Na het zoveelste conflict met een woningbouwcorporatie, bank of overheid over woonruimte, betalingen, geldbelangen van instanties en uitingen van macht en onmenselijkheid is het tijd dat ook het aspect “duurzame maatschappelijke veiligheid” in relatie tot woonruimte en maatschappelijke waardecreatie projectmatig aandacht krijgt in de Stad van Morgen (naast gezondheid, zelfredzaamheid, voedsel en bewustzijn).

In de huidige publieke discussie over de economische en praktische verduurzaming in Nederland komt het begrip “wonen” nauwelijks voor. In het private debat is het echter aan de orde van de dag door de angst die men heeft om huis en haard kwijt te raken. We leven in een tijdperk waarin huisvesting ondergeschikt is gemaakt aan financiële scenario’s die een beperkend, dominant leven zijn gaan leiden onder overheid, woningbouwcorporaties en bancaire geldgedreven belangen. Het maatschappelijke duurzaam menselijke perspectief is eruit verdwenen. Er is een spanningsveld ontstaan dat ons leidt naar een chaos als we geen maatregelen nemen. Stad van Morgen introduceert voor het eerst in de geschiedenis van de mensheid een werkwijze die gebaseerd is op bewustwording, verantwoordelijkheid name en samenwerking (sustainocratie). Zo kunnen we de “traditie” van een volksopstand of oorlog voorkomen. Het vergt echter de zelfbewuste deelname van mensen met autoriteit en maatschappelijke besef. En die zijn vaak moeilijk te vinden in de leidinggevende functies van de betreffende instanties. Maar daar komt langzaam verandering in, door crisissen én de uitnodiging van de Stad van Morgen.

Menselijke complexiteit

Onze samenleving, net als de natuur om ons heen, evolueert altijd en aantoonbaar op een cyclische manier via de fasen van groei (hebzucht), verval (crisis), aanpassing (bewustwording) en harmonie (samenwerking) zoals weergegeven in onderstaande tekening.

In het plaatje zien we de traditie van de cyclus die maatschappijen al zo vaak hebben doorlopen. Onze huidige lokale situatie zien we op de lijn van groeiproblemen. We zijn “groei” ruimschoots voorbij, zitten op een dieptepunt van ethische werkwijzen en zijn “op weg naar verval”. Machthebbers manipuleren al enkele decennia de economische groei die men zoveel mogelijk tracht voort te zetten. Al geruime tijd toont dit beleid grote signalen en uitingen van verval die men tracht te ontkennen en tegen te gaan met instrumenten die men ter beschikking heeft. Personeel in leidinggevende functies missen de kennis, het bewustzijn of de moed om het beleid ter discussie te stellen. Men voert het blindelings uit, vaak ondersteund door incassobureaus, deurwaarders en juridische steun met de opmerking “regels zijn regels”. De kredietcrisis van 2008 heeft de onhoudbaarheid van deze onethische ontwikkeling al aangetoond maar in essentie is er niets veranderd. Het ergste moet nog komen hetgeen zich laat voelen in een negatief spanningsveld.

Hoe manifesteert zich het spanningsveld?

De typische negatieve tekenen in een gebied op weg naar verval zijn (algemeen en zeker binnen de context van huisvesting):

• verharding van de incassocultuur
• onmenselijk gedrag van beleidsmedewerkers (het systeem en de regels zijn dominant)
• werkloosheid
• men kan niet meer aan de verplichtingen voldoen
• voelbaar onbalans tussen vernieuwing en conservatieve belangen
• angst
• eerste tekenen van opstand
• agressie tegen het systeem
• verhoogde bureaucratie
• belastingverhoging
• stijgende lasten
• uit huisplaatsingen
• stijging van de schulden
• vastgoed en geldbelang boven menselijk belang
• geld is doel, mens is middel
• schuldsanering
• verhoogde bijstand
• migratie van goedkope arbeidskrachten
• stijging criminaliteit
• huisvesting is macht

“Wonen” is van huis uit een regionaal dwangmiddel om volgens vooropgestelde criteria deel te nemen aan een maatschappij. Al in tijden van de Romeinen werden mannen gedwongen deel te nemen aan veldtochten in ruil voor een landgoed bij terugkeer. Nu is het “economie”. Als men geld verdient dan heeft men toegang tot allerlei voorzieningen. Zonder geld niet. Geld wordt echter vanuit macht gereguleerd. Huisvesting is dan macht met “het recht huisvesting te ontzeggen”. Als zowel collectieve als gefragmenteerde belangen zich positioneren in “groei” dan is de cyclus van toepassing en crisis/verval onvermijdelijk.

Het kan ook anders.

Stad van Morgen positioneert zich in “harmonie”

Als stichting plaatsen we ons in het gebied van harmonie. Van daaruit nodigen wij mensen en instanties uit om multidisciplinair mee te doen aan integrale, regionale verduurzamingsprocessen. Hierin is huisvesting een belangrijk onderwerp, niet vanuit vastgoed maar vanuit “veiligheid” en vooruitstrevendheid.  Om de fasen van collectieve chaos en bewustwording te omzeilen introduceert Stad van Morgen de holistische benadering, Sustainocratie genaamd, gecombineerd met het begrip “Transformatie economie“. Bestuurders worden uitgenodigd naar deze samenwerking waar complexe waardecreatie plaats vindt, zoals wijkvernieuwing en projecten.  Instanties die huisvesting faciliteren laten dan specifiek voor dit proces projectmatig het groeiprincipe los op zoek integrale lokale harmonie middels experimentele veranderingen. Men draagt de verantwoordelijkheid niet alleen maar collectief, sustainocratisch gekaderd door een of meerdere sustainocraten.

Huisvesting in dit geval is geen economisch vastgoed management instrument maar een stimulans voor maatschappelijke toegevoegde waarde ontwikkeling. Men biedt dan veiligheid als maatschappelijke motivator, niet tegen geld maar lokale toegevoegde waarde ontwikkeling. Stad van Morgen zoekt 6 woningen in wijken van Eindhoven om ze 5 jaar lang beschikbaar te stellen aan onze teams.

De diversiteit van duurzame belangen op gebied van gezondheid, veiligheid, zelfredzaamheid, bewustwording, voeding, enz is zo groot dat een grote hoeveelheid specialisaties de traditionele cyclus kunnen doorlopen en daarmee de harmonie voeden in een regio.

Stad van Morgen coördineert deze processen door met vastgoedbedrijven afspraken te maken voor het bieden van veiligheid en geborgenheid aan de kleine groep hoogbewuste Sustainocraten die zich daarvoor inzetten, of het leerproces aangaan. Maar 1% veroorzaakt de permanente zoektocht naar stabiliteit en duurzame vooruitgang. Deze levert 100% groeipotentieel voor de partners. De compensatie die men levert is niet economisch maar op basis van “wederkerigheid”. Zo verstoort men het proces van passie en motivatie niet door het te verwarren met dat van groei.

Voorbeeld projecten
Het moge duidelijk zijn dat de aanpak van de Stad van Morgen zo nieuw is dat we in de steden (bolwerk van economische belangen) nog geen steun hebben ontvangen van woningbouwcorporaties. Toch ontwikkelen we in Eindhoven met uiterst bekwame “vrijwilligers” de permanent beta dagen om gaandeweg te laten zien wat we bedoelen. Door het zichtbaar en tastbaar te maken verwachten we het bewustwordingsproces van bestuurders te raken. Met support in wederkerigheid in plaats van alleen geld kunnen wij in de wijken de lat steeds hoger leggen.

• In Eindhoven willen wij zo de 6 wijken aanpakken, te beginnen met Gestel (Tongelre, Woensel, Stratum, Strijp en Centrum). Wij zoeken een woning (gesponsord voor 5 jaar) in elke wijk voor onze sustainocratische mensen.
• In Vught hebben wij een voorstel gedaan voor Fort Isabella (zie plaatje helemaal onderaan waarin het Fort ook de basis wordt voor regionale ontwikkelingen)
• We zoeken op dezelfde manier een pand (oud kasteel of klooster) waarin wij het hele principe van veiligheid, huisvesting en toegevoegde waarde zichtbaar kunnen maken en tegelijkertijd als leerschool op kunnen bouwen voor wereldwijde kennisdeling.