Onze huidige maatschappij is vastgeroest geraakt in allerlei onderlinge afhankelijkheden. Voor alles is wel toestemming nodig en iemand die moet beoordelen of iets wel mag, goed genoeg is of wel uitgevoerd wordt zoals afgesproken. We worden omringd door controlerende functies en instanties, allemaal mensen die de opdracht hebben om de werkelijkheid die wij beleven tot in de puntjes beheersbaar te houden. Elke vorm van afwijking wordt afgestraft met een berisping, een boete of een straf procedure. Veelal draait het allemaal om geld.

De kan niet en mag niet maatschappij is echter gevuld met onzekerheid en angst. Wanneer een crisis de maatschappij treft dan is die toestemmingscultuur funest. Vooruitgang wordt geboekt door durf en creativiteit. Dan is een cultuur van vrijheid van gigantisch belang.

De kan wel mag wel maatschappij

Wij beleven de wereld zoals wij zijn. Als de wereld ons niet uitdaagt dan worden we gemakzuchtig. Als wij voor een crisis komen te staan dan worden wij geconfronteerd met onze veranderende werkelijkheid. Wij gaan op zoek naar zekerheden en als dat een botsing betekent met de gevestigde orde dan is dat maar zo. Angst voor het systeem is alleen geldig wanneer het nog functioneert. Als het kapot is dan verliest het de autoriteit en de mens haar angst. De – kan wel mag wel – maatschappij staat dan open voor ons omdat wij zelf ons hebben losgelaten van de wetten en regels.  Er openbaart zich een nieuwe werkelijkheid waar wij richting aan geven door ons anders in te stellen, bevrijd van een oude last. Het is een bevrijdende keuze, een simpel moment van loslaten en in het diepe springen. We zeggen nee waar we vroeger ja tegen zeiden of ons ertoe verplicht voelden.

Deze -kan wel mag wel- maatschappij zijn wijzelf omdat wij beperkingen zelf opleggen door ons afhankelijk te maken. Onafhankelijkheid betekent niet dat wij toestemming krijgen van anderen maar dat wij onszelf toestemming geven. Door vanuit een vrije werkelijkheid te gaan redeneren bestaat het oude systeem niet meer, ook al danst het nog steeds de horlepiep voor onze neus. Alles kan en alles mag.

Met deze openheid ontstaat tevens de valkuil dat men elke vorm van normen en waarden ook loslaat. In de chaos zijn er mensen die criminaliteit opzoeken omdat men het respect heeft verloren voor het systeem en zichzelf als mens nog niet heeft ontdekt. Degenen die wel de menselijkheid blijven omarmen en zich erin verdiepen zullen de reis naar de nieuwe harmonie gaan maken. Dat is reis van bezieling en samenwerking waarin een nieuwe stabiliteit wordt gezocht op basis van andere voorwaarden dan voorheen. Dan ontstaat er een nieuwe maatschappij, zoals Sustainocratie, waarbij een duidelijk onderscheid gemaakt kan worden tussen de – kan niet en mag niet – structuur en de – kan wel mag wel – cultuur die onder bepaalde eigen voorwaarden de vrijheid richting geeft.

Men wordt geconfronteerd in het hele proces met constante keuzes die aanspraak maken op het bewustzijn en het geweten. Wat wil ik? Overleven of een nieuw leven? Gebruik ik mijn vrijheid of misbruik ik het? Na het loslaten van angst komt het moment van durf. En die durf drijft ons “out of the box” maar ook in de reflectie over onszelf. Kan wel en mag wel is een nieuw vrijheid maar niet vrijblijvend. Het schept voor onszelf voorwaarden die wij zelf invullen vanuit oude hebzucht of nieuwe zingeving. Dit innerlijke gevecht heeft de mens en mensheid al zo vaak gevoerd dat wij het nu wel zouden moeten kennen en de keuze afstemmen op de consequenties die wij ook al hebben genoteerd in onze egeschiedenisboeken. Onze keuze vandaag, met alle open data, wetenschap en historische kennis, is eenvoudig. Hebzucht wordt verbannen en veroordeeld, criminaliteit niet toegestaan en vanuit zingeving gaan wij aan de slag in duurzame samenwerking.

Kan wel en mag wel is alles omvattend mits het gericht is of duurzame menselijke vooruitgang. En die keuze kunt u vandaag al maken en alle andere naast u neer leggen. Dan is er nog de omringende cultuur die met het oude wetboek in de hand  de rem zet op uw initiatieven. Dat is ook een werkelijkheid waar we rekening mee dienen te houden. Het weerhoud ons niet om de confrontatie aan te gaan en de gaten te gebruiken in de regelgeving om deze uiteindelijk open te breken. Als gezegd leven wij in een wereld die wij zelf creeren, inclusief de muren en de breekijzers. Ongeacht de belemmeringen, en zelfs als we omdraaien, er is altijd een weg vooruit.