Antropologie en Sociologie:
De initiatieven van de Stad van Morgen (Stichting STIR: Transformation, Indexation and Research) zijn volledig gebaseerd op het nastreven van natuurlijke menselijke kernwaarden in een complexe maatschappelijke context waarin die kernwaarden in het hele menselijke bestaan nooit de primaire aandacht heeft gekregen. Recent heeft de echter de regionale overheid  zich structureel uitgesproken voor gebiedsontwikkeling op basis van gezondheid. Dat is een eerste stap rondom een aantal van de kernwaarden. Men heeft daarbij ook de cocreatie aanpak van de Stad van Morgen aanvaard.  Zo dekt deze regionale keuze de samenwerking af met in acht name van kernwaarden gezondheid, regionaal zelfbewustzijn en co-creatieve samen-redzaamheid. Dit is een mijlpaal 2 besluit, uniek in de geschiedenis van de mens.

1. Voedsel en drinkwater
2. Gezondheid
3. Veiligheid
4. Samen-redzaamheid
5. Zelfbewustzijn

De 5 kernwaarden vormen in de Stad van Morgen het leiderschap waarmee we multidisciplinaire samenwerkingsverbanden concretiseren zoals AiREAS, FRE2SH, STIR leercooperatie en SAFE. Nu Sustainocratie steeds meer doordringt in de maatschappelijke gelaagdheid als concrete innovatieve oplossing voor enorme uitdagingen vragen allerlei deelnemende mensen zich ineens af “wat de onderbouwing is van de kernwaarden”?. Eigenlijk wil men weten door wat men zich nu laat aansturen nu de oude menselijke hiërarchische sturing wegvalt en gezondheid met cocreatie ervoor in de plaats komt met een flinke dosis `eigen verbindende verantwoordelijkheid`.

Het antwoord verlangt meer dan Antropologie en Sociologie. Het verlangt een holistisch niveau van kijken naar het leven als een zichzelf regulerend mechanisme op basis van deze kernwaarden.

Het is voor de mens veelal gemakkelijker de bijbehorende antiwaarden te verklaren, zoals ongezondheid, onveiligheid, afhankelijkheid of onbewustheid, net als het industrialiseren van voeding en water of andere producten. Duizenden jaren lang heeft de mens zich gericht en aangepast aan de consequenties van haar gedrag door wetenschappelijk en praktisch te reflecteren over de pijn van ziektes, catastrofes, oorlogen, voedsel tekorten en droogtes, machtige despoten en massa criminelen. De werkelijke kernwaarden zijn voor de meeste mensen te abstract, te ongrijpbaar, te diepgaand in de werkelijke levensprocessen die men nooit heeft begrepen. Men leeft het leven op basis van tastbare zaken zoals het cultureel wordt opgevat. De diepste onderliggende kernwaarden laat men blind over aan de maatschappelijke leiders of hogere universele machten.

Helaas moeten we constateren dat het vertrouwen geschaad is in de maatschappelijke leiders nu de leefomgeving aantoonbaar vernietigd blijkt door hebzucht en machtsstructuren die niet zomaar een stap opzij doen maar doorgaan met de plundering van de Aarde en vernietiging van de natuur en mens alsof dat oneindig kan doorgaan. De bewustwording dringt door tot de massa en de vraag voor de onderbouwing is een oprecht bewustwording-gedreven verzoek. Men wil nu graag leren om zelf een beeld te scheppen over wat men kan doen in plaats van alles maar overlaten aan anderen.

Persoonlijke bewustwording en historische onderbouwing
De 5 kernwaarden komen voort uit theoretisch, historisch research, echter pas na intense persoonlijke bewustwording. Dat geldt ook voor maatschappijvormen. De mens leert en ontwikkelt zich door schade en schande, dood en verderf. Onze goede besluiten leven, onze fouten sterven. De kernwaarden hebben historische onderbouwing omdat het zo vaak fout is gegaan in onze wereldgeschiedenis. Met terugwerkende kracht wordt dan kennis en wijsheid opgebouwd. Maar steeds weer vervallen we in dezelfde leerprocessen, steeds een treetje hoger op de lat van bewustwording. Steeds weer heeft de mens juist maatschappijen ingericht op basis van tegengestelde inzichten en belangen. Waarom? Wat is de drang van de mens om andere zaken prioriteit te geven? En waarom zou dat nu anders kunnen zijn?

Dat zijn wetenschappelijke vraagstukken waar STIR zich mee bezig houdt via de genoemde samenwerkingsverbanden terwijl de Sustainocratie gestalte krijgt. Is de mensheid toe aan een nieuwe fase in haar evolutie, een tweede doorbraak sinds onze transformatie naar mens-zijn, of is het maar een positief hikje in een algeheel natuurlijk proces waarin de mens haar rol al dan niet heeft verspeeld? Sustainocratie plaatst zich in de fase na de 2e mijlpaal. Dat is de fase dat we de kernwaarden begrijpen en onze samenleving daarop afstemmen.

De kernwaarden
STIR heeft ontdekt dat de genoemde 5 kernwaarden onderdeel zijn van de dynamiek van alles wat leeft, niet alleen de mens. Als de kernwaarden niet worden gerespecteerd dan verdwijnt het leven of de levensvorm die geen respect had ervoor. Dat is al vaak gebeurd in de biologische geschiedenis en wordt gezien als evolutionair `normaal`. Dat wat verdwijnt is weg, dat wat blijft voldoet aan de kernwaarden. Dat behoort tot de oneindige universele levensdynamiek.

De mens is echter zelfbewust. Dat legt de evolutionaire lat hoog want in onze keuzes moeten we nu het leven leren begrijpen. Dat is een intens proces waar elke levende mens mee te maken krijgt. Sinds ons ontstaan als mens (mijlpaal 1) hebben wij ons ontwikkeld langs de lijn van het leren beheersen en begrijpen van onze tastbare omgeving uit overlevingsdrang. Het is logisch dat we fasen doorlopen die geconcentreerd zijn rond het beheersen van de angst voor tekorten en de agressie van concurrentie. Ons zelfbewustzijn ontwikkelde zich van buiten naar binnen, generaties overstijgend.

De `mijlpaal 1 mens` is van nature hebzuchtig
Omdat wij evolutionair zelf besluiten kunnen nemen rond ons gedrag en onze symbiose met de omgeving gaat het hier specifiek om de mens en haar natuurlijke omgeving waar ze structureel onderdeel van is, op basis van gelijkwaardigheid. Bacteriën, schimmels, insecten, diersoorten, enz hanteren dezelfde kernwaarden voor hun eigen evolutie maar zijn niet allemaal zelfbewust. Sommige soorten wel (kraaien, dolfijnen, enz) maar nooit zo doorontwikkeld als de mens. Juist omdat wij als bewust wezen keuzes kunnen maken waarover we nadenken introduceren we zowel een evolutionair voordeel als nadeel. Het voordeel is dat we leren om onze omgeving te beheersen en overheersen uit eigenbelang. Hierdoor groeit de mensheid uiteindelijk exponentieel ten kosten van de omgeving waar de harmonie uit verdwijnt door de hebzuchtige overheersing van de mens. Het nadeel is dat dit niet oneindig kan doorgaan. De eindigheid beleven we in onze huidige generaties. Betekent dit het instorten van de mensheid of de stap naar een nieuwe fase (mijlpaal 2), de zijn´s fase? Mijlpaal 2 hebben we al overschreden met Sustainocratie. We zijn er al, nu dient die fase te groeien. Mijlpaal 1 verdwijnt niet, integendeel, daaraan ontlenen we het mens zijn. Met mijlpaal 2 snappen we de betekenis en verantwoordelijkheid in universele context inclusief de kernwaarden met bijbehorende verantwoordelijkheid voor onze verder evolutie, misschien zelfs richting het hele universum daar ook de Aarde zelf in het zonnestelsel niet oneindig voort bestaat, maar het leven wel.

Kernwaarde voedsel en water

Voedsel en water zijn de bouwstenen en verbindingen van het leven. Voedsel is de opslag van zonne-energie en materiële componenten voor onze lichamelijke processen. Die fysieke en energetische levenselixer zit verwerkt in de planten en dieren die wij eten. Wij eten onze eigen opgebouwde moleculaire evolutie op omdat het past in onze lichaamsstructuur. Wat we eten is onderdeel van ons leven inclusief de opgeslagen zonne-energie die zo ons energie geeft. Als we water of voedsel vervuilen of manipuleren dan vervuilen we onszelf en ons miljarden jaar oude levensmechanisme. De gevolgen zijn een genetisch antropoceen waar van alles mee kan gebeuren. In een uitzonderlijke geval kan er een nieuwe soort uit voort komen. Meestal verdwijnt de manipulerende soort door gebrek aan harmonie in het grotere geheel. De mens zelf is een harmonieus levensmechanisme dat in stand wordt gehouden door de symbiose tussen miljarden levende organismen. Als dat verstoort wordt dan komt de mens in verval van binnen uit net als hoe we de omgeving in verval hebben gebracht. Natuurlijk voedsel en water zijn daarom kernwaarden omdat wij daar fysiek en energetisch bestaansrecht aan ontlenen. De zon natuurlijk ook als externe bron van energie dat de bouwstenen van het leven op stoom houdt.

Gezondheid en Veiligheid zijn basis issues van leven. Het leven is altijd gezond. Dat wat ongezond is gaat dood om ruimte te scheppen voor eventueel nieuw leven dat weer gezond is. Als wij ongezondheid accepteren dan aanvaarden wij onze natuurlijke zelfvernietiging. Gezondheid is dus een kernwaarde.

Veiligheid is ook een essentiële kernwaarde. Zonder veiligheid is het niet mogelijk om productieve groepen te vormen daar iedereen zal trachten individueel te overleven in plaats van samen te leven. Veiligheid is essentieel om de angst die bij bewustzijn hoort een hanteerbare plek te geven. Veiligheid vertaalt zich in onderling respect, empathie met onze omgeving, huisvesting, kleding en het vormen van een gemeenschap. Veiligheid is een verbondenheid in energie en daadkracht.

Samen-redzaamheid is de volgende basis van maatschappijvorming. We kunnen het allemaal niet alleen. Maar als we ons afhankelijk maken van een (zorg)systeem dan verliezen we onze band met de natuurlijke werkelijkheid. Dan ontstaat gemakzucht en hebzucht hetgeen weer de basis vormt van hiërarchieën. Alleen samen-redzaamheid houdt ons alert om tijdig en innovatief te reageren op verandering in de maatschappelijke en natuurlijke omgeving. Hiërarchieën zijn dodelijke structuren als ze niet gaan om de kernwaarden maar om de controle en macht.

Zelfbewustzijn is de verbinding tussen het bovenstaande en de welzijnsontwikkeling van onze gemeenschap. Het geldt niet alleen voor de individu maar ook voor onze maatschappijvorm. Onze wereldgeschiedenis en de ontwikkelde wetenschappelijke kennis van de natuur geeft ons alles wat we nodig hebben om zo vooruitstrevend mogelijk te werken aan ons welzijn zonder de omgeving te verwoesten. Mijlpaal 2 vult dat aan met bewustwording.

Mijlpaal 2

Deze mijlpaal vertegenwoordigt de hoogwaardige innerlijke en uiterlijke balans die de mens zelfbewust waarmaakt door de 5 kernwaarden te leren hanteren, niet alleen door ze te begrijpen maar door ze als permanente verantwoordelijkheid te aanvaarden. Sustainocratie is een maatschappijvorm op basis van deze inzichten. Ze ontstaat in Eindhoven en Brabant (maar ook elders in de wereld) en vertegenwoordigt een nieuwe evolutionaire stap voor de mens met gigantische gevolgen. Mijlpaal 1 gaf ons beheersing en controle over de omgeving, maar ook twijfel, angst, een zoektocht naar onszelf en veel experimenten met het overleven. Mijlpaal 2 geeft ons dieper bewustzijn, wetenschap, verantwoordelijkheid, richting en cohesie. De transitie is gebaseerd op vertrouwen in onszelf en onze levensrelatie met onze omgeving. In plaats van te overleven leren we leven.