggevenden dat de enige oplossing gezocht wordt in het instand houden van het systeem, tegen wil en dank. Zo worden we geconfronteerd met steeds meer omvallende situaties en steeds grotere sommen geld die ergens vandaan komen, meestal een soort last op onze toekomst die eigenhandig door onze politici over onze rug en die van onze kinderen wordt uitgesmeerd.

Ethiek en menselijkheid is in deze ver te zoeken zoals het model ook aangeeft. Het geld en het machtsysteem is veel belangrijker dan de mens en menselijke vooruitgang.  Toch is de situatie onhoudbaar en zijn de huidige machthebbers verwijtbaar voor hun gebrek aan ethiek. Veelal doen zij dit omdat zij in hun tunnelvisie geen enkele ander oplossing zien. Men kan hen incompetentie verwijten door onwetendheid en onkunde, ondanks de specialisatie in financiele sistemen. Men kan in sommige gevallen ook criminaliteit tegen de menselijkheid verwijten omdat men wel degelijk bewust is waar men mee bezig is maar wegens eigenbelang rond macht of hebzucht de zaak in stand wenst te houden.

Europa zoals het moet

De wenselijk situatie van Europa is een samensmelting van diverse zelfredzame regios langs de lijn van duuzame menselijke vooruitgang, met een hoog ethisch besef en duurzaam verantwoordelijke organisatiestructuren. Zo’n situatie is niet geld maar menselijke waarden gedreven waarbij elk van de leden een eigen rol speelt op basis van de identiteit, geschiedenis en lokale situatie. Dat vergt nogal wat voor de mens, maatschappijen en onderdelen ervan. Ethiek is een keuze maar als die eenzijdig wordt gemaakt dan wordt men omringd door gebrek aan ethiek. 

Sustainocratie nodigt ALLE partijen uit om deel te nemen aan hoger doel gerelateerde processen van zelfredzaamheid en duurzame menselijke vooruitgang. Het is een situatie waar banken amper een rol in spelen. Zekerheden worden opgebracht door cohesie, vertrouwen in elkaar en samenwerking. Dat is nogal veel gevraagd als men uit een wereld komt van afhankelijkheden, angst, wantrouwen en eigenbelang.

Europa in transformatie

De intense veranderingen in Europa hebben daarom te maken met het durven loslaten van financiele belangen en afhankelijkheden en aanvaarden van waardengedreven processen en verantwoordelijkheden. Dat is enorm angst aanjagend voor veel mensen en instanties. Er ontstaan twee werelden, die van het geld en die van de mens, die elk een eigen leven beginnen te leiden. Geld is dominant en heeft de massa mensen nodig om schuld te leggen. De mens een is natuurlijk wezen die schuldloos functioneert. Schuld is een concept dat wij zelf bedacht hebben. Als wij dus onszelf wijsmaken dat schuld niet bestaat (hetgeen een echte werkelijkheid is) dan zijn wij ook in staat om te kijken hoe wij werkelijke waarden kunnen creeren en verdelen. Zulke processen zijn al gaande in Europa in verschillende kleinere gemeenschappen waar wij de mens centraa zien staan. Zo ook in Eindhoven waar Sustainocratie zich ontwikkelt ondanks alle machtsspelletjes van de oude wereld.

We zien dat ethiek een menselijke keuze is die men zelf maakt door inzicht, kennis en durf, en die instelling ook kunnen maken door leiderschap van bestuurders en onder dwang van de omgeving. Dit alles is prima te combineren en als de druk opgevoerd wordt dan zal de transformatie gefaseerd kunnen verlopen. De chaos vindt dan plaats zonder kleerscheuren of oorlogen maar met enige vorm van planning. Sustainocratie staat al aan de andere kant van de lijn en nodigt iedereen uit, prive en als instantie. Stap voor stap gaat men overstag.

Zo zien wij dat het Europa van geld ten ondergaat en wij, als mens, Europa zijn vanuit de rijke waardengedreven diversiteit van haar bevolking die zichzelf steeds meer aan het ontdekken is.