Gedurende enige weken vult mijn tijdlijn op Facebook zich met spreuken die te maken hadden met gevoelens, emoties, relaties, vertrouwen, cocreatie.

De opvattingen in de Stad van Morgen

Sommige mensen vroegen zich af wat er aan de hand was? Meestal is men gewend om rationele indrukken te krijgen van de professionele processen van Sustainocratische samenwerkingsverbanden, tekeningen om zaken te verduidelijken en beelden van prestaties die neer zijn gezet. Deze keer ging het heel anders. Het ging over emoties. De reacties waren ineens veel opener van volgers die vaak ook vanuit eigen emoties een verband wisten te leggen. Waar komt dit ineens vandaan? Sommige personen zijn daar debet aan maar het belangrijkste was het COS3I effect.

COS3I: Enige maanden geleden is COS3I ontstaan. We meten namelijk al enige jaren de luchtkwaliteit in de stad met AiREAS en hebben middels het bijbehorende POP onderzoek de relatie weten te leggen tussen onze blootstelling aan vervuiling in de lucht en onze levensstijl. Dat vraagt om actie en burgerbetrokkenheid. Maar moraliseren over luchtkwaliteit is te abstract. Om burgers te betrekken bij Sustainocratie en de kernwaarden zoals luchtkwaliteit of voedsel en samenredzaamheid is veel meer nodig. Zo zijn we een COoöperatie gestart die zich richt op Sociale Inclusie, Innovatie en Integratie: COS3I dus. Die groeide al snel tot een 20 tal deelnemers waarvan een deel vanuit een uitkering tracht richting te geven aan het leven, en anderen een zakelijke insteek inbrachten om te kijken of ze omzet konden draaien via de samenwerking. Twee of drie keer per week kwamen we bij elkaar om te kijken waar we onze prioriteiten konden leggen. De mengelmoes van mannen en vrouwen met eigen belangen, maatschappelijke betrokkenheid en persoonlijke situaties werd een basis voor verdiepende relaties.

Terwijl we bezig waren met het leed onder de bevolking en het geven van handvatten aan processen die we vorm wilden geven, weerstand overwinnen van de gemeente of burgers zelf, sloegen ook de vonken over bij de deelnemers zelf. Uiteindelijk zijn wij zelf die maatschappij met dezelfde symptomen onderling als dat wat we willen aanpakken. Lief en leed ligt dicht bij elkaar, hartstocht en verlangen ook, er hoeft derhalve maar weinig te gebeuren of we worden zelf de doelgroep van COS3I. In onze huidige maatschappij heeft iedereen wel een verhaal, een lading onverwerkte emoties of onbeantwoorde verlangens. Als zo’n groep dan bezig is dan wordt het vaak al snel persoonlijk. Een etentje, samen een terrasje pikken, opkomen voor een van de leden, steun zoeken bij elkaar….en voor je het weet ontstaan er verbandjes die alleen maar groter worden. De zakelijkheid verdwijnt en de mens speelt de hoofdrol.

Ook ik ben daar niet immuun voor.  Dat heb ik mogen ervaren. Gedurende de weken die zakelijk waren begonnen heb ik meer life muziek, samen eten, gedeeld leed, samen lachen en verdiepende persoonlijke gesprekken meegemaakt dan ooit.  De spreuken tonen deze processen, de emoties, de bewustwording vanuit verwerking van pijn en de liefde die we mochten ervaren door elkaar steeds weer op te zoeken, gek te doen, leuke dingen met elkaar te ervaren, elkaar te omhelzen en de grenzen op te zoeken van de persoonlijke banden. De romantiek van mooie mensen, volle maan, warme avonden, gezellige terrasjes zorgde voor onze eigen sociale integratie onderling. De blog die ik ooit schreef over de erotiek van cocreatie werd wederom bewezen. Nu verschijnen er ineens op Facebook antwoorden van mensen die zich ook open stellen, hun emoties delen en als mens zich verbinden op zoek naar een stukje heling en harmonie. En er verschijnen ineens wetenschappelijke artikelen over de rol van emoties in ons leven, dat ze er zelfs structureel betekenis aan geeft. Zonder emoties is het leven ondenkbaar…..

http://bigthink.com/stephen-johnson/everyones-thinking-about-emotions-wrong-says-psychologist-lisa-feldman-barrett

Als deze bruisende interactie, de zielsverwarring, de explosieve hart gedreven poëzie en samenhorigheid in een groep van 20 personen kan ontstaan, hoe zit het dan met 20.000 of 2 Miljoen mensen? Hoe kunnen wij daar een positieve bijdrage aan leveren zonder onszelf steeds weer te verwikkelen in die ontlading? Of is dat juist wat ons zo motiveert? Deze weken heeft een nieuwe dimensie zich aan COS3I toegevoegd, dat van het mens ZIJN en de schoonheid van het zien in elkaar dat wat kwaliteit van leven brengt: de lach, de omhelzing, het gesprek, de liefde voor elkaar, de positieve muziek van het leven met elkaar. De “flow” werd het genoemd samen met het proces van loslaten en laten gaan.

De emotionele omgangsvormen voor sociale integratie en inclusie vormen een productiviteit op zichzelf, een verbindende uitnodiging tot interactie dat veel verder gaat dan de rationele productiviteit van zakelijke doelstellingen. De “verleiding” van het samen zijn en leuke dingen ondernemen is veel sterker dan de uitnodiging zelf. Het ervaren ervan is soms zo’n openbaring dat mensen er tijdelijk last van hebben door onwennigheid, onderdrukking of langdurig gebrek. Als COS3I daar een rol in kan spelen dan gaan we een uiterst boeiende tijd tegemoet, samen!