AiREAS was een van de vele opdrachtgevers in HAVO/VWO. Het Heerbeeck College in Best had het dit jaar anders aangepakt. Dit jaar geen individuele presentaties in de les. Aan zo’n 20 tafels in de Aula konden de vele groepjes van 4 jongeren hun onderzoek presenteren. Als opdrachtgever konden we op die manier meerdere presentaties meemaken. 

Los van de inhoudelijke presentatie van onze eigen groep werden we vooral geïnteresseerd in de manier waarop deze 16 tot 18 jarigen hun onderzoek hadden uitgevoerd in teamverband. Tot onze verrassing bleken de teams die uitsluitend uit jongens bestonden het volledig anders aan te pakken dan de groepjes die volledig uit meisjes bestonden.

De jongens creëerden al snel een hiërarchie. Een van de jongens was de baas of voorzitter terwijl de rest onderling taken kregen toebedeeld. Bij de ene groep werkte dit uitstekend omdat de “baas” autoriteit had in de vorm van visie en kennis. De presentatie en het eindproduct had kwaliteit en de groep toonde cohesie maar ook afhankelijkheid van de autoriteit. Voor een andere groep werkte de hiërarchie juist averechts. De “voorzitter” had een economische insteek die alleen maar leidde tot verwarring, onenigheid en gebruik van macht in plaats van dialoog. De eindpresentatie was dan ook 3xniks.

Bij de meisjes waren de presentaties en inhoudelijke resultaten bewonderenswaardig. Elk van de teamleden bleek even deskundig en inhoudelijk op de hoogte. Bij navraag over hun manier van organiseren bleken ze op basis van gelijkwaardigheid en overleg hun project uitgevoerd te hebben. Een van de groepjes bleken vriendinnen die als groep hadden gewerkt. Een andere groep had elkaar door het project leren kennen en ook dezelfde techniek toegepast. Gaandeweg waren ze vriendinnen geworden. 

We hebben te weinig groepjes kunnen spreken om een statistisch oordeel te kunnen vellen. De eerste indruk van de verschillen waren frappant genoeg om uit te nodigen tot vervolg onderzoek tijdens andere interacties met scholieren.